ฤทธิ์สวาททัณฑ์ลวง บทที่2 1/5

พันแสงเป็นทหารเกณฑ์ นานนับเดือนถึงจะกลับมาบ้าน ปล่อยให้เมียสาวอาศัยอยู่กับแพรวาน้องสาว เมื่อทั้งพ่อและแม่จากลาไปเพราะอุบัติเหตุ ทิ้งให้พี่น้อง2คนต่อสู้ปากเหยี่ยวปากกามาเพียงลำพัง แพรวารักเรียนเธอเก็บสตางค์ช่วงปิดเทอม ทำงานพิเศษรับจ้างทุกชนิด แลกกับเศษเงินเพื่อเก็บไว้ใช้สอยยามที่โรงเรียนเปิดเทอม ภาคการเรียนนี้เป็นภาคการเรียนสุดท้าย ก่อนที่เธอจะเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย และมันเป็นความฝันสูงสุดของตัวเอง

ความคิดของเด็กสาววนเวียนอยู่แต่ภาพที่เห็นเมื่อคืน รสพิศวาสหอมหวาน มันชวนให้เธออยากรู้อยากเห็น ตามประสาวัยรุ่นเลือดลมสูบฉีด แต่ความกลัวในใจมีมากกว่า เพราะหากเธอถลำลึกลงไป ความฝันทุกอย่างคงพังทลายลง เพราะความลุ่มหลงในรสราคะ เธอจึงพยายามปัดความสนใจในสิ่งที่เธออยากรู้ออกไปจากใจให้สำเร็จ ตั้งใจมั่นว่าจะเดินตามความฝัน แม้มันจะคอยแวบๆ ไปบ้างก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เมื่อมันเป็นแค่ความคิดในหัวสมองของเธอเอง

คืนฝนพร่ำ

เสียงฟ้าร้องคลื่นๆ สายฝนโปรยลงมาเป็นละออง แพรวานอนพลิกตัวกระสับกระส่ายบนที่นอนเก่าๆ เมื่อเกสรพี่สะใภ้ยังไม่กลับเข้ามาในบ้าน เวลาที่นาฬิกาข้างฝาบ้านเดินเร็วเหมือนติดปีก อีกไม่กี่นาทีก็จะย่างเข้าสู่วันใหม่ แต่ก็ยังไม่เห็นเงาของพี่สะใภ้จะกลับมาเสียที

เสียงอ้อแอ้ของผู้หญิงขี้เมาคนหนึ่งดังอยู่ด้านหน้าบ้าน เธอมุดออกจากมุ้งเก่าๆ ชะโงกหน้าดูผ่านช่องหน้าต่าง และมองเห็นพี่เกสรกำลังเดินโซซัดโซเซโดยมีคนแปลกหน้าประคองเข้ามาภายในบ้าน

“แพร!! เปิดประตูให้พี่หน่อย”

ร่างสมส่วนรีบวิ่งออกไปเปิดประตูบ้านด้วยความรวดเร็ว จนลืมไปว่าตัวเองแต่งตัวไม่เรียบร้อย มีแค่ชุดนอนเก่าๆ บางๆ บนร่างกายแค่นั้น และแสงไฟนีออนจากข้างถนน สาดส่องเข้ามาถึงจุดที่ยืนอยู่ จนมองเห็นคนแปลกหน้าชัดเจนขึ้น ใคร?!! เธอถามตัวเองในใจ ผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นและไม่เคยพบ ร่างสูงใหญ่กำยำ ใบหน้าคมคายมีเครารำไรที่ปลายคาง จมูกโด่งตาคมดุ เขาประคับประคองพี่เกสรไว้ในวงแขนแบบแนบแน่นและน่าเกลียดสำหรับความรู้สึกของเธอ

“พี่สาวเธอเมา ฉันก็เลยอาสามาส่ง” เสียงทุ้มๆ เอ่ยบอก หลังเขาสำรวจเด็กสาวตรงหน้าแบบละเอียด วงหน้าเล็กๆ จิ้มลิ้มผิวเนียนนวล และน่าปรารถนาเมื่อได้กลิ่นอายบริสุทธิ์โชยออกมาจากร่างเน่งน้อย

“ค่ะ... ส่งพี่สรให้แพรเถอะค่ะ แพรจะดูแลพี่สรเอง คุณ...”

“ไม่ต้องเสือกอีแพร!! เด็กๆ ไปนอนเลยไปกูจะให้คุณครูสเขาดูแลกูเอง” เสียงตวาดจากร่างอ่อนระทวยในอ้อมแขนของชายแปลกหน้าดังขึ้นแบบชัดเจนไม่ได้อ้อแอ้เมามายเหมือนก่อนหน้านั้น

“พี่สร...”

“ไม่ต้องมายุ่งกับกู!! หุบปากให้สนิทด้วย เรื่องนี้ถึงหูพี่พันมึงโดนกูตบล้างน้ำแน่อีแพร” ดวงตายาวรีจ้องใบหน้าของแพรวานิ่งๆ จนเธอเองยังขยาด เมื่อไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอก็ช่างสิ ไม่อยากจะสนใจซักนิด แค่เป็นห่วงเพราะอยู่ใต้ชายคาเดียวกันแค่นั้น ผู้หญิงหยำฉ่าแบบเกสร ไม่รู้พี่พันแสงไปคว้ามาทำเมียได้อย่างไร?!! เมื่อเธอสำส่อนมั่วผู้ชาย ชื่อเสียงฉาวโฉ่จนใครๆ ก็รู้ มีไม่รู้แค่พี่ชายของเธอเท่านั้น

“ตามใจ...แพรไปนอนก็ได้” เธอสะบัดใบหน้าหนี ถอยหลังกลับเข้าห้องและล็อกกลอนประตูห้องตัวเองอย่างแน่นหนา โดยไม่รู้ว่าสายตาวาววามของครูสมองเธอไปจนลับสายตา

“ไปห้องสรเถอะค่ะคุณ” เสียงแหบกระเส่าเอ่ยชิดแผงอก มือไม้ซุกซนเริ่มคืบคลานตามเนื้อตามตัวของอีกฝ่าย

ครูสเดินตามแรงลากจูงของผู้หญิงแปลกหน้าที่หิ้วเขามาจากบาร์เหล้าในตัวเมือง ชายหนุ่มเบื่อหน่ายชีวิตเพราะรอบตัวมีแต่คนรุมล้อม จึงหนีจากวงล้อมของผู้หญิงที่เข้ามารุมทึ้งเขา เป็นเพราะสมบัติพวงท้ายที่ติดมากับนามสกุลดังของตัวเขาเอง “ดิออน” ใครๆ ก็รู้จักดีเมื่อชายหนุ่มเป็นผู้นำในวงการธุรกิจ เขาสร้างแบรนด์ของตัวเองและมีวางจำหน่ายทั่วโลก เมื่อสินค้าไอทีกำลังเป็นที่ต้องการ ผลิตภัณฑ์ของ “ดิออน” กำลังติดตลาดและสร้างผลกำไรมหาศาล ทำให้เขากลายเป็นมหาเศรษฐีเพียงแค่ชั่วข้ามคืน แต่...มันไม่มีเรื่องอะไรตื่นเต้นเลยซักอย่างในชีวิต