เด็กขาย ( ตัว ) Ep.5. พ่อเลี้ยง

เด็กขาย ( ตัว ) Nc ?หมวย?

Ep.5

“คุณพ่อขา” ในขณะที่ผมหลับแต่ต้องสดุ้งตื่นเพราะมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆขึ้นมาบนหน้าอกของผมพร้อมกับเสียงเรียกที่หวานแหววพอผมลืมตาขึ้นมาผมต้องรีบเอามือไปจับใบหน้าของลูกสาวมาหอมแก้มแรงๆหื้ม! น้องใยไหมลูกสาวของผมเธอน่าเอ็นดูมากบอกเลยผมหลงรักลูกสาวตัวเองจนบางครั้งไม่อยากไปทำงานด้วยซ้ำ!

ผมชื่อว่า “ดิน” แต่ ไม่มีใครเรียกผมว่าดินหรอกเรียกผมว่าพ่อเลี้ยงกันทั้งนั้นหลังจากที่คุณพ่อคุณแม่ของผมเสียไปผมก็บริหารงานแทนคุณพ่อทุกอย่างคุณพ่อคุณแม่ของผมเสียในตอนที่ผมอายุ 28 ทำประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ และตอนนี้ผมอายุ 35 ผมสร้างทุกอย่างขึ้นมากับมือ และจัดการไปได้ดีมากผมทำทั้งธุรกิจถูกกฎหมายทำธุรกิจผิดกฎหมาย ผมก็พอตัวส่วนเรื่องฐานะและหน้าตาทางสังคมก็พอมีแต่ก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมากมายถือว่ารวยระดับ 1 ของประเทศ เรื่องเงินไม่เคยขาดบ้านหลังใหญ่อลังการในตอนนี้ผมอายุ 35 เมื่อ 3 ปีก่อนผมได้แต่งงานกับรัตน์ลูกสาวของท่านรัฐมนตรีผมกับรัตน์เพื่อนกันมาก่อนแล้วมาคบกันจนได้แต่งงานกันเพราะว่ารัตน์ท้องผมรักเธอมากผมไม่อยากเสียเธอไปหรอกแต่ด้วยที่เธอบอกว่าชีวิตของเธอยังใช้ไม่คุ้มเธอยังไม่ได้ทำอะไรอีกหลายอย่างเธอเลยเอาลูกให้ผมเลี้ยงและเธอก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศผมกับเธอก็เรียนสูงพอสมควรแต่เธอยังไม่พอ จากนั้นก็เริ่มห่างเหินจากที่โทรมาหาก็เริ่มไม่โทรมา เธอเป็นแม่เธอไม่เคยสนใจลูกเลยตั้งแต่เธอทิ้งผมกับลูกไว้ที่บ้านเธอไม่เคยมาหาถึงแม้ว่าจะกลับมาประเทศไทยมาหาคุณพ่อคุณแม่ของเธอแต่เธอก็ไม่ค่อยมาหาลูก ตั้งแต่ น้องใยไหมยังเล็กจนตอนนี้ 3 ขวบแล้วเธอมาหาลูกเพียงแค่ 2 ครั้งเอง จนตอนนี้น้องใยไหมจำหน้าเธอแทบไม่ได้ลูกสาวของผมเป็นคนน่ารักพูดเก่งฉลาด แต่ผมก็เข้าใจในความแก่นหรือว่าความร้ายของเธอ ไม่มีพี่เลี้ยงคนไหนอยู่ได้นานหรอกผมมักจะหาครูพิเศษพี่เลี้ยงมาไว้สอนเถอะแต่ก็อยู่ไม่ได้นานถูกลูกสาวตัวน้อยของผมจัดการและออกกันไปหมด และวันนั้นผมกำลังจะไปดื่มหลังจากที่ลูกสาวผมหลับแล้วผมให้แม่นมของเธอหรือว่าคนที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กมาอยู่เป็นเพื่อน และเผอิญว่าผมเข้าไปหาเพื่อนของผมชื่อว่ากรแล้วไปเห็นมันกำลังจะข่มขืนผู้หญิงคนหนึ่งเธอยังดูเด็กมากและพอผมเห็นแววตาของเธอที่อ้อนวอนให้ผมช่วยผมรู้สึกสงสาร ผมเลยช่วยเธอออกมาไอ้กรเพื่อนของผมมันเป็นเพื่อนรักผมถึงกล้าทำกับมันแบบนั้นไงผมเอาผู้หญิงคนนี้ออกมาแล้วผมบอกกับมันว่าเท่าไหร่เดี๋ยวผมจะจ่ายให้มันเอง ผู้หญิงคนที่ผมพาหมาชื่อว่าหมวยผมไม่รู้หรอกว่าเธอมาแบบไหนแต่พอผมเห็นเธอร้องไห้แล้วพยายามดิ้นรนจะออกมาจากไอ้กรผมรู้เลยว่าเธอถูกบังคับผมเลยช่วยเธอมา ผมได้ฟังเรื่องราวจากปากของเธอเธอเล่าเรื่องชีวิตของเธอให้ผมฟังผมบอกว่าให้เธออยู่ที่นี่ได้ตามสบายทำไมผมถึงรู้สึกว่า ผมอยากดูแลเธออยากมอบชีวิตใหม่ให้กับเธอก็ไม่รู้เหมือนกันนะผมเลยบอกกับเธอว่าให้อยู่ที่นี่และเริ่มต้นใหม่หวังว่าเธอกับลูกสาวของผมจะเข้ากันได้อาจจะไม่ใช่ตอนนี้ก็เถอะเพราะว่าลูกสาวของผมเข้ากับคนยาก

