Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
17 สมาชิกใหม่
“ทำไมวันนี้ยายทำกับข้าวเยอะจังคะ” มนัสสรถามอย่างแปลกใจเพราะตอนนี้โต๊ะทานอาหารที่คิดว่าใหญ่กลับขนาดเล็กลงไปในพริบตาเมื่อบนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารหลากชนิด
“วันนี้หมอซันเขาจะมาทานข้าวด้วย”
“ใครคือหมอซันค่ะยาย”
“หมอซันเขาเป็นรุ่นพี่ของไทจ้ะฝ้าย” มัทนารีบบอก เธอกลัวยายมาลัยจะเผลอเล่าเรื่องราวของไทธัชให้กับหญิงสาวฟัง มัทนาไม่อยากให้เรื่องของลูกชายรู้ไปถึงหูคนอื่น แม้ว่าจะเป็นญาติก็ตาม
รถยนต์คันหรูจอดที่หน้าบ้านหลังเล็ก ไทธัชเป็นคนเปิดประตูลงมาก่อนจากนั้นคนที่ตามมาก็คืออคิราห์
“สวัสดีครับยาย สวัสดีครับแม่”
“สวัสดีจ้ะ หิวกันหรือยังยายทำกับข้าวไว้เยอะเลย”
“หิวนิดหน่อยครับ”
“งานหมอซันยุ่งหรือเปล่า แม่กลัวว่าเจ้าไทจะไปกวนเวลางาน”
“ยุ่งเป็นปกติครับแม่ ไทไม่ได้กวนอะไรผมหรอกครับ ดีเสียอีกไปช่วยทำความสะอาดห้อง ผมสบายเลยไม่ต้องจ้างแม่บ้าน”
“ใช้งานได้ตามสบายเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ครับแม่”
อคิราห์ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะอาหารมีคนที่เขาไม่รู้จักนั่งรวมอยู่ด้วย เขาหันมามองไทธัชพร้อมกับเลิกคิ้วสูงเชิงถาม
“นี่พี่ฝ้าย เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมครับพี่ซัน”
“สวัสดีค่ะ พี่ซัน” หญิงสาวทักทายอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีครับคุณฝ้าย”
“ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้นะคะ จะได้ดูเป็นกันเอง” มนัสสรพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้กับคุณหมอหนุ่ม
“ครับ” อคิราห์ตอบสั้น ๆ ก่อนจะหันมาสนใจเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ที่ตอนนี้กำลังนั่งเขี่ยข้าวไปมาเหมือนคนเบื่ออาหาร
“ไท ทำไมไม่กินข้าวหรือยายทำไม่อร่อย”
“อร่อยครับยาย แต่ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ พี่ซันซื้อเค้กมาแล้วมันใกล้วันหมดอายุผมก็เลยกินไปหลายชิ้น”
“มาโทษพี่ได้ไง นายนั่นแหละยืนยันจะกิน แล้วเป็นไงล่ะ”
“ก็ผมเสียดายนี่ครับ ของอร่อย ๆ ทั้งนั้น”
“ถ้าไม่หิวก็ไม่ต้องฝืนหรอกลูก เดี๋ยวได้ท้องแตกตายกันพอดี”
“มีหมออยู่ด้วยทั้งคนเขาคงไม่ปล่อยให้ผมตายหรอก ใช่ไหมครับ” เด็กหนุ่มหันมาถามอคิราห์
“ไม่แน่นะ เพราะพี่ยังไม่เคยเจอคนไข้ที่กินจนท้องแตก หรือไทจะเป็นเคสแรกที่พี่รักษา”
“ผมว่าไม่เอาดีกว่าครับ”
“พี่ซันเป็นหมอด้านไหนเหรอคะ”
“ศัลยกรรมครับ”
“ผ่าตัดเหรอคะ”
“ครับหมอผ่าตัดครับ”
“เก่งจังเลยนะคะ เป็นหมอผ่าตัดเงินเดือนคงสูงมากเลยใช่ไหมคะ”
“ไม่หรอกครับ ผมอยู่โรงพยาบาลรัฐเงินไม่ได้มากอะไร” อคิราห์รู้สึกไม่ค่อยชอบผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่ เพราะเพิ่งรู้จักกันวันแรกเธอก็ถามเรื่องส่วนตัวของเขาเสียแล้ว แต่ที่ต้องตอบก็เพราะเกรงใจมารดาและยายของไทธัช
