EPISODE5

เด็กพี่มันส์ยั่ว

EPISODE5

ปึก! ปึก! ปึก!

เบบี๋ทั้งทุบทั้งข่วนใส่เขาอย่างคนที่ไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างง่าย ๆ ทำให้โซลชักจะเหลืออดกับเธอ ทั้ง ๆ ที่ปากโดนเขาดูดอยู่ แต่มือเธอกลับข่วนหน้าอกเขาจนเป็นรอยถลอกหมดแล้ว

“อ๊าก! ให้ตายยัยเด็กนี่ คิดว่าเธอเป็นใครวะถึงกล้าข่วนฉัน” โซลตวาดเสียงดุ แล้วกำมือบีบเข้าที่ลำคอของเธอแน่น ทำให้เบบี๋ได้แต่ดิ้นเร่าทุบตีมือเขาให้ปล่อยเธอ

“ปล่อยหนู! พวกคุณมันก็ชั่วเหมือนไอ้ผู้ชายคนนั้นนั่นแหละ ถ้าออกไปได้หนูจะแจ้งความ” เบบี๋ตวาดกลับ แล้วยกเท้ายันแผ่นอกโซลอย่างแรงจนชายหนุ่มหงายหลัง

ตุบ!

“ยัยเด็กบ้านี่กล้าถีบฉันเลยเหรอวะ” โซลที่ไม่อยากจะเชื่อว่าวันหนึ่งเขาจะโดนผู้หญิงถีบจนหงายหลังถึงกับเส้นความอดทนขาดผึง แต่เบบี๋ก็ไม่คิดจะอยู่รอให้เขาลุก เธอรีบคลานลงจากเตียงทันทีก่อนจะวิ่งไปยังลูกบิดประตู ก็พบว่า...มันล็อค!

ปึง ๆ

“ใครอยู่ข้างนอก เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!”

เบบี๋ทุบบานประตูอย่างแรง ก่อนที่ร่างเปลือยเปล่าจะถูกโซลตามมาอุ้มขึ้นพาดบ่าแกร่ง แล้วพาเธอกลับมายังเตียงนอนอีกครั้ง ซายน์ที่เห็นว่าน้องชายของเขาดูหัวร้อนอย่างเอาเป็นเอาตายกับการปราบพยศแม่ลูกแมวป่าก็ได้แต่ส่ายหน้า แล้วเปิดประตูเดินกลับห้องของตัวเองไป เพราะเขาเป็นพวกไม่ชอบอะไรที่มันเลอะเทอะแบบนั้น ให้เขาจูบเด็กนั่นทั้ง ๆ ที่ในปากเธอเลือดออก มันไม่ใช่ทางของซายน์

ตุบ!

“ฉันชอบความพยายามเธอนะ แต่ช่วยรู้ไว้ด้วยว่าที่นี่ถิ่นฉัน” โซลว่า ก่อนจะคว้าหมับเข้าที่ลำคอของเธอแล้วกดสาวน้อยลงกับเตียงอีกครั้ง ตามด้วยร่างกำยำของเขาที่ขึ้นคร่อมอยู่เหนืออาณัติของเธอ

“ปล่อยหนู!” เบบี๋ตวาดเสียงใส่เขาจนแหบแห้ง พยายามดิ้นหนีจนสุดแรง แต่เพราะขนาดตัวเธอมันต่างกับพวกเขามากจริง ๆ ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไร ก็ไม่สามารถผลักไสโซลให้พ้นร่างกายเธอได้เลย

โซลหลุบตามองหน้าอกอวบกระเพื่อมไหวอย่างแรงเพราะเหนื่อยหอบกับความพยายามที่เหนื่อยเปล่านั้น

“เหนื่อยแล้วรึไง” เขาถามขึ้น ขณะใช้มือข้างที่ว่างลากไล้ปลายนิ้วไปตามหน้าท้องแบนราบของเธอ

“อื้อ! ปล่อยหนูไปเถอะ ให้หนูทำงานใช้หนี้ก็ได้” เบบี๋รู้ว่าถึงร้องขอไปก็คงไร้ประโยชน์ แต่นั่นก็ดีกว่าเธอไม่ทำอะไรเลย

