Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2
หล่อนถามตัวเอง ขณะหลับตาพริ้มให้คนตัวโตกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง ใช่ วีรภาพยังคงไม่หยุดเคลื่อนไหว เอ็นใหญ่ของเขายังคงมุดเข้าไปในร่างกายของหล่อนอย่างต่อเนื่อง
หล่อนลอบมองสีหน้าของเขา ก็พบว่ามันแดงก่ำ และกำลังบิดเบี้ยวคล้ายกับกำลังทรมานนักหนา ปากของเขาเผยอส่งเสียงครางตลอดเวลา เส้นเอ็นที่ต้นแขนและลำคอปูดเป่งราวกับจะปริแตกในไม่ช้า
“โอ้ว... โอ้ว...”
เขาครวญครางทุกครั้งที่กระซวกเข้าใส่ร่างสาวคับแคบของหล่อน หนักหน่วงมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดเขาก็แตกระเบิดออกมา
น้ำเหนียวๆ จำนวนมหาศาลจากท่อนเอ็นพุ่งเข้าใส่โพรงลึกของหล่อนเต็มแรง หล่อนรับรู้ได้ถึงความร้อนจัดของสายพันธุ์สวาท และกักเก็บมันเอาไว้ภายในร่างสาวอย่างหวงแหน ไม่ช้าคนตัวโตที่แตกสดอยู่ในกายสาวก็ซวนซบลงมาหาอย่างอ่อนแรง เสียงลมหายใจของเขาหอบกระชั้นอยู่เหนือศีรษะ และหล่อนก็มีความสุขเหลือเกินที่ได้นอนฟังเสียงลมหายใจของเขาอยู่แบบนี้
“ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงอย่างเธอจะยังรักษาไอ้เยื่อบางๆ นั่นเอาไว้ได้”
คำแรกของเขาทำร้ายจิตใจหล่อนอย่างยับเยิน หล่อนผลักไสเขาอย่างโมโห
“ถ้าสะใจคุณแล้ว ก็ปล่อยฉันไปสิ”
พอเขาพลิกตัวลงไปจากร่างสาวชอกช้ำ หญิงสาวก็พูดขึ้นทันทีด้วยความรู้สึกปวดร้าว หล่อนรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างกาย ขณะกัดฟันลุกขึ้นนั่ง ดวงตากลมโตแดงช้ำด้วยความทรมาน
“ยัง...” เขายิ้มเลือดเย็นให้หล่อน “ยังไม่สาแก่ใจกับสิ่งที่เธอทำ พิมพา!”
“คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก ในเมื่อ...” หล่อนสะอึกสะอื้น “คุณก็ได้ไปหมดแล้ว” กลีบปากอิ่มสั่นระริก มองเขาอย่างตัดพ้อ
ผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับซุปเปอร์สตาร์จากแดนกิมจิแค่นยิ้มหยัน พลางตวัดมองร่างสาวอย่างดูแคลน และนั่นก็ทำให้หล่อนหน้าแดงซ่านด้วยความอับอาย
“ลีลาง่อยเปลี้ยอย่างเธอ กระแทกอีกกี่รอบก็ไม่คุ้มหรอกมั้ง”
หล่อนกัดฟันไม่มีแรงโต้ตอบ จำต้องเมินหน้าหนี “คุณยังต้องการอะไรอีกคะ บอกฉันมาเถอะ ฉันจะทำให้ เราจะได้จบๆ กันไปเสียที”
ชายหนุ่มรูปหล่อก้าวลงจากเตียง และเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ จากนั้นก็เดินกลับมาหาหล่อนอีกครั้ง สองแขนกำยำท้าวกับเตียงนุ่ม และตวัดตามองหล่อนเสียทั้งตัว หล่อนหน้าแดงก่ำ
“แล้วเธอคิดว่าเจ้าบ่าวต้องการอะไรจากเจ้าสาวของตัวเองกันล่ะ”
“คุณคงไม่ได้หมายถึง...”
หล่อนยกมือขึ้นกอดอกเอาไว้แน่น ความเจ็บปวดจากการถูกทิ่มแทงจากของใหญ่โตยังติดตรึงอยู่ในสมอง หล่อนเจ็บทรมานจนคล้ายกับจะฉีกขาดออกเป็นเสี่ยงๆ
“เซ็กซ์”
เขาตอบโดยไม่คิดจะรักษาน้ำใจของหล่อนเลย
“แต่... แต่คุณก็ได้ไป... แล้วนี่คะ”
“มันยังไม่พอ”
“แต่... คุณเกลียดฉัน” หล่อนเถียงเสียงเบาหวิว “ทางที่ดี ฉันว่าเรา... ต่างคนต่างไปเถอะ”
“ไม่...”
