13 ปู่อยากอุ้มหลาน

ปุณณิศามาพบชานนท์ที่บริษัทในเวลาบ่ายของวันจันทร์จากนั้นเขาก็ให้ผู้ช่วยเลขาพาหญิงสาวไปซื้อชุดใหม่ ก่อนจะพาเธอกลับมานั่งรอเขาที่ห้องทำงานเพราะชายหนุ่มติดประชุมกับผู้บริหาร

ชุดที่ผู้ช่วยเลขาเลือกซื้อส่วนใหญ่จะเน้นที่ชุดกระโปรงทำให้เธอกลายเป็นสาวหวานอย่างที่ชานนท์สั่งไว้ ส่วนใบหน้าและทรงผมนั้นเขาพอใจอยู่แล้วจึงไม่ต้องเปลี่ยนหรือแต่งหน้าให้ยุ่งยาก

หญิงสาวมองถุงที่ใส่ชุดอีกหลายถุงที่วางอยู่ตรงพื้นแล้วก็ถอนหายใจเพราะมันดูจะมากเกินความจำเป็นด้วยซ้ำ แต่พอบอกจะไม่เอาคนที่พาเธอไปก็ขอร้องเพราะถ้าอย่างนั้นเธออาจจะโดนเขาดุ ปุณณิศาก็เลยได้เสื้อผ้ามาอีกหลายชุด

กว่าชานนท์จากออกจากห้องประชุมก็เกือบจะค่ำ แต่วันนี้ปุณณิศาไม่ต้องไปทำงานที่ผับแล้วจึงไม่มีธุระรีบไปไหน

“เบื่อไหม” เขาถามหลังจากกลับมาจากห้องประชุมแล้วเห็นหญิงสาวนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาในห้องทำงาน ชานนท์เดินไปนั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน

“นิดหน่อยค่ะ” อันที่จริงเธอเบื่อมากที่ต้องมานั่งไถมือถือเล่นเพื่อรอเขาแบบนี้ แต่เพราะชานนท์เป็นนายจ้างปุณณิศาก็เลยต้องยอม

“หิวหรือยังล่ะ”

“ยังค่ะ”

“แต่ฉันหิวแล้ว เดี๋ยวเรากลับไปทานข้าวกับคุณปู่ก่อนแล้วฉันจะพาเธอไปส่งบ้าน”

“หนูต้องไปเจอคุณปู่วันนี้เลยเหรอคะ”

“ใช่สิ ทำไมหรือว่ายังไม่พร้อม”

“ค่ะ หนูว่าหนูยังไม่พร้อม”

“ยังไม่พร้อมหรือกลัวกันแน่ล่ะ”

“หนูกลัวที่ไหนล่ะคะ” ปุณณิศาไม่ชอบให้ใครมาดูถูกแม้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยพร้อมก็ตาม

“ถ้าไม่กลัวก็ไปกันเลย จำได้ใช่ไหมเรื่องที่ฉันบอก”

“จำได้ค่ะ หนูเจอกับคุณที่ร้านกาแฟที่หนูทำงานพิเศษอยู่ คุณเป็นลูกค้าประจำ พอเจอกันบ่อยก็เลยคุยกันและตกลงคบกัน เราคบกันมานานแล้วประมาณหนึ่งปี แต่เพราะหนูยังเรียนอยู่คุณก็เลยไม่อยากให้คนอื่นรู้เพราะกลัวหนูเสียหาย เราวางแผนกันไว้แล้วว่าหลังจากหนูเรียนจบแล้วเราจะแต่งงานกัน” หญิงสาวพูดตามบทที่เขาบอกไว้อย่างครบถ้วน

“จำได้ดีนี่”

“คุณนนท์คะ แล้วถ้าคุณปู่ถามถึงครอบครัวของหนูล่ะคะ”

“ก็บอกไปตามตรง เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา”

“คุณปู่คุณจะไม่รังเกียจใช่ไหม”

“ไม่หรอก”

“คุณนนท์ชอบทานอะไรคะ ชอบเที่ยวที่ไหน ชอบสีอะไร ชอบฟังเพลงแบบไหนคะ”

“ถามทำไม” เขาเงยหน้าขึ้นมองขณะที่มือก็หยิบถุงกระดาษเตรียมจะพาเธอไปที่รถ

“ก็เผื่อคุณปู่ถามไงคะ”

ชานนท์หัวเราะในลำคอก่อนจะเดินนำเธอมายังรถของตนเองที่จอดอยู่ในช่องจอดรถของผู้บริหาร

