รุ่นพี่รุ่นน้อง

มหาวิทยาลัย

ผ่านมา2 เดือน เปิดเทอมใหม่ปีนี้ทอตะวันขึ้นเป็นรุ่นพี่ ปี 2 พร้อมเพื่อน ๆ กอหญ้า เบนนี่ ตังเม

ทอตะวันที่มานั่งรอเพื่อนตรงโต๊ะประจำ เพื่อนต่างทยอยมา ตังเม กับเบนนี่

"แหมๆ ตัวติดกันจังนะพี่สิบทีน้องอะให้มาเอง"

ทอตะวันเอ่ยแซวพี่ชายที่เดินมาส่งเพื่อนของเธอ

"ก็กะว่าจะมาแอบดูว่ามีหนุ่มๆคนไหนมาจีบน้องสาวพี่บ้างรึเปล่าด้วย" สิบทิศเอ่ยออกมา พร้อมเอามือมาโยกหัวน้องสาวไปมา

"ไม่มีใครจะกล้ามาจีบตะวันหรอกพี่สิบ " ตะวันเอ่ยตอบพี่ชายหลังจากที่ตอบไปสักพัก ก็มีชายหนุ่ม ใส่แว่นตาดำ ใส่ชุดนักศึกษาเรียกเสียงกรี๊ดสาวๆในคณะ จน เบนนี้ตังเม หรือแม้แต่กอหญ้าหันไปมอง ตามในความหล่อออร่าของสายฟ้า

สายฟ้าเดินตรงมายังโต๊ะของทอตะวันทันที

"พี่ตะวันครับ" เสียงของสายฟ้าเรียกชื่อตะวันเต็มๆ จนคนบนโต๊ะหันมามองทอตะวันเป็นตาเดียว

"สายฟ้า" ทอตะวันเอ่ยเรียกชื่อเขา ใบหน้าฉีกยิ้มของสายฟ้าต้องหุบยิ้มลง

"ทอตะวัน ไอ้หน้าอ่อนนี้ใคร" สิบทิศยังไม่ได้ไปไหนเอ่ยถามน้องสาว

" เอ่อ ..... เอ่อ...." ทอตะวันที่อ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบว่ายังไง สายฟ้าเลยแย่งตอบ

"ผมเคยเจอพี่เค้าตอนมาเอาใบสมัครเรียนที่นี่ครับ วันนั้นผมไม่ได้มอง เกือบขับรถชนพี่สาวคนสวยครับ"

"ใช่ค่ะ นานมากแล้ว แล้วนี่นายเลือกคณะบริหารไม่ใช่หรอ ทำไมมาตึกนิเทศละ"

"ผมเปลี่ยนใจแล้วครับอยากมาเรียนคณะนี้ สาวๆสวย "

"กลับบ้านไปเคลียร์ด้วย พี่ไปละ" สิบทิศหันมาเหลือบมองสายฟ้า ก่อนจะหันมาทำหน้าดุใส่แฟนสาวกับน้องสาว

"เคลียร์อะไร แค่รุ่นน้องปะ ไม่ได้รู้จักสักหน่อย" ทอตะวันเอ่ยออกมา สายฟ้าหลุดขำท่าทางของเธอเอามากๆ ที่พยายามจะแก้ตัวกับพี่ชายของเธอ

"ผมไปก่อนนะครับพี่ทอตะวัน" สายฟ้าเดินออกมาจากตรงนั้นโดยที่โรมยืนรออยู่ ทอตะวันรีบเก็บของกำลังจะลุกหนีเพื่อนๆ โดยเฉพาะกอหญ้า

"เดี๋ยวๆ จะไปไหน มาคุยกันก่อน"

เสียงกอหญ้าดังขึ้นมา

"คุยอาราย ไม่มีไปเรียน อาจารย์คลาสนี้ดุมากแก " ทอตะวันรีบดึงมือเพื่อนรักออก

"ไปเจอกันยังไงตอนไหน" เบนนี่เอ่ย

"ก็เคยเจอแค่ครั้งสองครั้งเอง ตอนรถชน และก็ในสนามยิงปืน"

ทอตะวันตอบตะกุกตะกักกับเพื่อนรัก

"วันนั้นแกไปสนามคนเดียวอะนะ"

กอหญ้าเอ่ยขึ้น

"อืม แต่แกรู้ไหม น้องมันเป็นเจ้าของสนามยิงปืนด้วย วันนั้นน้องมาเป็นครูฝึกสอนยิงให้ด้วย"