“อย่าพูดถึงเรื่องเงินเดือนกันเลย มันไม่เกี่ยวกับเรา แม่ว่าเราพูดเรื่องไทดีกว่า”
“อ้าว ทำไมมาลงที่ผมล่ะครับแม่”
“แม่ก็อยากถามว่าอีกกี่วันจะเปิดเทอม”
“วันจันทร์นี้แล้วครับแม่”
“แล้วมีการบ้านอะไรที่ยังทำเสร็จไหม”
“แม่ครับ ใครเขามีการบ้านกัน”
“แม่จะไปรู้เหรอแม่ไม่ได้เรียนด้วยนี่”
“ถ้าเปิดเทอมแล้วไทไม่ต้องไปทำห้องให้พี่นะ เอาเวลาไปเรียนดีกว่า”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปตอนเลิกเรียนก็ได้”
“ทำความสาดห้องเหรอคะ ให้ฝ้ายไปแทนก็ได้นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับผมเกรงใจ”
“ผมว่างานทำความสะอาดไม่เหมาะกับพี่ฝ้ายหรอก”
“แล้วงานอะไรเหมาะกับพี่ละ”
“ไม่รู้สิครับ”
“แต่พี่ก็ไม่อยากอยู่บ้านเฉย ๆ เกรงใจน้ามัทกับยาย แต่งานที่ไปสมัครไว้ก็ยังไม่เรียกสักที พรุ่งนี้ฝ้ายว่าจะลองไปสมัครที่อื่นดู”
“ยายไม่รู้เรื่องอะไรพวกนี้หรอก ถ้างานมาหายากนักฝ้ายก็ช่วยน้ามัทกับยายขายข้าวแกงนี่แหละลูก เงินมันไม่มากมายแต่มันก็พอเลี้ยงตัวเองได้”
“เอาไว้ฝ้ายหางานไม่ได้จริง ฝ้ายจะช่วยยายนะคะ ฝ้ายเสียดายความรู้ที่เรียนมาค่ะ”
“น้าเห็นด้วยนะ เรียนมาสูงจะมาขายข้าวแกงเหมือนน้าก็ดูยังไงอยู่ ถ้าฝ้ายจะออกไปสมัครงานเดี๋ยวน้าให้ไทนั่งรถเมล์ไปส่งก็ได้เพราะเขารู้จักถนนหนทางดี”
“งั้นยังไม่เปิดเทอมไทไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”
“ได้ครับ” แม้ในใจจะปฏิเสธแต่ไทธัชก็ไม่กล้าพูดออกมาเพราะเขาไม่อยากทำให้มารดาต้องลำบากใจ
“ฝ้ายเรียนจบอะไรมาครับ เผื่อผมจะช่วยดูให้”
“จริงเหรอคะพี่ซัน ฝ้ายจบประชาสัมพันธ์ค่ะ” มนัสสรดีใจที่เขาเอ่ยปากช่วยเหลือ
“ยายขอบใจแทนหนูฝ้ายนะลูก ที่หมอซันจะช่วยอีกแรง”
“อย่าเพิ่งขอบใจเลยครับยาย ผมยังรู้เลยว่าจะมีงานที่เหมาะหรือเปล่า”
“แค่หมอซันเอ่ยปากจะช่วยพวกก็เราก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ” มัทนานั้นเกรงใจอคิราห์มาก แต่ในเมื่อชายหนุ่มเสนอตัวเอง เธอก็เลยไม่ได้ว่าอะไร
“พี่ซันจะฝากให้พี่ฝ้ายทำงานที่ไหนครับ”
“ยังไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะลองถามเพื่อนๆ ดูว่าที่ไหนรับบ้าง”
“พี่ซันไม่ต้องช่วยก็ได้นะครับ”
“ไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมพี่ถึงช่วย”
“ก็เพราะพี่ซันเป็นคนจิตใจดี ชอบช่วยเหลือคน เหมือนอย่างที่ช่วยผม”
“นั้นก็มีส่วนถูก แต่เหตุผลหลักที่พี่ช่วยก็คือไม่อยากให้ไทต้องเสียเวลาพาเธอไปสมัครงาน ถ้าเธอยังหางานไม่ได้ ไทไม่ต้องออกไปกับเธอทุกวันเหรอ แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปอ่านหนังสือ
“พี่ทำเพื่อผมเหรอครับ”
“ทำเพื่อแมวมั้ง”
“อ้าว วันก่อนยังว่าเป็นหมา วันนี้บอกเป็นแมวอีกแล้ว ตกลงจะให้ผมเป็นอะไรกันแน่”
“แล้วนายอยากเป็นอะไร”