“หื้มมาปลุกพ่อแต่เช้าเลยนะครับคนสวย”อ้อมแขนของผมทั้งสองข้างโอบกอดลูกสาวที่อยู่บนหน้าอกของตนเองในตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดถึงแม้ว่าผมจะไม่มีใครหรือว่าไม่มีภรรยาผมก็มีลูกสาวมีตัวแทนของเขาอยู่ผมสัญญาว่าผมจะเลี้ยงลูกของผมให้ดีที่สุด

“จุ๊บ”รอยยิ้มหวานพร้อมกับแก้มขาวอมชมพูและแววตาน้อยๆที่กำลังมองหน้าผมอยู่ ถ้าแม่ของเธอคิดได้บ้างถ้าแม่ของเธออยากให้ลูกมีความสุขเขาคงไม่เลือกแบบนั้นแต่ก็ช่างเถอะผมไม่อยากเรียกร้องอะไรทั้งนั้นส่วนเรื่อง คุณตาคุณยายของเขาก็ไม่มาหาหลานหรอกผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรและผมก็ไม่พาใยไหมไปหาพวกเขาเช่นกัน

“งื้อไม่ตื่นง่า” ผมกอดลูกสาวพร้อมกับพลิกเธอลงที่หมอนก่อนที่ผมจะเอาใบหน้าของผมไปแน่ๆตรงหน้าอกของเธอบ้างแต่ด้วยความที่ลูกสาวของผมตัวเล็ก

“คริๆคุณพ่อคะตื่นไปทำงานได้แล้วค่ะ”ลูกสาวของผมเธอน่ารักเธอพูดเก่งแล้วก็อ้อนเก่งมากเลยทีเดียว

“งื้อไม่ไปทำงานได้หรือเปล่าคะอยากอยู่กับลูก”

“งื้อเดี๋ยวคุณพ่อไม่มีเงินซื้อขนมให้หนูนะ”แล้วเธอก็จำได้ทุกคำพูดจริงๆนะเมื่อตอนที่เธออ้อนไม่ให้ผมไปทำงานผมก็บอกกับเธอว่าผมจะไปทำงานหาเงินซื้อขนมซื้อของเล่นให้กับเธอและในตอนนี้เธอก็ย้อนผมเช่นกันว่าถ้าผมไม่ไปทำงานผมจะไม่มีเงินซื้อขนมให้เธอกินก็นี่ไงความสุขของผมแก้วตาดวงใจของผมผมรักผู้หญิงคนนี้ที่สุดในโลกแล้ว

