ตอนที่ : 05 ยั่ว 18+

มหาวิทยาลัย...

"มินทางนี้!"

"อ๋อ...เดี๋ยวไป" มินตะโกนตอบกลับเพื่อนที่ตะโกนเรียก ขณะที่กำลังยืนอยู่ข้างรถเก๋งของเหมราชที่เพิ่งจะขับมาส่ง 

ก่อนที่กระจกรถจะเลื่อนลงพร้อมกับใบหน้าของเหมราชก้มต่ำลงเพื่อมองคนด้านนอก 

"มีอะไรหรือเปล่ามิน?"

"เปล่าครับพอดีว่าเพื่อนเรียก" 

"เลิกเรียนแล้วก็โทรบอกเดี๋ยวฉันขับรถมารับ แล้วเดี๋ยวจะพาออกไปห้างด้วยกัน ห้ามเถลไถลไปไหนเด็ดขาด"

"รู้แล้วครับมินไม่ไปไหนหรอก" มินตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เพราะต่อให้เหมราชไม่บอกอะไรมินก็ไม่ใช่คนที่จะเที่ยวเถลไถลอยู่แล้ว 

"ตั้งใจเรียนล่ะ"

"ครับ ขับรถดีๆ นะครับ" 

"โอเค" 

มินโบกมือบ๊ายบายเหมราชที่ขับรถออกไป ก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปด้านในมหาวิทยาลัยตรงกลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งอยู่ด้วยกัน 

"วันนี้ดูเหมือนจะมาสายนะ"

"อืม พอดีว่าที่ห้องวุ่นวายนิดหน่อยน่ะก็เลยช้า" มินตอบกลับพร้อมกับแสยะยิ้มเล็กน้อย เพราะเรื่องวุ่นวายที่ว่าก็คือการได้มีเซ็กซ์ในยามเช้ากับเหมราชและมันก็ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว กว่าจะเสร็จกว่าจะไปอาบน้ำกว่าจะแต่งตัวกว่าจะทำอะไรๆ เสร็จได้ก็กินเวลาไปเยอะเลยล่ะ 

"ชีทงานที่อาจารย์ให้ทำเสร็จหรือยัง"

"เสร็จหมดแล้วล่ะ"

"หูย เก่งจังเลยอ่ะ" 

ที่เสร็จเพราะเหมราชเป็นคนจัดการทำให้ต่างหาก เพราะตัวเองถูกจัดหนักทั้งกลางวันกลางคืนจนขาสั่นมือหนักทำอะไรไม่ได้เลย พอได้พักแล้วก็เอาแต่นอนอย่างกับคนที่ไม่ได้พักผ่อนมาเป็นเดือนๆ 

"เย็นนี้มีกินเลี้ยงวันเกิดไปด้วยกันไหม" เพื่อนคนนึงในกลุ่มเอ่ยถามขึ้น 

"ปกติมินก็เป็นคนไม่เที่ยวอยู่แล้วนี่ มินจะไปหรอ" เพื่อนอีกคนถามขึ้น เพราะปกติมินไม่ใช่คนติดเที่ยวเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ อยู่แล้ว เวลาใครชวนไปไหนก็มักจะไม่ค่อยไปไม่ค่อยสนใจสักเท่าไร 

"ไปหรือเปล่ามิน งานนี้ไม่ต้องออกอะไรเลยนะทั้งหมดเราเลี้ยงเอง แต่ก็มีดื่มกันอยู่บ้างแหละตามประสาวัยรุ่น"

"เอ่อ เรามีนัดแล้วอ่ะดิเย็นนี้อ่ะคงไปด้วยไม่ได้ เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราซื้อของขวัญวันเกิดให้แทนก็แล้วกันนะ"

"โอเคเอาแบบนั้นก็ได้"

เพราะตอนเย็นมินมีนัดกับเหมราชเพื่อจะไปดูหนังที่อยากดูด้วยกัน ซึ่งมีรอบฉายช่วงเลิกเรียนในวันนี้ และเหมราชก็ได้ซื้อตั๋วหนังเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วด้วย 

มินไม่ใช่คนที่ไม่ให้ความสำคัญกับคำว่าเพื่อน แต่ถ้าไปเหมราชก็คงต้องตามไปแน่ๆ และถ้าแบบนั้นเพื่อนๆ ก็คงจะพากันสงสัย 

มินยังไม่อยากเปิดสถานะของตัวเองในตอนนี้ ไม่อยากให้ใครรู้ว่าจริงๆ แล้วเป็นอะไรกับเหมราชกันแน่ 

หลังเลิกเรียน...

