บทที่ 4 เขาจะเชื่อคุณไหม

บทที่ 4 เขาจะเชื่อคุณไหม

อาหารค่ำสุดหรู บรรยากาศคึกคัก แสงสีเสียง ฉากที่ฟุ่มเฟือยปรากฏตรงหน้า

ซูย้าวแม้ว่าจะเป็นลูกสาวนอกสมรส แต่ก็มาจากครอบครัวที่มีฐานะ ตั้งแต่เล็กจนโต งานเลี้ยงเช่นนี้ก็สัมผัสมาไม่น้อยครั้ง

แต่เธอก็รู้สึกเฉยๆมาโดยตลอด เพราะไม่ชอบสิ่งเหล่านี้

โดยเฉพาะตั้งแต่ไม่สามารถพูดได้ อารมณ์ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชา ถอยห่างเงียบ

ปล่อยให้ลี่เฉินซีจับมือตัวเองไว้อย่างแน่น พาเธอไปรอบ ๆ ฝูงชน รับฟังเสียงชื่นชมของคนเหล่านั้น และรอยยิ้มที่ประจบ ในเวลาที่ไม่นาน ซูย้าวรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองแข็งไปหมดแล้ว

โอกาสที่จะได้พบลู่ส้าวหลิงนั้นไม่ง่าย เพื่อนๆของลี่เฉินซี ทั้งสองสนทนากัน ซูย้าวใช้โอกาสนี้ออกไป ไปที่เงียบ ๆ คนเดียว

เพิ่งโล่งใจ ก็มีเสียงของผู้หญิงอีกคนเข้ามาในหู

“อยู่ที่นี่คนเดียวเหงาไหม”

ซูย้าวหันกลับไป เห็นซูหยวนกำลังเดินเข้ามาหาตัวเอง

ทั้งสองมีพ่อคนเดียวกันแต่ต่างแม่ ล้วนเป็นลูกสาวของตระกูลซู พี่สาวได้รับความรักจากพ่อและแม่ แต่เธอกลับเหมือนวัชพืชริมทางที่ทุกคนขับไล่

“แต่คนใบ้อย่างคุณ ยังเป็นลูกสาวนอกสมรสในสถานะนี้ สามารถมาที่นี่ได้ เป็นของขวัญชิ้นโตของพี่เฉินซีแล้ว เข้าใจไหม”

ความเย่อหยิ่งทะนงตัวของซูหยวนเป็นเหมือนไฟที่โหมกระหน่ำที่จะกลืนกินผู้คนในทันที

เดินเข้าไปใกล้ๆซูหยวนเม้มมุมปากอย่างดูถูก ในมือถือแก้วไวน์ ภายในมีของเหลวสีแดง สีปากของซูหยวนสะท้อนซึ่งกันและกัน

ซูย้าวไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้เพื่อฟังคำเหน็บแนมของเธอ หันหลังอย่างรวดเร็ว กำลังจะไป แต่ถูกซูหยวนขวางไว้อย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายพูดว่า “ที่จริง พี่เฉินซีกับฉันเราโตมาด้วยกัน ก็ถือว่าเป็นคู่รักกันในวัยเด็ก คุณว่าไหม”

ถ้าจะบอกว่ารู้จักกันตั้งแต่เด็ก ซูย้าวก็รู้จักตั้งแต่เด็กเช่นกัน

การกำหนดเช่นนี้ ไม่เห็นน่าแปลกตรงไหน

ซูย้าวจ้องมองเธอ ด้วยสายตาที่เย็นชา

“ดังนั้น ในสายตาของทุกคน ฉันกับพี่เฉินซีถึงจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด” ซูหยวนพูดอย่างช้าๆแผ่วเบา

และทุกคำพูดที่จะพูดออกมา เหมือนงูพิษกำลังพ่นพิษออกมา พุ่งเข้าใส่หูของซูย้าว

“เพราะฉันจะต้องกลายเป็นผู้หญิงที่พี่เฉินซีรักมากที่สุด คุณไม่คู่ควรกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว”

ซูย้าวหันหน้าไปอย่างรวดเร็ว กำหมัดแน่น เล็บมือจิกเข้าไปในเนื้อแล้ว

ไม่คู่ควร

ถ้าไม่ใช่เพราะซูหยวนสองแม่ลูกใช้วิธีสกปรก ทำให้เธอกลายเป็นใบ้ แล้วยังใช้ทุกวิธีทำร้ายเธอ ความสัมพันธ์ของเธอกับลี่เฉินซี จะกลายเป็นแบบนี้เหรอ

จากนั้นซูหยวนจงใจไปที่ข้างหูของเธอ พูดเสียงเบาๆมีแค่เธอสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน พูดอย่างเย็นชา “คุณก็แค่ได้รับตำแหน่งนั้นในนามเท่านั้น ในใจของพี่เฉินซี ไม่เคยอยู่กับคุณเลย”

ซูย้าวผงะ ยังไม่ทันได้ตอบกลับ แก้วในมือของฝ่ายตรงข้ามเริ่มเอียงแล้ว

ไวน์เย็น ๆ ถูกเทออกมาจากแก้ว ตกลงบนพื้นอย่างคล่องตัว

ซูย้าวก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวด้วยความตกใจ

เพราะไวน์นั้นไม่ได้เทมาทางซูย้าว แต่.....เทลงที่ตัวของซูหยวนเอง

นี่คืออะไร

วันนี้ซูหยวนสวมชุดราตรีสีขาว สง่างาม แต่งตัวเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ไวน์แดงทั้งหมดรินให้ตัวเอง ในตำแหน่งที่แม่นยำคือตรงหน้าอก ซึ่งเห็นได้ชัดเจน.......

