ตอนที่2 มากกว่าเพื่อน

ทุกเย็นวันศุกร์ ทุกๆ คนจะกลับมาบ้านซึ่งเป็นบ้านของหญ้า ไม่ว่าจะแยกย้ายกันไปเรียนไกลแค่ไหน สุดท้ายทุกวันศุกร์หรือวันเสาร์ทุกๆ คนก็จะกลับมาบ้านใช้ชีวิตแบบนี้ตั้งแต่เรียนมัธยมจนถึงปัจจุบัน ทุกคนคือครอบครัวของกันและกัน คอยดูแลsupportกันและกันในทุกๆ ด้าน พวกเขาจึงเป็นทั้งเพื่อนและพี่น้องที่รักกันมาก

เย็นวันศุกร์หลังทานอาหารเย็น ต่างพากันนั่งรับลมเย็นๆ ที่พัดผ่านเบาๆ บริเวณระเบียงหน้าบ้าน

"เฮีย แลค ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"เชนทำหน้าคิดหนัก มีความกังวลใจอย่างมากเพราะกลัวว่าพี่จะไม่อนุญาตให้ครบกัน

"เรื่อง? สำคัญขนาดนั้นเชียว" เพราะดูจากสีหน้าน้องชายตอนนี้แล้ว ในใจคงกังวลอยู่ไม่น้อย

"ครับ สำคัญมาก" 

" มีอะไรก็พูดมา" เอพูดออกมาเป็นเชิงอนุญาตให้พูดได้

" ผมจะขออนุญาตเฮียกับแลค..ขอคบกับหญ้าได้ไหมครับ ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลหญ้าให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้... ให้โอกาสผมได้ไหมครับ" เชนพูดขึ้นด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น

" จนได้สินะมึง..จะเอาจนได้สินะ" พี่ชายคนโตของกลุ่มเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าปลงๆ

"มึงจะรออีกสักหน่อยก็ไม่ได้ ใจมันจะขาดหรือไง รอให้น้องมันจบ ม.ปลายก่อนก็ไม่ได้" แลคซีนพูดขึ้นอย่างเอือมๆ กับความใจร้อนขี้หวงของ ของเพื่อน

" อีกแค่เดือนเดียวน้องก็จบแล้ว อีกเดี๋ยวก็ต้องเข้ามหาลัย พอถึงตอนนั้นน้องต้องมีคนมาจีบเยอะอีกอย่างผมก็ไม่ได้ดูแลน้องตลอดเวลา ถ้าเกิดว่าน้องเผลอไปชอบคนอื่นแล้วผมจะทำยังไงละเฮีย" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

"มึงจะกลัวเชี่ยอะไรเชน ยังไงน้องก็เรียนที่เดียวกับเราแถมคณะเดียวกันกับกูและมึง อยู่ในสายตาแทบจะ24ชั่วโมง" แลคพูดขึ้นด้วยสีหน้าเอือมระอาเพื่อน ยิ่งนับวันยิ่งทำตัวเป็นจงอางหวงไข่

" กูกลัวแม่งหมดทุกอย่างแหละ อุตส่าห์เฝ้าทะนุถนอมมาขนาดนี้ โดนหมาคาบไปแดกกูจะทำไง" เชนโวยวายกลับเสียงดัง ไม่สนว่าใครจะว่าเขาอะไรก็ช่าง

" สัส เลว"เสียงสบทของแลคและเอพูดขึ้นพร้อม

" สรุปว่าไงเฮีย จะอนุญาตไหม ผมรอคำตอบอยู่นะครับ" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

" เออ.. แล้วแต่มึงเลย แต่ดูแลน้องกูให้ดีๆ นะเว้ยกูเลี้ยงมาอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม"เอพูดออกมาอย่างปฏิเสธไม่ได้ เพราะด้วยเหตุผลหลายอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธคำขอได้ น้องต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพซึ่งเขาไม่สามารถไปรับไปส่งหรือคอยดูแลได้เหมือนตอนนี้เพราะด้วยภาระหน้าที่หรืออะไรก็ตาม

" ขอบคุณครับเฮีย"เชนเอ่ยขอบคุณพี่ชายด้วยความดีใจ

หญ้านั่งฟังบทสนทนาระหว่างพี่ๆ คุยกันอยู่นานสองนาน อย่างเอือมระอาใจกับคำพูดแต่ละคน จนคนเป็นพี่คนโตเอ่ยถามขึ้น

"แล้วน้องละหญ้าจะว่ายังไง จะตกลงคบกับเชนมันไหม"

" แล้วแต่เฮียเลยค่ะ"หญ้าตอบกลับเฮียอย่างไม่ใส่ใจนัก

" อะไรคือแล้วแต่.... เฮียขอความชัดเจน" เอคิ้วขมวดเข้าหากันเพราะไม่เข้าใจความเป็นน้องสาวที่แม้แต่เรื่องสำคัญขนาดนี้ยังตอบเหมือนกับว่าเขาถามว่าเย็นนี้จะทานอะไร

" ก็มันต่างจากตอนนี้ตรงไหนเฮีย ก็แค่สถานะมันชัดเจน ทำยังกะตอนนี้ไม่ใช่แฟน หวงยิ่งกว่าพ่อ คุยกับใครก็หวงไปหมด เฮียถามเหมือนเฮียไม่รู้เลยเนอะ" หญ้าว่ากลับให้คนพี่แบบเอือมๆ รู้เห็นเป็นใจกันตั้งแต่แรกแล้วยังจะมาถามเราอีก

" ก็คนมันรักครับ รักมากก็หวงมากหนิครับ ได้โปรดเห็นใจผมด้วยครับ" เชนพูดขึ้นพร้อมกับทำสายตาอ้อนๆ ไปทางหญ้า

"ตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ เชนมีสิทธิ์หวงหญ้าในฐานะแฟนได้แล้วใช่ไหม" ทำสายตาอ้อนๆ

"ค่ะพี่เชน เราเป็นแฟนกันแล้วค่ะ อย่าลืมบอกพ่อกับแม่ ท่านจะได้สบายใจว่าท่านได้ลูกเขยคนดีคนที่ท่านหมายปองไว้ เผื่อพรุ่งนี้เช้าอาหารจะได้เต็มโต๊ะ"หญ้าพูดจบพร้อมกับเดินเข้าห้องนอนทันที ปล่อยให้พี่ชายทั้งสามหัวเราะร่ากับความขี้ประชดของน้องสาว

"น้องใครวะเฮีย ฝีปากระดับพระกาฬ ประชดเก่งแม้แต่พ่อกับแม่ที่นอนอยู่บนห้องก็ไม่เว้น"แลคพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหัวให้กับความดื้อและปากเก่งของน้อง

"น้องมึงไง"เอสวนกลับคำพูดแลคทันที

"ก็น้องมึงด้วยหรือเปล่าเฮีย" 

"ตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ เชนมีสิทธิ์หวงหญ้าได้แล้วใช่ไหม" ทำสายตาอ้อนๆ

" ตามนั้นแหละ พูดมากวะ ไปนอนแล้ว" เขินจนแก้มแดงแล้วเดินเข้าห้องไป