[1/2]

##### [1/2]

งานแต่งยังไม่ทันจะได้เริ่มต้นขึ้นเลย แต่ใยบัวคิดว่าคงจะไม่เข้าไปในงานอีกแล้ว เธอขับรถออกมาจากโรงแรมที่จัดงานทันทีหลังจากหมอกันต์เดินลงจากรถไป เอาเป็นว่าค่อยโทรบอกเจ้าสาวในงานทีหลังก็แล้วกัน

ร่างบางขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงตลาดสดในตัวเมืองจันทบุรี วันนี้เป็นวันหยุดตามเวลาราชการเธอจึงไม่ได้ไปทำงาน และได้มีโอกาสไปร่วมงานมงคลสมรสของเพื่อนสาวคนสนิท นอกเหนือจากงานวันนี้แล้วปกติใยบัวก็จะมาช่วยแม่ขายของที่ตลาดสดแห่งนี้

“อ้าว! ไหนแกบอกว่าไปงานแต่งหนูหยกกับลูกผู้ว่าฯ ไง?” บัวแก้วผู้เป็นแม่ของเธอถามเมื่อเห็นว่าลูกสาวเพิ่งจะออกจากบ้านไปไม่ถึงชั่วโมงเลย แล้วทำไมถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้

“ฉันรู้สึกปวดหัวนิดหน่อยน่ะจ้ะแม่” เธอไม่ได้รู้สึกปวดหัวหรืออะไรเลย เพียงแค่เหตุผลจริงๆ มันคือการไม่อยากไปเจอหน้าใครอีกคนในงานก็เท่านั้นเอง

“อ้าวหรอ แล้วนี่แกกินยารึยัง?” อีกคนก็ถามด้วยความเป็นห่วงลูกสาว พลางจัดผลไม้วางลงแผงขายของ

“กินแล้วจ้ะแม่ วันนี้ลูกค้าเยอะไหม?” ใยบัวถามแม่อย่างเช่นทุกวัน

“ก็เหมือนเดิม ยังไม่เที่ยงเลยไม่ค่อยมีคน”

แม่ค้าวัยกลางคนอย่างบัวแก้ว ขายผลไม้และน้ำปั่นในตลาดสดแห่งนี้ส่งลูกเรียนจนจบทั้งสองคน ตั้งแต่พ่อของใยบัวเสียไปเมื่อเธอยังเล็ก

บัวแก้วเลี้ยงลูกสองคนมีพี่ชายของใยบัวอีกคนที่เป็นวิศวะฯ และตอนนี้ก็ไปทำงานอยู่บริษัทโตเลี่ยมเจ้าใหญ่ในทางภาคตะวันออก ลงทะเลไปหลายเดือนกว่าจะกลับ ทิ้งไว้แค่ภรรยากับหลานตัวน้อยไว้ที่นี่ให้เธอและใยบัวช่วยดูแล

ส่วนใยบัวก็ทำหน้าที่ช่วยงานของผู้เป็นแม่ได้สม่ำเสมอไม่เคยทิ้งห่าง แม้ว่าบัวแก้วจะแอบเป็นห่วงอนาคตลูกสาวอยู่บ้าง อายุก็ 26 แล้วยังไม่มีวี่แววที่จะอยากสร้างครอบครัวเลย กลัวว่าวันหนึ่งที่เธอจากไป แล้วลูกสาวจะอยู่อย่างไร หากยังไม่คิดจะสร้างครอบครัว จะติดแม่ไปตลอดแบบนี้ก็คงจะไม่ได้

“แม่แก้วๆ ข้าเอาน้ำมะพร้าวปั่นแก้วนึงจ้ะ” ระหว่างสองแม่ลูกคุยกันก็เริ่มมีลูกค้าเข้าบ้างแล้ว

“ได้เลยจ้ะพี่ภา” แม่ค้าในตลาดอีกคนที่รู้จักกันดีเดินมาซื้อน้ำปั่นที่ร้านของเธอ บัวแก้วรับออเดอร์ตามนั้นก่อนจะลงมือทำ ส่วนลูกสาวก็ช่วยผู้เป็นแม่ทำอย่างขมักเขม่น

