บทที่ 1 ทะลุมิติมาในนิยาย (1/1)

บทที่ 1

รัศมีนักฆ่าและสายลับสาวได้รับภารกิจให้มาเอาชีวิตของนักธุรกิจติดอันดับของประเทศนี้ เธอจึงปลอมตัวมาเป็นเลขาสาวของท่านทรงภพเมื่อหนึ่งปีก่อน นักธุรกิจที่มีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง ในการทำธุรกิจ

“คุณรัศมี วันนี้ผมมีงานที่ไหนบ้าง ช่วยเลื่อนออกไปก่อน ผมมีงานใหญ่รออยู่”

“ค่ะท่าน” รัศมีรับคำก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของท่านประธาน ภายในห้องจึงเหลือเพียงคนสนิทและทรงภพ

“นายแน่ใจใช่ไหม ว่าสายของพวกมันคือรัศมี”

ทรงภพเอ่ยกับคนสนิทเสียงเครียด ไม่คิดว่าเลขาสาวที่หน้าตาสะสวยจะเป็นหนอนของพวกมัน เขาเคยตั้งใจว่าจะรับเธอมาเป็นบ้านเล็ก แต่รัศมีไม่มีทีท่าว่าจะสนใจจึงคิดว่าเธอเล่นตัวและเรียกเงินเพิ่ม ไม่คิดว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงคือชีวิตของตัวเขาเอง

“ครับท่าน สิ่งที่เธอต้องการและได้รับคำสั่งมาคือชีวิตของท่าน ไม่คิดว่าเธอจะใจเย็นรอมาได้เป็นปี”

“นายไปเตรียมคนให้พร้อม แล้วจัดการเธอซะ อย่าให้เธอรู้ตัวเด็ดขาด” ทรงภพพูดอย่างเคียดแค้น ไม่คิดว่าศัตรูจะอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้

“ครับท่าน”

ปรีชาหันหลังเปิดประตูเดินออกจากห้อง เขากลับเจอรัศมีนั่งอยู่โต๊ะทำงาน สายตาเขามองอย่างไม่เชื่อ ว่าหญิงสาวที่สวยและเซ็กซี่คนนี้จะเป็นสายลับ ถูกส่งตัวมาเพื่อฆ่าเจ้านายของเขา

รัศมีที่ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ รู้สึกเหมือนว่ามีคนกำลังมองจึงเงยหน้าขึ้นมาพอสบตากับคนสนิทของเจ้านายเธอจึงยิ้มให้เหมือนเช่นทุกครั้ง แต่กลายเป็นพิภพกลับหลบสายตาและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร

นี่คือสัญญาณเตือน สัญชาตญาณบอกไว้เช่นนั้นว่าเกิดเรื่องผิดปกติบางอย่างขึ้น ความตื่นตัวที่มีมาตั้งแต่เริ่มเป็นสายลับบอกว่า เธอควรจะระวังตัวมากกว่านี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นเมื่อได้รับคำอนุญาต รัศมีจึงเปิดประตูเข้ามา

“บ่ายนี้ท่านประธานมีประชุมผู้บริหาร ท่านจะให้เลื่อนออกไปไหมคะ”

“ประชุมบ่ายนี้ยังเป็นกำหนดเดิม ในส่วนอื่นเลื่อนออกไปอย่างที่ผมแจ้ง อ้อ จริงสิ เย็นนี้คุณเตรียมตัวด้วยนะ ผมมีงานสำคัญ คุณเองเป็นเลขาคุณต้องไปด้วย”

“ค่ะท่านประธาน”

รัศมีรับคำ เธอรับรู้ถึงความผิดปกติเข้าแล้ว ไม่เพียงแค่ความรู้สึก แต่เธอรู้ถึงภัยอันตรายที่คืบคลานข้ามา แม้จะรับรู้ถึงภัยอันตราย แต่เธอยังคงทำสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะขอตัวออกมาจากห้องเพื่อทำงานของตัวเองต่อ และคิดหาวิธีปิดภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาให้จบเสียวันนี้ เพราะไม่เช่นนั้นคงไม่มีโอกาสอีก

ช่วงเย็นรัศมีนั่งรถมาพร้อมกับท่านประธานอย่างทรงภพเธอระแวดระวังไม่น้อย แต่ไม่มีใครเห็นถึงความผิดปกติของเธอ จนมาถึงโกดังแห่งหนึ่งของทรงภพ ทั้งหมดจึงได้ลงจากรถ

รัศมีคาดคะเนไว้แล้วว่าทรงภพคงจะจัดการเธอและเริ่มรู้ว่าเธอไม่ใช่เลขาสาวตัวจริง ดังนั้นระหว่างที่นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เธอจึง ส่งข้อความบอกลูกน้องเพื่อให้มาวางระเบิดที่โกดัง และเธอคาดคะเนเพียงแค่สามแห่ง และที่นี่คือหนึ่งในนั้น คนอย่างเธอต่อให้ต้องตายแต่ภารกิจที่ได้รับมาสำเร็จ เธอก็พร้อมที่จะยอมแลก

“ท่านมาที่นี่คงรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ใช่เลขาตัวจริง” ใบหน้าเธอเปลี่ยนมาเป็นเย็นชาทันทีที่หันมาเจอเป้าหมาย

“เธอทำแบบนี้เพื่ออะไร ฉันอุตส่าห์เอ็นดู และดูแลเธอในฐานะเลขามาเป็นปี แต่เธอกลับเอาต้องการชีวิตของฉันเนี่ยนะ”

“ในเมื่อท่านคือเป้าหมายของภารกิจที่ฉันได้รับมา ฉันไม่สามารถปล่อยท่านไปได้”

“เธอไม่คิดบ้างหรือว่าการที่ฉันพาตัวเธอมาที่นี่ เพราะต้องการจัดการเธอให้พ้นทาง”

พูดจบก็มีลูกน้องหลายสิบชีวิตเดินเข้ามาในโกดัง คราวนี้รัศมีกลับยิ้มเหี้ยมออกมาและหัวเราะอย่างเลือดเย็น