ศีรษะทุยสวยของวีรภาพส่ายน้อยๆ บางอย่างที่กลางลำตัวของเขายังไม่ยอมสงบ มันชูชันออกมาเป็นรูปรอย
“ถ้าฉันยังตามคุณสร้อยกลับมาไม่ได้ เธอก็ต้องอยู่กับฉัน รองรับความใคร่ของฉันต่อไป พิมพา”
“ไม่... ไม่นะ”
หล่อนส่ายหน้าดิก น้ำตาไหลพราก เจ็บปวดไปทั้งหัวใจยิ่งนัก
“ก็ไหนว่าชอบฉันไงล่ะ อยากได้ฉันเป็นผัวมากไม่ใช่หรือ ฉันก็จัดให้แล้วไง”
“คุณก็รู้ว่าฉัน... ฉันโกหก”
ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ
“ฉันไม่สนใจว่าเธอจะโกหกหรือไม่ เพราะตราบใดที่ฉันยังชิงตัวคุณสร้อยกลับมาไม่ได้ เธอก็ต้องรับหน้าที่แทน พิมพา”
“ไม่นะ...”
หล่อนส่ายหน้าร้องไห้อย่างน่าเวทนา
“ฉัน... ฉันไม่ใช่ตัวแทนของคุณสร้อย... อย่าทำอะไรฉันเลย”
คนตัวโตยืดตัวตรง ขณะยิ้มหยันให้หล่อน
“เสียใจด้วยแม่เจ้าสาวสิบแปดมงกุฎ เพราะเธอไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น”
“แต่ฉัน... ฉันไม่ใช่เจ้าสาวของคุณนะ”
“ฉันก็ไม่เคยต้องการผู้หญิงอย่างเธอในฐานะเจ้าสาว แต่ในเมื่อนรกโยนเธอขึ้นมาบนเตียงของฉัน ดังนั้นฉันก็จะใช้เธอให้คุ้มค่า ฉันจะเอาเธอทำเมีย จนกว่าฉันจะได้ตัวคุณสร้อยคืนมา”
“ไอ้ผู้ชายใจร้าย”
“ถ้าฉันใจร้ายจริงๆ ป่านนี้เธอติดคุกไปแล้ว พิมพา”
หล่อนมองเขาอย่างเจ็บช้ำน้ำใจ
“ฉันยินดีติดคุก ดีกว่าถูกคุณย่ำยี”
เขาหัวเราะเหี้ยมเกรียม
“เสียใจด้วยแม่สาวร้อนรัก เธอเลือกอนาคตของตัวเองไม่ได้เสียแล้ว เพราะต่อจากนี้ไปอนาคตของเธออยู่ในอุ้งมือของฉัน”
“ไม่”
“ก็ลองขัดขืนดูสิ แล้วจะรู้ว่าผู้ชายอย่างฉันจะทำอะไรกับผู้หญิงจอมร่านแบบเธอ”
ทำไมเขาถึงได้ปากร้ายใจร้ายแบบนี้ เสียแรงที่หล่อนตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่กระนั้นหล่อนก็รู้ตัวดีว่าไม่มีทางได้หัวใจของผู้ชายคนนี้ เพราะเขารักสร้อยโสภาไม่ใช่เจ้าสาวตัวปลอมอย่างหล่อน
“หยุดบีบน้ำตา และเตรียมตัวอ้าขาให้ฉันเอาอีกได้แล้ว”
เขาพูดแค่นั้นก็กระชากเสื้อคลุมออกไปจากตัว เผยความกำยำยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม หล่อนรีบหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ พร้อมขยับร่างหนี
“อย่า... อย่านะ...”
“เดี๋ยวเธอจะไม่พูดแบบนี้ พิมพา”
“ว๊ายยย... อย่านะ...”
