บทที่4

#วันต่อมา

"ฟ้า..เมื่อคืนฉันว่าจะถามแกเรื่องเจ้าของผับคนใหม่ แต่ฉันดันหลับไปซะก่อน เป็นไงโอเค ไหม?" รสา เงยหน้าขึ้นถามปลายฟ้าที่กำลังใจจดใจจ่อกับงานที่ต้องส่ง เธอนั่งทำงานโต๊ะที่ไม้หินอ่อนหน้าตึก ก่อนที่จะเงยหน้ามาตอบเพื่อน

"อืม..ก็....โอเคนะ"

"แล้วโอเค..เรื่องอะไร?" รสาเอาแต่จ้องเพื่อนสาว เพราะสิ่งที่เธออยากรู้คือเรื่องหน้าตา

"หล่อ ดูดี ไม่แก่" ปลายฟ้าเงยหน้ามาตอบท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะถามเพื่อนสาวกลับไป

"แก อยากรู้ไปทำไม?" ปลายฟ้าเลิกคิ้วถามเพื่อนสาวตรงหน้า

"ฉันได้ยินมา เจ้าของผับเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เป็นไฮโซ ด้วยนะ วงในเขาบอกว่าสาวเยอะมากแต่เป็นคนง่ายๆ ไม่ออกสังคมเท่าไหร่ เลยไม่ค่อยเห็นหน้า อีกอย่างเป็นเจ้าของโครงการอสังหาฯ ใช่หรือเปล่าวะ"

รสา พูดไปยิ้มไป เหมือนคนที่ถูกพูดถึงจะเป็นเจ้าชาย ทำเอาคนฟัง เบ้ปากส่ายหน้าไปมา

"แกเว่อร์ละ...ยอมรับเรื่องหน้าตา เข้าดูดี แต่อายุน่าจะเกือบ40 คนมีเงินไง เลยไม่แก่และอีกอย่างเขา ระเบียบเยอะคงดูแลตัวเองดี แต่เรื่องเป็นไฮซงไฮโซ ทำอะไรบ้างฉันไม่รู้หรอก" พูดแล้วก็ก้มหน้าทำงานตัวเองไป โดยไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะทำหน้ายังไง

รสา ได้แต่นั่งฟังเพื่อน ไม่วายจะหมั่นไส้คนพูด "ชิ ใครจะหล่อเท่าพี่แทนแกละ” รสา พูดแล้วก็ยิ้มเยาะเพื่อน เพราะรู้ดีว่าเพื่อนของตน แอบมีใจให้หนุ่มนักร้องรุ่นพี่

"วันนี้ตอนเย็นกินอะไรดี" ปลายฟ้า เอ่ยถามเพื่อนสาวตรงหน้า เป็นจังหวะเดียวกันที่ นุ่นเพื่อนสาวเดินมาสมทบพอดี

"อ้าว …มาได้สักที" รสา พูดขึ้น

"วันนี้พวกแกไปกินเลยนะ ฉันคงไม่ได้ไป งานที่ร้านเยอะมากฉันต้องไปช่วยน้า" นุ่นเอ่ยปากบอกเพื่อนทั้ง2คน เพราะหลังๆ มานี่ร้านของน้าสาวนุ่นเริ่มขายส่งหลังจากที่ก่อนหน้าค้าปลีกอย่างเดียวทำให้กิจการกำลังไปได้สวยทำให้เธอต้องไปช่วยน้าประจำ

"งั้น เราก็กินอะไรง่ายๆ ละกัน เพราะฉันต้องกลับไปขายของเหมือนกัน"รสา หันมาพูดกับปลายฟ้า

หลักจากเลิกเรียนทั้ง2ก็เลือกที่จะทานอาหารตามสั่งง่ายๆ เพราะต่างคนต่างมีงาน รสา เองต้องกลับไปขายของออนไลน์ ส่วน ปลายฟ้า เธอต้องไปที่ผับ เมื่อกินข้าวเสร็จทั้งสองกลับห้องเพราะ ปลายฟ้าต้องเตรียมตัวไปทำงาน เธอ อาบน้ำแต่งตัวแบบเดิมเช่นเคยการนุ่งน้อยห่มน้อยเป็นก็เป็นอาชีพที่ต้องแสดงอีกอย่างรูปร่างสัดส่วนของเธอก็พองามถึงแม้จะใส่ชุดไหนก็ดูสวยไปหมด

