บทที่ 6

เมื่อหน้าด้านเรียนกับน้องไปแล้ว นั่งแก้โจทย์กับน้องอันเป็นบทเรียนขึ้นต้นไปอย่างมึนๆ พร้อมกับครวญไปด้วยว่า ทำไมเด็กเดี๋ยวนี้เรียนยากกว่าสมัยเขาเรียนมากนักนะ เขาเองพอได้เลข เพราะเรียนหมอ จะยังไงก็ต้องมีฐานวิชานี้ แต่พอเจอเลขที่เป็นเลขของการเขียนโปรแกรม ภาษาซี ก็เล่นเอาเขามึนไปพักนึง เนื่องจากวางจากเรื่องอะไรแบบนี้ไปนาน เหมือนรื้อฟื้นใหม่

นอกจากต้องมึนแล้ว เขาก็ยังต้องโอนเงินให้หมอนี่ไปอีก เป็นค่าเรียนกับน้อง...งกจริงวะ ขับรถขนาดนั้น ยังเรียกเก็บเงินจากเขาอีก แถมหน่อยก็ไม่ได้ เขาแค่ไปนั่งฟังด้วยเฉยๆ ทีกับยัยน้องสอนฟรี หึ...ทำไมเขาจะไม่รู้ทันมัน ว่ามาสอนน้องสาวข้างบ้านของเขาฟรีๆ ทำไม

ยัยน้องของเขาน่ารักขนาดนี้ มีเสน่ห์ฟุ้งขนาดนั้น ไม่มีผู้ชายที่ไหนมองเมินไปได้เฉยๆ หรอก หมอนี่มาเข้าทางเพื่อนยัยน้องสินะ...ข้ออ้างมาสอนพิเศษให้คือบังหน้า จริงๆ แล้วมันมาเนียนใกล้เพื่อนจีบนั่นแหละ

นี่คุณลุงคุณป้ารู้ไม่ทันหรือ ถึงได้ยอมปล่อยให้หมอนี่มาสอนพิเศษยัยน้องสองต่อสอง น้องยังเด็กอยู่นะ!

เกรี้ยวกราดพานพาโลอยู่คนเดียว แต่ก็จำต้องทำหน้านิ่งๆ เขาตามไปจนถึงร้านไอศกรีมเลยล่ะ แล้วออกปากขอเลี้ยงเองด้วย โชว์ป๋าต่อหน้าไอ้หมอนั่น แล้วก็โชว์ความชิดใกล้ระหว่างเขากับยัยน้องด้วย เขานั่งโซฟาตัวเดียวกับน้อง ชิดกันแบบไหล่ชนไหล่ แกล้งชวนน้องดูสิ่งที่น้องสนใจแล้วชวนคุย ตอนนี้วาริสากำลังตามติดอนิเมะเรื่องหนึ่ง ที่เป็นเรื่องเดียวกับที่เขาเอามาแพร่ให้น้องติดนั่นแหละ พากันติดงอมแงมทั้งเขา ยัยน้อง และไอ้หมี ติดจนถึงขั้นตามไปที่เว็บภาษาญี่ปุ่นกันเลยทีเดียว เมื่อไอ้หมีอ่านภาษาญี่ปุ่นออกก็โคตรเซอร์ไพรส์ นั่นล่ะทำให้เขากับยัยน้องพรีออเดอร์การ์ตูนแบบออริจินัลมาได้ อ่านไม่ออกเอามากอดก็ยังดี เขาเอาฉบับพรีออเดอร์เป็นภาษาอังกฤษเข้ามาอีก เพราะรอแปลไทยไม่ไหว ถ้าไทยแปลก็ซื้ออีก เรียกได้ว่าคลั่งรักอนิเมะเรื่องนี้กันสุดๆ ทั้งสามคนก็ว่าได้

เมื่อได้เรื่องที่ชอบเหมือนกัน ก็คุยกันอยู่สองคน เล่นเอาพิสุทธิ์กลายเป็นคนนอกไปชั่วคราว เพราะไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย ได้แต่ทำตาปริบๆ ฟังหมอปัญกับสาวน้อยคุยกันงุ้งงิ้ง ไหล่ชนไหล่ หัวแทบจะชนกัน บ่งบอกว่าสนิทกันมาก

แถมหมอนั่นยังมาขอเรียนพิเศษด้วย เหตุผลฟังไม่ขึ้นแม้แต่น้อย จริงๆ เขาไม่ได้เดือดร้อนอะไรเรื่องเงินหรอกนะ แต่ก็แกล้งเรียกไปขำๆ แต่ดันโอนจริง ก็ยิ่งวัดใจได้ว่า ไอ้หมอนี่อะเป็นศัตรูหัวใจของเขาแน่ๆ

ไอ้มดแดงแฝงพวงมะม่วงแบบนี้

ไม่ทันเขาหรอก

พิสุทธิ์ยิ้มนิดๆ ตามองภาพตรงหน้า ใจเริ่มคิดหาทางชิงวาริสาออกมาจากพี่ชายข้างบ้านของหล่อน

ไม่มีอะไรที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้

สมองของหนุ่มร้ายเริ่มคิดวิธีที่จะรวบรัดจัดน้องให้ไวที่สุด

เขาไม่เคยพลาด

และเคสนี้เขาก็จะไม่พลาด ทั้งๆ ที่มีเจ้าถิ่นเฝ้านั่นแหละ

..............................................................................................................................................