หล่อนกรีดร้องตกใจ เมื่อเขากระโจนกลับขึ้นมาบนเตียง และกระชากร่างอวบอัดเปลือยเปล่าของหล่อนเข้าไปกอดรัดแน่น ปากร้อนจัดบดขยี้ลงมาหาอย่างป่าเถื่อน หล่อนพยายามจะเบี่ยงหน้าหนี แต่ท้ายทอยถูกตรึงแน่นเอาไว้ บังคับให้หล่อนไม่มีทางหนีไปไหนได้อีก
เขาจูบจนปากของหล่อนแตกยับ รสเลือดฝาดแต้มเข้ามาที่ปลายลิ้น แต่เขาก็ยังไม่หยุดกระทำป่าเถื่อน ฟันคมกริบขบเม้มกลีบปากล่าง ก่อนจะล้วงลิ้นเข้าไปภายในอุ้งปากสาว รัดรึงลิ้นเล็กอ่อนเยาว์อย่างหื่นกระหาย หล่อนผลักไส หล่อนต่อต้าน แต่ไม่ช้าก็ต้องพ่ายแพ้ต่อผู้เชี่ยวชาญ
“อ๊า...”
เขาลากลิ้นลงมาตามลำคอระหง หยุดขบเม้มบ่าเนียน ก่อนจะผลักร่างอรชรให้ล้มนอนหงายบนเตียงนุ่ม เขาทาบทับลงมาหา ก้มลงจูบนมอวบใหญ่ทั้งสองข้างหนักหน่วง นิ้วแกร่งบี้คลึงหัวนมสีชมพูสดจนมันชูชันแข็งเป็นไต บี้คลึงจนแม่สาวน้อยกรีดร้องทรมานด้วยความเสียวซ่าน เขาจึงส่งหัวนมเม็ดเล็กเข้ามาโรมรันต่อในอุ้งปาก เขาดูดกลืนกัดแทะจนสาวน้อยดิ้นพล่าน ฝ่ามือก็บีบเค้นอย่างเมามัน เจ้าหล่อนดิ้นเร่าๆ ยกหยัดเนินนางขึ้นถูไถอย่างลืมตัวลืมอาย เขาครางกระหึ่มลำคอด้วยความพึงพอใจ คลายหัวนมเม็ดเล็กและเลื่อนลงไปจูบหน้าท้องแบนเรียบ ฝ่ามือเลื่อนต่ำนำหน้าลงไปบี้เม็ดเสียวจนเจ้าหล่อนครางไม่หยุด
“อ๊า... อู๊ยยย...”
เขาชอบฟังเสียงครางของหล่อนมันให้อารมณ์ซ่านกระสันได้เป็นอย่างดี ยิ่งได้ฟังเขาก็ยิ่งร้อนแรง และหื่นกระหาย นิ้วแกร่งยัดลงไปในรูแคบทันควัน
“อ๊ะ... อื้อ...”
เขาขยับนิ้วเข้าออก ในขณะที่หล่อนยกร่อนบั้นท้ายตามติดอย่างลุ่มหลง
“อ๊า... ซี๊ดดดด... คุณวี... อ๊า...”
ครั้งที่แล้วหล่อนเจ็บปวดเพราะเขาไม่ทันระวัง แต่ครั้งนี้เขาสาบานว่าจะทำให้หล่อนเสียวซ่านที่สุดในชีวิตเลยทีเดียว
นิ้วยาวชักเข้าออกถี่ระรัว เนินสาวชุ่มน้ำยกร่อนขึ้นตามติดตลอดเวลา
“ได้โปรด... อ๊า... คุณวี... ได้โปรด...”
“เธอต้องการอะไรพิมพา”
เขารู้ดีว่าหญิงสาวกำลังอยากได้อะไร แต่เพราะต้องการเอาชนะทำให้เขาถามออกไปด้วยเสียงแปร่งพร่า มันยากเย็นนักที่จะต้องทำเป็นไม่ร้อนรุ่มทั้งๆ ที่อยากจะกะซวกร่างอวบจนแทบขาดใจแบบนี้
“อ๊า.... ซี๊ดดด... ได้โปรด... คุณวีขา...”
เนินสาวยกร่อนไม่หยุด กลีบนางบีบรัดรอบนิ้วอย่างรุนแรง เขากัดฟันด้วยความทรมาน อยากจะยั่วยวนให้หล่อนคลั่ง แต่กลับเป็นเขาเสียเองที่ทำท่าจะทานทนต่อไปไม่ไหว ให้ตายเถอะ เขารอคอยคำตอบของหล่อนไม่ไหวแล้ว
“อ๊ะ... อ๊า... ซี๊ดดดดด...”
