บทที่ 1 ฉันมาทำอะไรที่นี่ 1.1

​

​บ้านเช่าสองชั้นแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ

สาวสวยในวัยสามสิบเอ็ดปีกำลังนอนคว่ำหน้าอ่านหนังสือนิยายที่เพิ่งออกใหม่ ตลอดการดำเนินเรื่องเพียงบทแรกเธอถึงกับสบถด่านางร้ายของเรื่องอย่างมันปาก นี่ขนาดเพิ่งอ่านหน้าแรกก็ทำเอาเธอมีอารมณ์ร่วมไปซะแล้ว มีที่ไหนตัวเองก็รวยชาติตระกูลก็ดีแต่ทำตัวต่ำทรามเสียยิ่งกว่าอะไร คนอะไรขี้อิจฉาเจอคนที่สวยกว่าก็ให้คนจัดการสั่งสอน ไม่รู้ว่าพ่อแม่เลี้ยงดูมายังไงสินะถึงได้เป็นคนแบบนี้ แล้วที่สำคัญยัยเบลล์

ฮึย!! ทำไมนักเขียนต้องมาตั้งชื่อยัยตุ้ยนุ้ยตัวร้ายเหมือนชื่อของเธอด้วยนะ เบลล์อ่านไปด่าไปแต่ก็นึกชมนักเขียนอยู่ในใจว่าถ่ายทอดออกมาดีจริง ๆ อ่านแล้วเข้าถึงตัวละครจนเธออดไม่ได้ที่จะมีอารมณ์ร่วม ด่ามันทุกบรรทัด

"เฮ้อ! ยัยตุ้ยนุ้ยเธอนี่มันนิสัยเสียจริง ๆ เลยนะคนเค้าไม่รักก็ยังดันทุลัง ไม่ดูตัวเธอซะบ้างเลยเป็นคุณหนูอะไรงี่เง่าเอาแต่ใจ แถมยังไม่คิดจะรักษาหุ่นก็รู้ละว่าชอบกินแต่เธอจะกินดะแบบนี้ไม่ได้มั้ย

ฮึย!! แล้วยังจะมีหน้าไปชอบพระเอกของเรื่องที่เป็นดั่งเทพบุตรนั่นอีก" เบลล์ที่อ่านไปด่าไปจนเรื่องมาใกล้ถึงตอนจบก็ยังด่ายัยเบลล์ตัวร้ายในนิยายไม่พัก

"ยัยตุ้ยนุ้ยเอ๊ย!! ตายไปซะก็ดีเธอทำนิสัยแย่เอง"

ปึก! เบลล์ปิดหนังสือนิยายแล้วนำมาวางที่โต๊ะเล็ก ๆ ข้างเตียง ก่อนจะพลิกไปนอนหงายพูดบ่นกับตัวเอง

"เฮ้อพักก่อนวันนี้ฉันต้องหยุดอ่านก่อนไม่อย่างนั้นฉันได้ด่ายัยตุ้ยนุ้ยจนเสียงแหบแน่ ๆ แต่ก็อย่างว่าฉันหยุดด่าเธอไม่ได้จริง ๆ แต่ก็ถือว่านักเขียนบรรยายออกมาดี ในตอนใกล้จบนักเขียนลงบทสรุปตัวร้ายอย่างยัยตุ้ยนุ้ยให้เธอตายไปอย่างโดดเดี่ยวแม้แต่ปู่ตัวเองก็ไม่มาเหลียวแล แต่ความจริงก็น่าสงสารชีอยู่เหมือนกันนะ ถ้าจะผิดก็คงผิดตั้งแต่การเลี้ยงดู

ส่วนพระเอกกับนางเอกของเรื่องนั้นก็แฮปปี้ตามสเต็ปทั้งสองคนแต่งงานมีลูกใช้ชีวิตสุขี สุขังกะละมังถังแตก..ส่วนยันตุ้ยนุ้ยก็ถูกลืมเลือนไป ไม่มีใครพูดถึงดูไปจุดจบของเธอก็น่าสงสารอยู่เหมือนกัน

เห๊อะ!!

