บทที่ 8

"ใช่แล้ว ผมมาถึงแดนฝึกร่างชั้นสี่แล้ว"

ท่านสวินพยักหน้าและพูดว่า "อืม เริ่มจากด้านซ้ายมือไป ตามลำดับคือวิชามีด วิชากระบี่ วิชาหมัด วิชากาย และด้านขวาสุดเป็นหนังสือเบ็ดเตล็ด ยังไม่ได้จำแนกหมวดหมู่ นายสามารถไปเลือกด้วยตัวเองได้ เลือกหยิบมาแล้ว ก็นำมาลงทะเบียนที่ฉันสักหน่อย"

ลู่ฝานโค้งคำนับตอบกลับ จากนั้นก็เริ่มเลือกทักษะวิชาบู๊อย่างตื่นเต้น

วิชามีด วิชากระบี่ เขายังไม่อยากฝึกในตอนนี้ เพราะวิชากายคือวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลลู่ ดังนั้นหากจะฝึก ก็ต้องเริ่มฝึกด้วยวิชากายและวิชาการหมัด ซึ่งทั้งสองแบบนี้เป็นทักษะวิชาบู๊แบบต่อสู้ระยะประชิด หากฝึกฝนได้ดี ก็ถือได้ว่าเป็นการสร้างรากฐานของวิชากายทองไฟอาบที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลลู่

แม้ว่าลู่ฝานจะยังสงสัยอยู่เล็กน้อยว่าในอนาคตเขาจะสามารถฝึกฝนวิชากายทองไฟอาบได้หรือไม่ แต่ก็จะเตรียมตัวล่วงหน้ามันก็ไม่มีผิดหรอก ก็เหมือนกับที่เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะสามารถฝึกฝนถึงแดนฝึกร่างชั้นห้าได้ก่อนอายุสิบแปดปี นี่มันแทบจะเป็นระดับเฉลี่ยของคนรุ่นใหม่ของตระกูลลู่เลยทีเดียว

มีอุบัติเหตุ และความประหลาดใจมากมายในโลกใบนี้ ใครจำไปรู้ว่าช่วงเวลาต่อไปจะเป็นอย่างไร

เดินมาถึงที่ชั้นวางวิชากายก่อนเป็นอันดับแรก ลู่ฝานเริ่มเลือกทีละเล่ม วิชากายของที่นี่ ส่วนใหญ่จะเป็นขั้นตอนพื้นฐานบางประการในการหลบหลีก และทักษะศิลปะการต่อสู้ในการฝึกร่างกายในแนวนอนนั้น มีผลปานกลาง แม้กระทั่งมีอยู่บางส่วน ลู่ฝานก็เคยได้เห็นจากในตัวคนอื่นมาก่อนแล้ว โดยพื้นฐานแล้วมันก็คือท่าทีไม่สำคัญนั่นเอง

เลือกไปเลือกมา ลู่ฝานไม่พบเล่นที่เขาต้องการเลยแม้แต่เล่มเดียว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ทำได้เพียงไปดูวิชาชกมวยเท่านั้น

หมัดหินกลิ้ง หมัดชกมวย พลังมวยหนัก......

วิชาเหล่านี้เห็นแค่ชื่อก็รู้แล้วว่าเป็นแค่พื้นฐานต่ำสุด ลู่ฝานเปิดดูไปหลายสิบเล่มแต่ก็ยังไม่พบสิ่งที่เขาต้องการ ถ้าเขาอยากจะแสดงผลงานดีๆ ในเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี ตอนนี้เขาก็ต้องหาหนังสือทักษะวิชาบู๊ที่แข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ แดนฝึกร่างชั้นห้าไม่ได้รับประกันว่าจะไม่ถูกปล่อยตัวออกไป ส่วนที่สำคัญที่สุดของตอนเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีคือการแข่งขัน หากทักษะวิชาบู๊ของเขาไม่ดี เขาก็จะถูกคนอื่นๆ ในระดับเดียวกันทุบตีอย่างหนัก และเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีก็กำลังจะมาถึงในเร็วๆ นี้แล้ว และเหลือเวลาเพียงเดือนกว่าๆ เท่านั้น

