EP: 1 คนที่แอบชอบ

เดิมพันร้ายนายมาเฟีย 

บทที่ 1 

"หึ๊ย แต่งตัวน่ารักมากเลยนะ" น้ำตาลเดินออกมาจากบ้านมาหาเพื่อนที่จอดรถรออยู่หน้าประตูรั้ว ในวันนี้คุณพ่อคุณแม่ของเธอมีประชุมด่วนที่ต่างจังหวัดเลยรีบไปและน้ำตาลเธอก็ได้รับอนุญาตให้ไปงานเลี้ยงจากแม่ของเธอแล้ว

"ขอบคุณนะไปกันเถอะ" น้ำตาลส่งยิ้มหวานให้กับเพื่อนสนิทและเดินมาขึ้นรถ น้ำตาลมีทุกอย่างที่ทั้งพ่อและแม่หาไว้ให้ไม่ว่าจะเป็นรถส่วนตัวหรือว่าคอนโด แต่เธอไม่ค่อยได้ไปอยู่และไม่ค่อยขับรถเองส่วนมากจะอยู่ที่บ้าน ถ้าพ่อของเธอมีเวลาก็จะไปส่งที่มหาวิทยาลัยแต่ส่วนมากพ่อกับแม่ของเธอทำงานหนักเลยไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่กับน้ำตาลสักเท่าไหร่ 

ณ.คลับแห่งหนึ่ง 

สถานบันเทิงแห่งนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นคลับให้ความสนุกกับคนที่ชอบดื่มชอบเต้นส่วนมากจะมีแต่วัยรุ่นที่เข้ามาเที่ยว

ในกลุ่มของน้ำตาลมีเกือบ 20 คน แต่ที่สนิทมากคือแนนเพียงคนเดียวน้ำตาลและกำลังเดินเข้ามานั่งกับกลุ่มเพื่อน 

"คิดว่าจะมาไม่ได้แล้วนะน้ำตาลอย่างนั้นแหละเป็นลูกคุณหนู ถ้าพ่อกับแม่ไม่อนุญาตก็คงไม่ได้มา" แน่นอนอยู่แล้วเพื่อนไม่ได้หวังดีกับเราทุกคน เธอคือเพื่อนในกลุ่ม 20 คนของน้ำตาลที่เอ่ยแซะขึ้นมา

"ก็ดีกว่าพ่อแม่ที่ไม่สนใจปล่อยให้ลูกแรดไปทั่ว" น้ำเสียงที่ไม่พอใจของแนนนั้นพูดต่อว่าให้กับเพื่อนคนนั้นเพราะน้ำตาลเธอไม่กล้าพูดและหลังจากนั้นก็พากันนั่งดื่มสนุกเฮฮาพากันยืนเต้นส่วนน้ำตาลได้เพียงแต่ดื่มน้ำเปล่า เธอหันซ้ายหันขวามองหาคนที่คิดว่าจะมาแต่ก็ยังไม่เห็น

"มองหาเขาอยู่เหรอเขานั่งอยู่กลุ่มโน้น" แนนเธอรู้ว่าน้ำตาลนั้นกำลังมองหาเฮียคลาสอยู่อย่างแน่นอนเธอจึงสะกิดเพื่อนให้หันไปมองโต๊ะด้านขวามือมีกลุ่มผู้ชายนั่งอยู่หลายคนซึ่งเป็นกลุ่มเพื่อนเขา

"น้ำตาลเฮียคลาสยกแก้วให้เธอด้วย" เมื่อมองไปหาเขาที่สายตาของเฮียคลาสกำลังจับจ้องมองน้ำตาลอยู่ เขายกแก้วไวน์ชูขึ้นเพื่อทักทายน้ำตาลเธอได้เพียงแต่ยิ้มให้กับเขาแต่อยู่ๆเพื่อนในกลุ่มของเธอ 1 ใน 20 คนนั้นจับแก้วไวน์และลุกขึ้นเดินตรงไปหากลุ่มเฮียคลาส 

"ว้าวๆ หนูซอกล้าเดินไปชนแก้วกับเฮียคลาสแบบนี้จะไม่มีสานสัมพันธ์เหรอน้า" น้ำตาลหันไปมองเพื่อนคนที่พูดขึ้นซึ่งเธอรู้สึกไม่ค่อยพอใจ น้ำตาลเหมือนกับหวงเฮียคลาสแต่เธอไม่สามารถแสดงอาการหวงอะไรได้เพราะว่าเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเธอเป็นเพียงแค่คนที่แอบชอบเขาเท่านั้น 

"เดี๋ยวน้ำตาลขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" น้ำตาลบอกกับแนนเพื่อนสนิทของตนเองก่อนที่จะลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินมาทางด้านหลัง 

"ทำไมเธอต้องรู้สึกไม่ดีด้วยล่ะน้ำตาลเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" น้ำตาลถอนหายใจเฮือกใหญ่และยืนเอาหลังพิงผนังทำท่าทีหงอยๆ

"น้องสาวสนใจไปกับพวกพี่ๆไหม" น้ำตาลรีบดีดตัวออกจากผนังทันที เมื่อคนตรงหน้าของเธอนั้นเป็นผู้ชายที่ไม่รู้จักถึง 3 คน กำลังยืนล้อมเธออยู่

"ขอตัวก่อนนะคะ" น้ำตาลเธอเดินเตรียมที่จะวิ่งหนีแต่แขนของเธอทั้งสองข้างตรงช่วงต้นแขนถูกมือหนาจับกระชากไว้ เขาทั้งสองคนจับล็อคเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับหนี

"ปล่อย ~ ปล่อยน้ำตาลนะช่วยด้วย...." 

"ปล่อยคนของกู" น้ำตาลเธอพยายามสะบัดแขนออกจากมือของพวกเขาแต่ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยจนกระทั่งเสียงทุ้มนั้นพูดขึ้น เธอจึงหันไปมองเป็นเสียงของเฮียคลาสเขาไม่ได้เดินมาเพียงมือเปล่าแต่ในมือของเขามีปืนติดมือมาด้วย

"ยังไม่ปล่อยใช่ไหม"

"เออๆ" 

"ไปแล้วจำเอาไว้ว่าอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของกู" ทั้ง 3 คน รีบวิ่งหลบไปทันทีหลังจากที่เฮียคลาสแสดงท่าทีว่าน้ำตาลเป็นเด็กของตนเอง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆเธอและโอบกอดเอวของเธอไว้

"ขอบคุณนะคะ"

"ไม่เคยมาเที่ยวกลางคืนแล้วมาทำไม" 

"พี่คลาสรู้?"

"พี่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับน้ำตาลก็เพราะพี่ใส่ใจและสนใจ ไป!!"

"ไปไหนเหรอคะ" จู่ๆเฮียคลาสจับเข้าที่ข้อมือของน้ำตาลและดึงออกมาจากตรงนั้น เธอพยายามเอ่ยถามเขาแต่ไม่มีเสียงตอบกลับและคำตอบที่ว่าจะพาเธอไปไหน 

"พี่คลาส จะพาหนูไปไหน"