บทที่ 5 เงินก้อนแรก 5/1

บทที่ 5 เงินก้อนแรก

ทันทีที่มาถึงหน้าบ้าน เซี่ยเจียวหงได้ยินเสียงที่ของลูกน้อย ทั้งสองคนดังมาอย่างตื่นเต้นและดีใจ

“แม่ แม่กลับมาแล้ว มีหมูป่ามาด้วย”

ซึ่งเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน แต่เป็นเสียงของซืออี้เจิน หรือว่าเจินเจินนั่นเอง

“หา! อาหงกลับมาพร้อมหมูป่า”

นางหลิงมู่แทบล้มทั้งยืนเมื่อเห็นสิ่งที่ลูกสะใภ้นำกลับมาพร้อมกับเพื่อนของเธออย่างบ้านกวง

“ฉันกลับมาแล้วค่ะแม่ แม่คะ ในกระสอบมีหน่อไม้และมันป่าด้วยนะคะ แม่แบ่งให้บ้านกวงด้วย พี่สะใภ้ท้องใกล้คลอดแล้ว ต้องบำรุงให้มาก ๆ จริงสิ มีปลาและกุ้งด้วยนะ”

เซี่ยเจียวหงชี้ไปที่กระสอบทั้งสามใบที่อยู่รวมกับหมูป่าส่วนตัวเองล้มลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง ไม่ใช่เพราะเหนื่อยอะไรหรอก แต่เหนื่อยกับร่างตัวเองนี่แหละ ตอนแบกหมูป่าทั้งสองตัวไม่เป็นอะไร แต่สองขากลับอ่อนล้าเมื่อเดินลงจากเขามาถึงบ้าน เฮ้อ...

นางหลิงมู่พยักหน้ารับก่อนจะไหว้วานกวงฮ่าวจื่อยกกระสอบ ทั้งสามออกมาเทกองรวมกัน เมื่อเห็นสิ่งของที่อัดแน่นเธอแทบจะหงายหลังเป็นลมอีกครั้ง นี่ลูกสะใภ้เธอเอามาหมดป่าหรือยัง

“อาหง อย่าบอกนะว่าเข้าป่าชั้นในมา”

เธอหันมาถามลูกสะใภ้ตาเขียวด้วยความเป็นห่วง ทำไมลูกสะใภ้เธอที่เปลี่ยนไปแต่กลับไม่ทิ้งความดื้อด้านเสีย

“เปล่านะแม่ ฉันไปแค่ป่าชั้นกลางยังไปไม่ถึงชั้นใน แค่ชั้นกลางฉันก็เก็บอาหารที่มีเต็มป่าไม่หมดแล้ว อยากจะเข้าป่าชั้นในเหมือนกัน เผื่อว่าจะเจอสมุนไพรหายาก จะได้เอามาขาย”

เซี่ยเจียวหงรีบส่ายหน้าปฏิเสธ แม่สามีพอดุก็เอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย

“อย่าดุสะใภ้ซือเลย ฉันว่าหล่อนควรจะมานั่งปอกหน่อไม้กับฉันดีกว่า เดี๋ยวจะมีคนแล่เนื้อมาช่วยแล่หมูให้ ชาวบ้านต่างได้ข่าวกันแล้วล่ะว่าสะใภ้ซือล่าหมูป่ามาได้”

นางกวงหลินรีบห้ามทัพระหว่างนางหลิงมู่กับสะใภ้ เธอคิดว่าการที่เซี่ยเจียวหงยอมเสี่ยงอันตรายเข้าป่าชั้นกลางเพราะต้องการให้แม่สามีและลูกทั้งสองได้มีอาหารดี ๆ กินกัน

นางหลิงมู่พยักหน้าให้กับเพื่อนก่อนจะเข้าไปในครัว หยิบอุปกรณ์มาช่วยกันปอกหน่อไม้โดยมีสะใภ้กวงมาช่วยอีกแรง ส่วนทางด้านกวงฮ่าวจื่อนั้นเขารีบวิ่งไปตามคนแล่เนื้อทันทีที่มาถึงบ้าน

ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างกระจายข่าวกันว่าเซี่ยเจียวหงล่าหมูป่าตัวใหญ่หนักหลายร้อยชั่งมาได้ ต่างก็แตกตื่น และเตรียมจะมาขอซื้อเนื้อหมูป่าเพื่อนำกลับไปกิน ตอนนี้นอกจากเนื้อหมูที่มีขายทั่วไป หมูป่าแทบจะไม่มีใครนำมาขายอีกเลย ต่อให้มีก็นาน ๆ ครั้ง และไม่นานบ้านเซี่ยก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน

“พี่โป๋ซวน ฉันได้ยินชาวบ้านพูดกันว่านังเจียวหงล่าหมูป่า ตัวใหญ่มาได้สองตัว ฉันว่าเราไปแบ่งเนื้อหมูกันดีไหม”

นางหานหยินรีบวิ่งเข้ามาบอกสามี

“หล่อนว่าอะไรนะ นังเจียวหงนั่นหรือที่ล่าหมูป่าได้ ฉันไม่เชื่อหรอก น้ำหน้าอย่างนั้นแค่เก็บกวาดบ้านมันยังไม่ทำ”

ย่าเซี่ยหัวเราะออกมาเล็กน้อยและไม่เชื่อในข่าวที่ลูกสะใภ้ นำมาบอก อีกทั้งตัวของเซี่ยเจียวหงเองขี้เกียจยิ่งกว่าอะไร แค่เรื่อง งานบ้านยังไม่ยอมทำ แล้วคิดหรือว่าเซี่ยเจียวหงจะขึ้นเขาล่าสัตว์ป่าที่แสนจะอันตรายนั่นได้จริง ๆ

“นั่นสิ คุณอย่ามาพูดเล่นเรื่องนี้เลย นังลูกตัวดีไม่โผล่มาก่อกวนพวกเราก็ดีแล้ว”

เซี่ยโป๋ซวนเห็นด้วยกับแม่ของตน เขาเองไม่คิดว่าลูกสาวคนโตจะขยันและมีความสามารถเข้าป่าหาอาหารได้