"ครูสอนยิงปืน นายนั่นอะนะ หล่อขนาดนั้น" ตังเมตกใจ

"เฮ้ย เพื่อนน้อง หน้าคุ้นๆนะ ฉันจำไม่ได้อะ เหมือนเคยเจอกันเลย" เบนนี้ทำท่าครุ่นคิดอยู่นานจนทอตะวัน ต้องชวนเพื่อนขึ้นชั้นเรียน

ช่วงเย็น รุ่นพี่ว้ากปี 4 เรียกรวมตัวกันหอประชุม รุ่นพี่ปี2 ก็ต้องมาร่วมด้วย ทอตะวันกับเพื่อนเดินเข้ามา ในกลุ่มพี่สันทนาการ ให้กับน้องๆปี1 ด้วยเช่นกัน ทอตะวันนั่งอยู่กับกอหญ้าที่โต๊ะป้ายชื่อรุ่นน้องปี 1 ฝ

รุ่นพี่ปี 4 เอ่ยถึงกิจกรรมรับน้อง ทุกคนเดินไปหาพี่ปีสองขอรับป้ายชื่อของตัวเอง โดยด้านหลังบัตรป้ายชื่อ จะมีคำใบ้ เพื่อให้รุ่นน้องปี1 ออกตามหาพี่รหัสของตัวเอง สายฟ้าที่เดินมายังโต๊ะที่ทอตะวัน และเพื่อนๆ นั่ง

"อ้าว น้องรูปหล่อนี่เอง" เสียงเบนนี่เอ่ยทักทาย

"มาหาป้ายชื่อตัวเองหรอจ๊ะ* เบนนี่เอ่ยขึ้น ทอตะวันถือป้ายชื่อของสายฟ้าอยู่ เลยดึงป้ายชื่อจากเพื่อนมาสลับกันก่อนที่ตะพากันถือคนละใบ

"ชื่ออะไรนะ" กอหญ้าเอ่ยถาม

"สายฟ้า ครับ" สายฟ้าเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินมามุมโต๊ะที่ทอตะวันนั่ง

"ป้ายชื่อผมต้องอยู่ที่พี่คนสวย" สายฟ้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองใบหน้าของทอตะวัน ก่อนที่เธอจะส่งรอยยิ้มพิฆาตให้

"พี่สาวคนสวย ยิ้มหวานจังครับ" สายฟ้าเอ่ยขึ้นได้ยินแค่สองคน

"โอ๊ะ ๆๆๆ เสียใจด้วยนะคะ ของพี่ใครชื่อโรมค่ะ" ทอตะวันเอ่ยขึ้นพร้อมชูป้ายชื่อ เป็นชื่อโรมจริงๆ

โรมหันมามองหน้าสายฟ้า ก่อนจะแอบขำเพื่อนออกมา

"น้องสายฟ้า ทางนี้ค่ะ" ป้ายชื่อของสายฟ้าอยู่ที่ตังเม สายฟ้าหุบยิ้มลงก่อนจะเดินคอตกมาทางพี่ตังเม ก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆในหอประชุม

"สงสารน้องอะแก ดูก็รู้ว่าน้องมันชอบแกอะตะวัน" กอหญ้าเอ่ยขึ้นมา หันมามองหน้าเพื่อนรัก ที่สีหน้าบึ้งตึงใส่คนถาม กอหญ้าเลยเอามือดึงแก้มทั้งสองข้างของทอตะวันยืดออกทุกการกระทำ อยู่ในสายตาของสายฟ้า แอบมองทอตะวันด้วยรอยยิ้ม

"มอง เข้าไปแหงนมองเครื่องบิน"

เสียงโรมเอ่ยขึ้นมา

"เวร เอ้ย ไม่ใช่หมานะ" สายฟ้าตอบใบหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์

"น้องๆทุกคนได้ป้ายชื่อแล้วใช่ไหมครับ พี่มีคำใบ้ด้านหลัง ภายใน1 สัปดาห์ทุกคนจะต้องมีพี่รหัส และจะต้องมีลายเซ็นของพี่รหัสด้านหลังถือว่าผ่านกิจกรรมนะครับ" เสียงรุ่นพี่ปี 4 เอ่ยขึ้นมา