"มารับเร็วจังเลยครับ" 

"ก็มินโทรหาฉันปุ๊บฉันก็รีบขับรถออกมาเลย"

"เป็นเจ้าของบริษัทนี้มันดีจริงๆ นะครับ จะทำอะไรจะไปที่ไหนไม่ต้องกลัวใครว่าเลย จะออกจะเข้าตอนไหนก็ได้" 

"หึ! จะสื่อถึงอะไรกันแน่หืม?" 

"ก็แค่อิจฉาคนที่รวยๆ ไงครับ อยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากไปไหนก็ได้ไป" 

"แล้วเราล่ะอยากไปไหน?"

"ก็เรากำลังจะไปดูหนังกันอยู่นี่ไงครับ" มินตอบ 

"หมายถึงอยากไปเที่ยวที่ไหนฉันจะได้พาไป"

"ไม่รู้สิครับ มินไม่ได้มีเรื่องเที่ยวอยู่ในหัวเลย เพราะในหัวสมองของมินมันมีแต่เรื่องเรียนอย่างเดียว" 

"...." เหมราชเหล่ตามองคนข้างๆ เล็กน้อย ขณะที่มินกำลังระบายเรื่องบางเรื่องออกมาให้กับเขาฟังอยู่ จนกระทั่งทั้งสองมาถึงยังห้างใหญ่ที่ตั้งใจจะมาดูหนังด้วยกัน 

"ยังเหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงนึงแน่ะ หาอะไรกินกันก่อนไหมครับ"

"ตามใจสิอยากกินอะไรล่ะ" 

"หืม...กิน MK กันครับ"

"MK? ที่หมายถึงอค.เหรอ?"

"อะไรคืออค.ครับ?" 

"อมคxxไง" 

"!!!!" 

เหมราชก้มกระซิบที่ข้างใบหูของมิน ทันทีที่ได้ยินคำที่เหมราชพูดออกมาก็ทำเอามินถึงกับยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าค่อยๆ เห่อร้อนขึ้นไปจนถึงกกหู คำพูดนั้นทำเอามินเขินจนทำตัวไม่ถูก จะหันกลับไปต่อว่าคนในห้างก็ค่อนข้างเยอะ แต่คิดว่าคงจะไม่มีใครได้ยินตอนที่เหมราชกระซิบมา เพราะมันเป็นเสียงกระซิบที่ค่อนข้างเบา ถ้ามินไม่ตั้งใจฟังดีๆ ก็คงจะต้องถามย้ำไปอีกรอบว่าก่อนหน้าเหมราชพูดว่าอะไร 

"ฉันล้อเล่นเขินขนาดนั้นเลยหรอ?"

"มะ มินไม่กินแล้วครับ" 

พูดจบมินก็รีบเดินแทรกเข้าไปกลางผู้คนที่เดินมาเที่ยวห้างแห่งนี้ ก่อนที่เหมราชจะรีบเดินตามหลังไปเพราะกลัวว่าจะคลาดกันแล้วหาไม่เจอ จนกระทั่งมาเจอมินนั่งอยู่บนเก้าอี้ในมุมที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านไปมา 

"เป็นอะไรไป"

"...."

"โกรธฉันหรอที่ฉันพูดเมื่อกี้"

"เปล่าครับ.."

"เปล่าแล้วหนีฉันมาทำไม ดูสิขนาดพูดยังไม่มองหน้าฉันเลย"

"ก็ป๋าเล่นพูดแบบนั้น มินจะไปมองหน้าป๋าได้ยังไงครับ" 

"งั้นก็แสดงว่ากำลังเขินน่ะสิ" 

"...." ถึงตอนนี้มินก็ยังไม่กล้าสบตากับเหมราช เพราะคำพูดของเขาทำเอามินถึงกับเขินจนทำตัวไม่ถูกไปเลย และก็ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดกลางพื้นที่สาธารณะแบบนี้ ต่อให้จะไม่มีใครได้ยินก็ตาม 

"มิน..." ชายร่างใหญ่ค่อยๆ ย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของมิน พร้อมกับยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้ๆ กับคนตัวเล็กมากขึ้น ทำเอามินต้องรีบถอยหนีไป 

"ครับ?"

