ตัวประกอบ 04

เขมกร

หลังจากผมนั่งทนฟังคุณนายแบบชื่อดังอย่างนายธีโอร้องฮัมเพลงมาตลอดเส้นทาง ในที่สุดรถหรูก็เคลื่อนตัวมาหยุดอยู่หน้าบ้าน2ชั้นที่เป็นบ้านของข้าวตังสักที อ่อจริงสิไม่ต้องสงสัยกันนะครับว่าผมบอกทางมาบ้านของข้าวตังให้นายธีโอรู้ได้ยังไง ก็ไม่ยากเลยครับก็รู้มาจากไอ้เหี้ยคุณระบบนั่นแหละบวกกับความทรงจำเจ้าของตัวละครด้วยก็เลยรับรู้ได้

อ่ออีกอย่างที่ทุกคนเห็นว่าไอ้คุณนายแบบมันนั่งร้องฮัมเพลงมาตลอดทางแบบนี้ เป็นเพราะผมขี้เกียจจะคุยและตอบคำถามก็เลยนั่งเงียบแม่งเลย คนห่าอะไรพูดมากถามมากฉิบหาย เอะอะ ๆ ถาม เดี๋ยวก็ทำไมถึงกล้าด่าเพื่อนตัวเองเดี๋ยวก็ทำไมถึงมารับหมัดแทนเหรอ แป๊บ ๆ ก็ทำไมอย่างนู้นทำไมอย่างนี้ เป็นเจ้าหนูจำไมหรืออย่างไรก็ไม่รู้

แน่นอนเมื่อรถจอดสนิทมีหรือที่ผมจะอยู่บนรถกับคนน่ารำคาญอย่างนี้ต่อ ก็ต้องรีบเผ่นซิครับรออะไรล่ะ และยามที่รถจอดสนิทดีผมก็รีบคว้าข้าวของของตัวเองและเปิดประตูจะก้าวลงจากรถทันทีตามที่คิด แต่แล้วเท้าผมที่ยังไม่ทันได้แตะพื้นแขนของผมก็โดนมือของไอ้คุณนายแบบจับรั้งไว้ซะก่อน

"เดี๋ยวสิคุณ"

"อะไรอี้ก ก็ให้มาส่งแล้วนี่ไงจะเอาอะไรอีกวะ"ผมถามขึ้นพลางหันไปมองไอ้นายแบบหน้าหล่อด้วยสายตารำคาญเต็มพิกัด เพราะในตอนนี้ผมชักจะทนไม่ไหวกับไอ้พระรองคนนี้แล้ว เล้าหลือซะจริงคนยิงเจ็บแก้มที่โดนต่อยอยู่

แม่งหัวก็แตก ปากก็แตกและไอ้พระเอกแม่งก็เล่นใส่มาเต็มแรงด้วยไม่รู้พรุ่งนี้หน้าจะบวมจะช้ำแค่ไหน ที่สำคัญเลยไอ้คนที่ทำให้ผมได้แผลถึง2แผลนี้ก็เป็นคนคนเดียวกัน ซึ่งก็คือไอ้หน้าหล่อที่มันรั้งผมไว้ในตอนนี้ มันน่าโมโหไหมล่ะ

"คือว่าที่แวะร้านสะดวกซื้อเมื่อกี้ คือผมลงไปซื้ออุปกรณ์ทำแผลน่ะ"นายธีโออะไรนี้พูดถึงเรื่องที่ตัวเองแวะร้านสะดวกซื้อระหว่างทางมาบ้านผมเมื่อกี้ให้ฟัง

"แล้วยังไง"ผมเลิกคิ้วถามกลับไปหน้านิ่ง ซึ่งไอ้นายแบบหน้าหล่อพอโดนผมถามกลับไปอย่างนั้นก็พลันแสดงสีหน้าเลิ่กลั่ก คิ้วคมก็ขมวดเข้าหากันแทบจะเป็นปม สงสัยคงไม่รู้จะพูดตอบผมกลับมายังไงล่ะมั้งและเพราะแบบนี้ผมถึงเอ่ยพูดขึ้นอีกครั้ง"นี่นาย ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ปล่อยแขนด้วย จะได้ไปอาบน้ำทำแผลนอน นาฬิกาก็ใส่ไม่เห็นหรือไงว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว"

"ผมขอเข้าไปทำแผลให้ได้ไหม"

"ห้ะ?"

