บทที่ 1

"ไอ้หมอ กูไปก่อนนะ ดูแลน้องมิ้มดีๆ ล่ะ"

คนที่กำลังสาละวนหน้าเตา หันมามองเพื่อนสนิท ที่อยู่ด้วยกันมาเข้าปีที่เจ็ด ความสัมพันธ์อันยาวนานแบบเพื่อนรักเพื่อนตาย ไม่ใช่ญาติพี่น้องก็ยิ่งกว่าพี่น้อง สายสัมพันธ์ที่ลึกล้ำนี้พ่วงไปจนถึงพ่อแม่ คนรัก และญาติของทั้งสองฝ่าย

"อย่าไปซ่ามากล่ะ ขับรถก็ระวังๆ หนก่อนก็เกือบหน้าแหกนะมึงน่ะ จะเอาข้าวผัดไปกินไหม"

ถามแล้วก็ตักข้าวควันร้อนๆ ใส่กล่อง ส่วนภรรยาสาวก็ลุกขึ้นจากโต๊ะรับประทานอาหารเดินมาที่เคาน์เตอร์ครัวเธอเปิดค้นของกุกกัก ก่อนจะหยิบเอาถุงขนมออกมา หันไปยื่นส่งให้เพื่อนรักของสามี...พร้อมกับยิ้มหวาน

"พี่หมีคะเสบียง"

"ว้าว..."

"เอ้า ไอ้หมีข้าวผัดของมึง"

คนเป็นเมียส่งขนม คนเป็นผัวก็ยื่นอาหาร เขารับไว้แล้วก็อมยิ้ม มองคนทั้งคู่สลับกัน แล้วตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ

"กูไปไม่กี่วัน อย่าร้องไห้คิดถึงกูล่ะทั้งสองคน"

"ไอ้บ้า มึงไม่อยู่ก็ดี ไม่เป็น กขค จะได้เลิกวุ่นวายกับการหาซื้อของมาตุนให้หลาน หยุดได้แล้วนะไอ้หมีเรื่องแอบเอฟของมาให้หลาน ตอนนี้ล้นห้องแล้ว"

ปรามเพื่อนดุๆ ส่วนภรรยาสาวของเขาหัวเราะชอบใจ ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องได้สี่เดือนแล้ว เห่อกับท้องแรกกันทั้งสามีภรรยา ปัญภัทรแทบจะอุ้มเมียเดินไปเดินมาเพราะเกรงน้องกระเทือน กลัวน้องซุ่มซ่ามกลัวน้องล้ม เวลาไปทำงานก็สั่งเพื่อนที่ทำงานอยู่บ้าน ว่าให้ดูแลน้องดีๆ ห้ามคลาดสายตา บลาๆๆๆ แต่ก็ไม่ต้องสั่งเท่าไหร่ เพราะมิลินท์ก็เห่อห่วงพอกัน แต่น้อยกว่าตรงอุ้มแบบเพื่อนไม่ได้ เพราะเกรงใจ ขืนอุ้มเมียเพื่อนเดินไปมามีหวังได้บ้านแตกกับปัญภัทรแน่ๆ หมอนี่หวงเมียมาก เขารู้ลิมิตว่าควรทำอะไรได้แค่ไหน เขาเองก็รักเอ็นดูเมียเพื่อนเหมือนน้องสาวแท้ๆ คนที่เขารัก ใครก็ห้ามแตะ คนที่เขารัก เขาก็พร้อมจะทุ่มเท

"ล้นห้องจะเป็นไรก็ซื้อบ้านใหม่แม่ง ทำไม กูจะซื้อของให้หลานกู"

"ไม่ต้อง พอแล้ว เลิกๆ เก็บเงินเอาไว้บ้าง กูรู้ว่ามึงรวย รักหลาน แต่น่ะ มันเกิดความต้องการของกูแล้ว เอาไปแบ่งปันคนอื่นบ้าง"

"แบ่งปันกูแบ่งปันอยู่ล่ะ กับหลานอะ กูอยากให้ ของใช้เด็กอะไรก็น่ารักน่าเอ็นดูไปหมด แล้วกูก็ไม่รู้หลานเป็นผู้ชายผู้หญิงก็เผื่อไง"

