4

ช่วงนี้ปิดเทอม รุจิรดาจึงมีเวลาได้พักผ่อนอยู่กับบ้านเพื่อเตรียมการสอนในเทอมถัดไป ที่สำคัญก็คือเธอมีเวลาได้ทำสวนมากขึ้น

คิดว่าในช่วงปิดเทอมที่ไม่ได้ไปเข้าเวรที่โรงเรียนร่วมกับครูท่านอื่น เธอก็จะทำแปลงปลูกผักสวนครัวเพิ่ม เพราะผักสวนครัวปลอดสารพิษเป็นที่ต้องการของตลาด อีกอย่างการทำงานบ้าน ทำอาหารหรือแม้แต่ทำสวนทำให้เธอมีสมาธิและไม่ฟุ้งซ่าน

“เฮ้ย! ไอ้รุจน์อยู่ที่ไหนวะ” เสียงเอะอะโวยวายที่ดังขึ้น พร้อมด้วยกลุ่มชายฉกรรจ์หลายคนทำให้รุจิรดาตกใจเป็นอันมาก

“มีอะไรกันคะ”

“ไอ้รุจน์อยู่ไหน ถึงเวลาที่ต้องใช้หนี้แล้ว ดอกเบี้ยทบต้นทบดอกล้านนึง ถ้าไม่มีตาย” ประโยคของชายฉกรรจ์หน้าเหี้ยมที่มาทวงหนี้ทำให้รุจิรดาหน้าซีดขาวราวไก่ต้ม เธอหวาดกลัวจนขาสั่นเมื่อเห็นว่าพวกมันมีปืน

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอด้วยอาการฝืดเคือง เธอยอมรับว่าตกใจแทบช็อกกับหนี้สินไม่รู้จักจบจักสิ้นของพี่ชายเพียงคนเดียวที่หนีหายไป

“พี่รุจน์ไม่อยู่หรอกค่ะ”

“แล้วเธอเป็นใคร”

“ฉันเป็นน้องสาวของเขา”

“มันไม่อยู่ งั้นเธอเป็นน้องสาวของมัน ก็ใช้หนี้มาหนึ่งล้านบาท เสี่ยให้เวลามาหลายวันแล้ว ติดต่อก็ไม่ได้ เบี้ยวหนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า”

“ฉันไม่มีหรอกจ้ะ ฉันเป็นแค่ครูจน ๆ เงินเดือนไม่กี่บาท จะมีปัญญาที่ไหนไปใช้หนี้”

“ถ้าไม่มีก็เอาตัวเธอไปใช้หนี้ขัดดอกก่อน” พวกมันตรงเข้ากระชากร่างของรุจิรดาเอาไว้ เธอกรีดร้องตกใจแทบสิ้นสติ เพราะพวกมันน่ากลัวมาก

“ปล่อยนะ ปล่อย”

“ไปอยู่ในซ่องของเสี่ยสักพัก พี่ชายของเธอมีเงินมาใช้เมื่อไหร่ค่อยว่ากัน”

“ไม่นะ อย่าทำแบบนั้นนะ ปล่อยนะ” รุจิรดาทั้งดิ้นทั้งจิกข่วนจนพวกมันโมโห ตบเธอฉาดใหญ่

เธอโดนตบจนหน้าหัน ร่างเล็กล้มไปกับพื้นหญ้าหน้าบ้าน สมองมึนเบลอไปหมด รู้สึกว่าของเหลวสีแดงไหลออกมาจากปากและจมูก เธอยกมือขึ้นแตะก็พบเลือดกำเดาที่ไหลออกมา

“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง ไม่ไปก็ต้องไป พี่มึงเป็นหนี้ มันไม่อยู่มึงก็ต้องรับผิดชอบ” มันตรงเข้าทำท่าจะกระชากข้อมือของรุจิรดา แต่เสียงหนึ่งกลับดังขึ้นเสียก่อน

“พี่ชายของเธอเป็นหนี้อยู่เท่าไหร่” ชนะเทพเอ่ยถามเสียงกร้าว ก่อนจะเข้าไปประคองร่างของรุจิรดาขึ้นมาจากพื้น เธอตัวสั่นอย่างหวาดกลัว เขาจึงกอดเธอเอาไว้แนบอก

“ล้านนึง ดอกเบี้ยทบต้นทบดอก ถ้าไม่จ่ายวันนี้พวกกูจะพาอีนี่ไปทำงานที่ซ่องของเสี่ย”

“ฉันจะจ่ายหนี้ของพี่ชายเธอทั้งหมด ห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด” เขากอดเธอเอาไว้ กดศีรษะให้ซบที่อกกว้าง เธอซุกหน้าเข้าหาอกเขาอย่างหาที่พักพิง เพราะกลัวชายฉกรรจ์พวกนี้เหลือเกิน

“ได้ ถ้าคุณรับจ่ายเงินให้พี่ชายนังนี่ พวกเราจะพาไปพบเสี่ย” พวกมันปรับระดับน้ำเสียงให้แข็งกร้าวน้อยลง เมื่อรู้ว่าจะมีคนมาใช้หนี้ให้

