บทที่ 4

วูฟร์กดท่อนเนื้อร้อนผะผ่าวส่วนบนแดงก่ำเพราะถูกลิ้นและปากของฟีย่าดูดเม้มโลมเลียอย่างหนักหน่วงในก่อนหน้านี้ จ่อไประหว่างกลีบที่ฟีย่าแยกรอเปิดทางสะดวกให้ จากนั้นก็กดกายทิ่มแทงพรวดเดียวเข้าไปจนสุดลำของความใหญ่โตลึกเข้าไปถึงแก่นของกายสาว ทำเอาฟีย่าดิ้นพล่าน ร้องระงมทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้กระแทกกระทั้นโจนจ้วงด้วยซ้ำ

“อ้าร์...นายท่าน...ซี๊ดด...เสียว...คับแน่นไปหมดเลยค่ะ...โอ้วร์...”

ฟีย่ายกสะโพกให้แนบชิดกับท่อนเนื้อมากยิ่งขึ้น มือเล็กทั้งสองจับเอวหนาของวูฟร์ พยายามออกแรงกดให้วูฟร์ร่ายท่อนเนื้อเข้าออกในกลีบเนินเนื้ออันสั่นระริก

“อ้าร์...ซี๊ดด...เจ้าตอดรัดข้าอย่างชำนาญไม่ต่างจากนางบำเรอ...”

วูฟร์คำราม แม้เนินเนื้อของฟีย่าจะหลอมไปนิด แต่หญิงสาวก็ชำนาญในเชิงรัก ขมิบเนินเนื้อเป็นจังหวะเพื่อให้มันตอดรัดท่อนเนื้อของเขา

“นายท่าน...อย่าช้าเลยนะคะ...ฟีย่าเสียวจนทนไม่ไหวแล้ว...”

ฟีย่าครางลั่นเพราะความกระสันเสียว สูดปากบิดกายยกสะโพกตัวเองให้เนินเนื้อลอยนูนเด่นรอรับการกระแทกกระทั้นจากวูฟร์

วูฟร์ถูกพิษไฟสวาทลามเลียทั่วตัว เริ่มกดท่อนเนื้อกระแทกกระทุ้งรูดท่อนเนื้อให้เสียดสีกับโพรงสวรรค์ของฟีย่า เข้าออกรัวเร็ว ดุดันรุนแรงเกือบเป็นป่าเถื่อน ไม่มีการออมแรงในการกระแทกท่อนเนื้อใหญ่โตเข้าไปในเนินเนื้อ เพราะฟีย่าสามารถยกสะโพกเด้งตอบรับได้อย่างหนักหน่วงรุนแรงไม่แพ้กัน

“โอ้วร์...อ้าร์...ยกสะโพกของเจ้าขึ้นสูงๆ”

วูฟร์คำรามสั่ง กดกระแทกท่อนเนื้อเข้าออกรุนแรงจนร่างของฟีย่าสั่นสะท้านไปตามแรงกระแทกกระทั้น มือใหญ่ทั้งสองเอื้อมไปบีบขย้ำปทุมถัน ขยี้ยอดถันอย่างหนักมือเมามันส์

“อ้าร์...ซี๊ดดด...นายท่าน...แรงๆ ลึกๆ เลยค่ะ ฟีย่าชอบ...”

ฟีย่าร่อนสะโพกตอบรับเด้งกายรับ ยามที่หมาป่าหนุ่มกระแทกท่อนเนื้อใหญ่ทะลวงเข้ามาเต็มแรงในโพรงสวรรค์ ทั้งแรง ทั้งลึกจนเธอถึงกับสั่นไหวตามแรงกระแทก เนื้อตัวสั่นระริกเพราะความเสียวซ่านอย่างที่สุด

“อู๊ยยย...นายท่าน...ซี๊ดดด...อ้าร์...เสียว...”

“โอ้ว์...ซี๊ดด...ยกขาของเจ้าขึ้นเดี๋ยวนี้”

วูฟร์สูดปาก ไฟสวาทในตัวกำลังจะระเบิดในทุกนาทีที่กดกายกระทุ้งเข้าออกรัวเร็วในโพรงเปียกชุ่มด้วยน้ำรัก พอฟีย่ายกขาขึ้นตามคำสั่ง ก็จับรวมขาทั้งสองไขว้เข้าหากันทำให้ช่องเนินเนื้อของฟีย่าบีบตัวรัดรอบท่อนเนื้อของเขาแน่นกว่าเดิม ทำเอาเขาเสียวซ่านเกร็งไปทั้งตัว กดกายกระแทกโจนจ้วงใส่สะโพกผายที่สั่นระริกยกขึ้นรับแรงกระแทกของเขาอย่างเต็มที่ โดยไม่มีการออมแรง ให้ท่อนเนื้อมันวาวไปด้วยน้ำขุ่นแห่งกามารมณ์ ด่ำลึกเข้าไปจนถึงแก่นของกายสาว

“อูยย...ซี๊ดด...นายท่าน...เสียวที่สุด...สนุกที่สุดเลยค่ะนายท่านขา...อ้าร์...”

