บทที่ 7

"วันนี้มีอะไรให้กินบ้างคะ แล้วคนอื่นๆ ตื่นกันหรือยัง"น้ำเสียงนิ่งๆ กับสีหน้าเรียบเฉย แตกต่างจากกริยาหงุดหงิดเหมือนเช่นทุกวัน ชวนให้สาวใช้ใจชื้นขึ้นมาบ้าง..ถึงแม้จะแปลกใจที่ทุกทีเจ้านายสาวคนสวยจะไม่กินข้าวเช้าก็เถอะ

"คุณหนูอ้ายอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวเจียมไปแจ้งแม่ครัวให้"

"ข้าวต้มกุ้งก็ได้จ้ะ"

คุณหนูตัวปลอมหันไปสั่ง พร้อมหยิบมือถือขึ้นมาดูด้วย เพราะเมื่อวานเธอเอาแต่ดูไลน์กลุ่มบ้าน กับส่องรูปถ่าย..จึงยังไม่ได้เข้าไปดูกลุ่มไลน์อื่น

นอกจากกลุ่มfamilyแล้ว..ยังมีอีกราวๆ สี่ห้ากรุปที่ปาริชาตสิงอยู่ แต่ที่ปักหมุดไว้นอกจากกรุปครอบครัว ยังมีกรุป 'friend ตลอดไป'  ซึ่งมีสมาชิกทั้งหมดสี่คน และใช่ในนั้นมีนังตัวดีย์ ที่เป็นลูกชู้อยู่ด้วย

'กิ่งแก้ว'

ภาพโปรไฟล์ผู้หญิงหน้าหวาน ผมยาวดำสลวยดัดเป็นลอนใหญ่ ติดกิ๊บตามสมัยนิยมทั้งสองด้าน บุคลิกท่าทางเรียบร้อยในชุดเดรสสีขาวสะอาดตา จะว่าไปในอดีตหล่อนก็เคยมีไลน์ของพี่กิ่ง..ก่อนที่ฝั่งนั้นจะอ้างว่าเปลี่ยนมือถือใหม่ แล้วไลน์ของพี่เขาก็หายไป

ส่วนไลน์คนอื่นก็มีเพียงบิดากับพี่เลี้ยง...เพราะหลังจากที่เธอป่วยหนักตอนอายุสิบขวบ และป่วยเรื้อรังมาหลายปี ชีวิตจึงวนเวียนอยู่กับโรงพยาบาล และบ้านเป็นส่วนใหญ่ การเล่าเรียนจึงอยู่ในรูปแบบ home school ซึ่งในอดีตเธอเองก็เลือกลงเรียนตามหลักสูตรจากต่างประเทศ

ทว่าผลของการป่วยไข้เอื้อมนางคนเดิมจึงไร้สังคมโดยสิ้นเชิง วันๆ ไม่มีอะไรทำนอกจากดูซีรีส์ เสพข่าวตามโซเชียล นอกนั้นก็ก้มหน้าก้มตาเรียนสอบเลื่อนระดับแก้เบื่อ ถึงแม้ก่อนตายหล่อนอายุ18 ปีก็จริง ทว่ากับเรียนจบปริญญาโทจากต่างประเทศได้สองใบแล้ว!

ในระหว่างที่ปาริชาตตัวปลอมตักข้าวเข้าปาก และกำลังไล่ดูโปรไฟล์เพื่อนในกลุ่มอีกสองคนเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อหญิงสาวในชุดเดรสทำงานเรียบหรูเดินจ้ำอ้าวมายืนขนาบข้างเก้าอี้ เอื้อมนางได้แต่เหลือบตาขึ้นมองด้วยความแปลกใจ แต่ก่อนที่จะทันได้ตั้งคำถามแก้วน้ำส้มก็ถูกไอ้ผู้หญิงที่หล่อนจำได้ว่ามีสถานะพี่สาวคว้ามาสาดใส่หน้าเสียอย่างงั้น!!

"อีอ้าย อีน้องสารเลว แกไปอ่อยเฮียพิศอีกแล้วใช่มั้ย!!!"

มือเล็กขาวผ่องอมชมพูของคนที่ถูกกล่าวถึงลูบหน้าที่เลอะด้วยน้ำหวานความตกใจ ปากอิ่มได้รูปเม้มแน่น..ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ บ้านนี้มันยังไงกันนะ!!!

