ถึงมือแม่(2)

มัสยาเข้าใจดีว่าลูกชายรู้สึกยังไง แต่เธอไม่มีทางเลือกมากนัก ครั้นจะปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านเลยไปโดยไม่แก้ไขอะไรเลยก็เห็นจะไม่ถูกต้อง รินรดาอาจตั้งครรภ์ขึ้นมาหรืออาจถูกติฉินนินทาไปตลอดชีวิต แต่หากอีกฝ่ายได้แต่งงานกับอิศราก็จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น

“ลูกทำผิดลูกก็ควรรับผิดชอบ”

มัสยาพยายามเกลี้ยกล่อมลูกชาย เธอเข้าใจดีว่าเรื่องแบบนี้ไม่ควรบังคับกัน แต่เธอจำเป็นต้องบีบบังคับอีกฝ่ายเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของรินรดาในฐานะผู้หญิงด้วยกัน

“แม่ครับ แต่การแต่งงานมันคือทั้งชีวิตของผมเลยนะครับ”

ชายหนุ่มพยายามแย้งแต่ผู้เป็นแม่กลับส่ายหน้า เธอไม่เห็นด้วยกับความคิดลูกชาย อย่างไรเสียหากเขาและรินรดาใช้ชีวิตร่วมกันไม่ได้จริงๆค่อยหย่าขาดจากกัน แต่ตอนนี้เขาควรรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป

“อิศ แม่สอนลูกเสมอว่าผู้ชายไม่ควรรังแกผู้หญิง”

มัสยาคิดว่าต่อให้อิศราจะอ้างว่าเป็นเพราะความเมา ยังไงลูกชายของเธอก็ควรรับผิดชอบรินรดา

อิศราหน้าเครียดสายตาสิ้นหวังมองตามผู้เป็นแม่ที่เดินจากไป เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ หากรู้ว่าความเมามายจะทำให้เขาไร้สติแบบนั้น เขาจะไม่ยอมแตะแอลกอฮอล์เป็นอันขาด

แต่อดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ เขาทำได้เพียงก้มหน้ารับกรรมเท่านั้น

ชายหนุ่มต่อว่ารินรดาซ้ำยังดูถูกเธอเอาไว้มากมาย แต่สุดท้ายกลับต้องกลืนน้ำลายตัวเอง อิศราถอนหายใจยาวรู้สึกสับสน จริงอยู่ที่เขาเคยสนใจ รินรดามากเป็นพิเศษ ดวงหน้าหวานนั้นดึงดูดสายตาของเขามาโดยตลอด และแทนที่เขาจะดีใจเมื่อได้ครอบครองเธอแต่กลับรู้สึกโมโหในความใจง่ายของหญิงสาว ทั้งที่ภาพในกล้องวงจรปิดเห็นได้ชัดว่าเธอพยายามขัดขืน แต่เขากลับอคติคิดว่าเธอนั้นเสแสร้งแกล้งทำเพราะอยากจับเขา!

รินรดาตัดสินใจลาพักร้อนยาวเพราะไม่อาจทนต่อสายตาเพื่อนร่วมงานและไม่อยากพบหน้าชายหนุ่ม ผู้เป็นต้นเหตุให้ชีวิตเธอต้องวุ่นวาย หญิงสาวกำลังเก็บกระเป๋าเพื่อเดินทางไปต่างจังหวัด ขณะนั้นเองเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น อันดายืนอยู่หน้าห้องโดยมีอรัญญายืนอยู่ข้างๆ สองพี่น้องเอ่ยทักทายรินรดาก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในห้อง

“จะไปไหนเหรอริน”

อรัญญาเอ่ยถามเมื่อเห็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มีเสื้อผ้าถูกพับวางไว้อย่างเป็นระเบียบ รินรดาฝืนยิ้มก่อนจะเอ่ยตอบ

“เขาใหญ่ค่ะ”

หลายปีก่อนตอนที่เธอโดนปรินหักอกนอกใจไปคบกับบุศรา ตอนนั้นเธอตัดสินใจเดินทางไปพักผ่อนที่เขาใหญ่ ธรรมชาติที่นั่นช่วยเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำของเธอให้ดีขึ้นได้อย่างรวดเร็ว เธอจึงไม่ลังเลที่จะเดินทางไปเยือนเป็นครั้งที่สอง

อันดาเห็นว่ามีเสื้อผ้าอีกหลายตัวที่ยังไม่ถูกพับเก็บเธอจึงอาสาที่จะช่วย ปล่อยให้อรัญญาพูดคุยกับรินรดาตามลำพังนอกระเบียง หญิงสาวรุ่นพี่หันมองเพื่อนของน้องสาวที่มีสีหน้าเศร้าหมอง เธอเข้าใจดีว่ารินรดาคงจะอับอายมากเพราะรูปที่ถูกเผยแพร่ออกไปนั้น เป็นภาพที่อีกฝ่ายและอิศรากำลังโป๊เปลือย

“รินจะลาพักร้อนนานแค่ไหน”

“รินลาไว้เจ็ดวันค่ะ”เธอตอบด้วยน้ำเสียงเนิบเนือย

“แล้วหลังจากนั้นล่ะ รินจะทำยังไงต่อ”

ผู้ถูกถามส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง เธอไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ภาพของเธอคงติดตาทุกคนจนยากจะลืมเลือน แม้ว่ามือดีที่เป็นคนปล่อยภาพจะถูกไล่ออกและดำเนินคดีอย่างถึงที่สุดไปแล้ว แต่อิศราก็เอาแต่โทษว่าเป็นความผิดของเธออยู่ดี