รุจิรดายอมให้ชนะเทพจ่ายหนี้ของพี่ชายให้เสี่ยสมคิด เพราะเธอไม่มีเงินจะจ่าย และหากไม่ให้ชนะเทพจ่าย เธอก็อาจจะโดนจับไปขายซ่อง ดีไม่ดีอาจจะโดนฆ่าตายแทนพี่ชายก็เป็นได้

“เป็นยังไงบ้าง” กลับมาถึงบ้านชนะเทพก็เอ่ยถาม เขาเองก็โล่งใจที่เคลียร์หนี้สินให้รุจน์ไปอีกก้อนจนหมด ไม่เช่นนั้นรุจิรดาอาจจะมีอันตรายได้

“ขอบคุณพี่นะมากนะคะที่ช่วยเหลือพี่รุจน์กับรดาเอาไว้” เธอยกมือไหว้เขาอย่างขอบคุณจริง ๆ ถ้าไม่ได้เขาเธอคงจะโดนจับไปขายซ่องหรือโดนฆ่าตายไปแล้ว พวกเจ้าหนี้ก็โหดเหลือเกิน เธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงตัวคนเดียวจะสู้รบตบมือกับใครได้

“วันนี้พี่มาเอาคำตอบจากรดา” ประโยคของเขาทำให้เธอนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขานัดเธอเอาไว้สามวันว่าจะมาเอาคำตอบ นี่ก็ครบสามวันพอดี และเขาก็มาช่วยเธอได้ทันกับที่เจ้าหนี้ของพี่ชายจะฉุดเธอไปขายซ่อง

เธออยากจะขอบคุณเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็รู้สึกอึน ๆ ในหัวใจ พอคิดว่าเขาจะแต่งงานกับเธอเพื่อผลประโยชน์อะไรก็ช่าง แต่เธอเองก็ควรที่จะช่วยเขาไม่ใช่เหรอ เธอจึงตัดสินใจในที่สุด หนี้สินหลายล้านของพี่ชาย แม้เธอจะยอมเป็นเมียของเขาหรือยกบ้านและที่ดินจำนวนสิบไร่ให้เขาก็ยังไม่เพียงพอ

จริง ๆ แล้วพรหมจรรย์ของเธอมันหาค่ามิได้ เพราะสำหรับเธอแล้วมันมีค่าต่อจิตใจและความรู้สึกมากกว่าจะตีเป็นเงินทอง เธออยากมอบมันให้ผู้ชายที่เธอจะแต่งงานใช้ชีวิตด้วย และจะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขไปตลอดชีวิต ในฐานะสามีภรรยาที่มีพื้นฐานมาจากความรัก

แต่เธอไม่มีอีกแล้วพรหมจรรย์ความบริสุทธิ์ผุดผ่องที่จะมอบให้แก่ผู้ชายที่เธอจะรักและจะเป็นสามีเพียงคนเดียวของเธอ

รุจิรดาคิดอย่างเศร้าใจ เพราะทุกอย่างถูกบีบคั้นกดดันเธอไปหมด จนเธอต้องตัดสินใจแล้วว่าจะทำเช่นไร จะมัวแต่ลังเลไม่ได้อีก

“พี่อยากแต่งงานกับรดาไปทำไมคะ” เธอเอ่ยถามเขาออกไป

“อาจเพราะหนี้สินของพี่รุจน์ ทั้งเก่าและใหม่ก็เยอะพอสมควร ถึงรดาจะทำงานใช้หนี้ให้พี่ไปจนตายก็คงใช้หนี้ไม่หมด” เขายังไม่ได้ตอบคำถามอะไรของเธอ เธอก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

“รดาจะแต่งงานกับพี่นะตามที่พี่ต้องการค่ะ”

“งั้นพี่จะย้ายมาอยู่กับรดาวันนี้เลย”

“ย้ายมาอยู่บ้านรดาทำไมคะ” พอเอ่ยถามเขาออกไปก็ต้องชะงัก กัดปากตัวเอง ที่นี่มันเป็นบ้านของเขาต่างหาก ไม่ใช่บ้านของเธอเหมือนอย่างที่เธอเอ่ยอ้างอีกต่อไปแล้ว

“เพื่อความปลอดภัยของเธอ เพราะไม่รู้ว่านายรุจน์ไปก่อหนี้สินที่ไหนเอาไว้อีก พี่เป็นห่วงรดา ไม่อยากให้อยู่คนเดียว” ประโยคของเขาทำให้เธอรู้สึกอุ่นวาบเข้ามาในอก

“พี่รุจน์เคยเล่าให้ฟังว่าพ่อแม่ของพี่อยากให้พี่แต่งงานกับลูกสาวเจ้าของร้านทองคนดังของจังหวัด ถ้าท่านรู้ว่าพี่มาแต่งงานกับรดาแทน พวกท่านจะไม่พอใจหรือเปล่าคะ”

“พี่ไม่อยากแต่งกับเขา เพราะพี่ไม่ได้รักเขา”

“พี่ก็เลยแต่งกับรดา จะได้ไม่ต้องแต่งงานกับเขาเหรอคะ” เธอเอ่ยถามออกไป