บทนำ

หลังจากการวางแผนอย่างรัดกุมมานานกว่าครึ่งปี ในที่สุด ‘หลิวฟ่านซี’ สารวัตรสืบสวนแห่งกรมตำรวจ

พร้อมด้วยลูกน้องคนสนิท ผู้กองเฉินห่าว ผู้หมวดอู๋ทง และ จ่าเว่ยซู ก็นำทีมกองปราบบุกเข้าทลายแก๊งมาเฟียข้ามชาติ ที่ลักลอบขนยาเสพติดล็อตใหญ่เข้ามาในประเทศได้สำเร็จ

จนสามารถควบคุมตัวผู้ก่อการร้ายและของกลางทั้งหมดได้ที่เกาะร้างแห่งหนึ่ง ห่างจากแผ่นดินใหญ่ออกไปหลายไมล์ทะเล

ทว่าภาพสุดท้ายที่หลิวฟ่านซีเห็น กลับเป็นภาพของผู้กองเฉินห่าว ที่เป็นทั้งรุ่นพี่และลูกน้องคนสนิท กำลังล้วงหยิบไฟแช็คขึ้นมาเพื่อที่จะจุดบุหรี่สูบ โดยลืมไปว่าทั่วทั้งบริเวณนั้นเต็มไปด้วยวัตถุไวไฟ

‘ตูมมมมมมม’

วินาทีนั้นเอง เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ ประกายไฟสีแดงฉานแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างจนมอดไหม้เป็นจุล ภาพเบื้องหน้าของสารวัตรหลิวและผู้ร่วมทีมทั้งสามคน ดำสนิทเหมือนกับมีใครมาดับไฟอย่างกะทันหัน เป็นการปิดฉากของสารวัตรสืบสวนพร้อมกับลูกน้องในทีมที่ทำงานอย่างหนักมาร่วมสิบปี…

นี่คืออาการจอดับ?...

หรือว่าตายไปแล้วกันแน่?...

ทว่าแค่ชั่วเพียงอึดใจ เบื้องหน้าของหลิวฟ่านซีก็พลันสว่างวาบขึ้นมา ก่อนจะปรากฏทิวทัศน์ที่ดูไม่ต่างอะไรกับห้วงอวกาศเวิ้งว้างที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวนับล้านดวง

“ยินดีต้อนรับคุณหลิวฟ่านซีสู่ห้องทำงานของผู้ดูแลระบบ...ขออธิบายให้ฟังแบบง่าย ๆ เท่าที่สติปัญญาของมนุษย์จะเข้าใจได้ คือในเวลานี้คุณได้ตายไปแล้ว แต่ทางระบบกลับไม่มีชื่อของคุณและเพื่อนร่วมงานอีกสามคน ในรายชื่อผู้เสียชีวิต...บางทีอาจมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น”

ปกติแล้วหลิวฟ่านซีมักจะเป็นคนที่มีสติเฉียบไว ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว แต่คราวนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ถ้าจะบอกว่าไม่ตกใจเลยก็เป็นการโกหกตัวเองเกินไป

ครั้นพอตั้งสติได้ เธอก็รีบตอบกลับไปด้วยความโมโห

“อ่อ...หมายความว่าจริง ๆ แล้วฉันยังไม่ถึงที่ตาย แต่เป็นเพราะความผิดพลาดของทางระบบ ดังนั้นการที่ฉันถูกส่งมาที่นี่ ก็เพื่อมาทำข้อตกลงและหาทางชดเชยให้อย่างนั้นสินะ”

สายตาก้มลงสำรวจตัวเองที่บัดนี้เป็นเพียงร่างโปร่งแสง ไร้ซึ่งกายเนื้อ แปลว่านี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแต่อย่างใด

“คุณช่างเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ง่ายจริง ๆ แบบนี้ก็น่าจะตกลงกันได้โดยไม่ต้องเปลืองเวลา เอาเป็นว่าทางเราไม่สามารถส่งคุณกลับไปยังร่างเดิมในช่วงเวลาที่จากมาได้ ดังนั้นจึงได้เลือกร่างใหม่ที่ในห้วงมิติอื่นที่น่าจะเหมาะสมให้แทน และเพื่อเป็นการชดเชยกับความผิดพลาด ชีวิตใหม่ของคุณจะแสนสุขสบาย มีคนคอยปรนนิบัติ ทรัพย์สินเงินทองก็มีให้ใช้สอยไม่ขาดมือ เหมือนได้ใช้ชีวิตเกษียนก่อนวัยอันควร!”