ชายหนุ่มเป็นรองประธานบริษัทส่งออกสินค้าแปรรูปทางการเกษตร เขาดำรงตำแหน่งนี้มานานหลายปีนับตั้งแต่บิดาของเขาขอลาออกไปทำไร่ส้มที่เชียงใหม่ ส่วนปู่ของเขานั้นทำหน้าที่เป็นประธานบริษัทซึ่งนานๆ ครั้งท่านถึงจะเข้ามาที่บริษัทเพราะท่านเห็นแล้วว่าหลานชายของตนนั้นสามารถทำงานทุกอย่างได้เป็นอย่างดี

“ฉันเป็นคนกินง่ายอาหารโปรดก็คือข้าวไข่เจียว ชอบสีขาว ดำ แล้วก็เทา ไม่ชอบฟังเพลงชอบอ่านหนังสือชอบดูหนังแอคชั่น” เขาบอกขณะที่รถกำลังเคลื่อนออกจากบริษัท

“แล้วชอบเที่ยวที่ไหนคะภูเขาหรือทะเล”

“ไม่ชอบทั้งสองที่วันหยุดฉันชอบอ่านหนังสืออยู่บ้าน”

“แต่คุณชอบไปเที่ยวผับ” ปุณณิศาพูดเสริม

“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบเที่ยว”

“ก็หนูเคยเห็นคุณไปที่นั่นตั้งหลายครั้ง”

“เธอแอบมองฉันเหรอถึงได้รู้ว่าฉันชอบไป”

“ไม่ได้แอบมองนะคะ คุณเด่นขนาดนั้นใครไม่เห็นก็แปลกแล้วค่ะ”

“ฉันน่ะเหรอเด่น”

“ใช่ค่ะ คุณตัวสูงหุ่นดีใบหน้าคม”

“จะบอกว่าฉันหล่อเหรอ”

“ก็ประมาณนั้นค่ะ คุณจะหล่อมากถ้าไม่เอาแต่ทำหน้าบึ้ง”

“อือ ฉันจะจำไว้นะ เอาละถึงบ้านแล้ว เธอพร้อมใช่ไหม”

เพราะเอาแต่ชวนเขาคุยกว่าจะรู้ตัวอีกทีรถก็เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านเรือนไทยหลังใหญ่แล้ว

“บ้านคุณเหรอคะ”

“นี่บ้านปู่ฉัน บ้านฉันหลังนั้น” เขาชี้ไปยังบ้านของตนเองที่ตอนนี้ไฟทั่วบ้านมืดสนิท

“ค่ะ” ปุณณิศาพยักหน้าเมื่อเห็นบ้านทรงสมัยใหม่ที่อยู่ห่างไปอีกไม่ไกล

“เราจะทานข้าวกับคุณปู่แล้วค่อยเอาของไปเก็บที่บ้านฉัน”

พอลงจากรถชานนท์ก็เดินอ้อมมาจับมือปุณณิศา หญิงสาวหันมองหน้าเขาหัวใจเธอเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะตั้งสติแล้วสะกดจิตตัวเองว่าตอนนี้เธอกำลังแสดงเป็นภรรยาของเขา

“มือเย็นเชียว กลัวเหรอ” ชานนท์มองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วยิ้มเขาอยากให้เธอผ่อนคลายก่อนจะเจอคุณปู่

“คุณนนท์หนูเปลี่ยนใจทันไหมคะ” พอกำลังจะเข้าไปในบ้านปุณณิศาก็รู้สึก

“ไม่ทันแล้วปุณณิศา ท่องไว้ว่าเธอคือเมียของฉันแล้วก็เลิกเรียกฉันว่าคุณ ให้เรียกฉันว่าพี่นนท์”

“พี่เหรอคะ”

“ถ้าไม่เรียกพี่เธอจะเรียกฉันว่าอะไร คงไม่ใช่คุณอาหรอกนะ”

“เปล่าสักหน่อยหนูก็แค่คิดว่ามันดูสนิทกันเกินไป”

“เราคบกันมากี่ปีแล้วลืมเหรอ”

“เราคบกันมาประมาณหนึ่งปีแล้วค่ะพี่นนท์”

“ดีมาก”

ชานนท์พาเธอขึ้นมาด้านบนของบ้านซึ่งตอนนี้คุณปู่ของเขากำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก

“ปู่ครับ”

“อ้าว มากันแล้วเหรอ”

“สวัสดีค่ะคุณปู่” ปุณณิศายกมือไหว้คุณปู่ เธอนึกว่าท่านจะอายุมากกว่านี้เสียอีก

“ปู่ครับ นี้ปุณณิศาครับคนที่ผมเล่าให้ปู่ฟังไงครับ”