#ผับ

เมื่อมาถึงผับ ปลายฟ้าไม่รอช้าเธอเดินไปหลังร้าน เพื่อเตรียมตัว เสื้อผ้า หน้า ผม ปกติร้านจะมีชุดสำหรับให้เปลี่ยน แต่เพราะเธอไม่ใช่นักร้องประจำ ส่วนมากเธอขึ้นร้องแค่2-3เพลง สลับกับนักร้องประจำ ปลายฟ้าเธอสามารถร้องได้ทุกแนวเพราะเนื้อเสียงเธอดีอยู่แล้ว จึงทำให้ไม่ลำบากที่จะเปลี่ยนแนวเท่าไหร่นัก ถ้ามันจำเป็น ระหว่างที่นั่งอยู่นั้นเหมือนจะได้ยินเสียงฝีเท้าของคนที่เข้ามา ด้วยความสงสัยเธอเลยหันไปมองตามเสียง จนได้รู้ว่าคนที่เดินมานั้น

"คะ..คุณ กวิน สะ..สวัสดีค่ะ" เธอตะกุกตะกักประหม่าตลอดเมื่ออยู่ตรงหน้าคนตัวสูงที่เขาใส่ชุดไหนก็ดูดีไปหมดใบหน้าที่ขาว คิ้วที่ดกเรียงเส้น จมูกคมสัน ปากหยักมีสีชมพู บ่งบอกว่ามีสุขภาพผิวดี วันนี้เขาใส่ชุดสูท ดูเป็นนักธุรกิจมาดหล่อ

"ตกใจ?" ชายหนุ่มที่อายุมากกว่าเธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย ไม่ใช่ว่าตกใจแต่มันแปลกใจมากกว่าว่าเขามาทำอะไรที่ด้านหลังนี่

"ปะ..เปล่าค่ะ แค่แปลกใจว่าทำไม คุณ กวินถึงเข้ามาเร็ว" ปลายฟ้าเธอพูดกับชายตรงหน้าแต่สายตากลับมองหาพนักงานคนอื่นว่ามีคนอยู่แถวนี่หรือเปล่า

"วันนี้ฉันมี ประชุมแถวนี้ เลยเขามาดูความเรียบร้อยก่อนเปิดร้าน ไม่นึกจะเจอเธอเร็ว" พูดพลางสายตาก็จ้องมองอีกคน ทำให้อีกฝ่าย อึดอัดจนคนตัวสูงเริ่มมองออก กวินยิ้มที่มุมปากแล้วถามขึ้นอีก

"มาคนเดียว..แฟนละ?" ถามแล้วก็มองไปโดยรอบแฟนที่ว่าคงหมายถึงแทนคุณ ปลายฟ้าค่อยๆ ช้อนตาขึ้นมามองใบหน้าที่นัยน์ตานั้นดำคลับของคนร่างสูง เธอตลกใจเล็กน้อยที่ถูกถาม

"เออ...มะ..หมายถึงใครเหรอคะ" เจ้าของใบหน้าใส ถามกลับ เพราะเขาเองยังไม่มีแฟน เลยตอบไม่ถูก ถึงแม้ว่าจะแอบชอบรุ่นพี่ในวงแต่ก็ไม่ถึงขั้นแฟนซะหน่อย

"ก็...นักร้องหนุ่มคนนั้นไม่ใช่แฟนเธอหรือไง?"

คำถามนี่ทำเอาปลายฟ้าถึงกับเหวอไป เพราะเธอแค่แอบปลื้มพี่แทน แต่ ชายคมเข้มคนนั้นไม่มีทีถ้าจะคบเธอแบบแฟนสักที ปลายฟ้าไม่ตอบ เธอเอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตา กับชายตัวสูง อาจเป็นเพราะ เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าหรือเป็นเจ้าของที่นี่ ทำให้เธอแกรง ประหม่า ไม่เป็นตัวของตัวเอง เหมือนโดนตำรวจ อีกอย่างเรื่องของเธอกับพี่แทนมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเจ้าของร้านแล้วทำไมคุณกวินถึงอยากรู้

**เขาจะมีแฟนหรือไม่มีมันธุระอะไรของเจ้าของผับ มิทราบ