บทที่ 3 จะจับเธอแต่งงานกับตาแก่

วินาทีที่ลำคอของจันทร์นิลถูกเบรย์เดนบีบ เธอก็กระโดดขึ้นมาตามสัญชาตญาณ

ตอนนี้ สามคนที่เหลือต่างก็จ้องมาที่พวกเขา

“มีอะไรเหรอจันทร์นิล?” จันดาถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” จันทร์นิลพูด แล้วลุกเดินไปทางห้องน้ำ

เมื่อหลบพ้นจากเงื้อมมือของเบรย์เดน เธอก็โล่งอกได้เสียที

สมควรตาย จันทร์นิลบริภาษอย่างอดไม่อยู่ ชั่วชีวิตนี้เธอไม่อยากจะข้องเกี่ยวกับพวกเขาเลยจริงๆ

ออกมาจากห้องน้ำ เธอต้องเดินผ่านระเบียงตรงสวนดอกไม้ไปยังห้องอาหาร คิดไม่ถึงว่าจะเห็นเบรย์เดนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

เสียงเขาฟังดูเย็นชาโหดเหี้ยมเป็นพิเศษ โทสะก็รุนแรงอยู่ไม่น้อย “มันไม่ยอมพูดว่าหัวหน้าของมันอยู่ที่ไหนใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นก็ตัดแขนขามันออก แล้วโยนเข้าไปในรังหนู ให้มันเห็นตัวเองถูกหนูกัดกินเป็นอาหารทีละนิดๆ จนตาย!”

จันทร์นิลตกใจกับคำพูดของเบรย์เดนจนไม่กล้าขยับตัว

ผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด เขาเป็นปีศาจชั่วร้าย!

เวลานี้ เบรย์เดนก็สังเกตเห็นจันทร์นิลแล้วเช่นกัน เขาพูดกับฝั่งตรงข้ามด้วยเสียงทุ้มต่ำอีกสองสามประโยค จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ แล้วก้าวเท้ายาวมาหาจันทร์นิล

สีหน้ากระหายเลือดเช่นนั้นของเขา ท่ามกลางความมืดมิด ดูราวกับแวมไพร์

จันทร์นิลแทบไม่ต้องคิด หมุนตัวเดินกลับไปในห้องทันที เธอคิดว่า อย่างน้อยอยู่ต่อหน้าทุกคน เบรย์เดนก็ไม่กล้าลงมือทำอะไรเธอ

ใครจะรู้ ข้างหลังมีเสียงเบรย์เดนดังขึ้นมา “ถ้าเธอกล้าเดินอีกก้าว ฉันจะยิงขาเธอให้หัก!”

คำขู่ของเบรย์เดนทำให้จันทร์นิลไม่กล้าเคลื่อนไหวได้สำเร็จ

เพียงครู่เดียว เบรย์เดนก็มาถึงตรงหน้าจันทร์นิล

จันทร์นิลวิงวอนเสียงเบา “ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น คุณปล่อยฉันไปเถอะ”

เบรย์เดนยิ้มน่ากลัว “เธอกลัวฉันขนาดนี้เชียวเหรอ น้องสาว?”

จันทร์นิลตัวสั่น เธอพยายามทำให้ตัวเองดูน่าสงสาร เพื่อจะได้รับความเห็นใจจากเบรย์เดนสักนิด “พี่คะ...ฉันเป็นน้องสาวของคุณนะ คุณปล่อยฉันไปเถอะ”

เบรย์เดนหัวเราะเบาๆ คล้ายได้ยินเรื่องขบขันอะไรทำนองนั้น

เขาดึงตัวจันทร์นิลเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนตัวเอง สัมผัสได้ถึงตัวที่สั่นเทาของเธอ ยังมีสายตาดื้อรั้นนั่นอีก เธอพยายามปกปิดอย่างสุดความสามารถ แต่เขาก็ยังเห็นความรังเกียจหลายส่วนในสายตาของเธอ

เขาประหลาดใจมาก กลัวขนาดนี้ แต่เธอกลับต่อต้าน ไม่ยอมเชื่อฟัง

น่าสนใจจริงๆ!