“อ้าว! พี่ภาวันนี้มาซื้ออะไรล่ะจ้ะ เออนี่.... พี่แก้วฉันเอาแตงโมปั่นเหมือนเดิมจ้า” ลูกค้ารายที่สองในช่วงเช้าก็มาอีกคน เป็นที่รู้จักกันอีกเช่นเคย

“โอเคจ้ะแม่มะลิ” บัวแก้วรับออเดอร์ลูกค้าอีกราย

“เออนี่ใยบัว ป้าได้ข่าวว่าลูกสาวของยัยจันทร์สวนผลไม้น่ะ ที่เป็นเป็นเพื่อนเอ็งใช่ไหม? อู้ยยย!! ป้าได้ข่าวมาว่าบุญดีได้ผัวเป็นถึงลูกผู้ว่าฯ จังหวัดเชียวนะ” ป้าภาลูกค้าเจ้าประจำหันมาชวนใยบัวคุยอย่างออกรสออกชาติ ตามประสาชาวบ้านปากตลาดนัด

“ใช่ๆ พี่ภา ฉันน่ะเพิ่งไปงานแต่งลูกผู้ว่าฯ มาเมื่อเช้านี้เอง เนี่ยก็เพิ่งกลับจากงาน เห็นว่าเป็นหมอด้วยนะป้า หล่อมากเลย อู้ยย! วาสนาลูกสาวพี่จันทร์นะป้า เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกเลย” มะลิพูดเสริม

“เออนี่ แล้วแกเป็นเพื่อนเขาใช่ไหม? แล้วทำไมไม่ไปงานแต่งเขาล่ะบัว” ป้าภาแม่ค้าขายหมูในตลาดหันหน้ามาถามใยบัว เหมือนอยากรู้เรื่องของชาวบ้านเต็มทน

“ฉันก็เพิ่งกลับนี่แหละจ้ะป้า” จนหญิงสาวก็ได้แต่ตอบๆ ไป ถ้าไม่ตอบก็คงถามกันไม่หยุด

“แต่เอ๊ะ! มีแว่วๆ มาว่าท้องก่อนแต่งด้วยนะป้าภา นี่ฉันไม่อยากจะเมาส์เลยนะ” มะลิที่ยืนรอน้ำผลไม้ปั่น เหมือนเจอคู่ขาปากตลาดนัดเหมือนกัน ก็ยิ่งคันปากอยากพูดเรื่องของชาวบ้านไปอีก จนคนฟังอย่างสองแม่ลูกได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอากับการนินทาคนอื่นของชาวบ้านแถวนี้

“แกก็พูดไปมะลิ” บัวแก้วพูดห้ามปรามลูกค้า

“จริงๆ นะพี่แก้ว ฉันไม่ได้พูดมั่วนะ”

“ว๊าย! จริงหรอยัยมะลิ แกรู้ได้ยังไง?” พอมะลิพูดจบก็ยิ่งไปกระตุกต่อมอยากรู้ของป้าภาเข้าอีก

“จะท้องก่อนแต่ง หรือแต่งก่อนท้องก็เรื่องของเขาไหมป้า อีกอย่างสมัยนี้เขาก็รับกันได้หมดแล้วนะป้า พูดอย่างกับเขาไปฆ่าใครตาย”

ใยบัวที่เป็นถึงเพื่อนสนิทของปิ่นหยก เมื่อได้ยินทั้งสองนินทาว่าร้ายเพื่อนเธอ ก็ไม่อยากจะปล่อยให้พูดกันสนุกปาก ฟังแล้วก็ยิ่งโมโห

“เออจริง แต่ก็ยังดีกว่าพวกแย่งผัวชาวบ้านล่ะเนาะ ถ้าไปท้องกับผัวชาวบ้านค่อยว่าไปอย่างนะพี่ภา ...แม่มะลิ”

คราวนี้บัวแก้วเสริมทัพลูกสาวบ้าง ฟังดูเหมือนพูดปกป้องคนที่เสียหาย แต่คนฟังอย่างใยบัวถึงกับสะอึกกับคำพูดของแม่ตัวเอง

