ตอนที่ 5

นาราภัทรทำตาม ปลดเชือกคาดใบหูออก เผยให้เห็นใบหน้าอันแท้จริง คนมองนิ่งงันราวกับถูกมนต์สะกดภายใต้หน้ากากนั้นแอบซ่อนความงดงามไว้อย่างหมดจด ทำเอาเขาหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะมาอยู่บนเรือลำนี้ ไม่ได้เป็นดารานางแบบหรือนางเอกละครแน่หรือ

ภีมพลพยายามเก็บอาการ ปกติแล้วใบหน้าของเขาเรียกสาวๆ ได้ผลนัก ไม่ต้องเสียเงินก็มีสาวยอมทอดกายให้เชยชม อาจเพราะชื่อเสียงของเขาด้วยกระมัง ที่ทำให้สาวๆ พากันต้องการ แต่กับผู้หญิงคนนี้ สิ่งเดียวที่เจ้าตัวหวังคงเป็นเงินแน่นอน และเขาจะเอามันมาหลอกล่อให้เธอติดกับดัก

คนถูกมองกัดริมฝีปาก ไม่ชอบแววตาสีหน้าเวลาเพศตรงข้ามจ้องมา มันเหมือนต้องการปลดเปลื้องอาภรณ์แล้วลากเธอขึ้นเตียง พยายามรักษาตัวเองอย่างดีที่สุดมาตลอด เธอไม่มีวันพลาดให้ตนเองต้องตกต่ำ เกลือกกลั้วกับพวกด้านมืดหรอก สักวันเธอต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้

“จะเล่นต่อไหมคะ” เธอถามเพื่อทำลายความเงียบ และให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่ากำลังเสียมารยาทกับเธอมากเกินไป

เขาชะงักเล็กน้อย “ได้สิ ผมจะเขย่าอีกรอบแล้วกัน”

แกร๊ก

เสียงแผ่วเบาเพียงครั้งเดียวทำเอาหญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากัน แล้วช้อนสายตามอง

“คุณจงใจแกล้งฉันหรือเปล่าคะ!” นาราภัทรเริ่มไม่พอใจ

“ถ้าคุณเก่งจริงไม่ว่าผมเขย่าแบบไหนคุณน่าจะทายถูกไม่ใช่เหรอ”

คนถูกปรามาสนิ่งแล้วคิดหนัก การเขย่าของเขามันทำให้เธอหงุดหงิด ผู้ชายคนนี้เหมือนต้องการกลั่นแกล้งกัน แต่ช่างเถอะ อย่างไรเธอก็ได้เงินจากเขามาไม่น้อยในตอนนี้

“สูง!” ตอบอย่างรวดเร็ว และรออย่างใจจดใจจ่อ

เขาเปิดออกมา แต้มออกเป็นต่ำ สีหน้าคนทายนิ่งไป เหลือบมองผู้ชนะแววตาหวาดหวั่น เห็นรอยยิ้มฉาบในใบหน้านั้น เหมือนอีกฝ่ายกำลังคุมเกม และอยู่เหนือกว่าทุกทาง

“เดรสของคุณ ผมขอได้ไหม” ภีมพลพูดจบยื่นมือไปด้านหน้า เพื่อรอรับเดรสที่กำลังจะถูกปลด

มือบางเริ่มสั่นเทา แต่เธอต้องยอมทำ ไม่เช่นนั้นอาจเกิดปัญหาขึ้น เธอรูดซิบด้านหลังแล้วรูดชุดเดรสออกทางปลายเท้า วางชุดนั้นไว้บนมือฝ่ายชนะ และนั้นมันทำให้ทรวดทรงเธอเผยออกมาต่อสายตาชายแปลกหน้า บราเซียเกาะอก รวมถึงซับในลูกไม้สีเดียวกับชุด ชวนให้หลงใหล อยากยกมือปกปิดทว่านาราภัทรเลือกทำตรงกันข้าม เธอหย่อนกายลงนั่งตามเดิม เชิดหน้าประดุจนางพญา หากเราไม่เกรงกลัว ชายคนนี้คงไม่กล้าทำอะไร

ทรวดทรงปรากฏต่อสายตา ภีมพลลอบกลืนน้ำลายลงคอ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ไม่เคยพบใครคนไหน หุ่นและหน้าตาช่างบาดหัวใจแบบนี้ ไม่อยากคิดหากได้มานอนกกกอด จะมีความสุขสักแค่ไหนกัน ถ้าต่อรองให้เธอมาขึ้นเตียงได้ คงดีไม่น้อยเลย เสียกี่ล้านเขาก็ยอม แต่มันติดตรงที่แววตาเจ้าตัวบ่งบอกอย่างดี คนอย่างเธอไม่มีวันขายตัวเพื่อเงินแน่นอน

“อยากเล่นต่อหรือเปล่าครับ เพราะถ้าคุณแพ้อีกครั้งต่อไปคุณอาจจะลำบากใจ ที่จะถอดชิ้นส่วนติดตัวสองชิ้นนั้น” เขาส่งสายตาไปทางทรวงอกซึ่งโผล่พ้นบราเซียออกมากับซับในตัวจิ๋วที่ปกปิดดอกไม้งามแทบไม่มิด

เธอไม่อยากยอมแพ้ ผู้ชายคนนี้น่าหมั่นไส้นัก เห็นก็เอาไปไม่ได้ เป็นไงเป็นกันชนะสักตาเธอก็ได้เงินเพิ่มมาอีกแสนแล้ว เท่านี้ก็มีเงินใช้หนี้ให้ชัยวุฒิมากพอ

“ยัง!”

ชายหนุ่มลอบยิ้ม แล้วเขย่าลูกเต๋าต่อ คราวนี้เสียงกระทบแก้วดังสามครั้ง แล้ววางลงตรงหน้า รอให้อีกฝ่ายทาย

“ต่ำ!” เธอมั่นใจมาก