เด็กขาย (ตัว) : Ep.2. คนที่ช่วย

เด็กขาย ( ตัว ) Nc ?หมวย?

Ep.2

“หิวไหม ”ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังขับรถ แต่สายตาของเขาหันกลับมามองเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านข้างของตนเองก่อนที่จะเอ่ยถามว่าเด็กผู้หญิงคนนี้หิวไหม

“หมวยไม่หิวคะ” จ๊อก! ในขณะที่หญิงสาว บอกกับเขาว่าไม่หิวแต่ผิดกับท้องที่ร้องจ๊อกดังออกมาจนลั่นรถเธอเอามือของตัวเองไปกุมท้องไว้จึงทำให้ชายหนุ่มหันมายิ้มแล้วก็หัวเราะก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา

“ไหนบอกว่าไม่หิวทำไมท้องถึงร้องเสียงดังขนาดนั้นโกหกเราเป็นเด็กเป็นเล็ก”ชายหนุ่มรูปงามคนนี้ดูอบอุ่นและเอ็นดูหญิงสาวที่ชื่อหมวยมากนักจึงทำให้หมวยยิ้มออกได้และดีใจที่ตัวเองหลุดพ้นจากเสี่ยกร

“หิวก็ได้ค่ะ”

“เดี๋ยวแวะกิน แต่..เอิ่มชุดเธอ”ชุดของหมวยถูกเสี่ยกรกระชากจนขาดกระดุมเสื้อก็หลุดหมดหมวยเธอยังคงใช้สองมือบางๆจับเสื้อกุมไว้ตรงหน้าอกของตัวเองและก้มมอง

“อย่างนั้นไปกินที่บ้านฉันก็ได้ไม่หิวถึงตายหรอก” เขาได้บอกกับหญิงสาวที่นั่งหน้าเศร้าอยู่พร้อมกับขับรถเร็วกว่าเดิม

?️บ้านของชายหนุ่ม

“ทะที่นี่หรอคะ” แววตากลมโตมองผ่านกระจกรถจนเห็นบ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ในทีวีอย่างไงอย่างงั้นทำให้ชายหนุ่มยิ้มและปลดเข็มขัดนิรภัยตนเองออก

“ใช่..เธอชื่อหมวยใช่ไหม” แววตาที่ดูอบอุ่นกำลังจ้องมองใบหน้าหวานๆของหมวยพร้อมกับถ้อยคำถาม

“คะ”

“เรียกฉันว่าพ่อเลี้ยง”

“คะ” เธอพยักหน้างึกๆให้กับพ่อเลี้ยง

“เดี๋ยวเข้าบ้านไปจะไปเจอลูกสาวของฉันเธอต้องบอกว่าเธอคือคุณครูมาสอนพิเศษหรือไม่ก็เป็นพี่เลี้ยงเข้าใจไหม”

“คะ”

“เดี๋ยวเรื่องข้อตกลงของเราค่อยคุยกันเธออยู่ที่นี่ไปก่อนฉันอยู่กับลูกสาวแค่สองคน”

“ฮึ้กขอบคุณนะคะให้หมวยทำงานอะไรก็ได้คะฮึ้กอย่าให้เขาเอาหมวยไปอีกนะ” หมวยเธอเอามือของตัวเองไปจับเเขนของพ่อเลี้ยงพร้อมกับร้องให้ออกมาอีกครั้งพ่อเลี้ยงหันมองหน้าหมวยไม่พอยังใช้มือตัวเองมาเช็ดน้ำตาให้กับหมวยเบาๆอีกต่างหาก

“อืมๆลงรถเถอะลูกสาวฉันออกมาตามแล้ว” พ่อเลี้ยงเหมือนกับลังพยายามดึงสติตัวเองออกจากใบหน้าขาวอมชมพูของหมวยและลงจากรถ

?..“หมวย”..?

เราโชคดีมากๆเลยที่ได้เจอกับพ่อเลี้ยงเขาช่วยเราออกมาจากเสี่ยกรคนใจร้ายนั่นเเล้วพาเรามาที่บ้านของเขาบ้านของพ่อเลี้ยงใหญ่มากราวกับว่าคฤหาสน์เลยพ่อเลี้ยงเขาบอกกับเราว่าเขาอยู่กับลูกสาวของเขาสองคนเเละเขาบอกกับเราว่าให้บอกกับลูกสาวของเขาว่าเรามาเป็นครูหรือพี่เลี้ยงของลูกสาวเขา

“อืมๆลงรถเถอะลูกสาวฉันออกมาตามแล้ว” พ่อเลี้ยงหันหน้าไปทางประตูบ้านมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ใส่ชุดกระโปรงสีชมพูกำลังวิ่งออกหื้มนี่ลูกพ่อเลี้ยงหรอเนี้ยน่ารักเหมือนกับตุ๊กตาเลยขาวมากว่าเราขาวเเล้วนะปากนิดจมูกหน่อยเห็นเธอเเล้วอยากกอดเลย