เขาส่งข้อความมาต่อว่าเธอทั้งคืนราวกับเจ็บแค้นใจนักหนา หญิงสาวหมดความอดทนจนต้องปิดเครื่องหนี วันนี้เธอตั้งใจจะเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ใหม่เพราะไม่ต้องการให้ชายหนุ่มติดต่อเธอได้อีก เธอไม่อยากประสาทเสียเพราะคำพูดร้ายกาจของเขา

ทั้งๆที่เธอเป็นเหยื่อแต่กลับถูกตราหน้าว่าเป็นคนไม่ดี

รินรดาเม้มปากน้ำตาคลอ อรัญญาเห็นเช่นนั้นก็ขยับเข้าไปสวมกอดหญิงสาวรุ่นน้อง เธอไม่รู้จะปลอบประโลมอีกฝ่ายอย่างไรดีเพราะเธอนั้นไม่มีวันเข้าใจความเจ็บปวดของรินรดา จึงได้แต่เป็นกำลังใจให้ก็เท่านั้น

ทั้งสามสาวกำลังช่วยกันเก็บของลงกระเป๋าเดินทาง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง รินรดาหน้าซีดเพราะจำน้ำหนักมือได้คงไม่ใช่ใครที่ไหน อันดาเป็นฝ่ายลุกออกไปเปิด ขาของหญิงสาวแทบจะอ่อนแรงเมื่อสบสายตาเข้ากับดวงตาคมกริบของผู้เป็นนาย

“บะ บอส”

อันดารีบเปิดประตูกว้างเชิญให้อีกฝ่ายเข้ามา ก่อนจะรีบถอยไปอยู่ตรงมุมห้องคอยสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ ส่วนอรัญญาที่คุ้นเคยกับผู้เป็นนายอยู่แล้วจึงไม่รู้สึกกลัดเกร็ง เธอทำงานกับอิศรามานานหลายปี เธอรู้จักนิสัยลึกๆของเขาดี แม้ว่าจะชอบทำขรึม ทำเป็นดุดันเพื่อให้คนอื่นเกรงกลัว แต่จริงๆแล้วเขาก็เป็นเจ้านายที่ใจดีคนหนึ่ง

“จะไปไหน”

ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงแข็ง รินรดามองเขานิ่งๆก่อนจะเอ่ยตอบไม่เต็มเสียงนัก

“พักร้อนค่ะ”

“ฉันไม่ได้ถามว่าเธอพักร้อนหรือเปล่า ฉันถามว่าเธอจะไปไหน”

“ไปพักร้อนค่ะ”

หญิงสาวยังตอบคำถามเดิมที่ตอบไปก่อนหน้านี้ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและยกกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เก็บกลับเข้าไปด้านใน รินรดางุนงง เธอสบตาสองสาวที่ยืนอยู่ตรงมุมห้อง อรัญญากอดอกก่อนส่ายศีรษะ ในขณะที่อันดาหลบอยู่หลังพี่สาวและจ้องทั้งสองไม่วางตา

“บอสทำอะไรคะ”

“ไม่ต้องถามมาก ไปกับฉันเดี๋ยวนี้”

ชายหนุ่มกล่าวอย่างเอาแต่ใจแต่รินรดาไม่ยินยอม เธอสะบัดมือออกจากการฝ่ามือใหญ่ก่อนจะถอยหลังออกมา อิศราที่อารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมเมื่อเจอม้าสาวจอมพยศเขาจึงโมโหจนเลือดขึ้นหน้า

ชายหนุ่มสวมบทคนป่าเถื่อน เขายกหญิงสาวพาดบ่าก่อนจะเดินลิ่วออกไป

อรัญญาหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับส่ายหน้าไปด้วย ซึ่งนั่นทำให้อันดารู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก เธอตั้งใจจะไปช่วยเพื่อนสนิทที่ถูกอุ้มไป แต่กลับถูกพี่สาวหยุดยั้งไว้เสียก่อน

“เราดูอยู่ห่างๆเถอะ”

“แต่ดากลัวว่าบอสจะทำร้ายริน”

อรัญญาส่ายหน้า ถึงอิศราจะเป็นคนฉุนเฉียวในบางครั้งแต่ก็ไม่ใช่คนเถื่อนที่ชอบใช้กำลังตัดสินปัญหา ยิ่งกับผู้หญิงยิ่งไม่มีทางที่อิศราจะทำรุนแรง คุณมัสยาแม่ของเขาเป็นถึงผู้ดีเก่าคงอบรมสั่งสอนลูกชายมาเป็นอย่างดี แม้ภายนอกเขาจะเจ้าอารมณ์เหมือนพ่อ แต่ภายในจิตใจอาจจะเหมือนแม่ก็ได้

“ไม่มีทางหรอกเชื่อพี่”

“ ทำไมพี่ญาถึงมั่นใจล่ะ”

“ฉันทำงานกับบอสมากี่ปี แกคิดว่าฉันทำแต่งานงั้นเหรอ”

เธอทำงานพร้อมกับเรียนรู้นิสัยผู้เป็นนายไปด้วย ถึงได้รู้ว่าเขาไม่ใช่คนอย่างที่อันดานั้นเป็นกังวล สำหรับเธอเขาไม่ได้เป็นเพียงเจ้านายแต่ยังเปรียบเสมือนพี่ชายที่คอยหยิบยื่นน้ำใจมาให้เสมอ อันดาคงไม่เคยรู้ว่าที่เรียนจบมาได้ ก็เพราะมีอิศราเป็นคนส่งเสียเรื่องทุนการศึกษามาโดยตลอด

เธอจึงมั่นใจว่าท่าทางร้ายๆนั้นที่อิศรากำลังทำนั้นเป็นเพียงแค่การแสดงเพื่อปกปิดอะไรบางอย่างในใจ