ฟีย่าส่งเสียงครางไม่ได้ศัพท์ หายใจเร็ว หอบสะท้าน ร่างเล็กสั่น

สะเทือนในทุกครั้งที่หมาป่าหนุ่มส่งแรงกระแทกเข้ามาเต็มเรี่ยวแรง ทั้งดุดัน ทั้งป่าเถื่อน แต่ก็ทำให้เธอเสียวซ่านทั่วท้องน้อยและเนินเนื้อ แทบขาดใจกับการเสพในรสกามกับหมาป่าผู้นี้

วูฟร์ไม่สนใจเสียงครางของฟีย่า เขากระแทกท่อนเนื้อเข้าออกให้ผิวกายรูดไปกับโพรงสวรรค์อันเปียกชุ่ม พอคลื่นดำฤษณาพุ่งสูง รู้ว่าตนเองกำลังจะเอาชนะมัจจุราชได้อีกครั้งด้วยการไคลแมกซ์ โผทะยานเข้าสู่จุดสูงสุดของความเสียวซ่านหฤหรรษ์ ก็กดท่อนเนื้อโจนจ้วงทิ่มแทงรัวเร็ว เร็วขึ้นและเร็วขึ้นจนกระทั่งกายกระตุกเกร็ง รีบดึงท่อนเนื้อออกมาจากเนินเนื้อของฟีย่า แล้วปลดปล่อยพลังแห่งรสสวาทเป็นลาวาขาวขุ่นให้พุ่งฉีดออกมา พร้อมกับเค้นสั่งฟีย่าเสียงแหบลึกอยู่ในลำคอ

“โอ้ว์...อ้าร์...ดื่ม...ดื่มมันให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่หยดเดียว”

“ค่ะ...นายท่าน...โอ้วว...”

ฟีย่ารีบทำตามอย่างรวดเร็ว ปากน้อยๆ ของเธอรอรับน้ำแห่งรสสวาทที่วูฟร์หลั่งออกมา หญิงสาวตวัดลิ้นโลมเลียรับน้ำขาวขุ่นเข้าสู่ปากและลำคอจนหมดสิ้น

ฟีย่าเห็นวูฟร์ทะยานเข้าสู่จุดสุดยอดของความหฤหรรษ์แล้ว ก็ต้องการบ้าง ร่างเล็กสั่นระริกทิ้งตัวลงนอนบนเตียง กางขาออกกว้าง นิ้วมือทั้งสิบจับกลีบเนินเนื้อของตัวเองให้แยกออกจากกันเหมือนที่ในก่อนหน้านี้ ส่งสายตาหวานเยิ้มขณะส่งเสียงกระเส่าครางเรียกหมาป่าหนุ่ม

“นายท่านขา...ฟีย่าอยากขึ้นสวรรค์ นายท่านช่วยฟีย่าด้วยนะคะ”

“ออกไป!”

วูฟร์ไม่ได้ทำตามที่ฟีย่าต้องการ เขาชี้นิ้วตะโกนไล่เสียงดังลั่น พร้อมกับกระโจนลงจากเตียง กำลังจะเดินไปยังห้องอาบน้ำ แต่ถูกร่างเปลือยของฟีว่าวิ่งมาดักหน้าไว้เสียก่อน

“นายท่านคะ...นายท่านจะไปไหน...”

ฟีย่าถลาลงจากเตียง ปากก็ระล่ำระลักร้องถามหมาป่าหนุ่ม พอวิ่งมาหยุดยืนหน้าร่างใหญ่กำยำได้แล้ว ก็ส่งเสียงกระเส่าขอร้องอีกครั้ง

“นายท่านช่วยฟีย่าให้เสร็จ ให้ขึ้นสวรรค์ก่อนสิคะ”

“ไสหัวออกไป!”

วูฟร์ตะคอกสั่ง ผลักทีเดียวร่างเล็กของฟีย่าถึงกับเซถลาไปหลายก้าวก่อนจะทรุดแหมะอยู่กับพื้น เขาไม่มีหน้าที่ทำให้ผู้หญิงพวกนี้พบกับจุดสุดยอดของความสุข ไม่มีหน้าที่จับจูงมือพวกเธอไปพบกับความหฤหรรษ์กำซ่าน พวกเธอมีหน้าที่บำเรอสวาทให้กับเขา เพื่อแลกกับเงินก้อนโต เพราะฉะนั้นเขาไม่จำเป็นต้องสนใจว่าพวกเธอจะเสร็จสุขสมในรสกามารมณ์หรือไม่

“เอาเงินกับกาเบียลแล้วออกไปจากที่นี่ ออกไปให้พ้นหน้า ก่อนจะถูกฆ่าหมกป่า”

“ค่ะ ค่ะ นายท่าน”

ดวงตาสีเขียวที่วาวโรจน์ไม่ต่างจากดวงตาของหมาป่ายามโกรธจัดต้องการขย้ำคอเหยื่อ ทำเอาฟีย่าหวาดกลัว ลนลานวิ่งเปลือยกายออกจากห้องแทบไม่ทัน

วูฟร์หมดความสนใจในฟีย่า ร่างใหญ่กำยำเปล่าเปลือยเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ หยุดยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ มองภาพของตัวเองที่ขบกราม

จนเห็นเส้นเลือด ใบหน้าถมึงทึง ดวงตาโชนไปด้วยไฟโทสะของความโกรธจัด เขากำหมัดแน่นก่อนจะชกไปบนกระจกเงาเต็มแรง

เพล้ง!

กระจกเงาแตกร้าวตามแรงชก มือใหญ่มีเลือดแดงฉานไหลริน แต่วูฟร์ไม่ได้สนใจกับบาดแผล นอกจากส่งเสียงคำรามลั่น เพราะบาดแผลที่เกิดขึ้นในใจของเขา

“บัดซบ! ทำไม! ทำไมต้องให้ข้ารับมรดกบ้าๆ นี้ด้วย”