บทที่2.อุบัติเหตุยะไม่ได้อ่อย..

“สำรวจผมจนพอใจหรือยังครับ ถ้าพอใจก็ลุกขึ้นได้แล้ว หนัก หนักเอาเรื่องเหมือนกันนะครับคุณนี่”

นิสาลืมตาโพลง เธอรีบทรงตัวลุกขึ้นยืน แต่เพราะทั้งเขาและเธอยังไม่ได้ตั้งหลักดีพอ เธอจึงล้มลงไปทับเขาอีกครั้ง คราวนี้หน้าอกคัพซีกระแทกอัดเต็มเบ้าหน้า เพราะความตกใจซ้ำสอง นิสาเลยดิ้นรนเหมือนคนบ้า เธอเสียววาบ!! เมื่อปลายจมูกแหลมๆ ซุกซบตรงหน้าอกอวบพอดี ทำให้เกิดความอาย ผิวแก้มร้อนฉ่า มือที่ดันแผ่นอกของเจรามี่ไว้ พยายามดันตัวเองขึ้นไปยืนให้ได้ แต่แล้วเธอก็พลาดซ้ำ เป็นครั้งที่สาม...เธอวางมือในส่วนที่ไม่สมควรแตะต้องเป็นอย่างยิ่ง ความรู้สึกแรกที่ได้สัมผัส คือความแข็งแกร่งร้อนระอุจนมือของเธอแทบพอง เธอจึงรีบชักมือกลับ และตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล

หลังจากลุกขึ้นยืนได้สำเร็จ นิสารีบสำรวจตัวเอง เธอเงยหน้ามองคนที่ชนกันจนล้ม ดวงตากลมโตค่อยๆ เบิกกว้าง รีบยกมือปิดปากเพื่อกลั้นเสียงวี๊ด

“คุณ!”

เจรามี่ทรงตัวลุกขึ้นยืน หลังจากที่นิสากระโจนออกไปห่างๆ หล่อนทิ้งไว้แค่เพียงกลิ่นหอมๆ และความร้อนจากการสัมผัส ชายหนุ่มรู้สึกรุ่มร้อน อุณหภูมิระอุร้อนไปทั่วอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ความร้อนทั้งหมดวิ่งไปรวมยังจุดกึ่งกลางร่างกาย ชายหนุ่มแปลกใจตัวเอง เขาไม่ใช่ละอ่อนสอนขัน แค่สัมผัสบางเบาจะทำให้เกิดอารมณ์กำหนัดขึ้นมาได้ เขาแอบสำรวจผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอกันมาก่อน

เขานั่งรอแผนกสุดท้ายที่ต้องเข้ามารายงานผลการทำงาน รออยู่เป็นนานสองนาน ยังไม่มีใครมาเข้ามาพบ จึงลุกออกมายืดเส้นยืดสาย แต่เมื่อเดินออกมาพ้นห้องประตูห้อง ก็เจอสาวสวยคนหนึ่งกำลังยืนอวดโฉมอยู่หน้ากระจก ขนาดเห็นแค่ด้านหลังยังรู้ว่าหุ่นดีชวนมอง มองไกลๆ เห็นไม่ชัด จึงขยับเดินเข้ามาใกล้ แต่ทว่าในขณะนั้นเอง นิสาก็หมุนตัวกลับมาอย่างรวดเร็วจนไม่ทันได้ตั้งตัว จึงเกิดการปะทะอย่างแรง จนทำให้ล้มลงไปกองที่พื้นด้วยกันทั้งคู่

“ลงทุนน่าดูเลยนะครับ แต่ขอโทษ ผมไม่เกินเลยกับคนใต้บัญชา มันเสียการปกครองน่ะ...แต่ถ้าเจอกันข้างนอก นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง” เสียงแข็งกระด้างกล่าวเหยียดหยัน

“มันเป็นอุบัติเหตุยะฉันไม่ได้อ่อย ฉันไม่ต้องลงทุนขนาดนั้น ถ้าคิดจะเรียกร้องความสนใจจากใครซักคน” นิสาตอบเสียงสะบัด เธอไม่คิดจะทน หากถูกดูแคลนซึ่งหน้า

“มันอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ด้วยสิ ผู้หญิงสมัยนี้มีวิธีการเข้าหาผู้ชายแปลกๆ”

“คุณไม่ใช่สเปคฉันค่ะ และที่สำคัญฉันไม่ต้องอ่อยใครหรอก”

“ถ้าตรงสเปคก็ไม่แน่ใช่ไหมครับ?”

“ฉันขอโทษที่ชนคุณล้ม มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ ฉันจะไม่ได้ตั้งใจขอบให้จบแค่นี้นะคะ บอกตรงๆ ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบที่คุณว่าสักนิด มันไร้สาระ” นิสาพูดตัดบท เธอไม่อยากพูดเรื่องส่วนตัวกับคนแปลกหน้า

“ผมรับคำขอโทษของคุณก็แล้วกันครับ แต่ก็ต้องขอบคุณๆ ด้วยที่ช่วยแก้อาการง่วงนอนของผมหายเป็นปลิดทิ้ง เล่นเอาตาค้างเลยเชียวล่ะ” เจรามี่กล่าวตอบยิ้มๆ เขาชี้นิ้วที่สัดส่วน ที่ช่วยปลุกเขาจนตื่นจากการง่วงซึม

นิสาเบิกตาโต เธอยกมือขึ้นปิดส่วนสงวน แล้วจึงกระทืบปลายเท้าถี่ๆ ด้วยความขัดใจ

“ของจริงรึเปล่าก็ไม่รู้นะ สมัยนี้ผู้หญิงนิยมเสริม จนผู้ชายอย่างผมยังแยกไม่ออก อันไหนของจริง...อันไหนสิลิโคน”

“ของจริงยะ...แม่ให้มาตั้งแต่เกิด” นิสาแอ่นอกอวดด้วยความภูมิใจ แต่แล้วก็รีบกอดอกตัวเองไว้แน่น เมื่อสายตาคมกริบทอดมองมายังหน้าอกอวบอิ่มของตัวเอง

“ขอโทษค่ะคุณเจ พอดีพี่หมวยลืมเอกสารไว้ เลยทำให้มาช้า เราไปคุยกันต่อในห้องนะคะ” เสียงพี่หมวยขัดจังหวะ ก่อนที่นิสาจะปะทะคารมกับเจรามี่อีกครั้ง นิสาจึงรีบตัวเดินเลี่ยงไปเงียบๆ

“นิสาตามพี่เข้ามาข้างในหน่อย คอยจดรายละเอียดการประชุมให้พี่หน่อยจ้ะ” พี่หมวยหันมาเรียก เมื่อลูกน้องสาวไม่เดินตามมา หญิงสาวจึงจำต้องเดินตามคนทั้งสองคนเข้าไปในห้องทำงานโอ่อ่าอย่างเซ็งๆ