“เป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น ขอแค่เจ้าของเป็นพี่ผมก็โอเคหมดแหละ”
“อือ งั้นอยากเป็นอะไรก็เลือกเลยจะหมาจะแมว”
อคิราห์ใจเต้นแรงกับคำพูดที่ดูเหมือนไม่คิดอะไรของเด็กหนุ่ม แต่สำหรับเขาแล้วมันทำให้หัวใจพองโตและเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก
ความรู้สึกที่มีให้กับไทธัชนั้นมันมากเกินว่าคำว่าพี่ชาย อคิราห์รู้สึกอึดอัดที่บอกความรู้สึกของตัวเองกับคนตรงหน้าไม่ได้ เขาไม่อยากเสียเด็กหนุ่มไป แต่ถ้าหากวันที่เรียนจบกลับมาและไทธัชยังไม่มีใคร ชายหนุ่มจะบอกความรู้สึกของตัวเองให้กับเขาได้รู้ ถึงตอนนั้นไทธัชก็คงจะโตเป็นผู้ใหญ่และเข้าใจโลกมากขึ้นกว่าตอนนี้
“ขับรถดี ๆ นะครับ”
“อือ นายก็รีบเข้านอน พรุ่งนี้ต้องช่วยแม่แล้วใช่ไหม”
“ครับ”
“แล้วจะไปคอนโดไหม”
“คงไม่ได้ไป ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”
“อือ พี่เข้าใจ เอาละไปจริงๆ แล้วนะ”
“ถึงแล้วไลน์บอกผมนะครับ”
“อือ”
พอส่งอคิราห์กลับไปแล้วไทธัชก็เข้าห้องของตัวเอง ยังไม่ทันได้อาบน้ำก็มีคนมาเคาะที่หน้าประตู
“พี่ฝ้าย มีอะไรเหรอครับ”
“พี่เข้าไปหน่อยได้ไหม มีเรื่องจะคุยด้วย”
“คุยตรงนี้ก็ได้” เด็กหนุ่มยืนขวางประตู เขาไม่อยากให้ญาติสาวเข้ามาในห้องนอนเพราะไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น
“พี่ไม่อยากให้น้ามาลัยกับยายได้ยิน”
“พี่มีเรื่องอะไรจะคุยกับผม” ไทธัชยังไม่ยอมเปิดให้เธอเข้าไปในห้อง
“ขอเข้าไปก่อน” ไทธัชไม่อยากให้มารดาที่เข้านอนไปแล้วต้องตื่นขึ้นมากลางดึก จึงยอมให้หญิงสาวเข้ามาในห้องอย่างเสียไม่ได้
“พี่จะพูดอะไรก็รีบพูด ผมง่วงแล้ว”
“พี่ซัน เขามีแฟนหรือยัง”
“ไม่รู้ครับ”
“ไทจะไม่รู้ได้ยังไง พี่เห็นสนิทกันออกอย่างนั้น”
“ผมไม่รู้จริง ๆ ครับไม่เคยถาม”
“ช่วยถามให้พี่หน่อยได้ไหม”
“พี่อยากจะรู้ไปทำไม”
“ก็พี่ซันทั้งหล่อทั้งรวยแถมยังเป็นถึงหมอศัลยกรรม ถ้าเขายังไม่มีแฟนพี่ก็อยากจะลองจีบดู นะไท ช่วยถามให้พี่หน่อย แล้วชวนเขามากินข้าวที่บ้านเราบ่อย ๆ นะ พี่อยากเจอเขา”
ไทธัชเงียบไม่ตอบ เขารู้สึกไม่พอใจกับญาติสาวคนนี้ที่อยู่ ๆ ก็มาสร้างความวุ่นวาย
“ถ้าไทไม่ถามให้พี่ก็ไม่เป็นไร แต่พี่ขอเบอร์โทรหน่อยได้ไหมพี่อยากจะคุยกับเขา”
“ผมคงให้พี่ไม่ได้ เอาไว้ผมจะขออนุญาตพี่เขาก่อน”
“โทรไปถามเลยสิ”
“มันดึกแล้ว ผมเกรงใจ”
“ถ้างั้นพรุ่งนี้นะ ไทอย่าลืมนะ ถ้าไม่กล้าขอก็แค่ชวนเขามาที่บ้านที่เหลือพี่จัดการเอง”
“แล้วพรุ่งนี้ผมต้องไปส่งพี่สมัครงานไหม”
“ไม่ล่ะ พี่จะรอพี่ซันหางานให้ดีกว่า”
ญาติผู้พี่เดินออกไปแล้วไทธัชก็ถอนหายใจอย่างแรง ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ชอบพี่หมออยู่มาก ไทธัชไม่รู้ว่าพี่หมอจะชอบเธอหรือเปล่า และถ้าทั้งสองจะชอบพอกัน เขาก็คงห้ามไม่ได้ เด็กหนุ่มแอบภาวนาในใจว่าอย่าให้มันเป็นอย่างที่เขาคิดเลย
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
