บทที่12

เมื่อเขาบอกว่าไม่อยู่ จะให้คนเอาคีย์การ์ดไปให้ปลายฟ้าเองก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี เพราะเธอไม่อยากกลับไปเจอห้องเหตุการณ์อันเลวร้ายนั้นอีก แต่คนที่นั่งจ้องมองเธออยู่นั้นเหมือนรู้ทันความคิดของเธอ

"ถ้าเธอไม่กล้าก็เอาไว้นั้นแหละ ถ้าฉันไม่ลืมจะเอามาให้" เขาพูดพร้อมกับมองหน้าคนตัวเล็กไม่ละสายตา

ปลายฟ้าที่ยืนฟังอยู่ก็คิดตามถ้าหากไม่มีใครรู้เรื่องเธอกับเขา ก็รอให้เขาเอามาให้ดีกว่าต้องเดินเข้าถ้ำเสือ สิ่งที่เธอคิดกลับดับวูบลงเพราะคำพูดไม่กี่ประโยค

"ฉันเจอใครก่อนก็ฝากกับคนนั้นแล้วกัน"

นี่เขาต้องการทำอะไรกันแน่ ความหมายคืออะไรทำไมต้องฝาก หรือต้องการสื่อให้คนอื่นรู้รึไงปลายฟ้าได้แต่อ้าปากเหวอตั้งคำถามมากมายในหัวเพราะพูดอะไรไม่ออก

"งั้น....ก็เอาคีย์การ์ดมาค่ะ"

"เธอจะไปตอนนี้? พอดีฉันต้องกลับห้องไปเอาของ ถ้าเธอไปตอนนี้เกรงว่าฉันจะไม่ได้ไปเชียงใหม่นะ" เขาพูดด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ ปนอมยิ้มนิดๆ ทำให้คนที่ยืนฟังถึงกับหน้าแดง ทำตัวไม่ถูก ก่อนจะตั้งสติไม่ให้คิดฟุ้งซ่านไปไกล

"พรุ่งนี้ค่ะ พรุ่งนี้ให้คนเอามาให้ด้วย" เธอรีบพูดก่อนจะหันหลังออกจากห้องเพราะถ้ายืนนานกว่านี้เธอคงเหลือแต่กระดูก เพราะสายตาคมคู่นั้นแทะเล็มรูปร่างเธอจนทำตัวไม่ถูกแล้ว

"คนบ้าไร..โรคจิตชะมัด สงสัยป่วยจิตตอนแก่" ปลายฟ้าบ่นพึมพำเมื่อเดิมลงมาจากห้องเจ้าของผับสุดหล่อ เธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำมามีคนมายืนรออยู่

ป๊อก!

"พี่แทนเล่นไรคะ ตกใจหมด" ปลายฟ้าสะดุ้งเมื่อเห็นหนุ่มผิวเข็มร่างสูงโยนของใส่หัวเธอ

"เป็นไร พี่เห็นเดินเหม่อ พี่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่มอง"

"พี่..งอนนะ" ชายหนุ่มแกล้งพูดให้ปลายฟ้ารู้สึกผิดจะได้ง้อตน

"โอ๊ะโอ๋...ขอโทษนะ ไม่เห็นจริงๆ" ปลายฟ้าทำไม้ทำมือ เพื่อที่จะขอโทษอีกฝ่าย แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มและเอามือมาลูบหัวเธอเบาๆ แววตาที่สื่อออกมานั้นเหมือนเอ็นดูเธอไม่น้อย

"พี่แกล้ง" แทนคุณพูดพร้อมยิ้มให้ปลายฟ้าอีกรอบ ทำให้คนตัวเล็กตีแขนชายหนุ่มเบาๆ

"วันนี้ฟ้าไม่ได้ขึ้นนะคะ มีงานส่งอาจารย์" เธอบอกชายหนุ่มตรงหน้าให้รับรู้ ถึงแม้ว่าปลายฟ้ายังไม่ขึ้นสถานะชัดเจนกับแทนคุณแต่เพื่อนๆ ในวงก็พอรู้ได้ว่าทั้งคู่คบกัน

"งั้นขอกำลังใจหน่อย" ชายหนุ่มทำหน้าทำตาอ้อนอีกคนใบหน้าหล่อเข้มโน้มตัวลงหมายจะให้อีกคนส่งกำลังใจให้ ทว่า

"แหมม..เกินหน้าเกินตานะมึงไอ้แทน" เสียงแซวจากเพื่อนๆ ในวงทำเอาปลายฟ้าหน้าแดง ขึ้นมาทันที

