เขยฝรั่งคลั่งสวาท

เขยฝรั่ง

คลั่งสวาท

เชียงใหม่ พุทธศักราช 2564

เสียงกดออดหน้าประตูบ้านที่ดังขึ้นมาหลายครั้ง ทำให้ ‘เจสัน’ ชายหนุ่มลูกครึ่งสเปนวัยสามสิบปีที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกของบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ตั้งอยู่ชานเมืองเชียงใหม่ ต้องเดินออกมาหน้าบ้านด้วยความสงสัย

พลันสายตาสะดุดเข้ากับเรือนร่างสุดเซ็กซี่ไม่คุ้นตาของผู้หญิงคนหนึ่ง หล่อนผมยาวสลวย สวมเสื้อเกาะอกลายดอกไม้สีม่วง อวดเนินอกขาวเนียนอวบใหญ่ กางเกงยีนส์ขาสั้นรัดสะโพกจนเห็นกลีบก้นกลมกลึง กำลังยืนกดออดอยู่หน้าประตูรั้วอัลลอยด์สีเงิน

ครั้นเมื่อเจสันเดินเข้ามาจนใกล้…

ก็ถึงกับต้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อพบว่าคนที่มากดออดเรียกอยู่หน้าประตูบ้านนั้นคือ ‘พัชชาร์’ แม่ของภรรยา หรือแม่ยายของเขานั่นเอง

“แม่พัชร์… ”

ลูกเขยอุทานเรียกชื่อแม่ยายสั้นๆ ว่า ‘พัชร์’ตามที่ลูกสาวของหล่อนเรียกจนติดปาก

“จ้ะ… แม่เอง… ”

พัชชาร์ยิ้มทักทายด้วยความดีใจเมื่อได้พบหน้าสามีของลูกสาว

“เจย์ตกใจมากใช่ไหมจ๊ะที่เจอแม่… ”

พัชชาร์เรียกชื่อลูกเขยของหล่อนสั้นๆ เช่นกัน ชื่อเล่นของเจสันก็คือ ‘เจย์’

“ครับ… ตกใจมากครับ ก็คุณแม่แอบมาเงียบๆ แบบนี้… ”

เจสันรีบเปิดประตูรับผู้มาเยือน

“ที่แม่ไม่บอกก่อน… ก็เพราะว่าแม่อยากเซอร์ไพรส์จ้ะ… ”

พัชชาร์ตอบแล้วเดินกลับเข้าไปในรถแคมรี่สีขาว ขับผ่านประตูอัลลอยด์ที่เปิดรับเข้ามาจอดคู่กับรถฟอร์จูนเนอร์สีดำคันใหญ่ของเจสัน จอดอยู่ในโรงจอดรถริมรั้ว

“แล้วยัยดาวล่ะจ๊ะ… ”

พัชชาร์ถามถึง ‘เด่นดาว’ ลูกสาวของหล่อน เพราะว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ และสัปดาห์นี้ก็มีวันหยุดยาวติดต่อกันไปจนถึงวันจันทร์

สาเหตุที่พัชชาร์ไม่บอกล่วงหน้าก็เพราะคิดว่ายังไงก็ต้องได้เจอลูกสาวแน่ๆ จึงมาโดยไม่บอกไม่กล่าวหวังเซอร์ไพรส์

“ดาวไม่อยู่ครับ ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนครับแม่พัชร์… ”

เจสันตอบ ทำเอาหัวคิ้วของแม่ยายชิดเข้าหากัน

“เอ่อ… อะไรนะ… ยัยดาวไม่อยู่… ”

พัชชาร์ทำหน้าผิดหวัง…

กลับกลายเป็นว่าตอนนี้คนที่ตั้งใจมาจะมาเซอร์ไพรส์… กลับเจอเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่า

“ใช่ครับ… ดาวไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนครับแม่พัชร์”

“อ้าว… แล้วทำไมเจย์ไม่ไปด้วยล่ะ… ”

