2

เขาผลักฉันให้ออกห่างจากตัวเขาก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วก็เปิดประตูออกไปจากห้อง

ฉันทรุดตัวลงกับพื้นนั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น ฉันไม่ได้อยากทำตัวงี่เง่าแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นนี้ ฉันแค่อยากอยู่กับเขาตลอดเวลาไม่อยากให้เขาไปไหน

***********

เรื่องราวของฉันกับเขามันเริ่มต้นมาจากที่ฉันและเขาเราอยู่บ้านติดกันเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันอยู่บ้านกับแม่แค่สองคนส่วนพ่อเลิกกับแม่ไปนานแล้วตั้งแต่ฉันยังเล็กพอพ่อกับแม่แยกทางกันพ่อก็ย้ายไปทำงานอยู่ต่างประเทศ ส่วนพี่คีย์ก็อยู่กับพ่อกับแม่ แต่พอเข้ามหาลัยพี่คีย์ก็ไม่อยู่บ้านเขาย้ายไปอยู่คอนโดใกล้มหาลัยที่เขาเรียน ส่วนฉันกำลังจะจบมอหกและคิดว่าจะสอบเข้ามหาลัยเดียวกันกับเขา

ฉันแอบชอบเขามาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ ส่วนเขาไม่ได้คิดอะไรแต่ด้วยความที่ฉันตามตื้อเขาไปหาเขาที่บ้านเวลาเขากลับบ้าน ไปหาเขาที่คอนโดเวลาป้าคริสทำของโปรดของเขาฉันก็จะอาสาเอาไปให้พี่คีย์เอง เรื่องที่ฉันชอบพี่คีย์แม่ฉันกับพ่อแม่พี่คีย์รู้ดีค่ะ ท่านก็ไม่ว่าอะไร

จนวันนึงฉันไปหาเขาที่คอนโดเพราะเมื่อวานเป็นวันเกิดของเขาแต่เขาไปฉลองกับเพื่อนวันนี้ฉันเลยอยากไปเซอไพรส์ซะหน่อยเลยซื้อเค้กวันเกิดไปให้ ฉันกดออดหน้าห้องพี่คีย์อยู่นานก็ไม่มีวี่แววว่าเขาประตูให้ ฉันคิดว่าเขาไม่อยู่ห้องเลยจะกลับ แต่จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงประตูห้องเขาเปิดออก ฉันหันกลับไปดู เป็นพี่คีย์ที่เดินออกมาในสภาพหัวยุ่งๆ ชุดก็ยังคงเป็นชุดนักศึกษา ดูจากสภาพชุดนี้คงตั้งแต่เมื่อวาน

"หวาน มาทำไม"

"เมื่อวานวันเกิดพี่ไงวันนี้หวานเลยเอาเค้กมาให้อยากจะมาฉลองกับพี่ย้อนหลัง"

"ขอบใจแต่ไม่ต้อง กลับไปได้ละพี่อยากนอน"

"ทำไมล่ะก็หวานมาแล้วพี่คีย์เป่าเค้กที่หวานซื้อมาหน่อยสิ นะ นะ "

"พี่อยากนอนไม่ว่างมาเป่าเค้กไร้สาระแบบนี้หรอกนะ" เขาพูดจบก็หันหลังเพื่อจะกลับไปนอนแต่ฉันยังดื้อดึงเดินตามเขาเข้ามาแล้วก็ปิดประตูให้เรียบร้อย

"แต่หวานอุส่าห์ซื้อมันมาเพื่อฉลองกับพี่นะ"

"ถามจริงเหอะเมื่อไหร่จะเลิกตามตื้อพี่ซะที"

"พีก็รู้ว่าหวานรักพี่"

"แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับหวานไง"

"แล้วทำไมไม่ลองคิดล่ะ หวานมีอะไรที่พี่ไม่ชอบเหรอ หวานไม่สวยเหรอพี่ถึงไม่สนใจ พี่ลองมองสิ หวานก็สวยไม่แพ้ผู้หญิงที่พี่เคยคบเลยนะ ตอนนี้หวานรู้ว่าพี่เลิกกับแฟนแล้วด้วย เป็นหวานบ้างได้มั้ยที่ได้อยู่ข้างๆ พี่"

ฉันเดินเข้ามาใกล้และยืนอยู่ตรงหน้าของเขา ฉันเอื้อมมือไปจับที่แก้มของเขาทั้งสองข้าง มองไปที่ตาของเขาที่กำลังจ้องมองมาที่ฉัน

และ...ฉันก็ทำในสิ่งที่อยากจะทำกับเขามานานจะว่าฉันแรดก็ได้นะคะ ฉันเขย่งเท้าเพื่อให้ความสูงของเราเสมอกันและฉันก็จูบปากเขา เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ใกล้ชิดเขาขนาดนี้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่จูบผู้ชาย เขานิ่งไปไม่ตอบรับสัมผัสของฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันเริ่มใจเสีย เริ่มละอายใจที่ทำขนาดนี้แล้วเขายังไม่มีทีท่าอะไรเลยสักนิด น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมามันพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยจริงๆ ว่าต้องทำตัวยังไงหลังจากที่ฉันถอนจูบจากเขา

ฉันหลับตาลงก่อนที่จะค่อยๆ ถอยริมฝีปากของตัวเองออกมาอย่างช้าๆ

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก"

ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า

ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน

"อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน

"อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆ ใช่มั้ยตาหวาน"

ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ

"แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"

ฉันก็พยักหน้าเป็นครั้งที่สอง ฉันรู้สิว่าเป็นแฟนกันต้องทำอะไรบ้าง ฉันไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้เรื่องอะไรแบบนั้น เพื่อนที่โรงเรียนก็คุยกันออกบ่อยเวลามีแฟน และแฟนทำอะไรกับพวกเธอบ้าง ตอนนั้นฉันแค่นั่งฟังเท่านั้นเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ไม่เคยมีแฟน มีแต่คนที่แอบชอบนั่นก็คือเขานั่นเอง