บทที่9nc

สายตาคู่นั้นจ้องมองปลายฟ้าอย่างหิวกระหาย ส่วนคนที่สติไม่เต็มร้อยยืนตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูกมือหนาเอื้อมมากระชากแขนเล็ก ทำให้ปลายฟ้าต้องโพล่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

"อร้ายย ทำอะไรคะ"

"ไปกับฉัน"สิ้นเสียงของรางใหญ่เขาไม่รอช้า ประคองร่างเล็กที่มึนเมาด้วยแอลกอฮอล์ ไปขึ้นรถที่จอดอยู่ด้านหลัง ส่วนปลายฟ้าผู้น่าสงสาร เธอไม่มีแม้แรงจะต่อสู้

"ปะ..ปล่อย ไม่ไปค่ะ....ปล่อย" เธอพยายามใช้มือเล็กผลักร่ายชายตัวสูง แต่ไม่เป็นผล เขาไม่ปล่อยยังรัดเอวเธอแน่น เมื่อถึงรถ เขาเหวี่ยงร่างเล็กลงบนเบาะข้างคนขับก่อนจะล็อกประตู ผมที่ยาวสลวยตอนนี้ปกคลุมใบหน้าทำให้เธอต้องใช้มือปัดมันออกอย่างลวกๆ ส่วนคนกระทำไม่รอช้าเดินมานั่งฝั่งคนขับก่อนที่จะเคลื่อนรถออกจากที่ด้วยความเร็ว

บรึ้นนน~~~~

เสียงเครื่องยนต์แล่นออกจากบริเวรนั้นอย่างเร็ว มุ่งหน้าไปอีกทางที่ไม่ใช่ที่พักเธอ นั้นหมายถึงคอนโดหลังใหญ่ ของเจ้าของใบหน้าหล่อคม คนนี้

..............................................

ด้านเพื่อนของปลายฟ้าที่ตอนนี้เมาจนหลับฟุบกับโต๊ะ ทำให้คนที่มาด้วยต้องรับผิดชอบไปส่ง

"รสา..ไหวไหม"เสียงชายหนุ่มตัวสูงก้มลงถามเพราะเห็นอาการคงไม่ไหวแน่ๆ

"มึงจะเอาไง น้องสองคนเมาสภาพนี่"ชลที่มาด้วยหันไปถามจอมทัพ

"กลับละกัน" เมื่อเห็นว่าสาวๆ อยู่ในสภาพนี้ก็คงจะอยู่ต่อไม่ไหวจอมทัพประคองร่างของเตรียมลุกจากโต๊ะ

"แก..ยัยฟ้า ยัยฟ้า ยังไม่มา" นุ่นบอกเพื่อนสาว ด้วยอาการที่มึนเมาเต็มที่ ถึงแม้จะเมาขนาดไหนก็ยังอุตส่าห์เป็นห่วงเพื่อน

"ขอโทษนะคะ...น้องฟ้าบอกกลับก่อนเลย เดี๋ยวมีคนไปส่ง" พนักงานเสิร์ฟที่ร้านเดินมาบอกกลุ่มเพื่อนๆ ของปลายฟ้าพอดี ทุกคนที่ได้ยินต่างพยักหน้ารับรู้ ให้กับคนที่เดินมาบอก ก่อนชายหนุ่มทั้งสองจะช่วยกันพยุงร่างสาวสวยทั้งสองคนออกจากสถานบันเทิง เพราะตอนนี้คนเริ่มทยอยกลับมากแล้ว

@คอนโด

เมื่อรถจอดสนิท ชายหนุ่มผิวขาวก็เดินลงจากรถเพื่อที่จะมาเปิดประตูรถอีกข้าง ร่างเล็กที่งัวเงียอยู่ลืมตาขึ้น ชายร่างสูงไม่พูดอะไรมากบอกเธอเพียงสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงเข้มดุดัน

"ลงรถ" ไม่เพียงแค่บอกเขายังอุ้มเธอจากเบาะนั่งทำเอาปลายฟ้าตกใจ ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน ร่างกายที่ไม่ตอบสนองทำให้เธอหมดหนทางหนีได้แต่ใช้สองมือเล็กต่อสู้แทน เธอดิ้นไปมาในออมกอดเขา ชายหนุ่มอุ้มเธอขึ้นลิฟต์ในท่าเจ้าสาว ใบหน้าที่นิ่งเรียบทำให้ใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะอีกต่อไป

"ปล่อย ปล่อยค่ะ ปล่อยฟ้าลง" เสียงคนที่มีน้ำแอลกอฮอล์ในร่างแม้แต่เสียงจะเปล่ง ออกมายังไม่มี เธอรู้สึกว่าทำไมวันนี้ความเมาถึงทำให้เธอมีภัยได้ และยังช่วยตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ

พึบบบ!!!!