“บ้ายบายค่ะพี่พีท มะรืนเจอกันค่ะ”

“มะรืนเจอกันครับ อ้อ...คุณหมอจะมาเรียนกับเราอีกไหมครับ จ่ายค่าเรียนผมมาแล้วแต่ไม่เรียนก็ได้นะครับไม่ได้ว่าอะไร”

“เอ่อ เรียนกี่โมงครับ” มะรืนเขาเข้าเวร...ฉิบหายจะมาทันหรือวะ

“บ่ายโมงครับ ผมกับน้องมิ้มนัดกันเวลานั้น”

“จะพยายามมาให้ทันครับ”

เขาว่า เอาน่ะ แล้วค่อยแลกเวรเพื่อนแพทย์เอา เฮ้อ...อาการหนักแท้นะเรา

“โอเค งั้นเจอกันครับลูกศิษย์ทั้งสองของผม”

ขยิบตาให้กับปัญภัทรคล้ายล้อเลียนกลายๆ ก่อนจะก้าวขึ้นรถคันหรูของตนเอง สตาร์ทเครื่องแล้วขับเคลื่อนออกไป ท่าทางของหมอนั่นช่างเท่ชวนฝันราวกับพระเอกในนิยายขายฝันแท้ๆ หล่อ รวย ฉลาด ขับเฟอร์รารี่ รวยแบบไม่มีอะไรกั้น...เหอๆ

“พี่ปัญคิดยังไงมาเรียนคอมกับมิ้มคะ”

สาวน้อยยังข้องใจ เลยเอ่ยถาม หมอหนุ่มกระแอมแล้วหลบตาน้อง พลางกับเสก้มดูนาฬิกา ก่อนจะพูดไปเรื่องอื่น

“อยากไปดูซีรีส์ที่บ้านพี่ไหม พี่ชักจะหิวอีกล่ะ ไอศกรีมย่อยแล้ว เย็นนี้ปาร์ตี้บะหมี่เกาหลีกันไหม พี่ได้กิมจิมาจากนางพยาบาลที่แกทำขาย อร่อยมากเลยล่ะ”

“แน้...พูดจนน้องหิวเลย”

เธอว่า ท้องร้องขึ้นมาทันทีเมื่อเขาพูดแบบนั้น เธอมองไปยังบ้านตัวเองอย่างลังเล ก่อนจะยิ้มแหย

“แม่บ่นแล้วว่ามากวนกินข้าวบ้านพี่ปัญบ่อย น้องต้องไปกินข้าวบ้านอะวันนี้ แม่ทำข้าวผัดกิมจิไว้ให้น่ะค่ะ แล้วเรื่องดูซีรีส์คงต้องงด เพราะมิ้มจะต้องสอบแล้วน่ะค่ะ ต้องทบทวน”

“อ้อ...”

พยักหน้าให้น้อง เก้อนิดๆ ที่น้องไม่ยอมมากินข้าวด้วยทั้งที่เอาของโปรดล่อ เขาเลยฝากกิมจิไปกับน้อง ให้กับคุณญาณีได้เอาไว้ทำอาหารอร่อยๆ รับประทานกัน

เฮ้อ...

กลุ้มใจจังเลยกู

ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องมาเครียดเรื่องอะไรแบบนี้สิน่า ไอ้คำว่ารักมันทำพิษจริงๆ วุ้ยเรา ไม่เคยจะเหลวไหลอะไรแบบนี้มาก่อนถึงขนาดวางแผนพักร้อนและเวรกับเพื่อนหมอเพื่อเฝ้าน้อง ไอ้หมอนั่นตัวอันตรายชัดๆ มองตาก็รู้ใจว่ามันคิดจะจีบน้อง ฮึ่ม...เขายอมไม่ได้หรอก

เมื่อน้องไม่ปาร์ตี้มื้อเย็นด้วยแล้ว หมอหนุ่มก็พลอยจะกินข้าวไม่ลง ไอ้หมีโทรมารายงานสถานการณ์ของตัวเอง แล้วก็ทักเขาว่าทำไมเขาไม่ตอบ จะตอบยังไงว่าจิตหลุดไปเครียดแต่เรื่องน้อง พอไอ้หมีแซวเรื่องน้องขึ้นมา เขาก็เผลอพูดออกไป

“เฮ้อ...มึงว่าน้องเด็กไปไหมว่ะ ถ้ากูจะ...”

