08 หนูไม่ชอบป๋า

@คฤหาสน์ลัวร์

เด็กสาวพอกลับมาถึงบ้านเธอก็วิ่งขึ้นไปบนห้องทันที ทำให้แม่บ้านทั้งงงและแปลกใจมากเพราะไม่เคยเห็นหนูดีเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

จะว่าเธอเสียใจก็ไม่ใช่เพราะเธอไม่ได้ร้องไห้ หรือไม่ได้แสดงสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเสียใจเลย

"คุณหนูเป็นอะไรอ่ะ ทำไมรีบวิ่งขึ้นไปจัง"

"ไม่รู้สิ รีบไปทำงานหรือเปล่า"

แม่บ้านคุยกันเบาๆ เมื่อหนูดีขึ้นไปถึงบนห้องของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

"ไปๆ ไปทำงานกันต่อดีกว่า"

"อืมๆ"

#ผ่านไปสักพัก

มาเฟียหนุ่มเดินกลับเข้ามาในบ้านหลังจากที่ปล่อยให้เด็กสาวกลับมาก่อนเพราะต้องไปทำธุระต่อ ทว่าพอกลับมาถึงบ้านภายในบ้านกับเงียบกริบไม่มีเสียงพูดเจื้อยแจ้วของหนูดีเลย

"หนูดีหายไปไหน?"

"อยู่บนห้องค่ะคุณลัวร์"

"พอกลับมาถึงก็วิ่งไปบนห้องเลยค่ะไม่ได้ลงมาอีกเลย"

"อ๋อ"

เขาตอบรับก่อนจะรีบเดินขึ้นไปด้านบน จนถึงหน้าประตูห้องนอนของเด็กสาว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"หนูดีทำอะไรอยู่"

"หนูดีทำงานอยู่ค่า ป๋าเปิดเข้ามาเลยหนูดีไม่ได้ล็อค"

"...." มาเฟียหนุ่มรีบเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปทันที ก่อนจะเห็นเด็กสาวนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่อย่างขะมักเขม้น "มีงานเยอะเหรอ?"

"ค่ะ ต้องรีบทำให้เสร็จก่อนปิดเทอมหน้าร้อน หนูดีอยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง อยู่แต่บ้านทำงานอย่างเดียวมันน่าเบื่อค่ะ"

"...."

"ไม่ได้ไปเที่ยวไกลหรอกค่ะ ก็แค่เที่ยวตามห้างกับเพื่อนๆ เองค่ะ"

"อยากไปก็ไปสิป๋าไม่ห้ามหรอก"

"หือ?" เธอเงยหน้าขึ้นไปมองมาเฟียหนุ่มอย่างงงๆ วันนั้นยังห้ามไม่ให้เธอไปอยู่เลย แต่พอมาวันนี้กลับอนุญาตให้เธอไปอย่างง่ายดาย มันน่าแปลก

"แต่ให้คนของป๋าตามไปด้วยนะ ป๋าเป็นห่วงถ้าเกิดอะไรขึ้นมาคนของป๋าจะได้ช่วยทัน" ที่แท้อนุญาตให้ไปแต่ก็ต้องให้คนของตัวเองตามไปดูแลด้วย

"อือ แล้วป๋าไม่ไปด้วยเหรอคะ ปิดเทอมหน้าร้อนนี้ป๋าก็ไม่ได้ไปไหนนี่นา"

"ป๋ามีงานด่วนอยู่น่ะ ต้องรีบบินไปต่างประเทศช่วงนั้นเลย เอาไว้ป๋ากลับมาแล้วจะพาหนูเที่ยวนะ"

"โอเคค่ะ"

"ไม่หิวข้าวเหรอ หืม.." มือหนาลูบไล้เส้นผมดำขลับอย่างอ่อนโยน

"ยังไม่หิวค่ะ หนูดีอยากทำงานตรงนี้ให้เสร็จก่อน"

"อยากให้ป๋าช่วยทำไหม?"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ แค่ป๋าต้องทำงานก็เหนื่อยมากพอแล้ว งานของหนูดีหนูดีก็ควรจะทำเองไม่ใช่เหรอคะ"

"ใช่ค่ะคนเก่ง"

"ถ้าป๋าหิวข้าวป๋ากินก่อนเลยนะ เผลอๆ หนูดีคงได้เอาข้าวขึ้นมากินบนนี้"

"ไหนเล่าให้ป๋าฟังหน่อยซิ ว่าอาจารย์คนไหนที่พูดไม่ดีใส่"

"หนูไม่บอกหรอกค่ะ ถ้าหนูบอกไปป๋าก็ต้องไปดุอาจารย์สิ มันไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะป๋า หนูดีไม่ได้คิดมากอะไรเลย แค่ถูกอาจารย์ดุเองไม่ใช่เรื่องใหญ่" เธอให้เหตุผล

"...."

คลิ๊ก! ( ข้อความใหม่ )

"หือ?" เด็กสาวปรายตาไปมองที่หน้าจอโทรศัพท์ ก่อนจะหยิบขึ้นมาแล้วเปิดข้อความดู

Tika: หนูดี

Noodee: ว่าไง เราทำงานอยู่ยังไม่ว่าง

Tika: เปล่าๆ แค่ทักมาเล่นเฉยๆ ตอนกลางคืนค่อยคุยกันก็ได้

Noodee: โอเคจ้ะ แล้วค่อยคุยกัน

เด็กสาวปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเอาวางลงไว้ตามเดิม เธอลืมไปเลยว่ามาเฟียหนุ่มยืนอยู่ตรงข้างหลังและได้เห็นการพูดคุยข้อความของเธอกับแฟนหนุ่มทุกอย่าง

"ใครน่ะ?" เสียงอันทรงพลังพูดขึ้น เพราะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล

"อืม ป๋าอยากได้คำตอบแบบไหนล่ะคะ?"