เมื่อถึงห้อง เขาไม่รอช้า โยนเธอลงกับที่นอนนุ่มๆ จนคนตัวเล็กต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ

"อ๊ะ!.....โรคจิต" ความเจ็บของเธอประกอบความเมาทำให้ปลายฟ้าต้องกัดปากพูดพึมพำออกมากับตัวเอง ร่างที่ไร้เรียวแรงของเธอพยายามจะใช้ศอกทั้งสองข้างพยุงตัวเองขึ้นและค่อยๆ ขยับร่างกายไปชิดกับหัวเตียง ทว่า..

"อวดดี..ไม่มีแรงแม้จะลุกยังอยากจะหนี ถ้าคิดว่าหนีได้ก็หนีไป" กวินยืนมองร่างเล็กที่พยายามลุกขึ้น แต่ใบหน้าเขาช่างเย็นชา สายตาที่มองเธอไม่ต่างจากเสือร้ายที่กำลังเล่นกับเหยื่อ

"ฟ้าจะแจ้งตำรวจ ว่าคุณทำร้ายร่างกาย" เท่านั้นก็มีเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

"เธอไม่ใช่เด็กสิบห้านะ และอีกอย่างฉันไม่ได้พากผู้เยาว์เธอ" สิ้นเสียงเขา ร่างเล็กก็ต้องตกใจเมื่อมีอีกร่างขึ้นมาทับร่างเธอไว้

"แต่ฉันจะทำให้เธอสมยอม" สิ้นประโยคที่กระซิบข้างหู เธอรู้สึกได้ว่ามีปากอุ่นๆ ประกบลงที่ปากของเธอ เขาพยายามค่อยๆ จูบค่อยๆ ใช้ลิ้นสากเตะที่ริมฝีปาก จนตัวเธอนั้นรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่ว พอได้สติอันน้อยนิดเธอพยายามใช้มือดันร่างสูงให้ออกห่างแต่ไม่เป็นผล เจ้าของร่าง ใช้มือเขาจับมือเล็กล๊อกไว้เหนือศีรษะ

เสียงประท้วงในลำคอของปลายฟ้า ที่ดังอู้อี้ ฟังไม่รู้เรื่องตามประสาคนเมา เหมือนปลุกอารมณ์ของเสือร้ายตัวนี้พร้อมที่จะขย้ำเหยื่อตรงหน้าให้ตาย จากบทที่อ่อนโยนกลับรุนแรงขึ้น จูบที่ค่อยๆ เบากลับกลายเป็นบทขยี้แรงขึ้นเข้าใช้ลิ้นสากสอดเข้าไปที่ปากเธอใช้ริมฝีปากดูดดื่มอีกฝั่งจนได้ที่ มืออีกข้างไม่ปล่อยให้ว่างเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง เสื้อยืดตัวเล็กถูกถลกขึ้นมาจนเห็นเนินอกขาว สายตาเขาจ้องมองสักพักก่อนจะก้มลงซุกไซ้ที่เนินอกขาวๆ อย่างบ้าคลั่ง

"ปล่อยย" เสียงที่เบาพร้อมหอบกระเส่า บอกคนร่างสูงหยุดการกระทำ

"ปล่อยก็บ้าแล้ว" เขาพูดโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ

"ไม่นะ..ไม่ ไม่ " หญิงสาวร้องบอกคนที่กำลังถลกกระโปรงเธอขึ้น แต่เพียงไม่กี่นาทีเสื้อผ้าที่เธอชอบใส่ก็ลงไปกองที่พื้นโดยง่าย ดวงตาที่พอเห็นอะไรได้บ้างงัวเงียเห็นคนร่างสูงกำลังถอดกางเกงชั้นในตัวน้อย พร้อมปลดบราเซียที่เธอสวมใส่ออกจากเนื้อตัวเปลือยเปล่า

“ฮือปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนโรคจิต”

"อย่าคิดหนี ยังไงก็ไม่พ้น"

เขาพูดจบซุกไซ้ซอกคอขาวๆ ของปลายฟ้าโลมเลียจนได้ที่ จนร่างการเธออ่อนระทวย ปกติคนเมาร่างกายจะไร้เรียวแรงอยู่แล้วยิ่งเขาประโลมเธอ เธอยิ่งหมดหนทางหนี ปลายฟ้าเวลานี้เธอเป็นเหยื่อให้เสือตัวนี้เต็มที่ เธอรู้ หมดหนทางที่จะหนี จะร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้ เธอได้แต่นอนรับอารมณ์กามของเสือร้ายตัวนี้ แววตาเขาเหมือนพอใจที่เธอไม่ดิ้นไม่ขัดขืน เขายิ้มเจ้าเล่ห์ยังเหมือนจะไม่รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเอง

"ทำตัวน่ารัก เดียวมีรางวัลให้” สิ้นประโยคนั้นเรียวขาทั้งสองก็ถูกจับแยกออก กลีบกุหลาบที่สวยเหมือนจะพึ่งแย้มบาน ทำเขาคนที่มองถึงกลับยกยิ้ม

"ใช้ได้นิ"เขาเอ่ยออกมาพร้อมสายตาอันเจ้าเล่ห์ ปลายฟ้าเวลานี่เธอคิดไปต่างๆ นาๆ เธอไม่ใช่คนหัวโบราณไม่ได้ต้องการบูชาพรหมจรรย์ ทว่าคนที่เธอจะยอมเป็นครั้งแรกให้จะต้องไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ น้ำสีใสที่เอ่อล้นในดวงตาแต่ยังไม่ร่วงออกมา ทำให้ชายร่างสูง ที่เห็นถึงกลับนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียบแหบพร่าเบาๆ

"เด็กอย่างเธอไม่น่าจะเสียใจนะ ควรดีใจด้วยซ้ำ เพราะฉันไม่เอาเธอฟรีแน่" สิ้นประโยคนั้น น้ำตาที่เอ่อในดวงตาไหลพลั่งพลูออกมาทันที เพราะเธอไม่คิดเลยว่าชายตรงหน้าจะมองเธอเป็นเด็กใจแตก และยังซื้อบริการเธออีก หรือเห็นเธอทำตัวเฟี้ยวจึงทำให้เขาคิดแบบนั้น

กวินขยับร่างเข้าประชิดโดนไม่รอช้า ร่างสูงกัดฟันแน่นเมื่อส่วนหัวจ่อเข้าที่ร่องแคบนั้น ส่วนมือทั้งสองก็ไม่ปล่อยให้เรียวขาได้หุบเข้าหากัน มันรู้สึกแปลกเมื่อดุ้นยักที่กำลังดันเข้าไปนั้น มันแน่นจนน่าประหลาด

“แน่น ชิบ”

ประโยคที่ไม่น่าพูดก็หลุดออกมาจากปากชายหนุ่ม ส่วนคนที่นอนอยู่นอนตัวสั่นเพราะความเจ็บ

"อ๊ะ.....เจ็บบ" ปลายฟ้าที่หลับตาปล่อยให้น้ำใสๆ ไหลออกมาต้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อเธอรู้สึกได้ว่ามีอะไรแข็งๆ กำลังตรงเข้ามาภายในตัวเธอ เธอไม่กล้าแม้จะลืมตาดูมันด้วยซ้ำ

"ฮือออ....มันเจ็บบบ" เธอพูดประโยคเดิมอยู่อย่างนั้น มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่น

"นี่...เธอไม่เคย....ดี!!" เขาพูดทิ้งประโยคด้วยความสงสัยปนดีใจไม่น้อยน้ำเสียงประโยคท้ายเหมือนเขาพอใจมากที่รู้ว่าเธอไม่เคย ความพยายามดันแก่นกายของเขา เข้ามายังช่องแอบของปลายฟ้า ทำให้คนตัวเล็กที่นอนสั่นเทาเพราะความเจ็บเผลอกัดปากแน่น อีกทั้งยังใช้มือบีบทีแขนของชายหนุ่มแน่นเพราะความเจ็บในครั้งแรกของเธอ

"ทนหน่อยละกัน มันแน่นมาก" เขาเอ่ยบอกปลายฟ้าที่นอนตัวสั่นอยู่

แก่นกายขนาดใหญ่ของเขาจ่อเขาทางช่องแคบของกลีบกุหลาบสวยเขาพยายามดันมันเข้าให้สุดแต่ด้วยความแน่นความคับแคบมันจึงอยากลำบากไม่น้อย กวินได้แต่ค่อยๆ จูบประโลมร่างเล็กที่นอนร้องด้วยความเจ็บ จนกระทั่ง

ซวบบบ!

เสียงแรงดันที่มันทะลุเข้าทางช่องรักอย่างแรง จนทำให้คนใต้ร้องออกมา

"กรี๊ดดดด...เจ็บ!ไม่ไหว ฮื้ออออ" เสียงเธอร้องด้วยความเจ็บทั้งน้ำตาไหลออกมาประกอบความเมาที่สะสมทำให้ไม่ลืมหูลืมตา เอาแต่ร้องอยู่ยังนั้น ส่วนอีกฝั่งชายร่างสูง กลับพอใจ เขากดเสียงต่ำครางในลำคอ

