บทที่7

ปลายฟ้าผลักอกแกร่งของชายหนุ่มออกด้วยท่าทางที่โมโหจัด เพราะทำอะไรเขาไม่ได้ สีหน้าและแววตาเขาเหมือนจะพอใจในการกระทำของตัวเองเมื่อเธอหลุดจากพันธนาการเขาแล้วเธอรีบวิ่งออกมาทันที่โดยไม่สนใจว่าเขาจะมีทีท่ายังไง จนกระทั่งวิ่งลงมายังชั้นล่างด้วยความรีบร้อนจึงไม่ทันเห็นคนที่ยืนอยู่

"ฟ้า..ไปไหนมาพี่ตามหาซะทั่ว" เสียงของชายหนุ่มผิวเข้มถามขึ้น พร้อมกับสาวเท้าเดินมาหาเธอ ปลายฟ้าชะงักยืนนิ่ง ก่อนที่เธอจะตอบ

"ฟ้านึกว่าพี่อยู่ข้างบนค่ะ" เธอไม่พูดอะไรมากเพียงแต่ยืนนิ่งเก็บอาการไม่อยากให้อีกคนสงสัย หลักจากคุยกันแล้วทั้งสองจึงมาที่ลานจอดรถ แทนคุณผู้ไม่รู้อะไรพยายามชวนสาวน้อยที่นั่งข้างๆ คุยเพราะบรรยากาศในรถมันเงียบมาก จนกระทั่งถึงที่พักของคนตัวเล็ก เธอก้าวขาลงจากรถพร้อมทั้งหันไปขอบคุณชายหนุ่มด้วยหน้าตาที่เรียบนิ่งแทนคุณถึงแม้จะงงกับการกระทำนั้น แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรให้มากความจนปลายฟ้าเดินหายเข้าไปในตัวคอนโดของตัวเอง

@วันต่อมา

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงซึ่งคนตัวเล็กก็พึ่งตื่นนอนพอดี ปลายฟ้าเดินสะลึมสะลือมาที่โซฟาที่มีเพื่อนสาวนั่งทำงานอยู่เมื่อมาถึงก็หย่อนก้นลงนั่งข้างๆ รสา รสามองหน้าเพื่อนก่อนจะเอ่ยชวน

"แก...วันนี้ช่วงบ่ายๆ ไปบ้านนุ่นเป็นเพื่อนหน่อย"

"ไปทำไมหรอ" ฟ้าถาม

"พอดี น้าของนุ่นอยากคุยธุระกับฉันน่ะ สงสัยจะเกี่ยวกับการขายของ"

“ฮืม ได้สิ” ปลายฟ้าตอบพร้อมพยักหน้ารับที่เพื่อนชวน หลักจากนั้นเธอลุกไปอาบน้ำเพื่อจะได้ไปหาอะไรทาน เพราะนี่เป็นเวลาเที่ยงเธอจึงรู้สึกหิว อย่างว่าเธอทำงานกลางคืนการตื่นปกติของเธอคือเที่ยง นอกจากว่าวันไหนที่เธอเรียนเช้าเธอก็จะขอกลับเร็วหน่อย

บ้านของนุ่น

รสาและปลายฟ้าเดินทางมาที่บ้านเพื่อน เพื่อที่จะพบน้าสาวของนุ่น ทั้งสองมาถึงก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปในบ้านที่มีผู้ใหญ่รออยู่

"สวัสดีค่ะ...น้าอร" สาวสวยทั้งสองเอ่ยสวัสดีพร้อมยกมือไว้คนที่อาวุโสกว่า

"มากันแล้วหรอสาวๆ มาๆ นั่งก่อน" เสียงเอ่ยชวนของหญิงวัยกลางคน เธอดูใจดียิ้มแย้มตลอดเวลา ปลายฟ้าและรสา นั่งลงที่โซฟารับแขก ก่อนที่เจ้าของบ้านจะพูดขึ้น

"น้า ได้ยินนุ่นบอกว่ารสา ขายของออนไลน์ ขายอะไรจ๊ะ"

"รสา ขายเสื้อผ้าค่ะ เสื้อผ้าวัยรุ่น" รสาพูดพร้อมรอยยิ้มที่ส่งให้ อรอุมายิ้มตอบ

"น้ามีข้อเสนอ คือน้าอยากไลฟ์สดขายเครื่องสำอางแต่น้าไม่ถนัดหน้ากล้องเลยอยากให้รสา ช่วยน้าหน่อย คือช่วยมาไลฟ์ให้น้าช่วงเย็นที่รสาว่างได้ไหม น้าให้เป็นเงินเดือน”