"ความจริง"

"เขาคือไทก้าค่ะ เป็นเพื่อนของหนูดีเอง แต่ตอนนี้เป็นแฟนของหนูดีแล้ว"

"หนูดี!"

"??" เธอตกใจจนสะดุ้ง เมื่อจู่ๆ มาเฟียหนุ่มก็พูดเสียงดังในเชิงดุ น้ำเสียงของเขาทั้งใหญ่และน่ากลัวเอามากๆ "ป๋าตะคอกทำไมคะ หนูดีตกใจหมดเลย"

"ทำไมถึงรีบมีแฟนขนาดนั้น?"

"ทำไมล่ะคะ ตอนนี้หนูดีก็อายุครบ 20 แล้วนะ บรรลุนิติภาวะแล้วด้วย" เธอตอบ

"ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาดเลย ไปเลิกกับผู้ชายคนนั้นซะ นี่เป็นคำสั่งของป๋า!"

"ป๋า!? นี่มันจะเกินไปหรือเปล่าคะ? หนูดีจะมีแฟนมันก็เรื่องของหนูดีหรือเปล่าคะ หนูดีไม่ใช่เด็กสักหน่อยทำไมต้องห้ามกันอยู่เรื่อยเลย"

"ไม่ได้ ป๋าไม่อนุญาตเด็ดขาด!"

"แต่หนูดีไม่ยอมอะ ป๋าไม่มีเหตุผลเลย"

"เหตุผลของป๋าก็คือหนูดีห้ามมีแฟนเด็ดขาด"

"มันไม่ใช่เหตุผล มันเป็นคำสั่งของป๋า และมันก็เป็นคำสั่งที่เอาแต่ใจด้วย"

"ไม่ได้ก็คือไม่ได้หนูดี"

"ไม่ค่ะ"

"ผู้ชายคนนั้นนิสัยใจคอเป็นยังไงยังไม่รู้เลย ถ้าทำให้เราเสียใจขึ้นมาจะทำยังไง"

"ป๋าก็ให้อยู่ดีเป็นคนลองเองสิคะ รักได้ก็ต้องเจ็บได้ ดีซะอีกหนูดีจะได้รู้จักความรักให้มากขึ้น"

"แล้วเรารู้เหรอว่าความรักมันคืออะไร?"

"ก็คนสองคนรักกันไงคะ"

"รักกันอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะหนูดี ป๋าอาบน้ำร้อนมาก่อนป๋ารู้"

"...." เธอทำหน้าบึ้งตึงใส่มาเฟียหนุ่ม เพราะไม่เข้าใจกับเหตุผลตรรกะแปลกๆ ที่ไม่ยอมให้เธอมีแฟนสักที "เพราะป๋าชอบหนูดีเหรอคะ?"

เธอเก็บเอาสิ่งที่เพื่อนพูดให้ฟังกลับมาคิดอยู่เหมือนกัน และมันก็ถึงเวลาที่เธอสมควรจะพูดสักที

"ใช่ ป๋าชอบหนูดี" มาเฟียหนุ่มตอบอย่างไม่ปฏิเสธอะไรเลย

"แต่หนูดีไม่ได้ชอบป๋า และความรักของเรามันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นด้วย"

"เพราะอะไร อายุเหรอ?"

"เพราะหนูดีเห็นป๋าเป็นผู้ใหญ่ที่นับถือคนนึง ป๋าเป็นเพื่อนของพ่อหนูดี ถ้าพ่อรู้พ่อจะรู้สึกยังไง ถ้าหนูดีกับป๋า...คบกัน"

"นี่ไงเหตุผลของความรัก งั้นก็บอกป๋ามาหน่อยสิ ว่ารู้จักกับผู้ชายคนนั้นมานานเท่าไหร่แล้ว นิสัยใจคอเป็นยังไง เข้าใจกันมากน้อยแค่ไหน ทำไมถึงรีบตกลงคบเป็นแฟน ทั้งๆ ที่ยังไม่แนะนำให้ป๋าได้รู้จักเลย"

"หนูดีรู้จักกับไทก้ามานานแล้วค่ะ"

"เข้าใจกันมากแค่ไหน?"

"ก็มากค่ะ"

"แล้วรักผู้ชายคนนั้นตรงไหนบอกป๋าได้ไหม"

"...." เด็กสาวยืนนิ่งไม่ได้ตอบคำถามนี้

"ไม่ตอบแสดงว่าไม่รู้ว่ารักตรงไหน ถ้าผู้ชายคนนั้นทำให้หนูดีเสียใจขึ้นมา หนูดีจะทำยังไง?"

"ไทก้าไม่มีทางทำให้หนูดีเสียใจหรอกค่ะ ไทก้าสัญญาแล้ว"

"ถ้าป๋าไม่อนุญาตล่ะ"

"ป๋าออกไปจากห้องของหนูดีเลยค่ะ หนูดีไม่อยากคุยกับป๋าแล้วป๋าไม่มีเหตุผล หนูดีเกลียดป๋าที่สุดเลย ออกไปเลย!" เด็กสาวผลักมาเฟียหนุ่มออกไปจากห้องของเธอก่อนจะปิดประตูใส่หน้าของเขาอย่างแรง

ปึง!!

"หนูดี!"

"ป๋าไม่ต้องมายุ่งกับหนูดีเลยค่ะ!"

"...."