ถ้าเธอเป็นยัยตุ้ยนุ้ยนะเธอจะเอาเวลาไปดูแลตัวเองก่อนอันดับแรกก่อนที่จะไปจับผู้ชาย เธอจะลดความอ้วน แต่ไม่ใช่เพื่อเอาใจพ่อพระเอกรูปหล่อหรอกนะ เพราะผู้ชายไม่ไร้เท่าใบพุทรา พระเอกมีคนเดียวแต่ตัวประกอบมีหลายคนเพียงแค่เธอหุ่นดีหน้าสวยไม่สวยไม่เป็นไรเพราะเธอมีเงิน เรื่องความสวยให้เป็นเรื่องของการศัลยกรรมเพียงมีเงินเธอจะอยากได้เสกให้สวยขนาดไหนก็ได้ หลังจากเธอสวยหุ่นดีเธอก็จะเอาเงินไปซื้อผู้ชายกิน เอาให้ไม่ซ้ำหน้ากันเลย

อุ๊ย!!แค่คิดใจเธอก็สั่นแล้วเบลล์คิดขำ ๆ หัวเราะคิดคักอยู่คนเดียว

และแน่นอนว่านั่นคือความคิดเธอ เบลล่านักโภชนาการ ไม่ใช่เบลล่ายัยตุ้ยนุ้ยที่คู่หมั่นรังเกียจ

ศูนย์บริการเสริมความงามแห่งหนึ่งทางภาคเหนือของประเทศ

"สวัสดีค่ะคุณป้าวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ ทานอาหารที่หนูแนะนำหรือเปล่า" เบลล่าสาวสวยนักโภชนาการที่มีชื่อเสียงทักทายลูกค้าคนสุดท้ายของวัน คุณหญิงผกามาศ ภรรยาผู้ว่าราชการจังหวัดที่เข้ามาใช้บริการที่นี่ตลอดระยะเวลาสองปีตั้งแต่เธอเข้ามาทำงานที่นี่ใหม่ ๆ

"ทานสิจ๊ะหนูเบลล์ ป้าทำตามที่หนูเบลล์แนะนำทุกอย่างเลยจ่ะดูป้าตอนนี้สิจ๊ะต้องซื้อชุดใหม่กันเลยทีเดียวเพราะชุดเก่าหลวมโพรกไปหมด " สาววัยกลางคนที่เพิ่งเข้ามาหมุนตัวสามร้อยแปดสิบองศาโชว์รูปร่างที่เปลี่ยนไปด้วยความภาคภูมิใจไม่น้อย

"ยินดีด้วยนะคะคุณป้า" เบลล่ายิ้มให้กับผู้หญิงด้วยความยินดี

"จ่ะขอบคุณหนูเบลล์ที่ให้คำปรึกษาและดูแลอย่างดี เดี๋ยวเอาไว้ป้าช่วยแนะนำพวกเพื่อน ๆ ให้มาใช้บริการที่นี่นะคะแล้วจะกระซิบบอกว่าให้เลือกใช้บริการหนูเบลล์คนเดียว"

"ขอบคุณค่ะคุณป้า วันนี้เรียบร้อยแล้วค่ะคุณป้ากลับได้เลยนะคะ นัดอีกทีเป็นเดือนหน้านะคะ"

"จ่ะงั้นป้ากลับก่อน"

"สวัสดีค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ" เบลล่าลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอเดินออกไปส่งลูกค้ากิตติมศักดิ์หลังจากกลับเข้ามาในห้องทำงาน เธอมองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะอุทานออกมา

"ตายแล้วจะหกโมงแล้วเหรอเนี่ยะ" เสียงพูดของเธอร้อนรนอันที่จริงเธอต้องกลับตั้งแต่เมื่อชั่วโมงที่แล้ว แต่เพราะว่าติดคุยเพลินทำให้ลืมดูเวลาเธอรีบปิดคอมพิวเตอร์เก็บของบนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบพร้อมที่จะทำงานวันถัดไปก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงานอย่างเร่งรีบเพราะว่ามีนัดกับแฟนหนุ่ม และตอนนี้ก็เลยเวลานัดมากแล้วไม่รู้ว่าเจ้าตัวนั้นจะโกรธหรือเปล่า

ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในระหว่างที่เธอกำลังเดินมาที่รถ สตาร์ทรถเตรียมขับออกไปยังจุดหมายปลายทางที่นัดกับแฟนหนุ่มรุ่นพี่แต่พอเห็นว่าคนรักโทรมาเธอก็กดรับทันที

"พี่กร เบลล์กำลังรีบไปนะคะต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะเบลล์ทำงานเพลินไปหน่อย" เบลล์เอ่ยขอโทษเสียงหวานหวังว่าคนรักจะเข้าใจแต่ดันไม่เป็นแบบนั้น

"วันนี้ยกเลิกนัดไปก่อนก็แล้วกันนะครับแยกย้ายกันกลับบ้านดีกว่าตอนนี้พี่เองก็เหนื่อยเต็มทีเอาไว้นัดกันวันที่เบลล์ไม่ต้องทำงานก็ได้ครับ "