“เธอได้ทำแน่ เพราะเงินที่ไอ้ทศมันติดหนี้พวกฉันไว้ มันมากมายจนร่างกายเธอชดใช้ไม่หมดอยู่แล้ว ให้ตาย!อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าการได้ขึ้นเตียงกับฉันมันจะแปลว่าเธอสามารถช่วยพ่อเธอใช้หนี้ได้ ปัญญาอ่อน!” ถ้อยคำร้ายกาจที่เขาพ่นออกมาแต่ละครั้งทำให้เบบี๋ได้แต่ข่มความเดือดดาลไว้ เธอไม่เคยเจอใครพูดจาได้แสลงหูเท่าเขามาก่อนเลย

“ฮึก! หนูรู้แต่ในเมื่อคุณก็มีสาวสวยอยู่เต็มบ้าน ที่พร้อมใจจะขึ้นเตียงกับคุณ ทำไมคุณต้องทำแบบนี้กับหนูด้วย” เบบี๋ไม่เข้าใจเลย พวกเขาคิดจะนอนกับใครก็ตามที่ติดหนี้เขางั้นเหรอ

คำพูดของเธอทำให้โซลโน้มหน้าลงต่ำ ปลายจมูกโด่งกดลงที่ข้างแก้มนุ่มหอมกรุ่นของเธอแรง ๆ ครั้งหนึ่ง ทำเอาเบบี๋ร่างสะท้าน กลั้นใจไม่กล้าไหวติง

“เพราะฉันเกลียดท่าทางอวดดีของเธอ” โซลกระซิบบอกเสียงเย็นเยียบ ทำคนฟังแววตาสั่นระริก

“คุณมันบ้า” เบบี๋ได้แต่พึมพำออกมาแค่นั้น เขามันบ้าชัด ๆ

“หึ! เธออยากบ้าไปกับฉันไหม” โซลว่าเสียงเรียบ แล้วกดริมฝีปากลงบนเรียวปากซึมเลือดของเธออีกครั้ง บดจูบมันอย่างรุนแรงจนเบบี๋รับรู้ได้ถึงรสคาวเค็มปร่าที่ซึมไหลออกมาจากรอยแผลที่ลิ้น ริมฝีปากของเธอถูกเขาตะโบมจูบจนเห่อร้อนและชาหนึบไปหมด น้ำตาใสรินไหลลงอาบหางตาอย่างทรมานกับสิ่งที่เขาทำ

“อื้อ ๆ ฮึก...อ๊ะ พอแล้ว” เธอเจ็บจนต้องพยายามดันร่างเขาให้ถอยห่าง ทว่าร่างกายใหญ่โตของโซลมันราวกับกำแพงหินที่ไม่ว่าจะทุบตีอย่างไรก็ไม่ไหวติงเลย

“แผล็บ! รสชาติปากเธอไม่แย่นะ” คนที่ถอนจูบออกลากลิ้นเลียที่ข้างแก้มเธอครั้งหนึ่งก่อนจะเอ่ย ทำให้เบบี๋ได้แต่กรีดร้องในใจอย่างอดสูกับสภาพที่เจอะเจอ สายตามองจ้องใบหน้าหล่อเหลาทว่าเต็มไปด้วยความร้ายกาจราวปีศาจร้ายนั่นเขม็ง

“คุณจะทำอะไร” เบบี๋ที่หลุบตาไปเห็นว่าเขาจะรั้งขอบกางเกงนอนลงรีบร้อนถามทันที

“อย่าทำเป็นโง่ไปหน่อยเลย” โซลพูดขึ้น แล้วคว้ามือข้างหนึ่งของเธอไปสัมผัสที่ส่วนซึ่งกำลังคับแน่นอยู่ใต้ผืนผ้ากางเกง ทำเอาเบบี๋ถึงกับเบิกตาโตกับความหน้าด้านของเขา

“ไม่! ปล่อยมือหนูนะ ไม่เอา!” เธอจะขืนมือกลับ ทว่าเขาดันยกยิ้มร้ายแล้วนำพามือของเธอให้สอดเข้าไปในกางเกง