ตอนที่ : 10

@เช้าวันต่อมา

"เทียนหายไปไหนตั้งแต่เช้า?" วายุเอ่ยถามแม่บ้าน เพราะตื่นเช้ามาเขาไม่เห็นเธอ แต่ก็คิดว่าเธออาจจะลงมาทำอาหารตอนเช้าเหมือนกับทุกวัน

"คุณเทียนออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"

"ออกไปไหน?"

"คุณเทียนบอกว่าจะไปบ้านคุณพ่อค่ะ เห็นว่าคุณพ่อท่านไม่สบาย คราวนี้จะไปนอนด้วยค่ะน่าจะสัก 2-3 วัน"

"...."

"ตอนเย็นคุณวายุจะให้ดิฉันทำอาหารเย็นรอหรือเปล่าคะหรือว่าไม่ต้องทำ"

"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมกินจากข้างนอกมาเลยดีกว่า"

"ค่ะคุณวายุ"

__________________

#บ้านกัลยาภัค

"นี่แกกลับมาทำไม" แม่เลี้ยงเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเทียนถือกระเป๋าใบนึงเข้ามาในบ้าน

"พ่อไม่ค่อยสบายเทียนก็เลยอยากกลับมาดูแลค่ะ" เธอบอกเหตุผลกับแม่เลี้ยง

"นี่แกหาว่าฉันดูแลพ่อของแกได้ไม่ดีเหรอ!?"

"เปล่าค่ะแม่ เทียนแค่อยากกลับมาดูแลพ่อบ้างค่ะไม่ได้ว่าแม่ดูแลพ่อไม่ดี"

"...."

"เทียนขอตัวเข้าไปหาพ่อก่อนนะคะ"

เธอถือกระเป๋าเดินเข้าไปในบ้าน ก้าวแรกที่เดินเข้าไปเธอก็ได้กลิ่นเหม็นเหมือนกับของเน่าลอยโชยมาเตะจมูก พร้อมกับกองขยะที่แทบจะล้นบ้าน ดูก็รู้ว่าตั้งแต่ที่เธอออกไปแม่เลี้ยงของเธอไม่เคยได้ทำความสะอาดอีกเลย

"ทำไมบ้านรกแบบนี้คะแม่?"

"ก็ฉันต้องดูแลพ่อแก จะเอาเวลาไหนไปทำความสะอาดบ้านได้ล่ะ"

"เดี๋ยวเทียนจะทำความสะอาดบ้านให้ก็แล้วกันนะคะ ถ้าแม่ไม่อยากทำก็ช่วยเก็บให้มันเป็นระเบียบมากกว่านี้หน่อย ทุกอาทิตย์เทียนจะกลับมาทำให้ค่ะ"

"เออ!"

"...." เทียนถือกระเป๋าเดินข้ามถุงขยะที่ระเนระนาดอยู่บนพื้นในบ้านของเธอ ก่อนจะเข้าไปหาผู้เป็นพ่อที่นอนซมอยู่ในห้อง

"เทียน.."

"พ่อ!?" เธอตกใจมากที่เห็นพ่อนอนนิ่งอยู่บนเตียง อาการก็ดูจะแย่ลงมากกว่าเมื่อก่อนนั้นเยอะเลย "พ่อเป็นยังไงบ้างคะ?"

"อืม ไม่เป็นอะไรหรอก ว่าแต่เราเถอะทำไมมาที่นี่ได้ล่ะ?"

"เทียนเป็นห่วงพ่อก็เลยกลับมาที่บ้านน่ะค่ะ"

"สบายดีนะลูก"

"เทียนสบายดีค่ะพ่อ พ่อเป็นแบบนี้มานานหรือยังคะแล้วไปหาหมอบ้างหรือยัง?"

"ไปมาแล้ว หมอก็ให้ยามากินไม่มีอะไรหรอก"

"แล้วทำไมพ่อถึงนอนแบบนี้คะ หมอได้บอกหรือเปล่าว่าพ่อเป็นอะไร?"

"...."

"พ่อของแกน่ะเป็นอัมพาตครึ่งตัว หมอบอกแบบนั้น"

"พะ พ่อ!!"

"เออน่า พ่อไม่เป็นอะไรหรอก"

"ที่นี้รู้หรือยังว่าทำไมฉันถึงไม่มีเวลาทำงานบ้าน ต้องคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้พ่อเธอนี่ไง"

"ทำไมพ่อถึงไม่ไปรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลคะ?"

"ไม่มีเงินใครที่ไหนเขาจะให้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลได้เธอบ้าหรือเปล่า!?"

"เดี๋ยวเทียนช่วยออกค่ารักษาพยาบาลให้พ่อเองนะคะ ไปโรงพยาบาลกันเถอะค่ะ" เพราะถ้าอยู่ที่โรงพยาบาลก็คงจะได้อยู่ใกล้มือหมอและถ้าเป็นอะไรขึ้นมาก็จะรักษาได้ทันการ

"เอาเงินมาให้ฉันก็พอ เดี๋ยวฉันพาพ่อของเธอไปหาหมอเองไม่ต้องลำบากเธอพาไปเองหรอก"

"....." เทียนหันหลังไปมองหน้าของแม่เลี้ยงเธอเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมามองหน้าผู้เป็นพ่อ "เทียนสงสารพ่อจังเลยค่ะ"

"ไม่ต้องร้องไห้นะลูกพ่อไม่ได้เป็นอะไร หมอบอกว่าถ้าพ่อกินยาติดต่อกันเป็นประจำเดี๋ยวก็หาย"

"เทียนอยากกลับมาคอยอยู่ดูแลพ่อที่นี่จัง"

"ไม่ได้นะลูก เราแต่งงานไปแล้วก็ต้องคอยอยู่ทำหน้าที่ของภรรยา"

"...."