กับน้องสาวไม่แท้คนนี้ ความจริงก่อนที่เธอจะปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขา เขาก็รู้จักเธอแล้ว

เพราะการปรากฏตัวของเธอ จะกลายเป็นปัญหายุ่งยากสำหรับเขา

พ่อของเขาแต่งงานอีกครั้งหลังจากที่แม่เสียชีวิตไปยี่สิบปี เขาไม่ได้คัดค้าน แต่ลูกติดของภรรยาผู้นี้ คิดจะเข้าร่วมวงศ์ตระกูลของพวกเขา เขาไม่ยินยอม

เพราะนี่หมายความว่า เธออาจจะได้รับอำนาจและความมั่งคั่งจากครอบครัวพวกเขา

ใครไม่รู้บ้างว่าตระกูลธาดาวรวงศ์ของพวกเขามีอำนาจในแผ่นดินใหญ่แห่งนี้ ผู้หญิงที่คิดจะปีนป่ายมีนับไม่ถ้วน ผู้หญิงแปลกประหลาดอย่างนี้ ก็คิดอยากจะเป็นองค์หญิงแก๊งมาเฟียของพวกเขา? ฝันไปเถอะ!

ดังนั้นเขาจึงตรวจสอบผู้หญิงคนนี้มาแล้ว รู้ว่าปีนี้เธออายุยี่สิบสองปี ใกล้จะจบจากมหาวิทยาลัย ตอนนี้กำลังฝึกงานอยู่ที่โรงพยาบาล

ตอนนี้ได้พบหน้ากันครั้งแรก ไม่พูดไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสะสวยมากจริงๆ ผิวของเธอขาวนวลเนียนเหมือนกับน้ำนม ผมยาวสีน้ำตาลแดงเรียบลื่นดุจแพรไหม เครื่องหน้าทั้งห้าประณีตงดงาม ดวงตามักจะเปล่งประกายแวววาว

เห็นได้ว่าโลกของเธอนั้นสะอาด ใสสะอาดราวกับน้ำในทะเลสาบที่มองเห็นก้นบึ้ง

บนตัวเธอมักมีกลิ่นของดอกไม้และผลไม้สายหนึ่งกำจายออกมา เป็นความน่าหลงใหลที่หอมหวาน เต็มไปด้วยความอ่อนเยาว์เช่นนั้น

แต่เขาแตกต่างกับเธอโดยสิ้นเชิง เขาคือทูตแห่งความตายจากนรก ต่อสู้ทีละนิดเพื่อสิ่งที่ต้องการในโลกที่สกปรกและนองเลือด

เขารับช่วงกิจการของตระกูลตั้งแต่สิบปีก่อนแล้ว ใช้เวลาสิบปี เหยียบย่ำซากศพของผู้คนนับไม่ถ้วน จึงขยายอาณาเขตของพวกเขาออกไปสองเท่าได้ นับแต่นั้นพวกเขาก็โยกย้ายมาสร้างรากฐานบนแผ่นดินชิคาโกแห่งนี้

เขาฆ่าคนมาเท่าไร เขาเองยังนับไม่หมด และความโหดร้ายกระหายเลือดในตัวเขา ทำให้เขาเห็นการฆ่าคนเป็นการเสพสุขที่น่ารื่นเริงใจอย่างหนึ่ง

มองดูท่าทางเปราะบางของจันทร์นิล ไม่รู้ทำไม ความกระหายเลือดในตัวเบรย์เดนถึงกลับมาคึกคักอีกครั้ง เขาเกิดความคิดอันป่าเถื่อน อยากจะบดเธอให้แหลก มองดูเธอคุกเข่าลงบนพื้นร้องไห้อ้อนวอนเขาอย่างเจ็บปวด

ทำลายความงดงามให้แหลกละเอียด จะต้องเป็นเรื่องที่มีความสุขเป็นที่สุดแน่ๆ!

“เธอไม่ควรมาปรากฏตัวที่นี่” เบรย์เดนมือหนึ่งกอดจันทร์นิลไว้ อีกมือหนึ่งบีบคางเธอ ก่อนจะยื่นมือไปลูบไล้ใบหน้าเธอ แล้วยิ้มโหดเหี้ยม “เธอว่า ฉันควรจัดการกับเธอยังไงดี?”

จัดการ?

