4. ทำตัวเหมือนแฟน

วาวีบอกทางให้วายุขับรถมายังร้านหมูกระทะที่อยากมา ซึ่งร้านก็ตั้งอยู่ใกล้ ๆ กับมหาวิทยาลัย จึงทำให้ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษาเสียมากกว่า

"ร้านนี้เหรอ?" วายุถามน้องสาวขณะที่ทำการดับเครื่องยนต์รถ สายตาคมมองเข้าไปยังในร้าน ซึ่งตอนนี้มีลูกค้านั่งแทบทุกโต๊ะ ดูจากหน้าตาก็เป็นนักศึกษากันทั้งนั้น หากเขาเข้าไปก็คงจะอายุเยอะที่สุดในร้านเลยกระมัง

"ใช่พี่ เห็นเพื่อนบอกอร่อย" วาวีตอบพี่ชายก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเปิดประตูรถลงไป ในตอนนั้นเองที่ทั้งพี่ชายและเพื่อนก็ลงตามมาติด ๆ

"มีแต่เด็ก ๆ " วายุพูดขึ้น ยอมรับว่าหนักใจพอสมควรที่จะเข้าไปในร้านที่ล้วนมีแต่นักศึกษา เหมือนกับว่าเขากำลังมาเยี่ยมห้องเรียนน้อง ๆ อย่างไรอย่างนั้น

"เด็กที่ไหน โตกันแล้ว เห็นไหมนั่นว่าเขานั่งกันเป็นคู่ ๆ " วาวีแย้งเสียงแข็งเมื่อพี่ชายอิดออด ติโน่นตินี่กับร้านที่เธอเลือก บอกจะเลี้ยงข้าวเย็นแต่ก็ทำตัวมีปัญหาเสียเหลือเกิน

เมื่อวาวีพยักเพยิดหน้าไปทางนักศึกษาสองคู่รักที่นั่งกันเป็นคู่ เขาเห็นฝ่ายชายกำลังคีบชิ้นหมูบริการแฟนสาวอย่างเอาใจ ไม่เถียงที่เด็กพวกนั้นบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่อย่างไรเสียก็เด็กกว่าเขาเป็นสิบปีอยู่ดี

"อ้าว ทำไมไม่เรียกวะ" วายุที่มัวแต่มองคู่รักกะหนุงกะหนิงกัน พอหันมาอีกทีทั้งน้องสาวและน้องต่างสายเลือดก็เดินเกี่ยวแขนกันเข้าไปในร้านแล้ว ไม่คิดจะเรียกคนจ่ายเงินไปด้วยหรือไง คิดบ่นในใจพลางก้าวขายาวตามเข้าไป

วาวีเดินไปยังโต๊ะว่างโต๊ะหนึ่งก่อนจะปล่อยมือจากแขนแป้งร่ำแล้วนั่งลง แป้งร่ำเห็นแบบนั้นจึงได้เดินไปยังที่นั่งฝั่งตรงข้ามเพื่อเว้นที่ว่างข้างวาวีไว้ให้วายุ พี่น้องคงจะสนิทใจกันหากนั่งด้วยกัน

"ไม่รอกันเลยนะ" วายุบ่นให้สองสาวเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ เดินไปทิ้งตัวลงยังที่นั่งว่างข้างน้องสาวต่างสายเลือด ไม่ได้สนใจที่นั่งข้างน้องสาวสายเลือดเดียวกันเลยแม้แต่นิด พอนั่งได้ก็หันไปมองคนข้าง ๆ ที่หันมามองด้วยสายตาแปลกใจ เธอจะแปลกใจอะไร มันแปลกเหรอที่เขาอยากนั่งข้างเธอ

"ก็พี่ยุมัวแต่บ่น หนูขี้เกียจฟัง" วาวีย้อนกลับทันควันอย่างไม่มีความเกรงกลัว เพราะเธอกับพี่ชายมักจะต่อล้อต่อเถียงกันเป็นประจำ ก็พี่ชายน่ะชอบมาว่านู่นว่านี่ จนเธอเกิดความรำคาญเลยต้องเถียงกลับบ้าง

ในตอนนั้นเองที่พนักงานเดินมารับออเดอร์และมาจุดเตา สองพี่น้องจึงได้สงบศึกชั่วคราว

"เอาอะไรเพิ่มไหม ไม่เห็นสั่งอะไรเลย" วายุหันไปหาสาวสวยข้าง ๆ ที่เธอเอาแต่พยักหน้ารับตอนที่วาวีถามถึงอาหารที่จะสั่ง ไม่เห็นจะออกความคิดเห็นหรืออยากได้อะไรเพิ่มเติมเลย

"วาสั่งแล้ว" แป้งร่ำตอบ แค่ที่สองพี่น้องสั่งมานั้นก็เยอะจนเธอกลัวว่าจะกินไม่หมดแล้ว เธอเป็นคนรับประทานง่ายไม่ได้เฉพาะเจาะจงอาหารชนิดใดชนิดหนึ่งเป็นพิเศษ และวาวีก็สั่งมานั้นก็หลากหลาย และอีกอย่างเธอก็เกรงใจด้วยแหละ ก็เธอมากินฟรีนี่นา ใครจะกล้าสั่งนู่นสั่งนี่ล่ะ

"ไหนบอกอยากลองสปาย เอาไหมล่ะ คนละขวด" วาวีชะโงกหน้าไปพูดกับเพื่อนอย่างหาพวก

"นี่แกจะกินเหล้าเหรอยัยวา" วายุขบเขี้ยวเคี้ยวฟันคาดโทษน้องสาว ก่อนจะหันมามองสาวน้อยหน้าหวานคนข้าง ๆ ด้วยสายตาขุ่นเคืองไม่แพ้กัน เด็กพวกนี้นี่ ไม่ทันไรก็เริ่มเกเรเสียแล้ว

