บทที่ 3 ร้านค้าระบบหมอเทวดา

บทที่ 3

ร้านค้าระบบหมอเทวดา

จ้าวหว่านชิงอุ้มร่างเล็กของซูเหยาเข้ามาในห้องนอนเก่าทรุดโทรมก่อนจะวางเด็กหญิงลงบนเตียงไม้ที่มีเพียงฟูกบาง ๆ ปูอยู่ ร่างน้อยไร้เรี่ยวแรงเปลือกตาหนักอึ้งจนแทบลืมไม่ขึ้นจ้าวหว่านชิงกัดริมฝีปากแน่นหัวใจบีบรัดเมื่อเห็นความอ่อนล้าของเด็กตัวเล็ก

ติ้ง!

[ตรวจพบผู้ป่วย – ซูเหยา อายุ 8 ปี]

ต้องการการรักษาโดยด่วนระบบหมอเทวดาสามารถเริ่มต้นกระบวนการรักษาได้ทันที

ยืนยันจะทำการรักษาหรือไม่?

[ยืนยัน] [ยกเลิก]

นัยน์ตาคู่สวยของจ้าวหว่านชิงเบิกกว้างนางไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว ปลายนิ้วรีบกดไปที่ปุ่ม “ยืนยัน” ทันใดนั้นแสงเลเซอร์สีฟ้าอ่อนพุ่งออกมาจากหน้าต่างระบบกวาดสแกนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของซูเหยาที่นอนอยู่บนเตียง เส้นลำแสงเคลื่อนไหวอย่างเป็นจังหวะละเอียดถี่ถ้วนราวกับมือหมอผู้ชำนาญที่ตรวจอาการทีละส่วน

[กำลังตรวจวิเคราะห์….]

[ตรวจพบภาวะขาดสารอาหารรุนแรง ภาวะขาดน้ำ ร่างกายอ่อนแรง ภูมิคุ้มกันต่ำ มีอาการบาดเจ็บเล็กน้อยจากการถูกขังในห้องมืด]

เสียงระบบเย็นเรียบดังขึ้นก่อนแผ่นกระดาษสีน้ำตาลจะค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในมือของจ้าวหว่านชิง ด้านบนเต็มไปด้วยตัวอักษรเป็นระเบียบที่เขียนโดยพู่กันเหมือนเทียบยาในสมัยจีนโบราณ

หญิงสาวก้มลงมองใบสั่งยาที่ระบุสมุนไพรและยาต่าง ๆ อย่างชัดเจน ทว่าใบหน้าของนางเริ่มแสดงความกังวลเพราะสมุนไพรหลายอย่างในใบสั่งยาไม่ใช่ว่าจะหาง่าย ๆ โดยเฉพาะในหมู่บ้านชนบทห่างไกลเช่นนี้

ราวกับระบบรับรู้ความคิดของนางจู่ ๆ หน้าต่างระบบก็เปล่งแสงขึ้นอีกครั้ง

[คุณต้องการเปิดร้านค้าระบบหมอเทวดาหรือไม่?]

หัวใจของจ้าวหว่านชิงเต้นแรงขึ้นทันทีนางไม่รีรอกดคำว่า “ใช่” ลงไปอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น หน้าต่างใหม่ก็ผุดขึ้นตรงหน้า ราวกับร้านค้าล่องหนที่เปิดอยู่กลางอากาศแถบหมวดหมู่เรียงรายเป็นระเบียบ

[สมุนไพร] [ยาสำเร็จรูป] [อุปกรณ์การแพทย์] [สกิลการแพทย์]

จ้าวหว่านชิงรีบเลื่อนสายตาไปที่หมวดสมุนไพรทันที ภายในปรากฏรายชื่อสมุนไพรจำนวนมาก พร้อมรูปภาพราคาและระดับคุณภาพที่แตกต่างกันไป บางอย่างระบุว่าพื้นฐานบางอย่างหายากและบางชนิดมีคำว่าล้ำค่ากำกับเอาไว้

โสมป่า 50 ค่าประสบการณ์

โกฐก้านพร้าว 20 ค่าประสบการณ์

รากชะเอม 10 ค่าประสบการณ์

[ยอดคงเหลือของผู้ใช้: 0 ค่าประสบการณ์]

หัวใจของจ้าวหว่านชิงแทบหยุดเต้นนางเหลือบมองซูเหยาที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง ดวงตาของเด็กน้อยปิดสนิทริมฝีปากซีดขาวราวกับขาดเรี่ยวแรงแม้แต่จะหายใจ

“ไม่…ข้าจะปล่อยให้เจ้าตายไม่ได้!”

จ้าวหว่านชิงกัดฟันแน่นพลางกวาดสายตาไปทั่วหน้าต่างร้านค้าอย่างร้อนรนจนกระทั่งสายตาไปสะดุดกับแถบข้อความเล็ก ๆ ด้านล่าง

[ผู้ใช้ใหม่พิเศษ: รับแพ็กเกจต้อนรับฟรี]

[เปิดแพ็กเกจหรือไม่?]