หล่อนครางด้วยความตื่นเต้นดีใจที่ได้กลืนกินเอ็นท่อนใหญ่ของเขา แล้วเขาล่ะรู้สึกยังไง โอ้ว... พระเจ้าเขากำลังรู้สึกอยากจะแตกระเบิดออกเสียเดี๋ยวนี้ยังไงล่ะ
รูเสียวของพิมพาแน่นหนั่นรัดรึงเหลือเกิน มันบีบรัดท่อนเอ็นของเขาอย่างรุนแรง บีบรัดในทุกๆ ทิศทางจนเขาแทบแหลกละเอียด เขาขยับตัว... ยิ่งขยับตัว ก็ยิ่งเสียดสีและเสียวจนปิ่มจะขาดใจ
“โอ้ว... โอ้ว...”
เขาตั้งใจว่าจะทำให้หญิงสาวเสร็จก่อนสักสองสามรอบ แล้วตัวเองค่อยปลดปล่อยออกไป แต่ตอนนี้ วินาทีนี้เขาชักไม่มั่นใจแล้วสิว่าตัวเองจะทานทนต่อความเสียวที่แม่สาวคนสวยบีบรัดได้นานแค่ไหน
“โอ้ว... เสียว... โอ้ว...”
ใบหน้าหล่อจัดบิดเบี้ยวเหยเก บั้นท้ายทรงพลังส่ายระริกอย่างสุดจะควบคุม เขากระแทกเข้าใส่ร่องสวาทไม่หยุด เจ้าหล่อนเองก็หยัดยกร่อนขึ้นหาด้วยความเร่งเร้าไม่ต่างกันเลย
“โอ้ว... ไม่ไหวแล้ว... พิมพา... อ๊ากกก... รูเธอ... ตอดดีเหลือเกิน... อ๊ากกกกก”
เขาคร่ำครวญสารภาพออกไปได้เพียงแค่นั้น น้ำเสียวก็ทะลักออกมามากมาย เขาสั่นพร่า สั่นเทาอยู่เหนือร่างอวบอัดชุ่มเหงื่อ ในขณะที่หล่อนเองก็กกกอดเขาเอาไว้แนบแน่นเช่นกัน เขาก้มหน้าลงมองหล่อน ดวงตาคู่งามเต็มไปด้วยความพิศวง
“เธอก็เสร็จใช่ไหม พิมพา”
หล่อนหน้าแดงก่ำ เสหลบสายตาของคนตัวโตด้วยความขัดเขินอับอาย
“ทำไมไม่ตอบล่ะ หรือว่าต้องให้ฉันพิสูจน์ ด้วยการกระแทกเธออีกรอบ”
“เสร็จ... เสร็จค่ะ...”
หล่อนตอบเสียงแผ่วเบาน่าเวทนา ในขณะที่วีรภาพแอบอมยิ้มอยู่เหนือร่าง
เขาจับจ้องมองผู้หญิงที่เพิ่งมอบความเสียวกระสันมากมายให้ด้วยความอัศจรรย์ใจ เขาเกลียดพิมพา เกลียดผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หรือ แล้วทำไม... ทำไมเซ็กซ์กับหล่อนถึงได้อร่อยขนาดนี้
“จำเอาไว้ให้ขึ้นใจนะ ต่อจากนี้ไปเธอจะอยู่ในที่นี่ในฐานะเมียของฉัน”
“แต่ฉันไม่ใช่เจ้าสาวของคุณ...”
“ก็เพราะเธอไง ฉันถึงไม่มีเจ้าสาว ดังนั้นเธอจะต้องรับผิดชอบทุกกรณี”
แล้วเขาก็ชักเอ็นยักษ์ออกไปจากร่างของหล่อน และก้าวลงจากเตียง
“แต่ฉันต้องกลับไปหาครอบครัวของฉัน พวกเขายังไม่รู้เลยว่าฉัน... แต่งงาน...”
“ครอบครัว?”