"สู้ๆ นะคะ"ปลายฟ้าชูสองนิ้วขึ้นแทนที่จะเป็นการหอมแก้ม ทำเอาแทนคุณถึงกับเสียดายหวังว่าจะได้การหอมจากคนตัวเล็กแต่ผิดคาดไปเสียหมดเพราะเพื่อนแท้ๆ การกระทำของทั้งสองที่หยอกล้อเย้าแหย่อยู่นั้นเชื่อเถอะว่ามีอีกคนที่เฝ้ามองตลอด

#วันต่อมา

ช่วงเช้าวันนั้น คนที่เตรียมตัวที่จะไปมหาลัยอยู่นั่น อยู่ๆ ก็มีเสียงมือถือดังขึ้น ปลายฟ้าเดินมาแล้วก็กดรับสาย

“สวัสดีค่ะ”

(ฮัลโหล..คุณฟ้าผมเอาคีย์การ์ดมาให้ครับ อยู่หน้าตึก) เมื่อปลายสายพูดขึ้นปลายฟ้าก็พอรู้ได้ว่าเป็นลูกน้องของคุณกวิน เธอวางหูแล้วเดินลงมาเอา คีย์การ์ดกับชายที่โทรมาก่อนที่จะเอื้อมมือรับเธอก็ไม่ลืมที่จะถาม

"เออ..คุณกวินกลับวันไหนค่ะ"

"นายบอกว่าสองสามวันครับ ต้องเคลียร์งานให้เสร็จ"

"ออ..ค่ะ"

ปลายฟ้าที่ได้ยินแอบดีใจ เพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่อยู่จริงๆ วันนี้เธอจึงขอตัวกับเพื่อนสาวทั้งสองไปทำธุระโดยที่ไม่ได้บอกว่าไปไหน เพื่อนทั้งสองของเธอก็ไม่ได้ถาม

หลังเลิกเรียนเธอจึงนั่งแท็กซี่ ไปยังคอนโดหรู เพราะเวลานี่ดีสุดยังไม่ค่ำมาก แต่อย่างว่าเป็นช่วงคนเลิกงานทำให้รถติดยาว กว่าจะถึงก็เกือบ2ชั่วโมง เมื่อถึงคอนโดเธอไม่รอช้า รีบขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่เธอลืมของไว้ นั้นก็คือห้องของชายหนุ่ม

ปัก!!

เธอเปิดประตูมายังห้องชุดสุดหรู เพราะวันที่เธอถูกลากมาเธอยังไม่เห็นความสวยของห้องเนื่องจากเมาอีกทั่งตอนเช้าที่ตื่นขึ้นก็ต้องรีบออกไป เธอกวาดสายตาไปทั่วห้องที่ว่างเปล่าก่อนจะเดินไปที่ห้องนอน ห้องนั้น เธอค่อยๆ เปิดประตู แล้วเอาหน้าชะโงกเข้าไปมองก่อนว่ามีใครไหมก่อนจะแทรกตัวเข้าไป

"เฮ่ออ!! โล่งอก"

เหมือนจะไม่มีใครอยู่จริงๆ เมื่อเข้ามายังห้องนอนแล้วก็ตรงไปที่ห้องน้ำที่เธอลืมของ ทว่ามือที่กำลังจะจับลูกบิดเปิดเข้าไปดันมีใครอีกคนเปิดออกมาก่อน ปลายฟ้าชะงักไปชั่วขณะ

"มาแล้วหรอ" ร่างสูงที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเขาใส่เพียงแค่ผ้าขนหนูตัวเดียวทำให้เห็นร่างขาวกำยำลำสัน ปลายฟ้าที่เห็นถึงกับตัวสั่น ไปไม่เป็นหัวใจดวงน้อยเต้นรัวผิดจังหวะไปหมด ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นจนเห็นได้ชัด

"ไหนคุณบอกไปเชียงใหม่สองสามวันไง" ที่ถามเพราะก่อนหน้าเขาก็บอกอยู่ว่าไปเชียงใหม่ อีกอย่างลูกน้องเขาก็บอกแบบนั้น แล้วทำไม

"ฉันเลื่อนไปเสาร์อาทิตย์ มีอะไรไหม?"

"แล้วให้คนเอาคีย์การ์ดมาให้ทำไม" เธอโพล่งเสียงถามอย่างหนักแน่น

"อืม...เธอบอกจะมาเอาเองไม่ใช่รึไง" กวินส่งสายตาเจ้าเล่ห์ พูดแล้วก็ยิ้ม

ทั้งสองยืนต่อประโยคไปมาจนปลายฟ้ารู้สึกไม่ปลอดภัย เธอต้องรีบออกจากที่นี่ ความรู้สึกมันเหมือนคนถูกหลอก มันเจ็บแปลบเข้ามาในใจทันที

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