“เออๆ ก็คงงั้นแหละแม่แก้ว อ่ะนี่ 30 นะ” ป้าภาแม่ค้าขายหมูจ่ายเงินค่าน้ำปั่นแล้วก็เดินกลับไปที่แผงขายของของตัวเองเลย ที่ไม่อยู่ต่อปากต่อคำอีก ก็เพราะว่าลูกสาวตัวดีของป้าภาเองก็เป็นอย่างที่บัวแก้วพูดทุกอย่าง

“อ่ะนี่ ของแม่มะลิ 30 บาทจ้ะ”

“ขอบใจจ้ะพี่แก้ว งั้นฉันกลับก่อนนะ” เมื่อป้าภาเดินกลับแล้วมะลิก็เหมือนจะขาดขาเมาส์จึงได้แต่รับน้ำปั่นของตัวเองมาแล้วก็กลับบ้านไป

“เฮ้อ! คนสมัยนี้นะปากว่าตาขยิบ ทีเรื่องลูกสาวตัวเองไปเป็นเมียน้อยชาวบ้านกลับปิดเงียบ”

บัวแก้วเป็นแม่ค้าในตลาดนี้มาเกือบ 20 ปี ใครแวะผ่านไปผ่านมาซื้อของที่ร้าน ยืนกอดอกนินทาเรื่องชาวบ้านระหว่างรอน้ำรอผลไม้อยู่ เธอได้ยินมาหมดแล้ว เพียงแต่ไม่เคยเอาไปพูดต่อให้ใครฟัง

แต่วันนี้มันอดตอกหน้าสองคนนั้นไม่ได้จริงๆ อีกอย่างคนที่พวกเธอพูดถึงอยู่ก็เป็นเพื่อนกับใยบัวมาตั้งแต่เด็กๆ ด้วย

“แม่ งั้นบัวกลับบ้านก่อนนะจ๊ะ วันนี้คงไม่ได้อยู่ช่วยนะ”

ทีแรกตั้งใจว่าจะมาช่วยบัวแก้ว แต่ตอนนี้เริ่มไม่อยากอยู่ที่ร้านด้วยแล้ว สิ่งที่แม่เธอพูดใส่ป้าสองคนเมื่อกี้ มันทำให้เธอไม่กล้าสู้หน้าอยู่ที่นี่กับผู้เป็นแม่ต่อ ขอกลับไปนอนเล่นที่บ้านยังจะดีกว่า

“เออๆ กลับไปพักผ่อนเถอะ”

ร่างบางสะพายกระเป๋าเดินออกมาจากตลาดสด จากนั้นก็ขับรถกลับบ้านที่อยู่ชุมชนหลังตลาดแห่งนี้ ใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่หมาย ก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านตัวเองไป

“อ้าว บัวกลับมาเร็วจัง? เป็นไงบ้างงานแต่งเพื่อนบัวอ่ะ? เห็นเฟสยัยดาวไลฟ์สดนะ ...อลังการมากเลย” ทันทีที่ก้าวขาเดินเข้าไปในบ้านก็เจอกับยี่หวาพี่สะใภ้ของเธอที่นั่งให้นมลูกอยู่หน้าทีวี

“ก็ตามนั้นแหละพี่” คนที่ไปงานแต่กลับมาก่อนอย่างเธอก็ไม่รู้จะตอบพี่สะใภ้ว่าอย่างไรดี

“หรอ? ได้ข่าวว่าสินสอดแพงน่าดูเลยนะ เจ้าบ่าวของหยกคงจะรวยแหงเลย แต่ก็นะ... มีพ่อเป็นถึงผู้ว่าฯ จะขายหน้าได้ไง”

“บัวก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะพี่ ขอตัวขึ้นห้องก่อนนะบัวเพลียๆ”

วันนี้ใยบัวอุตส่าห์หนีออกมาจากงานได้แล้ว แต่ก็ไม่วายมีคนพูดถึงเรื่องงานแต่งของเพื่อนสนิทไม่จบไม่สิ้น ตั้งแต่หน้าตลาดจนถึงท้ายตลาด คงจะเป็นงานระดับอำเภอได้เลยล่ะมั้ง