พัชชาร์นึกสงสัย

“พอดีป๋อมเพื่อนสนิทของดาวได้รางวัลจากการชิงโชคใบเสร็จชอปปิ้งของห้างครับ ได้รางวัลตั๋วเครื่องบินสองที่นั่ง… เพื่อนก็เลยขอให้ดาวไปเป็นเพื่อนครับ… ตอนแรกผมจะซื้อตั๋วเพิ่มเองแล้วไปด้วยกัน แต่ก็ติดงานกะทันหันเลยให้ดาวไปกับเพื่อนสองคน… ”

เจสันไขข้อสงสัยของแม่ยาย

“ตายจริง… คิดว่าจะได้เจอยัยดาว งั้นคืนนี้แม่ไปนอนที่โรงแรมดีกว่า… ”

แผนของพัชชาร์จำต้องเปลี่ยนกะทันหัน

“อุ๊ย… อุตส่าห์มาถึงบ้านแล้วทำไมจะต้องไปนอนที่โรงแรมล่ะครับแม่พัชร์… บ้านผมก็มีตั้งหลายห้อง… ”

ลูกเขยรีบค้าน

“แม่รู้จ้ะว่ามีหลายห้อง… แต่ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองมันไม่งาม… ”

พัชชาร์คำนึงถึงความเหมาะสมระหว่างหญิงชาย

“ไม่เห็นจะเป็นไร… คุณแม่คิดมากไปหรือเปล่าครับ… เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมโทรหาดาว… คุณแม่คุยกับดาวก่อนนะครับ… ”

เจสันกดโทรศัพท์โทรหาภรรยา คุยกันครู่สั้นๆ เมื่อดาวรับสาย จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์มาให้แม่ยายคุยกับลูกสาว

“คุณแม่… เสียดายจัง… ไม่ได้เจอกันเลยค่ะ”

น้ำเสียงดีใจ กรอกมาจากปลายสายของหญิงสาวที่อยู่ญี่ปุ่น นานเป็นปีแล้วที่พัชชาร์ไม่ได้เจอกับเด่นดาว ครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา

“เป็นความผิดของแม่เองแหละที่ตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์หนูโดยไม่นัดกันก่อน… ก็เลยคลาดกัน”

พัชชาร์รู้สึกเสียดายเช่นกัน

“แต่ก็ไม่เป็นไรนี่คะ… แม่พัชร์จ๋ารอหนูนะคะ… พรุ่งนี้หนูก็กลับแล้วค่ะ… ”

“อ๋อ… หนูกลับพรุ่งนี้หรือจ๊ะ… งั้นก็ได้จ้ะ… ”

พัชชาร์เห็นว่าไม่นาน

“ค่ะ… คุณแม่ไม่ต้องไปนอนโรงแรมนะจ๊ะ ที่บ้านมีหลายห้องค่ะ เดี๋ยวหนูสั่งให้พี่เจย์จัดห้องให้แม่พัชร์ พี่เจย์จะดูแลคุณแม่อย่างดี… ”

เด่นดาวไม่อยากให้มารดาต้องไปพักที่อื่น

“งั้นก็ได้จ้ะ… ”

พัชชาร์ตอบ ยอมค้างคืนบ้านลูกสาวในที่สุด

“ไม่ต้องเกรงใจนะคะคุณแม่… เดี๋ยวหนูขอคุยกับพี่เจย์สักครู่ค่ะ… ”

เด่นดาวกล่าว…

“ยัยดาวขอคุยด้วยจ้ะ… ”

พัชชาร์ยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ลูกเขยสุดหล่อ สองผัวเมียคุยกับต่อมาอีกครู่สั้นๆ ก็กดวางสาย

“ผมช่วยครับคุณแม่… ”

เจสันหันมากุลีกุจอเข้าช่วยยกกระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ออกมาจากเบาะที่นั่งด้านหลังของรถโตโยต้าแคมรี่สีขาวของแม่ยาย