“ฮ่าๆ”

“แล้วเขากลับไปแล้วหรอ”เธอคงจะหมายถึงหมวยนั่นแหละก่อนหน้านี้คือเมื่อวานหลังจากที่ผมเอาหมวยเข้ามาในบ้านเธอก็ดูไม่ชอบหมวยตั้งแต่ครั้งแรกผมเลยอุ้มลูกขึ้นมาบนห้องก่อนที่จะอธิบายให้เธอฟังว่าหมวยจะมาเป็นพี่เลี้ยงหรือว่าเป็นครูสอนพิเศษให้เธอก็ไม่ค่อยฟังผมหรอกเธองอนผมว่าผมพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในบ้านผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเด็กขนาด 3 ขวบจะคิดได้ขนาดนี้หรือว่าเป็นแค่ลูกสาวผมคนเดียวเพราะว่าเธอหวงผมมากที่สุดไม่ให้ผู้หญิงคนไหนเขาให้ผมเลยแหละ.

“เขาไม่กลับครับเขาจะอยู่ที่นี่นะครับลูกพี่หมวยเขาจะมาเป็นพี่เลี้ยงใยไหมนะ”

“เหอะเหนื่อยอีกละ”แล้วเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆก็ถอนหายใจออกมาซักเสียงดังเลยก่อนที่จะหันหน้าหนีผมผมเลยเอามือของผมไปจับใบหน้าของเธอให้หันมามองหน้าผม

“ฟังคุณพ่อนะครับคุณพ่อไม่ได้เอาผู้หญิงคนไหนมารักหรือว่าเอามาแทนที่ลูกสาวพ่อนะที่พ่อเอาพี่หมวยเข้ามาก็เพราะว่าพ่ออยากให้ใยใหม่มีเพื่อนเล่นมีครูสอน”

“แล้วถ้าใยไหมแกล้งพี่หมวยคุณพ่อก็อย่าว่าใยใหม่นะคะ” นั่นไงความร้ายของลูกสาวผมก็เริ่มออกแล้วผมได้เพียงยิ้มแล้วก็หัวเราะเบาๆไม่ใช่ว่าผมสอนลูกไม่ดีนะแต่เธอยังเด็กแล้วเธอแค่ 3 ขวบผมเชื่อว่าหมวยเธอจะฉลาดพอที่จะจัดการให้ลูกของผมยอมรับเธอได้

“งื้ออ้วนไปอาบน้ำแล้วก็ไปโรงเรียนกันดีกว่า”

“วันเสาร์ค่ะ” อุ้ยผมก็ลืมไปเลยว่าวันนี้วันเสาร์ลูกสาวของผมฉลาดมากเกินเด็ก 3 ขวบแน่นอนขนาดการเรียนในชั้นอนุบาลเธอยังเรียนเก่งอ่านออกภาษาอังกฤษก็เก่งหลังจากนั้นผมก็พาลูกสาวอาบน้ำในห้องของเธอนะก่อนที่จะแต่งตัวน่ารักๆให้เธอแล้วก็ ให้เธออยู่ในห้องเพราะว่าเปิดการ์ตูนให้เธอก่อนที่ผมจะเดินมาห้องตัวเองแล้วก็อาบน้ำแต่งตัวในวันนี้ผมก็ต้องไปทำงานแต่จะไปช่วงบ่ายและเอาลูกสาวไปด้วยทุกวันเสาร์จะเป็นแบบนี้แต่ถ้าวันอาทิตย์ผมเองก็จะหยุดงานอยู่กับลูกแบบนี้มาตลอด ถามว่าเหนื่อยไหมเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวเหนื่อยนะ บางสิ่งบางอย่างเราไม่ค่อยเข้าใจสำหรับเด็กแต่พอได้เลี้ยงได้ผูกพันก็กลายเป็นความรักและไม่สามารถขาดลูกสาวคนนี้ได้เหมือนกัน เขาคือทุกอย่างในชีวิตของผมแล้ว