ตอนที่ : 12

@สองวันถัดมา

#บ้านวายุ

"นี่น่ะเหรอบ้านผัวเธอ?"

"อื้ม ถ้าเจอคุณวายุแล้วก็อย่าทำให้เขาต้องวุ่นวายล่ะ พี่ไม่อยากให้คุณวายุเขารำคาญ"

"เออๆ รู้แล้วน่า"

เทียนพาน้องสาวเดินเข้าไปด้านใน ก่อนที่ป้าแม่บ้านจะเดินออกมาต้อนรับตามปกติ

"กลับมาแล้วเหรอคะคุณเทียน"

"ค่ะป้า นี่น้องสาวของเทียนนะคะ คือว่าน้องสาวของเทียนจะมาพักที่นี่ด้วยค่ะ รบกวนป้าช่วยจัดห้องให้สักห้องนะคะ"

"ได้ค่ะคุณเทียน"

"เทียน!"

"คุณวายุ"

"กลับมาแล้วเหรอ?"

"ค่ะ คือว่าเทียนขออนุญาตให้น้องสาวของเทียนอยู่ที่นี่ด้วยคนนะคะ"

"ตามใจ"

"ที่บ้านนะคะไม่ใช่สถานสงเคราะห์ ที่จะพาใครเข้ามาอยู่ได้ตามใจของตัวเอง โดยที่ไม่ถามเจ้าของบ้านแบบนี้" โสรายาพูดขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามาในบ้าน

"เทียนโทรไปหาคุณวายุแล้วค่ะ แต่คุณวายุไม่รับสาย ก็เลยกะว่าจะมาบอกที่นี่เลย"

"เธอโทรมาหาฉันตอนไหน?"

"ก็สองวันก่อนค่ะ เทียนไม่ได้โทรซ้ำกลัวว่าคุณวายุจะรำคาญ"

"ทำไมไม่มีข้อความอะไรเลย ช่างเถอะ อยากอยู่ก็อยู่แต่อย่าวุ่นวาย"

"ขอบคุณค่ะ"

"เทียนนังนี่ใคร พูดจากวนตีน" รดาแอบกระซิบถามพี่สาวเบาๆ เพราะรู้สึกไม่ชอบหน้าไม่ถูกชะตากับโสรายาตั้งแต่แรกเห็นเลย

"เพื่อนคุณวายุเขาน่ะ"

"ฉันจะไปทำงานละ ป้าครับรบกวนเอาของว่างขึ้นไปให้ทีนะครับ"

"ได้ค่ะคุณวายุ"

"ฉันขึ้นไปรอข้างบนนะวายุ รีบตามมาล่ะ ฉันไม่ชอบรออะไรนานๆ"

"อืม.."

โสรายาเดินขึ้นไปด้านบน ก่อนที่วายุจะตามขึ้นไปติดๆ

"นี่เทียน!"

"...." เธอรีบสะกิดน้องสาวเอาไว้ก่อนที่รดาจะเผลอพูดอะไรออกมา เพราะรู้ว่ารดาเป็นคนพูดตรงๆ เวลาไม่พอใจใครก็จะพูดออกมาแบบนั้นเลย

"ห้องฉันอยู่ไหน?"

"เดี๋ยวให้แม่บ้านพาขึ้นไปนะ"

"อืม.."

"รบกวนหน่อยนะคะ"

"ได้ค่ะคุณเทียน"

แม่บ้านเดินนำรดาขึ้นไปดูห้องด้านบน เหลือเพียงเทียนกับป้าแม่บ้านยืนอยู่กันสองคน

"น้องสาวแท้ๆ ของคุณเทียนเลยเหรอคะ?"

"เปล่าค่ะ ลูกสาวของแม่เลี้ยงค่ะ ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ"

"ถึงว่า ไม่เหมือนกันสักนิด"

"รดาถูกเลี้ยงตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าหากรดาทำอะไรไม่ดี ทำผิดไปก็ขอโทษแทนน้องสาวของเทียนด้วยนะคะ"

"ถ้าอย่างนั้นป้าขอถามอะไรสักอย่างได้หรือเปล่าคะ"

"ถามอะไรเหรอคะ?"

"ทำไมถึงพามาอยู่ที่นี่ล่ะคะ"

"บ้านที่พ่ออยู่ใกล้จะถูกธนาคารยึดแล้วค่ะ แม่เลี้ยงของเทียนก็เลยให้พาน้องมาอยู่ที่นี่ก่อนค่ะ"

"อ้าว แล้วพ่อกับแม่ของคุณเทียนจะไปอยู่ที่ไหนคะถ้าบ้านถูกธนาคารยึด"

"อันนี้เทียนก็ยังไม่แน่ใจเลยค่ะว่าแม่กับพ่อจะไปอยู่ที่ไหนกัน ต้องแล้วแต่ความประสงค์ของเขาทั้งสองคนน่ะค่ะ"

"อ๋อ..."

"เทียนขอตัวขึ้นไปดูน้องก่อนนะคะ"

"ค่ะๆ คุณเทียน"

หญิงสาวรีบขึ้นไปด้านบนเพราะกลัวว่าน้องสาวจะแผลงฤทธิ์ทำให้แม่บ้านต้องปวดหัว เธอเป็นคนเดียวและรู้ดีที่สุดว่าน้องสาวมีนิสัยยังไงและต้องจัดการยังไง

"ห้องพออยู่ได้หรือเปล่ารดา" เสียงใสเอ่ยถามน้องสาวของตนที่กำลังยืนกอดอกมองดูแม่บ้านเตรียมของให้เธออยู่

"ทำไมฉันถึงได้มาพักที่ห้องนี้?"

