เจ้าสาวที่ถูกทิ้ง(2)

“คุณออกไปเดี๋ยวนี้นะ นี่มันห้องน้ำมันคือที่ส่วนตัว”

มินดาด้วยความอายเธอไม่รู้จะวิ่งไปหลบตรงไหนทำได้แค่เพียงรีบลงไปอยู่ในอ่างอาบน้ำและเปิดน้ำให้แรงที่สุดเพื่อหวังว่าสายน้ำที่ไหลเต็มอ่างจะช่วยปกปิดร่างกายของเธอได้บ้าง

“วันนี้เหนื่อยจังช่วยนวดให้หน่อยนะ”

ชายตัวสูงร่างกายกำยำที่ตอนที่มีเพียงแค่ผ้าขนหนูปกปิดส่วนล่างเดินตามมาที่อ่างอาบน้ำก่อนที่เขาจะดึงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กให้หลุดลงไปกองกับพื้นและก้าวขาเข้ามาอยู่ในอ่างกับมินดา

สาวน้อยที่ชีวิตของเธอยังไม่เคยได้เห็นชายใดในสภาพเปลือยเปล่าแบบนี้ใช้สองมือปิดตาตัวเองไว้ด้วยความตกใจแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะแอบมองผ่านร่องมือเพื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่อีกไม่นานเธอคงจะได้สัมผัสกับความยิ่งใหญ่ของมัน

ธีภพใช้ความเป็นเสือผู้หญิงและเป็นผู้ใหญ่กว่าเขาลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำหันหลังให้กับเจ้าสาวจับมือของเธอมานวดที่บ่าของเขาเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับการที่ทั้งคู่อยู่ในที่แคบด้วยสภาพเปลือยเปล่าแบบนี้

“กดตรงนั้นแหละวันนี้ปวดบ่ามากและคืนนี้ก็ดูท่าทางแล้วก็คงต้องใช้แรงอีกเยอะ”

บอสสุดหล่อหันมามองสบตาหญิงสาวที่กำลังนั่งมองแผ่นหลังเขาอยู่ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เหมือนเสือที่กำลังอยากขย้ำเหยื่อแต่ก็พยายามควบคุมอารมณ์ไว้

มินดาหายใจแทบไม่เต็มอิ่มเธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆเหมือนคนกำลังจะเป็นไข้เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าเข้ามาอยู่ในที่แบบนี้กับเธอถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะแต่งงานกันแล้วก็ตามแต่ความจริงเธอกับเขายังไม่เคยมีความใกล้ชิดอะไรกันด้วยซ้ำ

“หันหลังไปเดี๋ยวผมจะถูหลังให้จะได้สะอาด”

ท่านประธานพลิกตัวเองให้หันมาจ้องหน้ากับสาวน้อยที่ตอนนี้กำลังตกใจทำอะไรไม่ถูก สายตาของเขาทำให้มินดาต้องรีบเป็นฝ่ายหันหลังให้เขาแทน

ธีภพใช้สองมือลูบไล้ไปตามส่วนต่างๆของร่างกายของ สาวน้อยเหมือนเธอกำลังเป็นเด็กและเขากำลังอาบน้ำให้ หัวใจของคนที่กำลังโดนลูบไล้มันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะอยากจะพาตัวเองออกจากที่นี่แต่มันก็ทำไม่ได้เมื่อมือหนาสัมผัสกับส่วนลับแสนหวงมันยิ่งสร้างความรู้สึกหวาบหวิวในหัวใจของหญิงสาวผู้บริสุทธิ์ที่ยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาแต่ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้นในที่สุด ธีภพก็เป็นคนเลือกที่จะออกจากห้องน้ำไป

มินดาใช้เวลาอาบน้ำอยู่ไม่กี่นาทีเธอก็เดินออกมาที่ห้องนอนและพบแค่เพียงความว่างเปล่า สาวน้อยรีบเดินไปที่หน้าต่างห้องเปิดม่านไปยังหน้าบ้านเธอก็ได้เห็นรถของธีภพกำลังขับออกไปเจ้าสาวในค่ำคืนนี้ได้แต่น้ำตาไหลออกมา เมื่อสักครู่เขายังทำเหมือนรักเธออยากจะกลืนกินเธอแต่แค่เพียงไม่กี่นาทีเขากลับเลือกที่จะไปหาคนอื่นทั้งที่คืนนี้มันคือคืนเข้าหอ มินดาไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายมุ่งหน้าจะไปที่ไหนแต่ความคิดของเธอตอนนี้มันคิดเรื่องดีไม่ได้เสียเลยแต่ก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่าในเมื่อเธออยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของเขาก็ควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแล้วไม่สนใจอะไรกับความเจ็บปวดที่เขาจะมอบให้เพราะเธอมาอยู่ตรงนี้เพราะต้องการตอบแทนพ่อแม่ไม่ได้ต้องการความรักจากใครทั้งนั้น

“แค่วันแรกของการแต่งงานคุณก็ทำให้ฉันเจ็บเหมือนอย่างที่คุณบอกไว้จริงๆ”

สาวน้อยได้แต่ใช้สองมือกอดตัวเองร้องไห้ มองตามแสงไฟของรถยนต์คันหรูที่กำลังขับมุ่งสู่ถนนใหญ่จนลับตา ค่ำคืนนี้เธอคงเป็นเพียงแค่เจ้าสาวที่ถูกเจ้าบ่าวทิ้งให้อยู่แค่เพียงคนเดียว