"อยากกินอะไร เมื่อกี้อยากกิน MK ก็ไปสิ ตอนนี้คนยิ่งเยอะนะถ้าในร้านโต๊ะเต็มแล้วจะอดกินเอา"

"เอาไว้ดูหนังจบแล้วค่อยกินก็ได้ครับ"

"อยากกินอะไรรองท้องก่อนไหม"

"ไม่รู้สิครับ"

"ฉันมีของอร่อยแนะนำนะเผื่อว่าอยากลอง"

"อะไรครับ?"

"ฉันนี่ไงอร่อยนะ มินก็เคยกินแล้วนี่ อร่อยใช่ไหมล่ะ"

"ป๋า! พูดแบบนี้อีกแล้วนะครับ!"

"หืม ไม่เห็นต้องโกรธกันขนาดนั้นเลย" 

"ว่าแต่..."

"อะไรครับ?" เหมราชถามกลับเพราะเห็นสีหน้าของมินกำลังมีคำถามอยู่แต่กลับไม่พูดออกมา 

"ป๋ามีเด็กหรือเปล่าครับ?"

"เด็ก? หมายถึงลูกหรอ"

"เปล่าครับก็หมายถึงเด็กไง เพื่อนๆ ของมินชอบเอามาพูดกันว่าพวกเสี่ยที่รวยๆ แล้วก็อายุมากๆ หน่อยชอบเลี้ยงเด็กเอาไว้กินเองนี่ครับ" 

"ฉันยังไม่แก่เลยนะมิน" 

"มินไม่ได้ว่าป๋าแก่ก็แค่เปรียบเทียบเฉยๆ อะ"

"แล้วเห็นฉันเป็นคนยังไงล่ะ ฉันเป็นพวกตาเฒ่าหัวงูชอบเลี้ยงเด็กเอาไว้กินเองหรือไง?" 

"...." มินส่ายหัวไปมา เพราะทั้งไม่รู้และก็ไม่คิดว่าเหมราชจะทำแบบนั้นหรอก 

แต่จะว่าไปเหมราชก็มีเค้าโครงของคำที่ว่า ตาเฒ่าหัวงูชอบเลี้ยงเด็กอายุน้อยเอาไว้กินเอง เพราะเขาเองก็เลี้ยงมินมาตั้งแต่อายุ 17 เหมือนกัน จนกระทั่งตอนนี้มินเองก็อายุ 20 กว่าแล้ว เขาเองทั้งเลี้ยงและจองตัวเอาไว้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ถึงไม่ยอมให้มินมีแฟนขัดขวางทุกคนที่เข้ามาจีบ 

"ไปกัน"

"ไปไหนครับ?" 

"ไปหาของกินไง" 

"ครับ" 

สุดท้ายมินก็ถูกเหมราชจูงมือพาไปร้านอาหารที่เขาชอบและมักจะไปเป็นประจำถ้าหากได้แวะมาที่นี่ เป็นร้านอาหารเดียวที่เขาชอบมาก เพราะรสชาติอาหารค่อนข้างถูกปาก 

หลังจากที่พากันกินข้าวจนอิ่มแล้วก็ไปดูหนังกันต่อและกว่าจะได้กลับมาที่คอนโดก็ราวๆ 20:00 น ได้แล้ว 

"อืม..." คนตัวเล็กร้องครางออกมา เมื่อถอดเสื้อนักศึกษาของตัวเองออกเสร็จก็ถูกสวมกอดเข้าทางด้านหลัง ความร้อนจากร่างกายของเหมราชทำให้มินรู้ว่าเขาเองก็ถอดเสื้อออกแล้วเหมือนกัน 

"จะไปอาบน้ำหรอ?"

"ครับ ป๋าครับ"

"หืม?"

