EPISODE4

เด็กพี่มันส์ยั่ว

EPISODE4

“อีกเดี๋ยวก็เอากันแล้ว อย่าให้ฉันต้องเสียเวลาถอด” ซายน์พูดอย่างตรงไปตรงมา ทำคนที่เอาแต่หลบสายตาเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาสั่นระริก

“อาบน้ำแล้วสบายตัวไหม” โซลที่เปิดประตูซึ่งเป็นบานประตูที่เชื่อมระหว่างห้องพวกเขากับห้องนี้ ทำให้เบบี๋รู้ได้ทันทีว่าจู่ ๆ ซายน์โผล่มาในห้องนี้ได้อย่างไร โดยที่เขาไม่ผ่านประตูหน้า

“ค่ะ” เธอตอบสั้น ๆ ทำให้เจ้าของร่างสูงใหญ่หลุบสายตามองคนที่ยืนอยู่กับพี่ชายอย่างพิจารณา

เรือนร่างขาวผ่องของสาวน้อยที่ถูกพันไว้ด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว ทั้งผิวกายเนียนละเอียดยังมีหยาดน้ำเกาะพราวมันเป็นอะไรที่น่ามองไม่น้อย ถ้าให้คะแนนเพียงรูปลักษณ์ภายนอกที่เห็น โซลถือว่าเธออยู่ในระดับชั้นดี มีข้อเสียตรงที่เธอมีรูปร่างเล็กไปเสียหน่อย แต่ส่วนที่ควรเด้งและอวบอูมกลับมีครบจบในร่างเล็ก ๆ นั่นนี่สิ

“ชื่ออะไร” โซลเอ่ยถาม

“เบบี๋ค่ะ” สาวน้อยพึมพำราวไม่อยากบอก แต่ซายน์ก็ได้ยินชัดเจน เขาจึงได้แต่แค่นเสียงในคอ

“พูดดัง ๆ จะตายรึไง” โซลหัวเสียขึ้นมา เขาไม่ชอบคนพูดอมพะนำ มีอะไรก็ควรพูดให้มันเสียงดังฟังชัดจะได้ไม่ขัดหู

“เบบี๋ค่ะ!” นั่นทำให้เธอตะเบ็งเสียงหวาน ๆ ตอบเขาอีกครั้ง เพราะรับรู้ได้ว่าเขากำลังหัวเสียอยู่

“ให้ตายเด็กนี่กวนตีนฉันอยู่รึไง” ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระชากร่างเล็ก ๆ จนถลามากระแทกกับแผ่นอกของเขา นั่นทำให้เนินอกอิ่มใต้ผืนผ้าขนหนูของเบบี๋สัมผัสกับหน้าอกเปลือยเปล่าของโซลที่นุ่งเพียงกางเกงนอนสีเข้มอย่างจัง จนเขาถึงกับชะงักไปเมื่อรับรู้ถึงความอวบหยุ่นนั้น เบบี๋เองก็รีบถอยห่างทันทีเมื่อเห็นเขาหลุบสายตาคมลงมามองเนินอกของเธอ

หมับ! ซายน์ที่เห็นปฏิกิริยาของน้องชายจู่ ๆ ก็ตวัดวงแขนกำยำรวบเอวเล็ก ๆ ของเบบี๋จนลอยหวืออย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะหิ้วร่างของเธอมาโยนลงที่เตียงกว้าง

ตุบ!

เพียงร่างหล่นตุบลงบนเตียง ผ้าขนหนูที่เธอนุ่งอยู่ก็ถลกเลิกขึ้นสูงจนถึงขาอ่อนขาวนวลเนียน ทำให้เบบี๋รีบดึงมันลงให้พ้นสายตาพราวระยับของพี่น้องหนุ่มที่คลานตามขึ้นมาบนเตียง ยังไม่ทันที่มือของโซลจะแตะต้องตัวเธอ เบบี๋ก็โพล่งขึ้นมาเสียก่อน

“หนูขอทำงานค่ะ! ถึงจะเพิ่งเรียนปี 1 แต่หนูทำงานหนักได้ จะให้ตัดต้นไม้ ล้างจาน ทำความสะอาดบ้าน ล้างรถ ขัดส้วมหนูทำได้หมด ขออย่างเดียวอย่าให้หนู...”