ทันใดนั้น ซูย้าวก็เข้าใจอะไรบางอย่าง

เธอสังเกตเห็นรอยยิ้มแปลก ๆ บนริมฝีปากของซูหยวน วินาทีถัดไป เธอยัดแก้วใส่มือของเธอ

ไม่รอให้ซูย้าวปฏิเสธ อีกฝ่ายส่งเสียงร้องลั่นแล้ว

“ไอ๊หยา”

ระดับเสียงของเธอไม่สูงหรือต่ำเกินไป แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนรอบข้างจับจ้องมา

ภาพลักษณ์ของซูหยวนเป็นดอกไม้เรือนกระจกที่บอบบาง ในตอนนี้แม้ว่าจะเป็นการแสดงที่เสแสร้ง แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นอ่อนโยนมาก

“ไอ๊หยาย้าวย้าว คุณทำอะไรของคุณ ทำไมเอาไวน์มาสาดใส่ฉันหล่ะ”

คนรอบๆได้ยิน ก็พากันล้อมรอบเพราะความสนใจ

ในงานเลี้ยงที่เป็นระเบียบ เหมือนว่าจะมีรายการโชว์เพิ่มเล็กน้อย

ลี่เฉินซีที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็ได้ยินเสียงดังจากที่นี่ จึงกวาดสายตาอย่างเย็นชามา

ซูหยวนรีบวิ่งไปหาเขาทันที ทำท่าทางเหมือนกนกน้อยอ้อนคน จับแขนของผู้ชายไว้ พูดอ่อนโยน “พี่เฉินซี ฉันไม่ดีเอง ฉันอาจจะพูดในสิ่งที่น้องสาวของฉันไม่อยากได้ยิน ดังนั้นทำให้ย้าวย้าวโกรธ ก็เลยสาดไวน์ใส่ฉัน...........”

ซูย้าวยืนอยู่ข้างๆอย่างอับอาย จ้องมองที่ซูหยวน การแสดงของผู้หญิงคนนี้ ดีเช่นนี้มาโดยตลอด

ลี่เฉินซีจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา ดวงตาคมลึกเต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่พอใจ

ซูหยวนยังแสร้งทำเป็นคนดี พูดว่า “เอาล่ะพี่เฉินซี ฉันผิดเอง ฉันไม่ดีเอง ไม่ต้องโทษน้องสาวเลย ฉันแค่เข้าไปล้างที่ห้องน้ำก็ได้แล้ว.......”

คำพูดยังคงอยู่ในหู ซูย้าวรู้สึกว่าเป็นการประชด ไม่อยากจะฟังต่อ หันหลังแล้วออกไปทันที

แต่ยังไม่ทันได้หันหลัง แขนก็ถูกลี่เฉินซีจับไว้ก่อน

ฝ่ามืออันใหญ่ของเขาจับแขนบางๆของเธอ สายตาเย็นยะเยือกราวกับน้ำค้างแข็ง พูดอย่างเย็นชา “จะไป”

เสียงที่ทุ้ม คำพูดที่เย็นชา

เหมือนมีลูกเห็บกระแทกที่อกของซูย้าว

“พี่เฉินซี อย่าทำอะไรน้องเลยนะ เธอก็ไม่สบายใจเช่นกัน อีกอย่างเธอกำลังท้องอยู่ด้วย คุณต้องระวังทารกในครรภ์ด้วย” ซูหยวนยืนอยู่ข้างๆเสแสร้งทำเป็นคนดี ดูเศร้าเสียใจ แต่ถูกชายคนนั้นดูออก

แต่ซูย้าวยืนเงียบอยู่อีกข้างหนึ่ง ไม่พูดอะไร และได้ยินผู้ชายคนนั้นค่อยๆพูดออกมา

“ที่นี่ไม่มีเรื่องของคุณแล้วซูย้าว คุณไปเถอะ”

ซูย้าวจ้องมองเขา หัวใจ ความเจ็บปวดกำลังค่อยๆลุกลามแผ่ซ่านอีกครั้ง

“ไม่ต้องรีบไล่น้องไปสิพี่เฉินซี คุณกำลังทำอะไร” ซูหยวนสวมบทเป็นคนดีต่อไป ดึงแขนชายคนนั้นอย่างอ่อนโยน “ถ้าเป็นฉัน แล้วทำให้ความสัมพันธ์ไม่ดี ก็คงจะไม่คุ้มกันนะ”

ลี่เฉินซีหันไปด้านข้าง จากไปอย่างไม่แยแส

มองเขาเดินจากไป ซูหยวนเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ พูดซ้ำว่า “ไม่ได้ยินเหรอ พี่เฉินซีบอกให้เธอออกไป”

ซูหยวนจงใจก่อนที่จะจากไป หันไปหาซูย้าวเต็มไปด้วยแววตาที่ดูถูก

มองดูด้านหลังของทั้งสองที่จากไป เสียงกระซิบของคนอื่นดังอยู่ในหูของซูย้าว

“ดูเหมือนว่า ประธานลี่ไม่ค่อยชอบผู้หญิงคนนี้”

“ไม่น่าแปลกใจเลย คนใบ้อย่างเธอ จะได้แต่งงานกับประธานลี่ ก็ถือว่าบินได้สูงมากแล้ว แล้วยังจะต้องการอะไรอีก”

“มีข้อบกพร่องในตัว แล้วยังเป็นลูกสาวนอกสมรสอีก ไม่รู้ว่าเด็กที่เกิดมาจะเป็นใบ้ไหม”

การนินทาของผู้คนน่ากลัว ซูย้าวยืนอยู่ที่นั่นอย่างอ้างว้าง หัวใจของเธอดูเหมือนจะแหลกเป็นผงในทันทีและสลายไปอย่างสมบูรณ์