“คุณพ่อขา” พ่อเลี้ยงนั่งยองๆลงกับพื้นพร้อมกับอ้าสองเเขนเพื่อกอดลูกสาวคือภาพนี้ทำให้เราคิดคุณพ่อคุณพ่อภูตะวันมากๆน้อยครั้งที่เราจำได้ว่าเขาไปหาเเละเป็นวันที่เราตั้งหน้าตั้งตารอท่านเลยแหละเเต่ท่านก็อยู่กับเราได้ไม่นานก็กลับ

“หื้มฟ๊อด~นี่คิดถึงลูกสาวจังเลย”

“งื้อใยไหมก็คิดถึงคุณพ่อคะว่าแต่ใคร”แววตาเล็กๆจ้องมาที่เราแต่สีหน้าของเธอเปลี่ยนจากที่ยิ้มแย้มกลายเป็นหน้ามุ่ยปากจู๋บงบอกว่าไม่ชอบเราเลยแหะ

“คนนี้ชื่อพี่หมวยคะเขามาเป็นพี่เลี้ยงใยไหม”

“ไม่คะไม่เอากลับไปเลยชิ่ว” หื้มเธอไม่ได้น่ารักอย่างที่คิดเเล้วสิไม่เพียงเเต่ปากไล่เรานะยังยกมือไล่เราอีก!

“ฮ่าๆใยไหมคะไม่น่ารักเลยเดี๋ยวเราไปคุยกันหน่อยนะลูก อึ๊บ! น้อยพาหมวยไปที่ห้องรับแขกนะและหาเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยนด้วย”พ่อเลี้ยงหันหน้าไปหาแม่บ้านคนหนึ่งที่ชื่อน้อยเธอดูมีอายุแล้วนะ

“คะคุณผู้ชาย” เเล้วนายหัวก็อุ้มลูกสาวของเขาไปในบ้าน

“ชิ้”ลูกสาวของพ่อเลี้ยงที่ถูกพ่อเขาอุ้มยังหันหน้ามาเบะปากใส่เราเเละทำชิ้! อื้มดื้อมากแน่ๆเลย

“อย่าถือสาคุณหนูเลยนะคะเชิญไปที่ห้องดีกว่า”

“ลูกสาวของพ่อเลี้ยงอายุเท่าไหร่หรอคะ”

“3ขวบกำลังจะเต็มคะ”ทำไมเธอถึงรู้ดีเกินอายุนะ

“เชิญไปห้องดีกว่าค่ะ”สายตาของป้าแม่บ้านมองเราเขาก็คงสงสัยนั่นแหละทำไมเราถึงมาในสภาพแบบนี้ เราพยักหน้าให้กับเขาก่อนที่จะเดินตามหลังขอมาเข้ามาในบ้าน เราไม่เห็นพ่อเลี้ยงแล้วก็ลูกของเขาแล้ว

“ป้าคะขึ้นไปบนนั้นหรอ ”เรามองขึ้นไปบนบ้านคือต้องขึ้นบันไดไปไงเราบ้านหลังใหญ่มาก จนเรารู้สึกว่า เราไม่เหมาะสมเลยที่จะไปอยู่บนห้องของเขา

“ใช่ค่ะขึ้นไปด้านบน ไปเถอะค่ะเดี๋ยวคุณผู้ชายแต่ว่าป้าน้อยเอา”

“คะ”และแล้วเราก็เดินตามป้าน้อยขึ้นมาจนถึงห้องห้องหนึ่งที่เขาเปิดประตูเข้าไปพอเข้าไปเท่านั้นแหละมีทั้งเตียงนอนที่แบบสวยมากห้องกว้างมีตู้เสื้อผ้าหลายๆอย่างมีทีวี คือเราไม่เคยเห็นแบบนี้เลย

“เดี๋ยวป้าไปจัดหาเสื้อผ้าให้นะคะ”เรายกมือไหว้ป้าน้อยเขาก็ยกมือรับไหว้แล้วเช่นกัน

“หนูขอบคุณมากๆนะคะ”

“ป้าขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ มาอยู่บ้านหลังนี้ในฐานะครูของคุณหนูใยไหมจริงๆใช่ไหม”

“พ่อเลี้ยงบอกให้หนูพูดแบบนี้นะคะ”

“อ๋อคะป้าพอเข้าใจอย่างนั้นเดี๋ยวป้าไปหาเสื้อผ้าให้นะอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวให้ดีแล้วเดี๋ยวลงไปทานข้าว”

“ขอบคุณค่ะ ”แม้แต่รอยยิ้มของป้าก็ดูอบอุ่นดีเช่นกันนะ