"แค่คนละขวด อยากรู้ว่ามันอร่อยไหม หนูกินกับพี่ก็ดีแล้วไง หรือพี่ยุจะให้พวกหนูไปแอบซื้อกินกันเอง"

วายุกระแทกลมหายใจหงุดหงิดที่ได้เหตุผลของวาวี จริงของของน้องสาวที่ดื่มตอนที่เขาอยู่ด้วย หากเมาเขาจะได้ดูแลได้

"เอาสปายสองขวดค่ะ แค่นี้แหละค่ะ" วาวีเห็นพี่ชายเงียบ แสดงว่าอนุญาตที่จะให้เธอลองเครื่องดื่มมึนเมาแล้ว เธอจึงได้หันไปสั่งพนักงานเป็นออร์เดอร์สุดท้าย

"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ" พนักงานพูดตอบรับขณะที่มือก็เขียนในรายการเพิ่มเข้าไป เสร็จแล้วจึงได้เดินเข้าไปด้านในเพื่อส่งต่อให้คนจัดอาหาร

"คนละขวดพอนะ" วายุรีบพูดดักสองสาว กลัวเหลือเกินว่าพอได้ดื่มแล้วจะติดใจ แล้วจะไม่หยุดแค่ขวดเดียวอย่างที่ปากพูด

ไม่นานอาหารสดที่สั่งไปก็มาเสิร์ฟ ทั้งสามช่วยกันย่างช่วยกันกินอย่างสนุกสนาน ที่ทำให้เจริญอาหารก็คงจะเป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ด้วย จึงทำให้แป้งร่ำกับวาวีคอลื่นเป็นพิเศษ รับประทานหมูกระทะอย่างไร้อาการเลี่ยนหมูแต่อย่างไร หนำซ้ำที่บอกว่าจะลองดื่มคนละขวด ตอนนี้ทั้งสองสาวดื่มเข้าขวดที่สามเข้าไปแล้ว วายุที่ไม่อยากขัดใจสองสาวผู้อยากริลองจึงไม่อยากขัดใจ ถ้าเมาเดี๋ยวเขาจะดูแลเอง

"เอานี่ กินอีก" วายุพูดพลางคีบชิ้นหมูที่สุกแล้วไปใส่จานตรงหน้าแป้งร่ำ เพราะเห็นว่าหมูย่างในจานเธอพร่องไปมากแล้ว

"พี่ยุ ของหนูก็หมดแล้ว ย่างให้หนูด้วยสิ" วาวีผู้เป็นเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น ที่เห็นพี่ชายบริการเพื่อนจึงเรียกร้องความสนใจบ้าง

"ของแกยังมีเต็มจาน มัวแต่กินสปาย กินหมูด้วยสิ" วายุดุให้น้องสาวที่ดูแล้วจะออกอาการมึนเมากว่าแป้งร่ำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมคีบหมูชิ้นที่สุกแล้วไปใส่จานน้องสาว

"ก็กินอยู่" วาวีดึงหน้ายุ่งที่โดนพี่ชายว่า มือน้อยจับตะเกียบคีบชิ้นหมูไปจุ่มในน้ำจิ้มแล้วนำเข้าปาก ขณะที่นัยน์ตาหวานเยิ้มมองดูสองชายหญิงตรงหน้า ที่พี่ชายของเธอคอยบริการดูแลแป้งร่ำเหมือนคู่รักโต๊ะข้าง ๆ

"พี่ยุทำตัวเหมือนเป็นแฟนแป้งเลย" ด้วยที่ในเลือดมีแอลกอฮอล์อยู่ จึงทำให้วาวีเกิดความยั้งคิด ปากไวไปตามที่หัวคิดแล้วเปล่งเสียงออกมา

"แค่ก ๆ ยัยวา พูดอะไรเนี่ย แค่ก ๆ "

เป็นเสียงแป้งร่ำที่เกิดสำลักหมูที่กำลังเคี้ยวในปากหลังจากเสียงทักของวาวี มือขาวลนลานเอื้อมไปคว้าแก้วน้ำมาดื่มดับความแสบสันในช่องคอ วาวีคิดอะไรอยู่ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา เธอไม่ได้คิดกับผู้ชายคนนี้เชิงชู้สาวสักนิดเลยนะ เห็นเขาเป็นแค่พี่ชายเท่านั้นเอง อีกอย่างเขาบ่นเก่งและเผด็จการขนาดนี้ เธอไม่คิดจะเอามาเป็นแฟนให้ปวดสมองหรอก

"แกว่าเหมือนเหรอ?"

แต่แทนที่ชายตัวโตจะมีอาการตกใจเหมือนเธอ เขากลับถามวาวีราวกับว่าพอใจที่วาวีทักเสียอย่างนั้น

"อื้อ เหมือน" แล้ววาวีก็พยักหน้าแรง ๆ ตอบพี่ชาย

"หึหึ"

มีเพียงเสียงทุ่มหัวเราะในลำคอให้กับคำตอบของวาวี สองสาวจึงได้มองหน้ากันอย่างไม่มีใครเข้าใจความหมายนั้น ว่าชายตัวโตมีความคิดเห็นกับคำทักของวาวีอย่างไร

......................

น้องไม่คิดกับลุง แต่ลุงน่ะคิดกับน้องเต็มที่แล้วนะ 55555