หลิวฟ่านซีครุ่นคิดตาม ช่างเป็นข้อเสนอที่ฟังดูไม่เลวเลยจริง ๆ

“แล้วฉันมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้อีกรึเปล่าล่ะ?”

“ถ้าให้ตอบตามตรงก็คือ...ไม่มี ดังนั้นถ้าคุณไม่เลือกไปเกิดใหม่ตามที่ระบบจัดการให้ ดวงวิญญาณของคุณก็จะแตกดับสูญสลายไป แต่ถ้าตอบตกลงตอนนี้ ทางเราจะมอบทักษะพิเศษให้ติดตัวไปด้วยเป็นของแถม!”

“หืม? ทักษะอะไรกัน?”

หลิวฟ่านซีรีบถามกลับไปด้วยความสนใจ บางทีชีวิตใหม่อาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด ยิ่งถ้ามีทักษะพิเศษติดตัวไปด้วย แบบนี้มันก็เหมือนมีตัวช่วยให้สะดวกสบายมากยิ่งกว่าเดิมไม่ใช่หรือไง

ทันใดนั้นภาพความฝันในวัยเด็กที่อยากเป็นผู้กล้าต่างโลกก็ผุดขึ้นมาในสมอง...

“ทางระบบจะสุ่มเลือกทักษะให้เหมาะสมกับร่างใหม่ของคุณ จะว่าไปเพื่อนคุณอีกสามคนก็ตอบรับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

“นี่แปลว่าฉันจะได้เจอกับทุกคนอีกครั้งอย่างนั้นใช่ไหม!?” ดวงตาของหลิวฟ่านซีเปล่งประกายด้วยความยินดี ถึงแม้ที่ผ่านมาไอ้ตัวปัญหาพวกนั้นจะสร้างความลำบากให้เธอไม่ใช่น้อย แต่ทั้งสามก็ไม่ต่างอะไรกับคนในครอบครัวที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาหลายปี พอได้ยินข้อเสนอเช่นนี้เลยคิดว่าก็ไม่ได้แย่อะไร

“แน่นอน...ไปถึงก็ได้เจอหนึ่งในนั้นเลย ส่วนอีกสองคนต้องตามหาเอาเอง แต่หาตัวไม่ยากหรอกนะ เอาเป็นว่าก่อนที่ทางระบบจะส่งคุณไปเกิดใหม่ จะมีภาพเหมือนของทั้งสามคนให้ดู คุณจะได้ตามหาตัวพวกเขาถูกยังไงล่ะ”

ในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ หลิวฟ่านซีจึงได้แต่ทำใจพยักหน้ายอมรับ

สวรรค์มีตา เธอยังได้ไปต่อ อย่างน้อยหลังจากนี้ก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย หญิงสาวได้แต่คิดปลอบใจตัวเอง...

ทว่าระหว่างที่ระบบกำลังนับถอยหลัง 5...4...3

เตรียมส่งดวงวิญญาณของหลิวฟ่านซีไปยังจุดหมายปลายทาง ผู้ดูแลระบบก็ฉายภาพร่างใหม่ของเหล่าลูกน้องคนสนิททั้งสามให้ได้เห็น ทั้งผู้กองเฉิน ผู้หมวดอู๋ทง และจ่าเว่ยซู

หลิวฟ่านซีได้แต่อ้าปากค้าง ครั้นจะตอบปฏิเสธก็ไม่ทันการเสียแล้ว...

“เฮ้ย! นะ...นี่มัน! เดี๋ยวก่อนสิ ร่างของไอ้พวกนั้น!...แล้วแบบนี้ร่างของฉันล่ะ??!!”

เบื้องหน้าปรากฏภาพของเชาเชาตัวสีขาวปุกปุย ตามด้วยภาพของลูกสุนัขทิเบตันมาสทิฟฟ์สีน้ำตาลและสีเทาเข้ม

อย่าบอกนะว่าเธอเองก็ต้องไปเกิดเป็น ‘สุนัข’ เหมือนกับทั้งสามคนนั่น!

ทว่ายังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ส่งเสียงร้องโวยวายออกมา ระบบก็นับถอยหลังจนถึงศูนย์

วินาทีนั้น...ภาพเบื้องหน้าก็ดับมืดสนิทลงอีกครั้ง...