ตอนที่4 แฟนในความลับ#2

หลังจากเลิกกิจกรรมที่ลานเกียร์ หญ้าและเพื่อนใหม่4คน ฟ่าง น่าน และโซ่ ก็เดินมานั่งพูดคุยทำความรู้จักกันที่ม้าหินใต้ตึกคณะ และในขณะนั้นหญ้ากำลังยื่นโทรศัพท์ให้โซ่เพื่อแลกช่องทางการติดต่อ ในขณะเดียวกันกลุ่มของพี่ว๊ากที่เดินมาตรงโต๊ะม้าหินข้างๆ กันพอดี โดยสายตาของเชนได้เห็นเข้ากับจังหวะที่หญ้ายื่นโทรศัพท์ให้โซ่ จึงทำให้หงุดหงิดเพิ่มขึ้นกว่าเดิม พลางกระแทกกระเป๋าสะพายลงโต๊ะเสียงดัง เพื่อนในกลุ่มและน้องๆ ในระแวกนั้นต่างตกใจกับพฤติกรรมของชายหนุ่มอย่างมาก

"เชี่ยเชน กูตกใจหมดมึงจะกระแทกทำไมเสียงดัง"บีมพูดขึ้น

"มันเป็นอะไรของมัน ฟาดงวง ฟาดงามากวันนี้" ริทพูดขึ้น

"คนมันหึง มันหวงของรักแต่..ทำอะไรไม่ได้ น่าสงสาร" แลคพูดขึ้นลอยๆ พลางหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ามาเล่นเกม

"สัสแลค"เชนด่าให้แลคพร้อมทำหน้าเซ็งๆ

"อะไรของพวกมัน2ตัว ใครหึงใคร ใครหวงใคร พวกมึงพูดอะไรช่วยให้เพื่อนเข้าใจหน่อยสิ ห่า รู้เรื่องอยู่2คน พวกกู3คนนี่เหมือนคนหูหนวกตาบอด ตั้งแต่เช้าแล้วนะ" บีมพูดขึ้น

"คนแถวนี้แหละ ของรักของหวงเขากำลังโดนพวกแมลงหวี่ แมลงวันตอมเลยไม่พอใจ" แลคพูดขึ้นลอยๆ ทั้งที่หน้ายังจ้องที่เกมที่กำลังเล่น

"พูดมากว่ะ" เชนว่าให้แลค

"ใครวะของรักของหวงมึงไอ้คุณชาย" "แฟนก็ไม่มี แล้วมันจะหวงใครวะ" เพื่อนๆต่างพากันสงสัย

"ไม่เสือกสักเรื่องจะตายไหม" เชนว่าให้กับเพื่อน พร้อมส่งสายตาเชิงไม่พอใจไปให้เพื่อน

"ครับไม่เสือกครับ แต่ว่าน้องคนนั้นน่ารักดีวะกูชอบ กูจอง กูจะจีบน้องเขาใครห้ามแย่งกูนะครับ บอกไว้ก่อน" บีมพูดขึ้นพร้อมมองไปที่หญ้าเด็กสาวที่นั่งอยู่โต๊ะม้าหินข้างๆ

"คนไหนวะ น้องตัวเล็กๆ ขาวๆ ตากลมๆ นั่นเหรอวะ" ริทถามบีมพร้อมชี้มือทางเด็กสาวที่นั่งอยู่ ทำให้เพื่อนทุกคนในกลุ่มมองตาม

แลคที่เงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์พูดขึ้น "หึ" "อยากตายคาตีนก็จีบสิคนนั้น"

"กูจีบแน่ และกูก็มั่นใจมากว่าน้องเขายังไม่มีแฟน" บีมพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ

ในขณะที่เชนก็จ้องหน้าบีม พร้อมจะบีบคอบีมและกระทืบบีมให้จมตีนให้รู้แล้วรู้รอดซะตอนนี้ ที่บังอาจมายุ่งกับของรักของหวงเขา แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้ แสดงความเป็นเจ้าของก็ไม่ได้ ได้แต่นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่อย่างนั้น

"กูเตือนมึงแล้วนะ หึ" แลคพูดขึ้น