แล้วเลีย...

“ เอาขวดเบียร์มาเดี๋ยวนี้ ! ”

“ ไม่ให้ ”

“ บอกให้เอามาไง ”

“ ก็มาเอาเองดิ ”

เพราะมัวแต่โฟกัสที่ขวดเบียร์ที่ปลายมือใหญ่ พอยื้อไปแล้วอีกฝ่ายก็เปลี่ยนทิศมาอีกมือแล้วหัวเราะร่วนอย่างสนุกสนาน ทำให้ไอติมล้มคว่ำลงบนตักเขาอย่างหมดท่า

“ ยัยเตี้ยเอ๊ย ” เขาว่าพลางหัวเราะลั่น

ไอติมเงยหน้าบึ้งตึงที่กระแทกลงบนอกกำยำนั้นขึ้นมาอย่างโกรธ ๆ

“ ไอ้เด็กเปรต ”

“ น่าน พูดไม่เพราะ เดี๋ยวเราจะฟ้องน้าอร ”

“ ปัญญาอ่อน มีอะไรก็วิ่งหางจุกตูดไปฟ้องแม่เค้า ”

คิ้วเข้มถูกเลิกอย่างยียวน

“ แล้วไง ก็ชนะทุกทีป่ะวะ ”

นั่นทำให้ไอติมหมั่นไส้แล้วฟาดมืออย่างแรงไปบนหัวไหล่ของเขา ก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืน ทว่าทำไม่ได้เพราะอีกฝ่ายกอดเอวเอาไว้แน่น

“ ปล่อย ! ”

ไอติมตวาดเสียงเข้ม อีกฝ่ายยิ้มมุมปากแล้วเลิกคิ้วยียวนเช่นเคย มันเป็นรอยยิ้มที่เธอนึกอยากจะเอาไม้หน้าสามตีใบหน้ากวน ๆ นั่นให้แตกยับสักที

“ ไม่ ”

“ พี่บอกให้ปล่อยไงน้องไทม์ ”

“ หูแตกเหรอ ก็บอกว่าไม่ไง ยัยเตี้ย ”

“ คิดผิดจริง ๆ ที่กลับมา อุตส่าห์หวังดี ”

ไอติมพูดออกไปด้วยความโมโห แต่อีกฝ่ายชะงัก

“ ติมจะกลับมาอยู่ที่นี่แล้วเหรอ ”

“ เปล่า ”

“ ก็เมื่อกี้บอกจะกลับมา ”

“ แค่มาดูน้องไทม์นั่นแหละ เห็นว่าผลการเรียนตกทุกวิชา ถามจริง ทำแบบนั้นไปทำไม ”

“ สรุปว่าจะไม่กลับมา ” เขาไม่ตอบแต่ย้อนถาม

“ พี่ต้องทำงาน ”

“ ทำที่นี่ก็ได้ ”

“ มันไม่เหมือนกัน ทำที่นี่ไม่สามารถสร้างชีวิตใหม่ได้ ” ไอติมเลือกที่จะพูดตรง ๆ

“ ชีวิตที่ไม่มีเรางั้นเหรอ ”

อีกฝ่ายว่าเรียบ ๆ แต่ดวงตาคมเข้มคู่นั้นมีแววตัดพ้อ จนทำให้เธอสะท้อนใจอยู่ลึก ๆ ก่อนหลบตาแล้วตอบกลับเบา ๆ

“ น้องไทม์มีทุกอย่างที่ต้องการอยู่แล้ว ”

“ แต่ไม่มีติมไง ”

เขาว่า ไอติมเงยหน้ามาสบตาเด็กหนุ่ม แล้วก็พบว่ามันเป็นความผิดมหันต์

ดวงตาของเด็กน้อยที่เธอเคยคุ้นไม่มีอีกแล้ว มันมีเพียงดวงตาคมกริบที่ฉายแววฉ่ำหวานออดอ้อน

อันตรายแล้ว ไอติมบอกตัวเอง

เธอโตพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร น้องเป็นแบบนี้ก็คงเพราะฤทธิ์เบียร์สามขวดนั่นแหละ

เธอหลบตาแล้วลุกพรวดขึ้นทันที

สำเร็จ !

เธอเป็นอิสระจากการโอบล้อมของร่างสูงใหญ่ แต่ไม่แน่ใจนักว่าเป็นการกระทำที่ถูกต้องหรือเปล่า

สาบานเลยว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะมองลงไปยังเป้าตุง ๆ ที่มีกางเกงว่ายน้ำสีขาวห่อหุ้มไว้ แต่ความที่มันขยายเหยียดใหญ่ยาวจนเห็นเป็นลำชัดเลยสะดุดตาไปหน่อย

หญิงสาวใบหน้าร้อนวูบ รีบหันหลังให้ทันทีก่อนจะเอ่ยสั่ง

“ เดี๋ยวตามขึ้นไปบนห้องหนังสือของน้องไทม์นะ พี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน ”

“ เดี๋ยว ! ” อีกฝ่ายร้องเรียกแล้วลุกขึ้นยืนคว้าข้อมือของเธอไว้ก่อนออกแรงกระตุกจนร่างของเธอชนแผงอกของเขาอย่างแรง

“ โอ๊ย ! ” เธอร้องด้วยความเจ็บเพราะแรงกระแทกทำให้ฟันไปกระทบกับริมฝีปาก

“ เป็นไรหรือเปล่า ” อีกฝ่ายถามอย่างเป็นห่วง ไอติมรีบผลักตัวเองออกห่างแล้วถอยหลังมาสองก้าว ก่อนลิ้นจะทันได้ลิ้มรสเค็ม ๆ แปร่งปร่า

“ เฮ้ย เลือดออกเลย ” ไทม์ว่าเมื่อเห็นน้ำสีแดงไหลซึมเลอะออกมาด้านนอกริมฝีปาก ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ แต่อีกฝ่ายตวาดเสียงดัง

“ ไม่ต้องยุ่ง ” แล้วหมุนตัวจะเดินหนี แต่ความไวก็ พ่ายแพ้ให้แก่อีกฝ่ายทุกที

ไทม์พุ่งเข้าไปหาแล้วรวบร่างของเธอมากอดไว้แนบอกก่อนจะก้มลงเข้าไปใกล้ใบหน้านั้น

แล้วเลีย...

ใช่ เขาแลบลิ้นออกมาเลียที่กลีบปากอันเปียกเปื้อนไปด้วยโลหิตสีแดงของเธอแล้วดูดเม้มมันเบา ๆ

ไอติมทำอะไรไม่ถูกนอกจากยืนตัวแข็ง ตะลึงงัน !

แล้วไทม์ก็ผละออกไปช้า ๆ

“ ติม ” เขาเรียกเธอเบา ๆ

“ หืม ” ตอบเสียงแผ่ว

“ เลือดหยุดไหลแล้ว ”

“ อืม ”

“ เราไปล้างตัวก่อน ”

แล้วเขาก็หันหลังเดินไปยังมุมล้างตัวที่อยู่ด้านซ้ายของสระ ไอติมมองตามคล้ายโดนสะกด

สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว..

จากน้องไทม์ เด็กชายตัวน้อยแก้มยุ้ย ขยับมาเป็นเด็กตัวสูงแขนขายาวเก้งก้าง แต่ตอนนี้มันสลัดคราบเดิมออกไม่มีเหลือ