บทที่3.คำท้าทายที่ยอมไม่ได้เลย(จริงๆ)

“จะไปไหนกันล่ะจ้ะ นิสาจะได้แต่งตัวถูก” นิสาตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม เธอไม่ค่อยได้ออกไปไหนตอนกลางคืน เพราะคนที่บ้านเป็นห่วง แต่วันนี้ทางสะดวก พ่อกับแม่ไปธุระต่างจังหวัด ก็เลยจะขอสุดเหวี่ยงสักวันแก้ความเหงาเมื่อต้องอยู่คนเดียวในบ้าน

“อรนัดไว้หลายคนเลยนะ มีแผนกเราแล้วก็แผนกอื่นๆ ด้วยอีกสองสามคน ไปหลายๆ คนสนุกดี แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปไหนดี ไว้ค่อยนัดกันอีกทีแล้วกัน แต่เรื่องแต่งตัวนิสาจัดเต็มได้เลย อรก็ไม่ยอมน้อยหน้า ใครเหมือนกันจ้า” อรอุมาพูดยิ้มๆ ด้วยความอารมณ์ดี

“โทร. มาบอกนิสาด้วยแล้วกันจะไปไหน นิสาจะได้ตามไปถูก”

“จ้ะอรจะโทร.ไปบอก ถ้าตกลงกันได้จะไปที่ไหนกันดี นิสาแต่ตัวสวยๆ รอไว้ได้เลย เผื่อมีผู้ชายตาถึงจะได้มีแฟนกับเขาเสียที” อรอุมากล่าวล้อเลียน

“แหม...เสียดายวันนั้นยังไม่หาย พี่หมวยน่าจะรออรอีกซักแป๊บนึง อรเลยอดได้เห็นท่านประธานสุดหล่อ ได้ยินมาว่าติดอันดับ1ใน10ของโลกเชียวนะ แต่คุณเจหล่อพอๆ กับคุณโดมไหมล่ะนิสา”

“ใคร! ใครหล่อ ขออีกทีได้ไหมอร นิสาไม่ทันได้ฟังหน่ะ กำลังทำงานติดพันอยู่”

“ก็คุณเจรามี่ไงหล่อพอๆ กับคุณโดมไหม วันนั้นนิสาเข้าไปพร้อมกับพี่หมวยนี่”

“อ๋อนึกว่าใคร อืม...ก็หน้าตาดีนะ เสียอย่างเดียวเท่านั้นแหละ”

“คุณเจมีข้อเสียตรงไหนเหรอ อรว่าไม่มีใครเพอร์เฟคได้เท่าคุณเจอีกแล้วนะ”

“จะอะไรซะอีกล่ะ หยิ่งจะตาย มองคนอื่นอย่างดูถูกไง สายตาเหยียดๆ มองมาแต่ละทีกดให้เราดูต่ำต้อยชัดๆ”

“บ้า! นิสาก็ไปว่าเขา ตาคุณเจออกจะหวานหว๊าน แค่สบตาด้วยยังกลัวใจจะละลายเลย”

“แหวะ... หวานตรงไหน นิสามองยังไงก็ไม่เห็น ที่เห็นน่ะมีแต่แววตาดูถูกเราชัดๆ”

“นิสาอาจจะไม่ชอบผู้ชายแบบนั้นไง แต่อรชอบอะ... คนอะไรไม่รู้ยิ่งมองยิ่งอยากกอด ไหล่หนาๆ กล้ามเป็นมัดๆ กัดซะให้จมเขี้ยว แค่คิดน้ำลายก็สอจวนจะหยดแล้วล่ะ”

“เป็นเอามากนะอรเนี่ย เดี๋ยวนิสาฟ้องพี่เอกเลย อรปลื้มคุณเจรามี่ ดูสิว่าพี่เอกจะว่าไง”

“อย่าฟ้องพี่เอกเลยนะอรขอร้อง ก็แค่ผู้ชายในฝัน ที่ไม่มีทางอยู่ในความเป็นจริงได้สักหน่อย แค่คิดเฉยๆ ไม่จริงจังอะไรหรอก คนอย่างคุณเจคงไม่มองผู้หญิงอย่างเราๆ เครื่องบินกับดอกหญ้ามันอยู่ห่างไกลกันนะ แค่เก็บเอาไว้ฝันเฉยๆ จ้า” อรอุมารีบแก้ตัวเพราะอรอุมากับพี่ชายของเธอกำลังคบหาดูใจกันอยู่

“ไปดีกว่า ยิ่งพูดยิ่งเข้าเนื้อ อรไปซาวน์เสียงคนแผนกอื่นก่อนนะ เราจะไปวาดลวดลายที่ไหนดี” อรอุมาพูดจบก็เดินหนีไป ทิ้งเพื่อนสาวที่หัวเราะชอบใจนั่งอยู่เพียงลำพัง

นิสาเก็บของใช้ส่วนตัวเตรียมกลับบ้าน เมื่อใกล้เวลาเลิกงานอุปกรณ์ความสวยความงามที่ขาดไม่ได้เต็มถุงผ้าใบใหญ่ เธอก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ก่อนจะลุกออกจากที่นั่ง ฉวยถุงผ้ามาถือไว้ เดินตรงไปยังลานจอดรถพนักงาน แล้วขับเคลื่อนรถยนต์กลับบ้าน

ระหว่างทางก็แวะซื้อของกินติดมือเข้าไปในบ้านด้วย เนื่องจากบิดาและมารดารวมทั้งเอกภพเดินทางไปต่างจังหวัด เพื่อร่วมงานแต่งงานญาติสนิท แต่นิสาไปไม่ได้ เธอลางานไม่ทัน เพราะมันกะทันหันหญิงสาวถอยรถยนต์เข้าไปจอดภายในบ้าน คว้าเอากระเป๋าสะพาย และถุงของกินที่วางอยู่ข้างตัว เดินเข้าบ้านวางของทุกอย่างลงบนโต๊ะ แล้วจึงเดินขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องนอน เธอถอนใจแรงๆ รอบตัวมีแต่ความเงียบ นานๆ จะอยู่คนเดียวในบ้านจึงรู้สึกว่าบ้านมันกว้างจนเดินไม่ทั่ว หลังเปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆ เธอจึงเดินลงมาจากชั้นบน เดินเลยเข้าห้องครัว เพื่อหาอาหารใส่ท้องแก้ความหิว อาหารในถุงถูกถ่ายใส่จาน เธอถือจานยำรสเด็ดมานั่งหน้าโทรทัศน์จอใหญ่

กดรีโมทเปิดโทรทัศน์เพื่อดูรายการที่กำลังถ่ายทอด เป็นเพื่อนคลายเหงา มือกดรีโมทเปิดเปลี่ยนช่องๆ ไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย จนเจอข่าวของท่านประธานคนใหม่เข้าพอดี ข่าวซุบซิบดังกระฉ่อน ถึงความเป็นคาสโนว่าเปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้า ในทุกๆ ประเทศที่ชายผู้นั้นเดินทางไปแข่งขันประชันความเร็ว มักจะมีเรื่องฉาวๆ เกี่ยวพันกับผู้หญิงเสมอ นิสานึกหมั่นไส้ในใจ เมื่อชายผู้นั้นไม่เห็นจะมีดีอะไร ทำไมสาวๆ ต่างพากันคลั่งไคล้ เธอดูข่าวฉาวของเจรามีตาไม่กะพริบ