สิ้นประโยคยาวๆ ของน้าอร รสาหันหน้ามาที่ปลายฟ้า รสาเองขายเสื้อผ้าในเพจแต่ไม่ได้ไลฟ์ขาย ส่วนมากเสื้อผ้าที่เธอขายจะเป็นงานพรีออเดอร์ และก็ลงขายใน IG เพราะรสาเองเธอก็เป็นสาวสายที่มีฐานแฟนเพจที่ติดตามเยอะเหมือนกัน ทั้งรูปร่างหน้าตาที่สวยสดใสของเธอถือได้ว่าเป็นเน็ตไอดอลก็ว่าได้

"ว่าไงจ๊ะสนใจไหม" น้าอรถามย้ำพร้อมกับส่งยิ้มให้

"ฉันว่าก็ดีนะแก ...แกจะได้มีรายได้เพิ่มอีกจะได้มีตังไว้เลี้ยงพวกฉันไงละ" ปลายฟ้าพูดแซวเพื่อนสาวพร้อมอมยิ้มเล็กน้อย

"อืมม...งั้นรสาขอคิดดูก่อนนะคะ เพราะกลัวจะทำให้น้าอรผิดหวัง"

"ได้สิ" หญิงวัยกลางคนพูดพร้อมพยักหน้ารับ ก่อนที่ทุกคนจะหันไปทางประตูหน้าบ้านที่มี ชาย หญิง เอะอะ กันเข้ามา

"นุ่นบอกพี่แล้วว่าไม่เอาๆ พี่ยังจะเอามาอีก" เสียงแจ้วพูดพร้อมเดินเข้ามาในบ้าน และยังมีหนุ่มหล่อขาวหน้าทรงจีนจมูกคมสัน เดินเข้ามาด้วย

"อะไรกันอีกละสองพี่น้องนี่"เสียงน้าอรเอ็ดเบาๆ ให้ชายหญิงที่เดินมาพร้อมกัน

"พี่ จอมทัพแหละซื้อนกมาอีกแล้วจนนุ่นคิดว่าที่นี่เป็นสาวสัตว์แล้วน้า" อรอุมาหันไปทางลูกชายตัวสูงพร้อมย่นคิ้วใส่ จอมทัพชอบซื้อสัตว์เลี้ยงแต่เจ้าตัวไม่มีเวลามาดูแลจนต้องเป็นหน้าที่ของน้องสาวลูกพี่ลูกน้อง

"พวกแกมานานรึยัง วันนี้น้าอรจะทำกับข้าวให้ ฉันเลยไปตลาดมา” ทันทีที่กวาดสายตามองไปที่เพื่อนก็รีบถาม

“สักพักแล้ว” ทั้งรสา และปลายฟ้า พูดตอบกลับเพื่อนสาวไป แต่ที่คาใจคือนุ่นไม่เคยบอกว่ามีพี่ชายแถมยังหล่อด้วย

"เอ่อ...ลืมแนะนำ พี่จอมทัพ ลูกน้าอร แต่ไม่ต้องสนใจหรอกเขาเป็นคนไม่สนโลก" พูดจบนุ่นยิ้มเยาะพี่ชายผู้เป็นญาติ ก่อนที่จะโดนมะเหงกจากชายหนุ่มไปหนึ่งที จนตัวเธอนั้นร้องเสียงหลง

"โอ้ยยยยย...พี่ทำไรเจ็บนะ" นุ่นโพล่งเสียงดังขึ้น เป็นจังหวะที่สองสาวเอ่ยสวัสดีพร้อมยกมือไว้ลูกชายเจ้าของบ้าน

“สวัสดีค่ะ”

“ครับ”

จอมทัพพึ่งเรียนจบ และได้งานที่ต่างจังหวัด เขาจบวิศวะ เลยทำให้เขาต้องพักอยู่ต่างจังหวัด และนุ่นก็ไม่เคยพูดถึงพี่ชายเพราะตอนเรียนเขาก็พักกับเพื่อนข้างนอก มันจึงไม่แปลกที่บ้านนี้จะมีแค่เธอกับน้าอรและแม่บ้านส่วนพ่อพี่จอมทัพเสียไปนานแล้วน้าอรจึงมีมรดกของสามีต่อยอดธุรกิจค้าขาย เพราะสามีน้าอรมีเชื้อสายจีนไม่แปลกที่พี่จอมทัพจะหน้าตาดี