"นี่พี่บ้าไปแล้วหรือไงห๊ะ ทำไมต้องสาดน้ำใส่ฉันด้วย ดูซิเปียกหมดแล้ว"

"อีนังน้องเวร แค่นี้มันยังน้อยไปกับสิ่งที่แกทำ"คนเป็นพี่สาวยังชี้หน้าด่าไม่ยั้ง..อีกมือก็ควานหามือถือในกระเป๋าแบรนด์เนมใบเล็กราคาแพง ก่อนจะยื่นรูปถ่ายที่อยู่ในมือถืออันเป็นหลักฐานใส่หน้าอีกฝ่าย

ด้วยรู้นังน้องตัวร้ายหาใช่คนยอมรับอะไรง่ายๆ

ใบหน้านวลของคู่กรณีเต็มไปด้วยความสับสน..มือเรียวรีบแย่งอุปกรณ์สื่อสารของพี่มาดูใกล้ๆ

และภาพที่เห็นก็ถึงกับทำให้ดวงตาคู่สวยถึงกับเบิกกว้าง..เพราะมันคือรูปปาริชาตคนเก่าที่สวมใส่เสื้อผูกคอสีขาวเว้าลึก..โชว์หน้าท้องเรียบเนียน..ส่วนด้านล่างสวมเพียงกางเกงสีขาวที่รูปทรงคล้ายกางเกงในเอวสูงเสียมากกว่า อีกทั้งด้านหลังยังมีชายหนุ่มหน้าตี๋นัวเนียอยู่ตรงซอกคอ

มือหนึ่งของหญิงสาวถือแก้วเหล้า..อีกมือคล้องคอชายหนุ่มท่าทางเหมือนกำลัง 'สี' กันอยู่..ไม่พอใบหน้าสวยเฉี่ยวยังมองกล้องแบบจิกๆ ริมฝีปากได้รูปสีแดงจัดเผยอสุดแสนจะเซ็กซี่..สามารถให้นิยามได้ว่า

'ร่าน..ร้อน..แรด' 

น้องสาวตัวปลอมถึงกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่..ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยคำถาม และสับสนว่าไอ้ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเป็นใคร

ซึ่งไม่ต้องรอคำตอบนาน..อิงธิราผู้พี่เลือกจะด่าทอต่อทันที

"อีร่าน อีแรด..ขนาดคู่หมั้นพี่สาวก็ไม่เว้น ผู้หญิงแบบแกไม่สมควรเกิดเป็นพี่น้องใครเลยจริงๆ"

คู่หมั้นพี่สาว?

กรรมเวรอะไรของเธอกันคะเนี่ย...อีตาพี่ยมเอ้ยยยยย ช่วยเอาวิญญาณเธอกลับไปคืนให้พี่ซาตานสุดหล่อที!!!

เพียงแต่สิ่งที่หญิงสาวทำได้ตอนนี้มีทางเลือกเดียว...ก็คือการขอโทษ...ไม่ผิดก็เหมือนผิด..เพราะเธอเองก็กำลังใช้กายหยาบนี้อยู่ นั่นก็หมายถึงต้องรับผิดชอบสิ่งที่ร่างเดิมกระทำโดยไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

"อะ..อ้ายขอโทษค่ะ"

"...."

"คือ..อ้าย..ขอโทษนะคะพี่อิง อ้ายรู้ถึงพูดอะไรไปก็คงไม่ดี พี่อิงยกโทษให้อ้ายสักครั้งได้มั้ยคะ"ไม่พูดเปล่า สองมือน้อยยังพนมยกขึ้นท่วมหัว..ดวงตายาวรีคู่สวยหลับตาปี๋..แล้วเธอเลือกอะไรได้มั้ย? 

อ้ายเอ้ยอ้าย...ก่อเรื่องเก่งอะไรเบอร์นั้น

ครั้งนี้ไม่รู้ว่าจะโดนยัยพี่สาวหน้าดุตบเอามั้ย..เพียงแต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงคือการที่พี่สาวเพียงคนเดียวขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง...ปาริชาตตัวปลอมถึงกับแอบหรี่ตามองรอรับการลงโทษที่จะตามมา

"เมื่อกี้แกพูดว่าขอโทษ?"

"คะ? ค่ะ อ้ายขอโทษนะคะ อ้ายสัญญานะคะพี่อิง ต่อไปจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว"

"..."