“อะไรวะนั่น เธอคิดว่าพวกฉันขาดคนงานรึไง” โซลแทรกเสียงขัดอย่างเซ็ง ๆ

“นอนลงแล้วเอาไอ้ผ้านั่นออก” ซายน์สั่งเสียงเรียบ ไม่คิดจะให้เธอต่อรองอะไรอีก ทำให้เบบี๋ได้แต่น้ำตาคลอ

“มะ...ไม่เอา” เธอพึมพำ ก่อนหลับตาลง มือเล็ก ๆ กำเข้าหากันจนแน่น ถ้าพวกเขาจะทำอะไรเธอ ก็เชิญเอาไปแค่ร่างกายเธอเถอะ

ซายน์และโซลได้แต่มองคนที่นั่งนิ่ง กระทั่งเห็นว่ามุมปากสวยมีหยาดเลือดสีสดไหลซึมออกมา และหยดลงบนผ้าขนหนูสีขาวนั่นแหละ โซลจึงรั้งตัวเธอเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะบีบปากเธอให้อ้าออกทันที ก็พบว่าสาวน้อยคนนี้กำลังกัดลิ้นตัวเองอยู่ นั่นทำให้เขาหัวเสียขึ้นมาจริง ๆ แล้ว

“คิดว่ากัดลิ้นแล้วมันจะตายเหมือนในละครปัญญาอ่อนที่เธอดูรึไงวะ มันไม่ตายเว้ย!” เขาตวาดใส่คนที่มองจ้องตาเขากลับมาเขม็ง นั่นทำให้เบบี๋น้ำตาไหลลงอาบหางตา

ที่แท้...กัดลิ้นมันไม่ถึงตายหรอกเหรอ?

“ฮึก! ถ้าพวกคุณจะทำอะไรหนู คุณฆ่าหนูก่อนได้ไหม หนูไม่อยากรับรู้อะไรจริง ๆ” น้ำเสียงสะอื้นของคนที่ถูกบีบปากอยู่พึมพำบอกมา ทำให้โซลหัวเราะเบา ๆ ในคอ ก่อนจะโน้มหน้าลงกระซิบข้างหูเธอ

“ตายไปมันจะสนุกได้ยังไง เธอไม่อยากรู้รึไงว่าเวลามีผัวพร้อมกันสองคนมันแซ่บแค่ไหน”

แน่นอนว่าถ้อยคำของเขาทำเธอร่างไหวสะท้านทันที แต่ยังไม่ทันที่จะโต้ตอบอะไร โซลก็แนบริมฝีปากหยักสวยนั่นลงบนเรียวปากชื้นหยาดคาวเลือดของเธอเสียแล้ว ความเร่าร้อนและดุดันที่เขาตะโบมใส่เธออย่างไม่เหลือโอกาสให้หายใจ ทำให้เบบี๋ได้แต่ดิ้นเร่าพยายามดันร่างเขาให้ถอยห่างจนปมผ้าเช็ดตัวหลุดลุ่ย ยิ่งโซลเห็นว่าภายใต้ผืนผ้าได้ซุกซ่อนความอวบสวยไว้อย่างไร เขาก็ยิ่งต้องการทำให้เธอรู้ว่าคืนนี้เธอควรสำเหนียกตัวเองได้แล้วว่า ‘ของเล่นควรทำตัวแบบไหน’

“อื้อ ๆ อ่อยอู๋อ๊ะ! (ปล่อยหนูนะ!)” เบบี๋ทักท้วงเขาให้ปล่อยเธอ ทว่าโซลก็ใช้ร่างกายกำยำนั่นกดจนสาวน้อยเอนนอนราบลงกับเตียง มือใหญ่ที่ตามมาบีบคลึงทรวงเต้าข้างหนึ่งอย่างต้องการทดสอบว่าไอ้เต้าที่มันตั้งสวยนั่นของจริงไหม ก็ทำให้เธอนิ่วหน้า