"อ่าา...เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้วเด็กน้อย" คำพูดเหมือนกำลังล่อหลอกเด็กให้หลงเชื่อเขาค่อยๆ ขยับร่างกายเนิบนาบช้าๆ เพราะเห็นสีหน้าของคนใต้ร่างที่เอาแต่นิ่วหน้าทำหน้าเหยเก เพราะความเจ็บ เขาค่อยๆ ประโลมเธอ ทั้งก้มลงไปจูบ ก้มลงไปหอมที่ซอกคอขาวๆ เพื่อให้ผ่อนคลายก่อนจะเร่งจังหวะ เร็วขึ้น จนคนใต้ร่างนั้นต้องร้องครางออกมา

"อ๊ะ..อ่าาา"

ความรู้สึกเจ็บเหมือนร่างจะฉีกในตอนแรก เปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนมันเสียวซ่านไปทั้งตัว จนเธอต้องเผลอครางออกมา ทำให้คนที่กระทำยังร่างเธอแสยะยิ้มร้าอย่างน่าเกลียด เธอนึกอยากตบปากตัวเองแต่วินาทีนั้นมันห้ามไม่ได้จริงๆ ปลายฟ้ากัดปากตัวเองอยู่แบบนั้น รวมทั้งจิกข่วนแขนของกวินเพื่อระบายความเสียวในครั้งนี้

ตับ ตับ ตับ!!!

กวินเร่งจังหวะแรงขึ้น ถี่ขึ้น จนคนที่นอนสั่นคอนต้องปล่อยเสียงลามกออกมา ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่เขาลอดเสียงครางออกมาให้ได้ยิน

"อ่าา...เอาเด็กมันดียังงี้นี่เอง" เขาบ่นพึมพำกับตัวเองเพราะปกติแล้วเขาจะไม่ยุ่งกับเด็กขนาดนี้ เพราะเขารู้สึกว่าเด็กพวกนี้งี้เง่า เอาแต่ใจ แต่ดันมาพลาดกับเด็กในร้านตัวเอง ส่วนมากจะเป็นวัยทำงานซะมากกว่า

กวินจับขาปลายฟ้าขึ้นวางบนไหล่กว้างของตัวเอง จนคนที่นอนสั่นคอนตามแรงโยกต้องร้องออกมา

"อ๊ะ!!!มะ..มันจุก" เสียงที่กระเส่าขาดๆ หายๆ ร้องออกมาอย่างทรมาน

“แต่มันเสียว ชอบไหม”

“ฟ้าเกลียดคุณ!!”

แทนที่จะรู้สึกโมโหกลับประโยคต่อว่า กลับแสยะยิ้มพร้อมเร่งจังหวะเสียว จนคนที่นอนอยู่ตัวโยน

ตับตับตับ

“อ่า เสียวข้างในเธอมันรัดแน่นดีนะ” พอพูดเท่านั้นยิ่งเร่งจังหวะสะโพกมากขึ้นไม่นานก่อนร่างกายที่ขยับเร็วๆ ค่อยๆ ลดลง จนปลายฟ้ารู้สึกตัวว่าเขากระตุกเกร็งก่อนจะฟุบลงตรงหน้าอกเธอ ร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่อที่เขาพึ่งจะเสร็จในครั้งนี้ เมื่อเขาผละตัวลงไปนอนข้างๆ เธอ เธอรู้สึกได้ว่ามันเหนอะแหนะ ที่บริเวณนั้นที่เขาพึ่งจะถอดมันออกจากกลีบกุหลาบสวย ตอนนี้ปลายฟ้าเองก็หมดแรง ประกอบกับความเพลียเธอไม่สามารถลุกไปเข้าห้องน้ำได้จนเธอเผลอหลับไป

@10โมงเช้า

"อ๊ะ อ๊ะ..เจ็บจัง!" เธอบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ เธอรู้สึกตัวพร้อมจะขยับร่างกายทว่า บริเวณนั้นของเธอมันรู้สึกเจ็บๆ และยังรู้สึกได้ว่ามันบวมด้วยซ้ำ เธอใช้สายตากวาดไปทั่วห้องนอนขนาดใหญ่ก่อนจะหันไปข้างตัวเอง ที่มีอีกร่างนอนคว่ำหน้าอยู่ ชายร่างสูงผิวขาวแผ่นหลังกว้างแค่มองจากข้างหลังผู้ชายคนนี้เธอไม่ปฏิเสธว่าเขาหล่อดูดี แต่ที่เธอไม่ชอบคือนิสัยของคนรวย ที่ชอบ เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นครั้งแรกของเธอที่ถูกชายคนเดียวขโมยไปทุกอย่าง ถึงแม้ว่าปลายฟ้าจะเป็นสาวแล้วเธอยังไม่เคยได้สัมผัสกลิ่นกลายของชายใด เธอไม่ถึงกลับบูชาพรหมจรรย์แต่ที่ยังโสดเพราะยังไม่เจอคนถูกใจต่างหาก

**คอมเม้นบ่บอกไรท์บ้างนะ