พร้อมกับสั่งแยกย้ายกลับบ้าน

สายฟ้าเดินออกมากับโรมเปิดป้ายชื่อด้านหลังของทั้งคู่

"มึงได้ใครวะ" โรมเอ่ยถาม

" ทอตะวัน " สายฟ้าเอ่ยขึ้นมา พร้อมรอยยิ้มร้ายๆของเขา ใช่ครับผมได้คำใบ้ แสงสว่าง the sun เป็นใครไปไม่ได้ "แล้วของแกหละ" สายฟ้าเอ่ยถาม

"คำใบ้ ดอกไม้ริมทางที่แข็งแกร่ง " โรมเอ่ยออกมามือที่เกาหัวด้วยความงง ว่าใคร

"เพื่อนพี่ทอตะวันไง" สายฟ้าเอ่ยถึงกอหญ้า โรมคิดตามคิดไปถึงเบนนี่สาวสอง กับตังเมที่แว่นหนาเตอะ

"สาวสอง กับพี่แว่นหนาเตอะอะนะ"  โรมผู้คิดน้อยเอ่ยออกมา จนสายฟ้าตบหัวมาทีนึง

"ตบกูทำไมอะ"

"นู่นไงพี่รหัสมึงเดินมานู่น" สายฟ้าชี้ไปทางกอหญ้าทันทีที่เดินมากับตะวัน สายฟ้ารีบลุกขึ้น ก้าวเท้ายาวๆ เดินมาจนทันกลุ่มทอตะวัน

"พี่ตะวันครับ พี่..." สายฟ้าตะโกนเรียกทอตะวัน แต่เธอหันมาด้วยใบหน้าเมินคนเรียกเชิดหน้าขึ้นไปอีก

"เมื่อยคอไหมครับ เชิดอีกแล้ว สะดุดอีกที ผมไม่รับนะครับ" สายฟ้าเอ่ยขึ้นมาได้ยินแค่สองคน

"ไอ้เด็กบ้า... มีอะไร" ทอตะวันหันมาประชันหน้ากับสายฟ้า แบบไม่เกรงกลัวรุ่นน้องหน้าหล่อเลยสักนิด ถึงแม้ระดับความสูงของเธอ จะอยู่แค่ช่วงอกของสายฟ้าก็ตาม

"จะสูงไปไหนเนี่ยคุยกับนายแต่ละทีปวดคอชะมัดยาดเลย" ทอตะวันเอ่ยขึ้นมา

"ต้องลองท่าอื่นครับ เพื่อมันจะเท่ากัน ไม่เมื่อยคอ"

"อ้าวๆ จะจีบกันงี้หรอ พวกฉันกลับนะ พี่สิบทิศกำลังจะมาแล้ว" กอหญ้าเอ่ยกับทอตะวัน

"นายมีไรว่ามา ฉันรีบกลับบ้านไปตอบคำถามอีก"

"ผมมาขอลายเซ็นครับ ไอ้โรมด้วย" สายฟ้าเอ่ยพร้อมเรียกเพื่อนเข้ามา

"ลายเซ็น นายเป็นน้องรหัสฉันหรือไง " ทอตะวันจับป้ายชื่อที่ห้อยอยู่ที่คอของสายฟ้า พลิกคำใบ้ ชิบหายแล้ว ทอตะวันได้แต่คิดในใจ ไม่อยากเจออะไร ก็มักจะได้เจออย่างนั้น

"ถ้านายคิดว่าฉันเป็นพี่รหัส อืม ... ถ้าอย่างงั้นพรุ่งนี้ นายต้องไปบอกเพื่อนๆทุกคนในคณะว่านายเป็นน้องรหัสของชั้น ก่อนเข้าเรียนช่วงเช้า " ทอตะวันนึกอยากแกล้งสายฟ้า เลยคิดเกมส์ขึ้นมา ลายเซ็นของเธอจะให้มาง่ายๆคงไม่ได้

"ห๊ะ... ทั้งคณะ พี่กำลังแกล้งผมรึไง ผมยังไม่รู้จักใครทั้งคณะเลย"

"อันนี้ก็แล้วแต่นาย" ทอตะวันยื่นมือมาต

บบ่าสายฟ้าก่อนจะเดินออกไปด้วยรอยยิ้มร้ายๆของคนชนะ เพราะถึงพรุ่งนี้เช้านายนี่ก็ยังบอกไม่ครบทุกคนแน่นอน