สิ่งที่ลู่ฝานต้องการคือทักษะวิชาบู๊ที่รวดเร็วและทรงพลัง ทักษะวิชาบู๊ประเภทนี้เป็นความฝ่ายฝันของผู้อื่นเหมือนกัน และความเป็นไปได้ที่จะค้นพบมันต่ำมาก

หลังจากค้นหาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ลู่ฝานก็หาไม่เจอตามเคย ลู่ฝานที่ผิดหวัง เดินกลับไปที่ท่านสวินและพูดว่า "ท่านสวิน ผมอยากจะถามอะไรท่านสักอย่าง ในที่นี้ไม่มีทักษะศิลปะการต่อสู้แบบรวดเร็วหรือไม่?"

ท่านสวินวางหนังสือในมือลง และมองไปที่ลู่ฝานแล้วกล่าวว่า "เจ้าหนุ่มน้อย ความทะเยอทะยานเกินไปไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องในการฝึกฝนวิชาบู๊"

ลู่ฝานพยักหน้าและพูดว่า "ผมรู้ แต่ผมมีเวลาไม่มากแล้วจริงๆ ยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนก็จะถึงงานเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีแล้ว ผมหวังว่าท่านสวินจะเข้าใจ"

ท่านสวินมองเข้าไปในดวงตาของลู่ฝาน และจากในดวงตาของลู่ฝาน ท่านสวินมองเห็นความแน่วแน่

ช่างเป็นเด็กที่น่าสนใจเสียจริง! ท่านสวินคิดอยู่ในใจ

หลังจากหยุดชั่วคราว ท่านสวินกล่าวว่า "ไม่ใช่ว่าไม่มีทักษะวิชาบู๊ที่สามารถฝึกได้อย่างรวดเร็ว เพียงแต่ทักษะวิชาบู๊ประเภทนี้โดยทั่วไปแล้วไม่มีใครฝึกฝนเท่านั้นเอง นายอยากจะลองดูไหม?"

ดวงตาของลู่ฝานเป็นประกาย และพูดว่า "อยาก อยากมาก"

ท่านสวินยิ้ม ยืนขึ้น และเดินกะเผลกไปที่กองหนังสือเบ็ดเตล็ดในมุมห้อง เมื่อเอื้อมมือออกไป ท่านสวินก็ได้ดึงหนังสือสีเหลืองออกมาจากด้านล่างของกองหนังสือเบ็ดเตล็ด

เมื่อเดินกลับไปอย่างโซเซ ท่านสวินก็ยื่นหนังสือให้ลู่ฝานและกล่าวว่า "ลองเอาไปดูเถอะ"

ลู่ฝานหยิบหนังสือขึ้นมา และเห็นตัวอักษรตัวใหญ่สามตัว

"หมัดถล่มเขา!"

ได้ยินแค่ชื่อก็โอ่อ่าอย่างยิ่ง น่าจะมีประตูช่องทางอยู่บ้าง ลู่ฝานรีบเปิดหนังสือ และอ่านดูอย่างระมัดระวัง

เมื่อมองแวบแรก รูม่านตาของเขาหดเล็กลงทันที ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครฝึกฝน ทักษะศิลปะการต่อสู้เล่นนี้ ถือกำเนิดขึ้นเพื่อฝึกจนแขนหักจริงๆ

ตามคำอธิบายในหนังสือ สิ่งแรกที่ต้องทำตอนฝึกหมัดถล่มเขา คือการใช้แขนทุบหินอย่างหมดท่า ทุบแปดชั่วโมงต่อวัน ทุบด้วยท่าต่างๆ อย่างเต็มกำลัง และก็จะสามารถประสบความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ได้ภายในหนึ่งเดือน