ทันทีที่เห็นข้อความริมฝีปากบางก็คลี่ยิ้มออกมาดวงตาคู่สวยประกายความหวัง มือของนางสั่นเล็กน้อยก่อนกดเปิดแพ็กเกจทันที แสงสีทองพุ่งออกมาจากหน้าต่างระบบกลายเป็นกล่องไม้ลายโบราณที่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้า เมื่อจ้าวหว่านชิงเปิดฝาออกภายในมีกระถางสมุนไพรเล็ก ๆ กับขวดหยกบรรจุยาอยู่

[ได้รับ: โสมป่า (คุณภาพปกติ) x3, รากชะเอม x1, ยาบำรุงกำลังเด็ก x1]

จ้าวหว่านชิงรับรู้ได้ว่านี่คือความช่วยเหลือจากที่ระบบมอบให้ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้สมุนไพรทั้งหมดที่ต้องใช้ตอนนี้หรอก หญิงสาวกุมขวดหยกไว้แน่นพลางหันไปมองเด็กน้อยวัยแปดขวบที่นอนหลับบนเตียงพลางเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ซูเหยา…เจ้าต้องรอดแน่นอน...ข้าสัญญา”

จ้าวหว่านชิงวางกล่องสมุนไพรที่เพิ่งได้รับมาจากระบบลงบนโต๊ะไม้เก่า ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นนางเปิดใบสั่งยาที่ระบบส่งมาอีกครั้งก่อนจะหยิบสมุนไพรแต่ละอย่างออกมาเรียงไว้ทีละชิ้น

[ระบบ: แนะนำให้ผู้ใช้ทำตามขั้นตอนการปรุงยาตามใบสั่งยา]

เสียงระบบดังก้องพร้อมทั้งแสดงวิธีปรุงยาเป็นแสงเรือง ๆ ราวกับตำราโบราณที่มีอักษรทองคำลอยออกมา

จ้าวหว่านชิงสูดหายใจเพราะชาติที่แล้วนางเป็นเพียงพนักงานออฟฟิศธรรมดานี่เลยถือว่าคือครั้งแรกที่นางจะลงมือปรุงยารักษาคน แน่นอนว่าโชคดีที่มีระบบคอยช่วยเหลือนาง

หญิงสาวรีบจุดไฟที่เตาเล็กใช้หม้อดินที่ขึ้นรอยร้าวตรงขอบแต่ยังพอใช้การได้ใส่น้ำสะอาดลงไป จากนั้นก็หั่นรากชะเอมเป็นชิ้นเล็ก ๆ ตามขั้นตอนที่ระบบแสดงให้ดู หลังจากใส่สมุนไพรทุกอย่างตามที่ต้องการแล้วก็เคี่ยวอย่างช้า ๆ

กลิ่นหอมขมปนหวานค่อย ๆ ลอยออกมาจากหม้อระหว่างนั้นจ้าวหว่านชิงหันไปมองซูเหยาที่นอนอยู่บนเตียง เด็กหญิงยังคงซีดเซียวริมฝีปากแห้งแตกเส้นผมพันกันยุ่งเหยิงจนดูน่าสงสาร

“เด็กคนนี้อดทนกับการถูกจ้าวหว่านชิงทำร้ายมานานเลยสินะ....ช่างน่าเวทนานัก”

หญิงสาวพึมพำกับตนเองในขณะที่นั่งเคี่ยวยา จากความทรงจำของร่างเดิมซูเหยาเป็นเด็กที่น่าสงสารและน่าเวทนายิ่งนัก บิดาละเลยทิ้งนางไว้กับแม่เลี้ยงที่แต่งเข้ามาได้แค่สามวัน ส่วนย่าและญาติคนอื่น ๆ ทั้งที่รู้ว่าจ้าวหว่านชิงทุบตีรังแกซูเหยาแต่พวกเขากลับเลือกที่จะปิดหูปิดตาเพราะกลัวว่าซูเหยาจะมาเป็นภาระ ส่วนจ้าวหว่านชิงไม่พอใจที่ถูกสามีทอดทิ้งทั้งยังมีแม่สามีคอยนินทานางจึงเอาความโกรธทั้งหมดมาลงที่ซูเหยาเด็กน้อยไร้ทางสู้...

“พวกเจ้านี่มันสวะจริง ๆ เด็กแค่แปดขวบเหตุใดถึงต้องผ่านเรื่องราวโหดร้ายมากมายเพียงนี้...”

เวลาล่วงเลยผ่านไปครู่ใหญ่ยาที่อยู่ในหม้อถูกเคี่ยวจนได้ที่ จ้าวหว่านชิงยกหม้อออกจากเตาแล้วรินน้ำยาลงในถ้วยดินเผาทิ้งไว้ครู่หนึ่งให้อุ่นกำลังดีก่อนจะยกไปที่เตียง

หญิงสาวประคองศีรษะเล็ก ๆ ของซูเหยาขึ้นใช้ช้อนเล็กค่อย ๆ ป้อนยาเข้าไปทีละน้อย เด็กหญิงในตอนแรกทำเพียงขมวดคิ้วเพราะรสขมแต่ไม่นานก็กลืนลงไปอย่างเชื่องช้าเพราะร่างกายต้องการพลังงานและกระหายน้ำ

[ระบบ: ยาส่งผลแล้ว อาการทุเลาลง 40% การรักษาสำเร็จในระดับเบื้องต้น]

จ้าวหว่านชิงรู้สึกโล่งขึ้นเล็กน้อยพลางเอื้อมไปลูบศีรษะของซูเหยาที่ค่อย ๆ หายใจสม่ำเสมอขึ้น แม้ดวงตาของเด็กน้อยยังคงปิดสนิทแต่ทว่าสีหน้ากลับดูผ่อนคลายกว่าเดิมมากนัก