ตกเย็น

ทุกคนต่างพากันทานอาหารฝีมือน้าอรอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมคุยกันตามภาษาผู้หญิง ที่มีน้าอรเล่าตอนสมัยสาวๆ ทำเอาสาวๆ ทั้งสองอมยิ้มในเรื่องราวที่ได้ฟัง มีแค่เพียงหนุ่มตี๋ตัวสูงที่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา เขาทานข้าวปกติ วันนี้เป็นวันหยุดเขาเลยแวะมาหาผู้เป็นแม่เพียงเท่านั้น

"จอมทัพ..กินอิ่มแล้วไปส่งน้องๆ หน่อยนะลูก"เสียงน้าอรบอกลูกชายที่นั่งหน้านิ่งโชว์ความหล่อไม่พูดไม่จา แต่สายตาก็ค่อยๆ ช้อนมองมายังสองสาวที่นั่งอยู่ ก่อนที่เขาจะตอบสั้นๆ

"ครับ"

"หนูไปด้วย" ในเมื่อพี่ชายบอกว่าจะไปส่งเพื่อน มีหรือคนที่นั่งทานอยู่นั้นจะไม่อยากไปด้วยนุ่นรีบเอ่ยขอ

"ไม่ให้ไป เพราะพี่มีนัดกับเพื่อนเดี๋ยวพี่ไปหาเพื่อนต่อ" ในเมื่อปฏิเสธแล้วก็ลุกออกจากที่ ทั้งสามเดินมาที่รถที่จอดอยู่หน้าบ้านสองสาวที่ขึ้นมานั่งบนรถแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรบรรยากาศในรถเงียบมากเพราะรสา ขอนั่งด้านหลังส่วนปลายฟ้านั่งข้างคนขับ เธอสองคนไม่รู้จักพี่เขามาก่อนและไม่สนิททำให้ไม่กล้าชวนคุย จนกระทั่ง

"ปลายฟ้าวันนี้ไปร้องเพลงไหม?”

“คะ? ปลายฟ้าอึ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะถามกลับพี่ชายตัวสูงของนุ่น

"ทำไมพี่จอมทัพถึงรู้ว่าฟ้าร้องเพลงคะ"

"พี่เคยไปดื่มกับเพื่อน พี่จำเราได้"

ปลายฟ้ายิ้ม เพราะเธอไม่รู้ว่าจะมีคนรู้จักเธอแถมยังเป็นพี่ชายเพื่อนอีก ส่วน รสา ที่นั่งด้านหลังก้มหน้ากดดูโทรศัพท์ของตนโดยที่เธอไม่ได้สนใจบทสนทนาของทั้งสองคน แต่สิ่งที่เธอไม่รู้คือ มีคนแอบมองเธอจากกระจกหลัง

@ห้องพัก

จอมทัพขับรถมาส่งน้องๆ ถึงที่หมาย สองสาวก้าวขาลงจากรถ ก่อนจะขึ้นห้องก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณ คนที่มีน้ำใจมาส่ง เมื่อจอมทัพกลับไปแล้วสองสาวก็เดินขึ้นห้อง เมื่อมาถึงปลายฟ้าก็รีบเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับล้วงมือถือขึ้นมากด

"แก.....ไม่ไปร้านเหรอ" รสาถามเพื่อนเพราะเห็นปลายฟ้านอนเล่นโทรศัพท์ ท่าทางดูไม่รีบร้อน

"ไม่ละ...ขี้เกียจ วันนี้ฉันขอหยุด" ที่จริงเธอแค่ไม่อยากเจอกับเจ้าที่ ของที่นั้นต่างหากพอนึกถึงที่ไรดวงไฟนัยน์ตาเธอมันรุกโชนขึ้นมาโมโหทุกครั้งกับการกระทำของเขา

"บ้าเอ้ย..โรคจิต" เธอสบถด่าลอยๆ จนทำให้เพื่อนสาวต้องหันมาถาม

"แก...ด่าฉันหรอ"

"ปะ เปล่า คือฉันเจอโรคจิตในร้านเลยอดโมโหไม่ได้"

"จริงหรอ งั้นแกต้องระวังตัวนะ รู้ไหม"

สีหน้ารสาดูเป็นห่วงปลายฟ้ามาก เพราะโรคจิตที่ปลายฟ้าพูดถึงเป็นถึงเจ้าของที่นั้น แล้วจะให้เธอระวังตัวยังไงไหว ปลายฟ้าได้เพียงแต่พยักหน้ารับคำที่เพื่อนบอกเพราะเพื่อนสาวไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอ และเป็นสาเหตุที่เธอไม่อยากไปร้องเพลงที่นั้นอีก

อ่านแล้วส่งคอมเม้นมาบอกกันบ้างนะคะ