"คือคุณอย่าเข้าใจผิดนะ แบบว่าที่คุณต้องมาเจ็บตัวและปากแตกแบบนี้ก็เป็นเพราะคุณเข้ามารับหมัดแทนผม ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ขอก็เถอะ แต่มันก็แบบว่าอยากจะรับผิดชอบที่คุณต้องมาเจ็บตัวเพราะผมถึงสองครั้งน่ะ"

ทำไมประโยคคำพูดของไอ้หมอนี้มันแลดูฟังไม่เข้าหูจังวะ มันพูดเพราะรู้สึกผิดที่ผมมาเจ็บตัวเพราะมันจริงไหมเนี่ย

"ขอบคุณ แต่ไม่ต้องการกรุณาปล่อยแขนผมด้วย"ผมเอ่ยตอบกลับไปด้วยสีหน้ารำคาญอีกครั้ง ส่วนไอ้คุณพระรองก็ยังคงขมวดคิ้วมองมายังผมอย่างไม่เข้าใจมือก็ยังคงจับรั้งแขนผมอยู่อย่างนั้น

"คุณเป็นคนแบบนี้อยู่แล้วอย่างนั้นเหรอ"

"ห้ะ?"

ประโยคคำพูดของไอ้คุณพระรองทำเอาผมหันขวับไปมองอย่างตกใจปนไม่เข้าใจในสิ่งที่คนคนนี้พูด ก็อยู่ ๆ เล่นพูดขึ้นมาแบบนี้มันก็ต้องตกใจซิวะ ในหัวของผมตอนนี้บอกเลยเต็มไปด้วยคำถามว่าไอ้พระรองมันรู้แล้วเหรอว่าผมไม่ใช่ข้าวตังหรือว่าผมทำอะไรให้นายพระรองคนนี้สงสัยอย่างนั้นเหรอนายธีโอถึงได้ถามอะไรแบบนี้ออกมา

แล้วถ้าเกิดว่าผมโดนจับได้ว่าตัวผมไม่ใช่ข้าวตังในนิยายเรื่องอาทิตย์ครองจันทร์ระบบจะลงโทษหรือส่งผมกลับไปยังโลกของผมไหม บอกเลยตอนนี้คำถามในหัวของผมนั้นรันเต็มไปหมด แต่แล้วคำถามเหล่านี้ก็มลายหายไปเมื่อไอ้พระรองมันเอ่ยพูดต่อ

"ผมนึกว่าคุณจะเป็นคนเงียบ ๆ นิ่ง ๆ ซะอีก เห็นเมื่อก่อนเวลาเจออยู่กับนายอาทิตย์จะเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดจา ไม่นึกว่าจะเป็นคนพูดจาแรงและหัวร้อน"

"...."

ไม่รู้จะพูดตอบอะไรกับไอ้คุณพระรองนี้เลย ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่หมอนี้ยังไม่รู้ว่าผมไม่ใช่ข้าวตังตัวจริง แต่จะว่าไปผมก็ยังไม่รู้เลยนะว่าถ้าผมโดนคนอื่นจับได้ขึ้นมาผมจะโดนอะไรหรือจะโดนส่งกลับไปไหม อันนี้ผมก็ยังไม่รู้เพราะยังไม่ได้ถามไอ้เหี้ยคุณระบบเลย

'ถ้าเกิดกรณีที่โดนจับได้โดยคนที่รู้ไม่ใช่ตัวละครหลักตัวอย่างเช่นพระรองคนนี้ คุณก็จะโดนลงโทษโดยถูกทำให้ลืมตัวตนหรือก็คือความจำเสื่อมหนึ่งเดือน แต่ถ้าเป็นกรณีที่ถูกตัวละครหลักอย่าพระเอกหรือนายเอกจับได้ คุณก็จะถูกรีเซตและเริ่มต้นใหม่อีกครั้งและครั้งนี้คุณจะไม่เหลือความทรงจำจากโลกของคุณ หลังจากนั้นคุณก็จะได้สวมบทบาทข้าวตังที่แท้จริงจนกว่านิยายเรื่องนี้จะจบสมบูรณ์'

จู่ ๆ เสียงของไอ้เหี้ยคุณระบบก็ดังขึ้นอธิบายในสิ่งที่ผมสงสัยจนทำให้ผมกระจ่าง และแน่นอนเมื่อผมได้ยินในสิ่งที่ไอ้บ้าระบบนี้มันอธิบายผมก็อ้าปากค้างและเผลออุทานออกมาเสียงดังจนทำให้ไอ้พระรองหน้าหล่อนี้งง

"เหี้ยอะไรวะเนี่ย!!!"ผมไม่รู้เลยว่าตั้งแต่ผมโผล่มาอยู่ในนิยายเรื่องนี้ผมใช้คำว่าเหี้ยไปบ่อยแค่ไหน เพราะตั้งแต่เข้ามาอยู่ในร่างของข้าวตังคำคำนี้ก็ผลุดขึ้นมาในหัวของผมแทบจะตลอดเวลา