“ใช่ค่ะ ฉันแค่มาเที่ยวเมืองไทย ครอบครัวของฉันอยู่ที่อเมริกา”
หล่อนตอบเขาไปตามความจริง ขณะกัดฟันข่มความระบมที่ซอกขาและลุกขึ้นนั่งเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง
“ฉันอยากคุยกับคุณด้วยเหตุผล”
“มันไม่มีเหตุผลใดอีกแล้ว หลังจากที่เธอร่วมมือกับเพื่อนของเธอชิงตัวเจ้าสาวของฉันไป”
“แต่เขาสองคนเป็นสามีภรรยากันคุณก็รู้นี่คะ”
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ เพราะยังไงซะเธอก็ต้องทำหน้าที่เมียของฉันแทนคุณสร้อย”
“แต่ฉัน... ต้องกลับบ้าน...” หล่อนพยายามวิงวอนเขา แต่เขากลับไม่เห็นใจเลย
“อย่าพูดเหมือนกับว่าตัวเองมีผัวรออยู่ที่อเมริกาสิ พิมพา”
“ก็... แล้วถ้าใช่ล่ะ”
หล่อนแกล้งถามหยั่งเชิงเขา แต่กลับถูกเขาตรอกกลับจนอับอายแทบมุดหน้าลงดินเลยทีเดียว
“เธอจะมีผัวอยู่ที่อเมริกาได้ยังไง ในเมื่อผัวคนแรกของเธอคือฉัน”
“คุณ... อาจจะเข้าใจผิดก็ได้”
เขาหัวเราะเยาะ มองหล่อนด้วยสายตาดุดัน
“ถึงฉันจะไม่ชอบเที่ยวซ่อง ไม่ชอบไปอาบอบนวด แต่ฉันก็มีประสบการณ์เรื่องเซ็กซ์ไม่น้อยกว่าผู้ชายหน้าไหน ดังนั้นถ้าจะโกหก เอาให้เนียนกว่านี้”
“แต่... ฉัน...”
“หรือต้องการให้ฉันบรรยายให้ฟังล่ะว่าทำไมฉันถึงรู้ว่าเธอเป็นสาวพรหมจรรย์”
“ไม่... ไม่ต้องค่ะ”
หล่อนเสหลบสายตาดูแคลนของเขา มือทั้งสองข้างประสานกันแน่น สมองพยายามค้นหาทางออก แต่ก็มองไม่เห็นทางใดเลย
“พักผ่อนซะ และอย่าคิดจะหนีออกไปจากที่นี่เด็ดขาด เพราะถ้าฉันรู้ เธอจะถูกล่ามด้วยโซ่”
“คุณมัน... คนใจร้าย”
“ปกติฉันเป็นคนใจดีนะ แต่กับผู้หญิงอย่างเธอคงใจดีด้วยไม่ได้”
“ก็ใช่สิ ฉันไม่ใช่คุณสร้อยโสภานี่”
“ถูกต้อง”
หล่อนน้ำตาร่วง แต่ก็รีบป้ายมันทิ้ง จากนั้นก็รีบล้มตัวลงนอน หันตะแคงข้างให้กับคนใจร้ายทันที
ถ้ารักสร้อยโสภานัก แล้วมาย่ำยีหล่อนทำไมกัน มารังแกหล่อนทำไม
วีรภาพจ้องมองแผ่นหลังบอบบางของแม่เจ้าสาวตัวปลอมด้วยสายตาที่อ่อนแสงลง เขาควรจะเกลียดพิมพาให้มากกว่านี้ เกลียดให้สุดหัวใจกับสิ่งที่หล่อนกระทำ แต่ทำไมนะ ทำไมถึงได้ทำได้แค่พยายามเกลียดเท่านั้น
ชายหนุ่มถอนใจเบาๆ ขณะหมุนตัวเดินออกจากห้องหอของตัวเอง เขาต้องรีบออกไป เพราะไม่อย่างนั้นพิมพาคงจะถูกเขาร่วมรักด้วยอีกเป็นรอบที่สามแน่
เขาไม่เคยหิวกระหายในเซ็กซ์แบบนี้ แต่ทำไมกับพิมพาถึงได้ต้องการมากมายนักนะ เขากัดกิน ฟอนเฟ้นทุกตารางนิ้วของกายสาว แต่กลับไม่ยอมอิ่มเอมสักที ความรู้สึกยามถูกบีบรัดด้วยร่องสาวแสนบริสุทธิ์ของเจ้าหล่อนทำให้เขาลุ่มหลงจนยากจะหาทางออกได้
นี่เขากำลังตกบ่วงของนางมารอย่างพิมพาอย่างนั้นหรือ
วีรภาพกัดฟันแน่นจนกรามแกร่งแทบแตกระเบิด สายลมเย็นฉ่ำที่พัดเข้าใส่ตัวไม่อาจจะดับแรงกระหายที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นได้เลย
ตอนนี้ในหัวของเขาไม่มีสร้อยโสภาอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว พิมพา... มีแต่หล่อนเท่านั้นที่กำลังครอบครองพื้นที่ในสมองของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“ฉัน... จะทำยังไงกับเธอดี พิมพา...”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