"ก็นี่เป็นห้องรับแขกนะ ถ้ารดาไม่อยู่ห้องนี้รดาจะไปอยู่ที่ไหน?"

"ก็นอนกับเธอไง นอนห้องเดียวกับเธอ"

"พี่นอนกับคุณวายุเข้าไปนอนด้วยไม่ได้หรอก แค่คุณวายุเขาอนุญาตให้อยู่ที่นี่ก็ดีแล้ว"

"เออๆ นอนห้องนี้ก็ได้ ว่าแต่เธอนอนอยู่ห้องไหน?"

"ถัดจากห้องนี้ไป 4 ห้องน่ะอยู่ริมสุดเลย"

"อ่อ..."

"เรียบร้อยแล้วค่ะคุณเทียน ไม่ทราบว่าอยากได้อะไรเพิ่มเติมหรือเปล่าคะ"

"ยังไม่เอาค่ะขอบคุณมากนะคะ"

"ค่ะคุณเทียน" แม่บ้านเดินออกจากห้องไป

"นี่!"

"หือ?"

"แม่นางคนนั้นน่ะดูก็รู้ว่ากำลังจะฮุบผัวเธอ"

"คิดมากไปหรือเปล่ารดา งั้นคุณโสเป็นเพื่อนสนิทของคุณวายุ เป็นเพื่อนกันมานานคงไม่คิดอะไรเกินเลยขนาดนั้นหรอก"

"เธอนี่มันมองโลกในแง่ดีจริงๆ นะ ซื่อบื้อ สักวันเถอะจะเสียผัวไป!"

"พี่รู้ว่าพี่แต่งงานกับเขาเพราะอะไร ถ้าเราจะหย่ากันหรือจะเลิกกันมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกนะ"

"ชิ!! จะออกไปไหนก็ไปป่ะรำคาญแม่พระ!"

"ถ้าอยากได้อะไรก็บอกพี่ได้นะ"

"อือๆ"

เทียนเดินออกมาจากห้องนอนของน้องสาว และมันก็ต้องผ่านห้องทำงานของวายุด้วย เธออยากจะเข้าไปแต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าจะไปเผลอทำงานของวายุพังอีก

"จะเอาแบบนี้จริงๆ เหรอวายุ บ้านแกมันไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะเว้ย!" เสียงของโสรายา

"...." ฝีเท้าของเธอหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดบางอย่างของคนด้านใน และดูเหมือนว่าจะกำลังพูดถึงเธอกันด้วย

"ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยหนิ" เสียงของวายุ

"แกแต่งงานกับเทียนเพราะอะไรทำไมฉันจะไม่รู้ แล้วนี่เธอยังจะพาคนอื่นมาอยู่ที่บ้านของแกอีก อีกสักหน่อยก็คงจะขนกันมาหมดบ้าน"

"แล้วเธอจะมาเดือดร้อนอะไรเนี่ย มาทำงานไม่ใช่หรือไง นี่มันเรื่องในครอบครัวของฉัน"

"อ๋อ นี่แกจะบอกว่าฉันไม่ใช่เพื่อนแกแล้วเหรอ ตั้งแต่มีเมียไปเพื่อนอย่างฉันก็ตกอับไปเลย เคยเห็นความสำคัญของเพื่อนอย่างฉันบ้างไหม"

"ไปกันใหญ่แล้วโส ฉันหมายถึงเรื่องในครอบครัว หมายถึงเรื่องของฉันสองคนมันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ"

"ช่างเถอะ ฉันก็แค่เตือนแกด้วยความหวังดีในฐานะเพื่อนคนนึง แกจะเอาเก็บไปคิดหรือเปล่าก็เรื่องของแก"

"ฉันว่าคงไม่มีสมาธิทำงานกันแล้วล่ะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ไปเจอกันที่บริษัทก็แล้วกัน"

"วายุ!"

เทียนรีบเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองทันทีเพราะกลัวว่าจะถูกต่อว่าที่เธอแอบยืนฟังทั้งสองคนคุยกัน

#ผ่านไปสักพัก

แกร้ก!

"ฉันนึกว่าเธออยู่ข้างล่าง ขึ้นมาทำอะไรข้างบน?"

"เอ่อ...เทียนไปดูห้องให้น้องมาค่ะแล้วก็เลยกลับมาที่ห้องของตัวเอง กำลังจะลงไปนี่ล่ะค่ะ"

"...."

"สีหน้าคุณวายุไม่ค่อยดีเลยนะคะ อยากอาบน้ำไหมคะเดี๋ยวเทียนไปเตรียมน้ำใส่อ่างให้"

"อืม แต่เธอต้องไปอาบกับฉันด้วยนะ"

"ตะ แต่เทียนยังไม่ได้..."

"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแม่บ้าน ส่วนเธอก็มาทำหน้าที่ของเมีย"

"...."

"เร็วๆ ด้วยล่ะฉันไม่ชอบรออะไรนานๆ"

"ค่ะๆ"