ก็ดูเอาเถอะ จะไม่ให้ผมใช้คำนี้บ่อยได้อย่างไรกัน ก็ตั้งแต่ถูกไอ้เหี้ยระบบนี้ดึงเข้ามาก็มีแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ แล้วเมื่อกี้มันคือเหี้ยอะไรกัน ถ้าถูกคนอื่นจับได้ผมจะความจำเสื่อมหนึ่งเดือน แค่นี้ก็ว่าเหี้ยพอแล้วนะที่ต้องลืมตัวตนของตัวเองเป็นเดือน ๆ แต่พอเจอไอ้ประโยคหลังที่ว่าถ้าตัวละครหลักจับได้ตัวของผมจะต้องถูกรีเซตและทำให้เป็นตัวละครข้าวตังที่แท้จริงจนกว่านิยายจะจบบริบูรณ์

ซึ่งเหี้ยมาก เพราะข้าวตังเป็นเพื่อนสนิทพระเอกอย่างอาทิตย์ มีสิทธิ์ที่อาทิตย์จะสงสัยและจับได้ง่าย ๆ เพราะแค่นิสัยของเพื่อนสนิทตัวเองเปลี่ยนไปมันก็แปลกแล้วไหมอ่ะ

เสี่ยงที่จะโดนถูกรีเซตง่าย ๆ เลยตัวกู

"อะไรของคุณเนี่ย ผมก็แค่ถามเพราะสงสัยเฉย ๆ ไม่เห็นต้องพูดคำหยาบใส่กันเลย"ไอ้พระรองมันหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อยพลางมือก็ปล่อยออกจากแขนของผมอย่างอัตโนมัติ

ส่วนผมที่พึ่งรู้ว่าตัวเองเผลออุทานออกไปก็รีบตีหน้านิ่งและกระแอมไอเบา ๆ แก้เก้อ ก่อนจะเอ่ยพูดกับไอ้พระรองหน้าหล่อเพื่อพาเปลี่ยนเรื่อง

"นายจะทำแผลให้ฉันไม่ใช่หรือไง งั้นก็รีบลงจากรถแล้วตามมาสิ อ้อแล้วอย่าลืมปิดหน้าปิดตาลงมาด้วยล่ะเดี๋ยวมีคนเห็นแล้วจำได้แอบถ่ายรูปไปทำข่าวซุบซิบขึ้นมาแล้วจะซวยเอา"ว่าจบผมก็ลงจากรถปิดประตูแล้วเดินไปเปิดประตูรัวก้าวเข้าไปในพื้นที่ของบ้าน สาวเท้าเดินตรงไปไม่นานก็ถึงประตูบานไม้ มือควานกุญแจในกระเป๋ากางไม่นานก็หยิบออกมาไขประตูบ้านที่ตอนนี้มืดสนิท ซึ่งไอ้คุณนายแบบเองก็รีบหาแมสสวมปิดบังใบหน้าพร้อมกับคว้าถุงร้านสะดวกซื้อแล้วรีบลงจากรถวิ่งตามหลังผมมาติด ๆ

ไม่นานบ้านทั้งหลังก็ถูกเปิดไฟจนสว่างจ้าด้วยฝีมือของผม อาจจะเพราะเป็นความเคยชินของตัวละครข้าวตังเลยทำให้ร่างกายของผมเคลื่อนไหวไปยังจุดเปิดไฟเองอย่างเป็นธรรมชาติ

ทันทีที่แสงไฟสว่างขึ้นผมก็เดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวยาว นายธีโอเองก็เดินตามมาทรุดตัวนั่งลงด้านข้างโดยเว้นระยะห่างกันเป็นคืบ หึ ทำอย่างกับผมเป็นตัวเชื้อโรค มือหนาของธีโอเอื้อมไปหยิบพวกอุปกรณ์ทำแผลออกจากถุงจนหมดและเริ่มลงมือแกะนั้นแกะนี้ พอได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการเป็นสิ่งแรก นัยน์ตาคมก็จ้องมองมายังผมที่นั่งขมวดคิ้วจ้องมองไอ้นายแบบหนุ่มหน้าหล่อนี้อยู่ก่อนสักพักแล้วพลางในหัวของผมก็คิดไปด้วย

ก็ว่าสิว่าทำไมผมถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าไอ้พระรองคนนี้นัก ที่แท้หน้าตาของไอ้นายแบบพระรองคนนี้เหมือนกับนายแบบที่กำลังมาแรงในโลกจริงอย่าง คุณที ที่ผมพึ่งจะไปถ่ายแบบไม่กี่วันก่อน ก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้

แม่งเหมือนกันอย่างกับแฝดเลย หรือไอ้หมอนี้จะถูกดึงเข้ามาในนิยายเรื่องนี้อย่างไม่ได้ตั้งใจเหมือนกันกับผมวะ

"นี่นายได้ชื่อคุณทีไหม"