"นะคะ ยกโทษให้อ้ายสักครั้งนะคะ please"น้ำเสียงอ่อยๆ กับแววตาอ้อนๆ ที่อิงธิราไม่เห็นมาหลายปี พาใจคนเป็นพี่อ่อนยวบ..แต่พอคิดถึงวีรกรรมสุดแสบหลายๆ อย่างที่คนเป็นน้องทำ..ใบหน้าสวยดุที่ถูกตกแต่งอย่างประณีตก็สะบัดหน้าหันหนีทันที

ยัยเด็กร่านนี่นะ รู้จักขอโทษ..สงสัยพระอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้ว!

เมื่อเจอไม้นี้เข้าไป...ร่างเพรียวระหงในชุดทำงานจึงสะบัดก้นสับเท้าทิ้งคนเป็นน้องให้ยืนทำหน้าจ๋อยๆ อยู่ที่เดิม

ขณะเดียวกันคนใช้คนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ถึงกับยืนตัวแข็งทื่อ..ด้วยคิดว่าจะเกิดสงครามกลางบ้าน..เพราะภาพที่เห็นจนชินตาคือการขว้างปาข้าวของใส่กันเหมือนที่แล้วมา!!

ณ สวนหลังบ้าน

ท่ามกลางแดดอุ่นๆ ต้นไม้ใหญ่บดบังเป็นเงา..ด้านหน้ามีบ่อปลาคาร์ป และน้ำตกปลอมขนาดใหญ่..ในเวลานี้ที่ทุกคนในบ้านต่างก็แยกย้ายไปทำภารกิจชีวิต..ร่างเพรียวระหงที่เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่..กำลังนั่งหน้ามุ่ยขัดสมาธิจับต้นชนปลายไม่ถูก

อีกทั้งความเครียดกดดันที่ได้รับมาในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ที่ไม่สามารถระบายความในใจให้ใครฟังได้..สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงแต่บ่นให้น้องปลาฟังไม่หยุด

"อ้ายเอ้ยยย..หล่อนบ้าไปแล้วหรือไง ไปยุ่งอะไรกับผัวพี่ จริยธรรมในชีวิตที่เรียนมาส่งคืนคุณครูไปหมดแล้วหรือยังไงกันนะ"เจ้าของร่างตัวปลอมถึงกับบ่นอุบอิบ มือน้อยก็จ้วงอาหารปลาโปรยให้บรรดาเจ้าปลาคาร์ปกิน..ท่าทางของน้องปลาที่แย่งกันกินก็แสนจะน่ารัก

"เป็นปลาแบบพวกแกก็ดีนะ ไม่ทุกข์ไม่ร้อนดี"เสียงหวานพึมพำคุยกับน้องปลา..ส่งผลให้ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาใหม่ชะงักเล็กน้อย..ดวงหน้าคมครามติดจะเย็นชาฉายแววประหลาดใจ เพราะพฤติกรรมที่ร้อยวันพันปีเจ้าตัวไม่เคยทำ...คู่หมั้นตัวร้ายเคยให้อาหารปลาที่ไหนกันล่ะ!

เจ้าหล่อนเกลียดสัตว์ทุกชนิด!!

"เธอพูดเพ้อเจ้ออะไรของเธอ"น้ำเสียงทุ้มอันคุ้นเคย ส่งผลให้คนตัวเล็กสะดุ้ง..ก่อนดวงตาคู่สวยจะหันไปมอง เมื่อเห็นว่าชายร่างสูงที่ยืนอยู่ เขาคือ 'พี่หมอ'

พี่ชายข้างบ้านของเอื้อมนาง...ซึ่งปัจจุบันพี่เขากำลังศึกษาคณะแพทย์อยู่ปี3 เธอจึงแซวพี่เขาว่า ‘พี่หมอ’ ตลอดมา...และพึ่งมารู้ทีหลังจากการส่องไลน์กลุ่ม 'friend ตลอดไป' ว่าพี่เขาเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของปาริชาตจะว่าโลกกลมก็ไม่ผิดนัก

“สวัสดีค่ะ พี่หมอ”เสียงหวานใสเผลอหลุดสรรพนามเก่าพร้อมรอยยิ้มกว้าง..ดวงตาสีอ่อนทรงอัลมอนด์พราวระยับ..แต่ดูเหมือนคนที่ถูกเรียกว่า ‘พี่หมอ’ จะไม่พอใจกับสรรพนามเรียกขานคำใหม่ ริมฝีปากสีแดงตามธรรมชาติตัดกับผิวสีขาวจัดเม้มแน่น..ดวงตาชี้ขึ้นเต็มไปด้วยริ้วรอยความโกรธ 

“เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว ฉันไม่ชอบ”

...

ร้อยวันพันเรื่องราวแท้ลูกสาว