“มึงจะจับน้องกด”

“เฮ้ย ไอ้ห่า ไม่ได้จับน้องกด กูแบบว่า คือว่า กูจะ...”

“อ้ำๆ อึ้งๆ ทำไมเล่าไอ้หมอ จีบก็จีบไปเลย เดินหน้าไปเลย กูเนี่ยรอให้มึงรุกอยู่ น้องมึงน่ารักบาดใจปานนั้น หมาจะคาบไปแดกสักวัน แล้วมีอะไรล่ะสิถึงได้จู่ๆ จะรอไม่ไหว คิดจะจีบน้องขึ้นมา หึๆ มีผู้ชายที่ไหนมาเต๊าะน้องว่ะ”

“เอ่อ...”

“มีใช่มะ”

“อืม”

“ลุยเลย”

คำบอกของเพื่อน ยิ่งทำให้หมอปัญภัทรที่รับบทมดแดงแฝงพวงมะม่วงมานานหลายปีกุมขมับ สถานการณ์บีบเหลือใจ ทำยังไงดีว่ะเรา

เครียดๆ อยู่ก็มีเสียงหวานๆ ตะโกนข้ามรั้วมา เขาเลยลุกขึ้นจากการนอนเขลงก่ายหน้าผากบนโซฟา เดินตรงไปทางเสียงนั้น วันนี้แม่ตัวดีที่ทำใจเขาวุ่นวาย ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้นพร้อมกับกล่องอาหารที่มีควันกรุ่นส่งกลิ่นหอมน่ารับประทาน

“แม่ให้เอามาให้พี่ปัญ ถ้าพี่ปัญต้มบะหมี่กินแล้วก็เก็บไว้อุ่นกินพรุ่งนี้นะ”

“ครับ”

เขารับมา ตอนนี้เขากับเธออยู่ตรงกันข้ามกันโดยมีรั้วกั้น ใจอยากให้น้องมุดมาหาแบบทุกวัน แต่วันนี้คงไม่ได้ใกล้กันแบบทุกที มันก็ทำให้เขารู้สึก...อยากจะดึงน้องมากอด

แต่ขืนทำไปก็คงจะไม่ดี...

เฮ้อ...

“ฝากขอบคุณป้าณีด้วยนะ แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือสอบล่ะเราน่ะ”

“ค่ะ ถ้ามิ้มสอบผ่าน โล่งสบายในทุกสิ่งแล้ว มิ้มอยากไปเที่ยวฉลองสอบเสร็จพี่ปัญพาไปหน่อยได้ไหม”

อ้อนแบบนี้ เขาก็พยักหน้า แล้วรับปากน้องทันที

“อืมได้สิ สอบเสร็จเมื่อไหร่ล่ะพี่จะได้ลาพักร้อน ไปไหนกันดี มิ้มอยากไปไหนพี่จะพาไป”

“ไปทะเลค่ะ มิ้มขอพาเพื่อนไปด้วยนะ พี่ปัญโอเคไหม ไปกันเยอะๆ สนุกดี ต้องให้มีผู้ใหญ่ออกหน้าพาไปล่ะ แม่กับพ่อถึงจะยอม”

ยิ้มจนตาหยีประจบแบบนั้น เขาก็ต้องพาไปทั้งหมด ออกปากบอกน้องด้วยว่างานนี้พี่จัดให้ ทั้งน้องทั้งเพื่อนน้อง ทางนั้นก็กระโดดจนตัวลอยด้วยความดีใจ

“เย้ๆ ขอบคุณค่ะพี่หมอปัญใจดีที่สุดในโลก พี่ชายที่น่ารักที่สุดในโลกของมิ้ม”

“เอ่อ...” หมอหนุ่มกระแอม เขาลองเอ่ย...หยั่งเชิง

“เปลี่ยนคำขอบคุณพี่เป็นกอดพี่ได้หรือเปล่า”

เท่านั้นแหละ ทางนั้นก็มุดรั้วลอดมา ว่องไวจนกว่าเขาจะคิดถึง

แล้วเขาก็ถูกน้องกอดหมับ แล้วเขย่งหอมแก้มอีกหนึ่งฟอดเต็มๆ

“แถมเป็นหอมด้วยค่ะ รักนะคะพี่ชาย น้องไปล่ะรีบไปอ่านหนังสือก่อน”

หมอหนุ่มยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้น

ไม่คาดคิดว่าน้องจะทำ...

วันนี้เขาจะไม่อาบน้ำ...อยากเก็บสัมผัสของน้องไว้นานๆ

อา...

แค่น้องกอดและหอมก็มีความสุขสุดยอดแล้วสินะไอ้หมอ...