ตอนที่ : 06

@สองเดือนต่อมา

เทียนแวะมาหาพ่อของเธอที่บ้านเพราะได้ข่าวว่าพ่อไม่ค่อยสบาย หลังจากที่ย้ายไปอยู่ที่บ้านของวายุสองเดือนเต็มเธอก็ไม่เคยได้กลับมาที่บ้านของตัวเองอีกเลย

"พ่อเป็นยังไงบ้างคะ ไปหาหมอไหมเดี๋ยวเทียนพาไป"

"ไม่เป็นไรหรอกลูก ก็แค่เจ็บออดๆ แอดๆ ตามประสาคนแก่นั่นแหละ"

"เทียนอยากกลับมาดูแลพ่อที่นี่จัง"

"ไม่ได้นะลูก แต่งงานแล้วก็ต้องคอยอยู่ดูแลสามี"

"...." อยากจะเถียงกลับไปใจแทบขาดว่าเขาแทบจะไม่อยู่บ้านให้เธอได้ดูแลเลย แต่เพราะไม่อยากให้พ่อต้องเป็นห่วงไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจเธอจึงไม่บอกอะไรให้ฟัง

"พอไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่เจ็บป่วยตามประสาคนแก่นั่นแหละ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอาการไม่คงที่หรอก"

"ยังไงพ่อก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ว่างๆ เทียนจะแวะมาหาบ่อยๆ"

"อื้ม..."

"แม่สบายดีนะคะ"

"ฉันก็สบายดีตามประสาของฉันนั่นแหละ"

"แล้วน้องกลับมาบ้างหรือยังคะ"

"..." แม่เลี้ยงของเธอส่ายหน้าไปมาเบาๆ เป็นคำตอบ หลังจากที่หายไปวันนั้นก็ไม่มีใครรู้อีกเลยว่าลูกสาวของแม่เลี้ยงหายไปไหนอยู่ที่ไหนกับใคร

"เงินนี่แม่เอาไว้ใช้นะคะ ถ้าไม่พอก็มาบอกเทียนอีกก็ได้ ส่วนค่ารักษาพยาบาลของพ่อเทียนจะเป็นคนรับผิดชอบเอง"

"แต่งงานไปได้ไม่นานมีเงินใช้สบายแล้วสินะ"

"แม่อย่าคิดแบบนั้นสิคะ ยังไงเทียนก็ไม่มีทางลืมคนในครอบครัวหรอกค่ะ"

"...."

"ช่วงนี้พ่อไม่ได้ไปทำงานก็คงจะไม่มีรายได้อะไร ถ้าแม่เดือดร้อนแม่ก็ไปหาเทียนได้นะคะ"

"ยังนึกถึงฉันอยู่อีกเหรอ ฉันนึกว่าเธอไปอยู่สบายแบบนั้นแล้วจะไม่หันกลับมามองคนในครอบครัวอีก"

"แม่อย่าคิดมากเลยนะคะ เทียนอาจจะไม่ค่อยมีเวลาแวะมาหาแม่อยู่บ่อยๆ แต่ยังไงเทียนก็จะพยายามหาเวลาว่างมาเยี่ยมนะคะ ถ้ามีอะไรแม่ก็โทรไปหาเทียนได้เลย"

"แล้วนะแกจะไปไหนต่อ"

"เทียนนัดกับเพื่อนไว้น่ะค่ะ ว่าจะไปซื้อของด้วยกันแล้วก็จะกลับบ้านเลย"

"...."

"แม่ไม่ต้องเศร้าไปหรอกนะคะเดี๋ยวน้องก็กลับมา น้องไม่ได้หนีไปไหนไกลหรอกค่ะ"

"แกรู้ได้ยังไง? แกรู้เหรอว่าลูกฉันหนีไปไหน"

"เทียนไม่รู้หรอกค่ะแม่ ก็แค่เดาเอาเพราะน้องไม่เคยไปอยู่ไหนไกลบ้านสักที ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ตามบ้านเพื่อนหรือไม่ก็ออกไปเที่ยวอยู่ตามคลับหรือผับ" เธอไม่รู้ว่าลูกสาวของแม่เลี้ยงหายไปไหน แต่เธอคิดว่าถ้าวันไหนที่เงินของน้องสาวหมดเธอก็จะกลับมาเอง

ถึงจะไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ เธอก็รู้นิสัยรู้จักน้องสาวคนนี้เป็นอย่างดี

"อย่าให้ฉันรู้นะ ว่าที่ลูกสาวฉันหายไปเป็นเพราะเธอ!" จนถึงวันนี้แม่เลี้ยงก็ยังโทษว่าเป็นเพราะเธอทำให้ลูกสาวต้องหายตัวไป

"เทียนขอตัวกลับก่อนนะคะ เอาไว้เทียนจะกลับมาหาบ่อยๆ ฝากดูแลพ่อด้วยนะคะ สวัสดีค่ะ"

#ในรถหรู

"เดี๋ยวรบกวนพาเทียนไปที่ห้างหน่อยนะคะ พอดีว่าเทียนนัดกับเพื่อนเอาไว้ค่ะ"

"ได้ครับคุณเทียน"

เทียนมีเพื่อนที่รู้จักและสนิทกันอยู่สองคน ผู้หญิงคนนึงผู้ชายคนนึง แต่เพราะเธอต้องเสียสละเพื่อให้น้องสาวได้เรียนจึงต้องออกจากมหาวิทยาลัยกลางคัน