เมื่อเห็นว่าลู่ฝานไม่พูดอีกต่อไป ท่านสวินก็ยิ้มและพูดว่า "เป็นไง จะฝึกไหม? นี่คือทักษะวิชาบู๊ระดับคนชั้นสูง ถ้าฝึกฝนจนสำเร็จได้ พลังนั้นค่อนข้างดี"

ลู่ฝานกัดฟัน เขาล่าช้าไปกว่าคนอื่นหลายปีแล้ว ถ้าอยากจะชดเชยช่องว่างระหว่างในนี้ ถ้าไม่ทนทุกข์สักหน่อยแล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไร

หลังจากปิดหนังสือ ลู่ฝานก็พยักหน้าและพูดว่า "ตามนั่นแหละ ท่านสวิน ช่วยลงทะเบียนให้ผมหน่อย ผมขอเอาเล่มนี้"

การแสดงออกของท่านสวินเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"นายแน่ใจหรือ?นายเห็นชัดเจนแล้วหรือว่าต้องฝึกฝนด้วยวิธีใด?"

ลู่ฝานกล่าวว่า "ดูชัดเจนแล้ว ในเส้นทางฝึกวิชาบู๊ มันไม่มีทางลัด ผมคิดว่า ความทุกข์แค่นี้ผมรับไหวได้"

ท่านสวินหัวเราะ หลายปีที่ผ่านไป มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนที่มีความเหนียวแน่นและไม่กลัวความลำบากในหมู่รุ่นใหม่ของตระกูลลู่

แม้ว่า ความแข็งแกร่งของเขาจะอยู่ในระดับปานกลาง แต่จิตใจความคิด และจิตวิญญาณของเขานั้นค่อนข้างสูงส่ง

ท่านสวินกล่าวว่า "เอาไปเถอะ หนังสือเล่มนี้ให้นายแล้ว ไม่ต้องลงทะเบียน"

ลู่ฝานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และกำลังจะพูด ในขณะนี้เอง ประตูถูกผลักเปิดอีกครั้ง และมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา คือจางเยว่หานนั่นเอง

สายตาแรก เมื่อจางเยว่หานเห็นว่าลู่ฝานก็อยู่ที่นั่น เธอก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

ลู่ฝานชำเลืองมองเธอ จากนั้นก็ถอนสายตา และพูดกับท่านสวินว่า "ขอบคุณท่านสวิน ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปก่อน"

การจากไปอย่างช้าๆ ฝีก้าวของลู่ฝานก็มั่นคงและทรงพลัง

เขามาทำอะไรที่นี่ ทักษะวิชาบู๊ ต้องมีแดนฝึกร่างชั้นสี่ถึงจะสามารถฝึกได้ไม่ใช่หรือ?

กำลังคิดอยู่กับเรื่องนี้ ท่านสวินก็พูดว่า "สาวน้อย เธอมาทำอะไรที่นี่? เธอไม่ใช่คนของตระกูลลู่ และคนนอกไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาอ่านหนังสือในเรือนเก็บหนังสือ"

จางเยว่หานหยิบกระบี่เล่มหนึ่งออกจากเอวของเธอ "ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยลู่หมิง........"

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ท่านสวินก็พูดต่อไปว่า "ช่วยใครก็ไม่ได้ ออกไปเถอะ มันดึกแล้ว รีบไปพักผ่อน"

จางเยว่หานเดินออกจากเรือนเก็บหนังสืออย่างไม่เต็มใจ และกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ

หันศีรษะของเธอ จางเยว่หานมองไปที่ทิศทางที่ลู่ฝานกำลังเดินจากไป เกิดความคิดขึ้นมาเล็กน้อย

เขามาทำอะไรที่นี่ ทักษะวิชาบู๊ แดนฝึกร่างชั้นสี่ถึงจะสามารถฝึกได้ไม่ใช่เหรอ?