เถียงเพื่อนฉอดๆ สองสามีภรรยาได้แต่แอบมองตากัน แล้วมันก็ถึงคราวจะต้องห้ามพ่อเจ้าประคุณล่ะ ไม่ห้ามของล้นบ้านไม่มีที่อยู่ แล้วก็เกรงใจด้วย

"พี่หมีเก็บไว้เปย์อีกทีตอนน้องออกมาก็ได้ค่ะ ตอนนี้ของหลานอยู่ไปจนถึงสามขวบแล้ว" เสียงหวานว่า แล้วบอกเสียงอ้อนๆ

"เนี่ย หนูกับพี่ปัญก็ยอมให้พี่หมีออกค่าคลอดให้แล้วน้า เป็นพ่อทูนหัวของเจ้าตัวน้อยด้วย"

"โอเค ดีมาก อย่าให้ใครมาแย่งเปย์หลานกู กูเคือง"

ประกาศแบบนั้นแล้วก็โบกมือลาสองสามีภรรยา สักพักก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์สี่สูบสตาร์ทดังขึ้นแล้วเคลื่อนแล่นออกไปจากบริเวณบ้าน

"ไอ้บ้า"

ปัญภัทรพึมพำอุบอิบ วาริสาถึงกับหัวเราะคิกแล้วก็โอบเอวสามี เธอนึกรักพี่หมีเหมือนพี่ชายเช่นกัน เขาเป็นคนแปลกๆ แต่ก็...ดูแลเธอและปัญภัทรดีมาก เธอสัมผัสได้ถึงความรักจากพี่หมี มันอบอุ่นคนล่ะแบบกับพี่ปัญ เขาทำให้เธอเหมือนมีองครักษ์พร้อมพิทักษ์คุ้มครองเธอทั้งครอบครัว

"พี่หมีก็แบบนี้ล่ะค่ะ พี่ปัญก็รู้ยิ่งห้ามยิ่งยุ เราต้องตะล่อม"

"วุ่นวายกับลูกเราขนาดนี้ ถ้ามีลูกของตัวเองจะขนาดไหน"

หมอหนุ่มว่าแล้วอดขำไม่ได้ กับความล้นๆ เกินๆ ของเพื่อนสนิท

เขากับหมอนั่นเหมือนสีขาวกับสีดำ แต่ก็สนิทชิดเชื้อและอยู่ด้วยกันอย่างดี มีหยินก็ต้องมีหยาง นี่คือสิ่งที่มิลินท์ว่า แล้วก็บอกว่าเพราะแบบนี้เลยต้องอยู่ด้วยกันมีหมอนั่นติดสอยห้อยตามเป็นมากกว่าเพื่อนและยิ่งกว่าญาติไปตลอดชีวิตนี่แหละ

มิลินท์ทำธุรกิจเรื่องหุ้นและเป็นยูทูปเบอร์ หมอนั่นเรียกได้ว่าเป็นอินฟูลเอนเซอร์คนหนึ่ง มีผู้ติดตามเป็นหลักล้าน ชีวิตคูลๆ และหน้าตาที่แสนมีเสน่ห์ของชายหนุ่ม ทำให้เขาเป็นคนดัง ที่มีชื่อเสียงในหลายด้าน

ในด้านที่เด่นก็คือเป็นหนุ่มฮอต...

ที่ป่านนี้ยังไม่มีคนรู้ใจเป็นตัวเป็นตน

ใครต่อใครก็อยากจะเป็นคนๆ นั้น

มีแต่คนอยากปราบหนุ่มร้ายอย่างมิลินท์

ปัญภัทรเองก็อยากให้เพื่อนมีความรัก และสร้างครอบครัว เขาไม่ได้รำคาญอะไรกับการที่เพื่อนรักมาเกาะติดสิงอยู่แบบนี้ แต่เขาอยากให้มิลินท์ได้เรียนรู้และมีคนรัก...เขาคงจะมีความสุขที่มั่นคงยิ่งกว่านี้

แต่ใครนะ จัดปราบหนุ่มร้ายของเราลงได้