“สวยแบบนี้นี่เอง หลานปู่ถึงได้บอกว่ารักนักรักหนา” คุณปู่มองภรรยาของหลานชายด้วยความเอ็นดู

“ขอบคุณค่ะคุณปู่ หนูขอโทษด้วยนะคะที่มากราบสวัสดีคุณปู่ช้าไปหน่อย”

“ปู่ไม่โกรธหนูหรอก หนูน่ะเป็นผู้หญิงจะมาบ้านผู้ชายได้ยังไงถ้าเขาไม่ชวน คนที่ปู่จะโกรธก็ควรจะเป็นตานนท์มากกว่า”

“อ้าว ไหงมาลงที่ผมล่ะครับ”

“ก็มันจริงไหมล่ะ ดูสิหลานสะใภ้ปู่น่ารักอย่างนี้ยังจะไม่ยอมพามาเจอ”

“คุณปู่ขาอย่าดุพี่นนท์เลยค่ะ หนูผิดเองที่ไม่อยากบอกใครว่ากำลังคบกับพี่นนท์อยู่”

“ทำไมล่ะ หรือว่าหลานปู่ยังไม่ดีพอหรือมันทำให้หนูไม่มั่นใจจะฝากชีวิตไว้ หนูมีอะไรบอกปู่ได้เลยนะลูก”

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ พี่นนท์ดีกับหนูทุกอย่างแต่หนูยังเรียนไม่จบก็เลยไม่อยากให้ใครรู้เท่าไหร่ อีกอย่างหนูก็กลัวว่าคุณปู่จะรังเกียจที่หนูยังเรียนไม่จบ”

“แล้วหนูอายุเท่าไหร่แล้วล่ะลูก”

“ตอนนี้อายุ 20 แล้วค่ะ”

“20 ปีถ้าเป็นเมื่อก่อนแต่งงานมีลูกไปแล้ว ปู่ไม่รังเกียจหนูหรอก ขอแค่รักกันก็พอแล้วเรียนจบก็รีบมีหลานให้ปู่เลยนะ”

“สมัยนี้มันไม่เหมือนกันนี่ครับคุณปู่”

“ปู่รู้หรอก แล้วหนูเรียนอะไรปีไหนแล้วล่ะ”

“หนูเรียนครุศาสตร์เอกภาษาอังกฤษค่ะ ตอนนี้กำลังจะขึ้นปี 3 ค่ะคุณปู่”

“อยากเป็นครูเหรอ”

“ค่ะคุณปู่”

“ปู่ครับ ปุณไม่ได้มาบ้านเราแค่วันเดียวนะครับ ผมว่าเราไปทานข้าวกันดีไหมครับ ผมเริ่มหิวแล้ว” ชานนท์รู้สึกว่าถ้าปล่อยให้สองคนคุยกันแบบนั้นคืนนี้ทั้งคืนก็คงคุยไม่จบ

ชายหนุ่มไม่คิดว่าปุณณิศากับคุณปู่จะเข้ากันได้ เขาไม่รู้ว่าท่าทางเป็นธรรมชาติเวลาที่หญิงสาวคุยกับคุณปู่นั้นเป็นสิ่งที่เธอแสดงหรือเป็นสิ่งที่ออกมาจากความรู้สึกของเธอกันแน่

หลังทานอาหารค่ำเสร็จแล้วปุณณิศาก็เดินตามชานนท์มาที่บ้านของเขา

“ปู่คุณนนท์ไม่เห็นจะน่ากลัวเลยนะคะ”

“ฉันบอกให้เรียกฉันว่าอะไร”

“ก็ตอนนี้อยู่กันแค่สองคน”

“เธอก็ควรฝึกให้มันชินไว้”

“ค่ะ รับทราบค่ะ พี่นนท์บอกให้หนูเรียกพี่แล้วตัวเองยังจะแทนตัวเองว่าฉัน หนูว่ามันฟังดูขัดกันนะคะ”

“เธอจะให้ฉันแทนตัวเองว่าพี่เหรอ”

“เรื่องนี้แล้วแต่พี่นนท์เลยค่ะ จะแทนตัวเองยังไงก็ได้ สำหรับหนูไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะค่ะ”

ชานนท์ถอนหายใจ มันก็จริงอย่างที่ปุณณิศาพูดถ้าเขายังแทนตัวเองแบบนี้คุณปู่คงได้สงสัยแน่ๆ แต่จะให้แทนตัวเองว่าพี่มันก็ดูเหมือนจะสนิทกับเธอเกินไป เธอเป็นลูกจ้าง เขาเป็นนายจ้าง เพราะนั้นเขาจะแทนตัวเองว่าพี่แค่เฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าคุณปู่