#ห้างในตัวเมือง

"ออกไปหาอะไรกินก่อนก็ได้นะคะ เทียนอาจจะไปซื้อของอยู่พักใหญ่ๆ เลยถึงจะกลับมา"

"ครับคุณเทียน"

ไม่ว่าเธอจะออกไปไหนทำอะไรจะมีคนขับรถที่เป็นคนของวายุไปรับไปส่งเธอตลอด เธอจึงไม่ต้องนั่งแท็กซี่ไปคนเดียว

"ฉันมาแล้ว รอนานหรือเปล่า" เทียนทักทายเพื่อนๆ ที่นั่งรออยู่

"ไม่นานเลยฉันเพิ่งมา" เพื่อนสาวของเธอตอบ

"พอดีว่าฉันแวะไปหาพ่อมาน่ะ พ่อไม่ค่อยสบาย"

"พ่อของเทียนเป็นอะไรเหรอ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น

"เห็นว่าไม่สบายน่ะ ฉันถามก็ไม่ยอมบอกว่าเป็นอะไร"

"แล้วแกเป็นยังไงบ้าง"

"ฉันสบายดี"

"พูดจริงๆ นะ"

"อื้ม..ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เธอก็รู้ว่าฉันเข้มแข็งจะตาย"

"จ้าๆ แม่คนเข้มแข็ง ไปกันเถอะ"

"อื้อ.."

"หลายวันก่อนฉันแวะมาที่ห้างแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เข้ามาดูเสื้อผ้าเลย วันนี้แหละฉันจะช็อปให้สะใจไปเลย"

"มีแต่เสื้อผ้าสวยๆ ทั้งนั้นเลยเนาะ"

"เทียนอยากได้หรือเปล่าเดี๋ยวเราซื้อให้"

"ไม่เป็นไรหรอก ที่มีอยู่ก็ใส่แทบจะไม่หมดแล้ว"

"นั่นสิ แกก็ไม่น่าถามนะไอ้ดิน แกเคยเห็นเทียนซื้อเสื้อผ้าหรูๆ แบบนี้ด้วยเหรอ?"

"ก็ไม่รู้ไง เผื่อว่าเทียนอยากได้ฉันก็จะได้ซื้อให้"

"มาซื้อให้ฉันนี่มาฉันอยากได้"

"เหอะ! ถ้าซื้อให้เธอมีหวังฉันคงได้กินแกลบยันปีหน้า"

"ไอ้บ้าดิน!!"

"หึหึ" เทียนยืนหัวเราะให้กับการกระทำของเพื่อนสนิททั้งสองคน

จนกระทั่งผ่านไปครึ่งค่อนชั่วโมง ซอลก็เลือกซื้อเสื้อผ้าได้หลายตัวแต่ก็ยังไม่หยุดเลือกเลย

"เราออกไปดูร้านอื่นกันดีกว่าไหม ขืนรอซอลเลือกแบบนี้เราคงไม่ได้อะไรเลย"

"ไปสิ"

เทียนกับดินเดินออกมาจากร้านเสื้อผ้าพร้อมกัน และตอนนั้นเธอก็ได้เห็นวายุกำลังจะเข้ามาในร้านเสื้อผ้าพอดี เธอหยุดชะงักทันทีเมื่อได้เห็นสามียืนอยู่ตรงหน้า และเขาก็จ้องมองไปที่ดินด้วยสายตาที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร

"คุณวายุ"

"เธอมาที่นี่ได้ยังไง"

"เทียนไปหาพ่อกับแม่มาค่ะ ก็เลยแวะมาซื้อของด้วย ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่"

"ใครเหรอเทียน" ดินกระซิบถามเบาๆ

"เขาเป็น.."

"วายุฉันซื้อของได้หลายอย่างเลยนะ มีแต่ของที่แกชอบทั้งนั้นเลย เดี๋ยวฉัน..."

"คุณโส.."

เทียนมองหน้าหญิงสาวที่เดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ สามีของตัวเอง และถึงได้รู้ว่าวายุมากับเพื่อนสนิทคนนี้

"อ้าวคุณนี่เอง มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ?"

"อ๋อค่ะ"

"ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เอาตัวสามีของคุณออกมาแบบนี้ไม่ได้บอกคุณเลย พอดีว่าฉันจะออกมาซื้อของน่ะค่ะไม่มีใครมาเป็นเพื่อนก็เลยลากมันออกมาด้วย หวังว่าคุณเทียนจะไม่ว่าอะไรนะคะ"

"อ่อ ตามสบายเลยค่ะฉันก็จะออกไปซื้อของเหมือนกัน ขอตัวก่อนนะคะ"

"ค่ะ"

"ไปกันเถอะดิน"

"อ่อๆ ไปสิ"

เทียนรีบเดินออกมาจากตรงนั้น เธอรู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้ เป็นภรรยาแต่มีความรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน

หมับบ!!

"อ๊ะ!? คุณวายุ!?"

"มานี่!!"

จู่ๆ วายุก็เดินมาคว้าข้อมือของเทียนแล้วลากเธอเดินออกไปจากห้างทันที ทำเอาดินถึงกับยืนงงทำอะไรไม่ถูก