"เธอบอกว่าจะทำความสะอาดบ้านไม่ใช่เหรอก็รีบไปทำสิ"

"...."

"อ้อ เธอมาก็ดีแล้วฉันว่าฉันจะออกไปธุระสักหน่อยจะกลับเย็นๆ โน่นแหละ อย่าลืมหาข้าวหาปลาให้พ่อเธอกินด้วยล่ะ"

"ค่ะแม่" เทียนตอบรับ

#เวลาต่อมา

หลังจากที่ทำความสะอาดบ้านจนสะอาดเรียบร้อยหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่พ่อของเธอจะต้องกินข้าวเย็นพอดี แต่จนถึงตอนนี้แม่เลี้ยงของเธอก็ยังไม่กลับมาเลย

เทียนทำอาหารที่ย่อยง่ายๆ ไปป้อนพ่อของเธอที่นอนอยู่ในห้อง พร้อมกับบีบนวดไปพลางๆ

"ไม่ต้องทำให้พ่อถึงขนาดนี้ก็ได้ลูก"

"บีบนวดบ่อยๆ จะได้หายนะคะ"

"เราไม่โกรธเพราะใช่ไหมที่พ่อให้แต่งงาน"

"เทียนจะโกรธพ่อทำไมคะ คุณวายุเองเขาเองก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนี่คะ"

"พ่อทำให้เราต้องลำบากหลายอย่างเลย"

"ไม่ลำบากอะไรเลยค่ะพ่อ อย่าคิดมากสิคะ เทียนเต็มใจทำให้พ่อทุกอย่างเลย"

"...."

"เดี๋ยวเทียนเอาของไปเก็บก่อนนะคะ ถ้าพ่อง่วงนอนแล้วก็นอนได้เลยค่ะกินยาแล้วไม่มีอะไรแล้วค่ะ"

"เทียนจะนอนที่นี่เหรอลูก?"

"ค่ะ เทียนบอกกับคนที่บ้านโน้นว่าจะมาอยู่ที่นี่สัก 2-3 วันค่ะ"

"อ๋อ ตามสบายนะลูก"

"ค่ะพ่อ พักผ่อนเถอะนะคะ"

"จ้ะ"

เทียนถือถาดอาหารของพ่อออกมาเก็บกวาดทำความสะอาดในครัว ก่อนจะเดินออกมา ทว่าร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าทำเอาเธอถึงกับหยุดชะงักนิ่ง

"รดา!!"

"เทียนเธออยู่ที่นี่เหรอ?"

"กะ กลับมาแล้วหรอรดา รู้ไหมว่าพ่อกับแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน พี่เองก็เป็นห่วงเรามากนะ ไปอยู่ที่ไหนมาสบายดีหรือเปล่าแล้ว..."

"โอ้ย!! เธอจะถามอะไรนักหนาเนี่ย แม่ของฉันไปไหน?"

"แม่เหรอ? เห็นออกไปตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว จนตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลย พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่หายออกไปไหน"

"แล้วพ่อล่ะ?"

"พ่อไม่ค่อยสบายนอนอยู่ในห้องน่ะ ไปหาพ่อไหม พ่อคงดีใจนะที่เห็นเรากลับมา"

"ไม่ล่ะ ฉันไม่มีอารมณ์"

"...."

"ฉันจะขึ้นห้อง ถ้าแม่กลับมาแล้วก็บอกแม่ด้วยว่าฉันอยู่บนห้องนอน"

"ได้สิ แต่พี่ไม่แน่ใจเหมือนกันนะว่าจะได้เจอแม่หรือเปล่าเพราะพี่ก็จะขึ้นห้องนอนแล้วเหมือนกัน"

"แต่เดี๋ยวนะ เธอแต่งงานไปแล้วนี่ ทำไมยังอยู่ที่นี่อีก หรือว่าไม่ได้แต่ง เอ๊ะหรือว่าหย่ากันแล้ว?"

"เปล่าๆ พอดีว่าพี่กลับมาดูแลพ่อน่ะพ่อไม่ค่อยสบาย"

"ผู้ชายคนนั้นคงจะถูกใจเธอมากเลยสินะ"

"...."

"เป็นไง เป็นไอ้เสี่ยหัวล้านตัวเหม็นเจ้าชู้ใช่มะ?"

"ไม่ใช่หรอก เขาชื่อวายุน่ะ หน้าตาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร"

"อ้อเหรอ ฉันอยากเห็นหน้าผู้ชายที่เธอแต่งงานด้วยจัง"

"แล้วนี่จะหายไปอีกหรือเปล่าแม่เป็นห่วงมากเลยนะ แม่ซูบลงไปเยอะเลย สงสัยจะเป็นห่วงเราจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ"

"พูดมาน่ารำคาญ!!"

"...."

"ฉันจะขึ้นไปข้างบนละเหนื่อยอยากพัก!"

"อื้ม.."