"วันนี้ขอพักวันนึงได้ไหม วันนี้มินเหนื่อยมากเลย อยากนอนเร็วๆ ครับ ช่วงนี้งานในมหาลัยยุ่งมาก" มินพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน เพราะทุกวันทั้งสองจะต้องทำเรื่องอย่างว่าก่อนนอน แต่เพราะร่างกายของมินใช้งานหนักและพักผ่อนไม่ค่อยเพียงพอจึงทำให้มินรู้สึกว่าตัวเองเพลียมากๆ และไม่อยากทำอะไรเลยนอกจากนอนเร็วๆ 

"ได้สิ ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำแล้วมานอนนะ"

"ครับ" 

มินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอน จากนั้นก็เผลอหลับไป เหมราชไม่ได้ทำแบบนั้นกับมินจริงๆ ตามที่เขาได้พูดเอาไว้ แต่พอมินสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะรู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่คนเดียว แต่แล้วก็ได้เห็นเหมราชกำลังนั่งทำงานอยู่ที่หน้าจอ macbook ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเตียงนอนสักเท่าไร 

"อื้อป๋า..."

"ฉันรบกวนหรอ?" เหมราชรีบเอาหน้าจอ macbook ลงเพื่อลดแสงจากหน้าจอ ก่อนจะหันไปมองมินที่กำลังนอนดิ้นไปมาด้วยท่าทีที่งัวเงียเหมือนกับเด็กน้อยที่เพิ่งตื่น 

"เปล่าครับดึกแล้วนะทำไมยังไม่นอนอีก" 

"พรุ่งนี้ฉันมีประชุมน่ะ เลยว่าจะนั่งทำงานสักหน่อย มินนอนไปเลยพักผ่อนให้เต็มที่ฉันไม่ทำอะไรหรอก"

"พรุ่งนี้ป๋ามีประชุมทำไมถึงไม่มาพักผ่อนเยอะๆ ครับเดี๋ยวก็ไม่มีแรงทำงานหรอก"

"ไม่ต้องห่วงฉันหรอกร่างกายของฉันแข็งแรงอยู่แล้ว" 

"...." มินไม่ได้ตอบกลับอะไรเหมราชไป ได้แต่นอนดูนิ่งๆ ในขณะที่เหมราชเองก็หันกลับไปทำงานต่อ 

"นอนเถอะฉันทำอีกแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสร็จแล้วไม่ต้องห่วง"

"ป๋า..."

"หืม..."

"มินนอนไม่หลับถ้าไม่มีป๋านอนอยู่ข้างๆ มากอดมินหน่อย" 

ปึก...

เหมราชรีบปิดหน้าจอ macbook ของตัวเองในทันที ก่อนจะรีบเดินมาที่เตียงพร้อมกับเอนตัวนอนลงคว้าคนตัวเล็กเข้ามากอดเอาไว้แน่น 

"ฉันมานอนกอดแล้วนอนหลับได้แล้วนะคนเก่ง" 

"ได้นอนกอดซุกหน้าอกของป๋ามันอบอุ่นที่สุดเลย"

"นอนดีๆ นะห้ามลูบห้ามไล้ไปตรงไหนด้วย ถ้าของฉันแข็งขึ้นมาฉันจะไม่รับประกันนะว่าคืนนี้เราจะโดนกดอีกกี่รอบ"

"ป๋าจะหื่นเกินไปแล้วนะครับ ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย"

"ก็เท่าที่รู้ฉันรอเด็กคนนึงอยู่ รอให้ครบอายุที่พอจะกินเด็กคนนั้นได้ ฉันอดเปรี้ยวไว้กินหวานน่ะ" 

"เด็ก?"

"เมื่อกลางวันมินถามฉันใช่ไหมว่าฉันเลี้ยงเด็กหรือเปล่า จะว่าไปจะบอกว่าฉันเลี้ยงเด็กก็ได้นะ"

"...." มินรีบผงกศีรษะขึ้นมามองดูชายหนุ่มที่ตัวเองกำลังโอบกอดอยู่ 

"ก็เด็กคนนี้ไงที่ฉันเลี้ยง แล้วก็จะเลี้ยงไปตลอดชีวิตเลยด้วย" 

"ป๋าอะ มินตกใจหมดเลย!"