คิดถึงวิธีการที่เบรย์เดนจัดการกับศัตรูเมื่อครู่นี้ จันทร์นิลก็รีบเอ่ยพูด “ขอร้องละ คืนนี้พอกลับไปแล้ว ฉันจะตัดขาดความสัมพันธ์กับพวกคุณ หายไปจากโลกของพวกคุณ”

เธอแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว ความตายทำให้จันทร์นิลรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง วิธีการทรมานคนอย่างโหดเหี้ยมของเบรย์เดน ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว

น้ำเสียงของเธอหวานไพเราะถึงเพียงนี้ ยิ่งเมื่อเธอเอ่ยพูดคำพูดขอร้องเหล่านี้ออกมา ก็ทำให้เลือดของเบรย์เดนเดือดพล่าน ถึงขั้นคิดไปถึงท่าทางที่เธอขอร้องอ้อนวอนเช่นนี้ตอนอยู่บนเตียง

เขาตบแก้มจันทร์นิลเบาๆ “สาวน้อยไร้เดียงสา สายไปแล้ว นับตั้งแต่เธอย่างกรายเข้ามาในบ้านของเรา จะพูดอย่างไรก็สายไปแล้วทั้งนั้น”

เบรย์เดนพลันคิดอะไรได้ เขาหัวเราะเสียงดังขึ้นมา

“ใช่สิ ฉันคิดออกแล้ว!” น้ำเสียงเขาเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นขึ้นมา แต่จันทร์นิลไม่คิดว่าเขาจะยอมปล่อยเธอไป ปีศาจที่คาดเดาไม่ได้ผู้นี้ ต้องคิดที่จะใช้วิธีการบางอย่างมาจัดการกับเธออยู่แน่!

“หรือไม่เธอก็แต่งให้อาเบลลูกน้องที่เก่งกาจที่สุดของพ่อฉันสิ เขาอ่อนกว่าพ่อฉันสิบปี คิดว่าคงมีชีวิตอยู่อีกไม่นานแล้ว เธอไปอยู่ที่นั่นก็ได้เสพสุขแล้ว แต่ว่านะ ฉันได้ยินมาว่าที่บ้านเขามีลูกชายที่ป่าเถื่อนอยู่สองสามคน ชอบทรมานผู้หญิงมาก ผู้หญิงทุกคนที่ไปถึงบ้านของพวกเขาล้วนมีชีวิตอยู่ไม่ถึงสามวัน เธอแต่งไปที่นั่นก็ลดขั้นตอนให้ฉันแล้ว”

จันทร์นิลตกใจจนน้ำตาเอ่อคลอในเบ้าตา “ฉันไม่อยากแต่งงาน ฉันยังเด็ก ขอร้องคุณละ พี่ชาย.....”

เธอกำลังจะเรียนจบเองนะ แถมยังหางานไว้แล้วด้วย เธอมีอนาคตสดใสงดงาม ไม่อยากโดนทำลายอย่างนี้!

คิดมาถึงตรงนี้ จันทร์นิลก็รู้สึกว่าลำคอตีบตันอย่างอดไม่ได้ ความรู้สึกขาดอากาศถาโถมเข้ามา เริ่มขึ้นอีกแล้ว จันทร์นิลอดที่จะคิดไม่ได้ ทุกครั้งตอนมาถึงช่วงสำคัญเช่นนี้ โรคกลัวที่แคบน่าตายนั่นของเธอก็จะกำเริบขึ้นมา

เธอกลัวที่แคบ และหวาดกลัวช่วงเวลาที่ทำให้เธอหายใจไม่ออกเช่นนี้

น้ำตาของจันทร์นิลกลับยิ่งทำให้เบรย์เดนตื่นเต้น ไม่รู้ทำไม การทำลายความดีงามของเธอ ทำให้เธอแตกสลาย ถึงได้ทำให้เขารู้สึกฮึกเหิมขนาดนี้

“พวกเธอทำอะไรกันอยู่?” ดารินออกมาจากห้องทานอาหาร มองดูพวกเขาด้วยความสงสัย

เธอรู้สึกว่าจันทร์นิลออกมานานเกินไป รู้สึกไม่วางใจเล็กน้อย กลัวว่าเธอจะหลงทาง จึงออกมาดู แล้วก็ได้เห็นเบรย์เดนกำลังพัวพันอยู่กับจันทร์นิลเข้าพอดี

จันทร์นิลคล้ายได้เห็นดาวช่วยชีวิต รอจนเบรย์เดนปล่อยเธอแล้ว เธอถึงหอบหายใจเข้าไปอย่างหนัก

“เมื่อครู่จันทร์นิลตกใจหนูตัวหนึ่งน่ะ เกือบจะหกล้ม ฉันเลยประคองเธอไว้” เบรย์เดนยิ้มพูด

เขาในตอนนี้ เปลี่ยนจากคนที่น่าสะพรึงกลัว แสดงออกถึงภาพลักษณ์ของสุภาพบุรุษต่อหน้าต่อตาจันทร์นิล