"นอนได้แล้วพรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้าไม่ใช่หรอ" 

"ครับ ฝันดีนะครับ"

"อื้ม ฝันดีนะ" 

******************* 

เช้าวันต่อมา 

"อือ...มินอย่ากวนสิ" เหมราชพูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียเมื่อมินปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนหน้าท้องของเขา ในขณะที่เขากำลังนอนหลับอยู่ทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมา 

"เวลาป๋านอนหลับแล้วก็ยังดูดีเหมือนเดิมเลยนะครับ ดูสิกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เลย อย่างกับพวกคนเล่นกล้ามแน่ะ" มินพูดพร้อมกับเอามือลากไปตามหน้าอกของเหมราชไปจนถึงหน้าท้อง ไม่ว่าตรงส่วนไหนก็มีแต่กล้ามเนื้อแข็งเต็มไม้เต็มมือไปหมดราวกับพวกคนที่เข้าฟิตเนสเล่นกล้ามตลอด 

หมับ!

"อะ อ๊ะ?"

"มากวนฉันตอนเช้าๆ แบบนี้ เดี๋ยวก็ได้โดนกระแทกอีกหรอก" เหมราชลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับคว้าเอวคนตัวเล็กกดเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้มินลุกหนีไป 

"ตื่นสายจังเลยครับ" 

"หืม?"

"ป๋าตื่นสายนะครับวันนี้"

"แล้วไม่ไปเรียนหรือไง"

"ตื่นเช้ามาอาจารย์ส่ง LINE มาบอกว่าวันนี้ยกคลาสครับ วันนี้มินก็เลยว่างทั้งวัน"

"แบบนี้นี่เองถึงได้ขึ้นมายั่วฉันอยู่บนนี้ได้" 

หมับ!

"อะ อ๊ะ อย่าบีบสิครับ" มินร้องออกมาเพราะถูกเหมราชใช้มือบีบที่บั้นท้ายอย่างแรง 

"รู้ใช่ไหมว่าถ้าฉันอารมณ์ขึ้นแล้วจะโดนอะไรเด็กน้อย"

"รู้สิครับ..." มินขยับตรงก้นไปมา ทำให้ก้นของตัวเองสัมผัสกับแก่นกายที่กำลังค่อยๆ ขยายแข็งขึ้นมา "รู้ว่าถ้าทำแบบนี้แล้ว ป๋าจะมีอารมณ์" 

"ซี๊ด แสบจริงๆ นะ ไปหัดยั่วแบบนี้มาจากไหนหืม?"

"จากป๋าไงครับ" 

"มานี่มา" เหมราชโน้มต้นคอของมินให้ก้มลงไปหาก่อนจะประทับริมฝีปากลงเข้าหากันพร้อมกับเปิดปากสอดใส่ลิ้นร้อนเข้าไปตวัดเลียภายในโพรงปากอย่างไม่มีใครยอมใคร 

"อึกอืม..." 

"อะ อ่าา...แฮ่ก ป๋าอุ๊บ!" เหมราชคว้าต้นคอของมิน เป็นจูบที่แสนจะเร่าร้อนและรุนแรงจนมินหายใจแทบไม่ทัน ทันทีที่หลุดออกมาก็ต้องรีบหายใจเข้ากอบโกยอาการบริสุทธิ์เข้าไปในปอดให้ได้มากที่สุดก่อนที่จะถูกเหมราชประกบปากจูบลงมาอีกครั้งอยู่แบบนั้น 

"อืม..." 

"แฮ่กป๋า..." 

"เป็นคนยั่วป๋าเองนะหืม...เพราะป๋ามีอารมณ์แล้ว คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ เหรอ?"

"ปะ เปล่าครับ ป๋ามินหายใจไม่ทัน"

"ไปนอนคว่ำแล้วยกก้นขึ้นมา" 

"คะ ครับ ทำไม?"

"ป๋าจะลงโทษเด็กที่มารบกวนป๋าเวลานอน" 

"อึก...จะทำแบบนั้นจริงๆ หรอครับ มัน..."

"ถ้าลีลาจะโดนหนักกว่านี้นะ"

"อึก..."

"คนเก่ง อย่าดื้อสิครับ"

"ก็ได้ครับป๋า"