ฮูหยินสุดป่วนกับก๊วนหมาโฉด เล่ม 4

ในคืนที่เงียบสงัด ในห้องหนังสือของจวนตระกูลหาน หานซิงเยว่นั่งอยู่หลังโต๊ะไม้แกะสลัก ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งดุจผืนน้ำ แต่ดวงตากลับฉายแววเฉียบคม เสียงฝีเท้าเบา ๆ ทางนอกห้องดังขึ้น ก่อนที่จิ่งสงจะก้าวเข้ามาในห้อง

"ท่านแม่ทัพ ข้าได้รวบรวมหลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับการทุจริตของอี้หย่งจินและไป๋เสียนเว่ย ทั้งบันทึกการรับส่งเงิน และรายชื่อผู้เกี่ยวข้องเอาไว้เรียบร้อยแล้วขอรับ"

ริมฝีปากของหานซิงเยว่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง "ดี ส่งหลักฐานทั้งหมดไปให้ขุนนางฝ่ายตรวจการ”

“แล้วเรื่องคุณหนูอี้ล่ะขอรับ นางกล้าวางแผนการทำร้ายคุณหนูหลิวถึงเพียงนั้น ท่านแม่ทัพจะจัดการเช่นไร” จิ่งสงรู้ดีว่าปกติเจ้านายของตน เวลาลงมือแต่ละครั้งล้วนเด็ดขาดและยากจะรับมือ แม้ไม่เคยคิดจะหาเรื่องสตรี แต่อย่างน้อยก็ควรหาทางสั่งสอนอีกฝ่ายให้หลาบจำสักหน่อยไม่ใช่หรือ?

เหมือนกับเรื่องของฉู่เหมาบัณฑิตตกอับผู้นั้น หลังจากที่โดนทรมานอย่างหนักจนยอมรับสารภาพความผิดทั้งหมด เขาก็ถูกท่านแม่ทัพทารุณกรรมและสั่งลงโทษด้วยการตัดลิ้นจนกลายเป็นคนพิการ โทษฐานที่พูดจาใส่ร้ายคุณหนูหลิวและถูกเนรเทศไปยังชายแดนที่ทุรกันดาน

ส่วนคุณหนูก็มีท่านหญิงเสวียนชิงช่วยเป็นธุระจัดการให้ ด้วยการให้กู้อวิ๋นปิงแต่งงานกับคนเสเพลอย่างหานเหอรุ่ย ทำให้ชีวิตของนางไม่ต่างอะไรกับการตกนรกทั้งเป็น

หานซิงเยว่ใช้นิ้วเคาะที่โต๊ะเบา ๆ ดวงตาทอประกายแข็งกร้าวขึ้นมาชั่วขณะ ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ลงมือจัดการกับอี้ฮวาอี๋เพราะไม่มีหลักฐานเอาผิดนางโดยตรง อีกทั้งยังคิดจะจับปลาใหญ่อย่างอี้หย่งจิน จึงยังไม่ได้ลงมือทำอะไร แต่ในเมื่อเวลานี้อีกฝ่ายเริ่มมีการเคลื่อนไหว เขาเองก็คงต้องจัดการลงดาบจัดการสักที

"ข้ามีงานสำคัญให้เจ้าทำ"

จิ่งสงค้อมกายเล็กน้อย "ท่านแม่ทัพโปรดสั่งมาเถิดขอรับ"

หานซิงเยว่ยิ้มบาง "ก่อนหน้านี้ข้าได้ข่าวจากเถ้าแก่ร้านผ้าเฉิงชุนว่าอี้ฮวาอี๋ เพิ่งสั่งซื้อผ้าไหมปักลายดอกลี่ฮวา[]สีชมพูอ่อน นำเข้ามาจากเมืองซูโจว นางคงตั้งใจจะใส่ไปร่วมงานเลี้ยงชมดอกไม้ของไทเฮาเป็นแน่"

"ผ้าไหมปักลายดอกลี่ฮวาสีชมพูอ่อนหรือขอรับ?" จิ่งสงทวนคำ

"ใช่ ให้เจ้าไปกว้านซื้อผ้าชนิดนี้มาทั้งหมด ไม่ว่าจะมีเท่าไหร่ก็ตาม อย่าให้เหลือแม้แต่เพียงชิ้นเดียว"

“ขอรับ” จิ่งสงรับคำหนักแน่น แม้จะไม่รู้ถึงแผนการของผู้เป็นนายว่าคิดจะทำสิ่งใด แต่เขามั่นใจว่าหลังจากนี้จะต้องมีเรื่องสนุกให้ดูเป็นแน่

หลายวันต่อมา อี้ฮวาอี๋ก็สั่งให้คนนำผ้าที่เพิ่งซื้อมาไปตัดชุดยังร้านตัดเสื้อชื่อดังของเมืองหลวง เมื่อไปถึงสาวใช้รีบยื่นม้วนผ้าไหมปักลายดอกลี่ฮวาสีชมพูอ่อนให้กับช่างตัดเสื้อประจำร้านตามคำสั่งที่ได้รับ

“คุณหนูของข้ากำชับมา ชุดที่สั่งตัดนี้จะต้องเป็นชุดที่ดูสง่างามและงดงามที่สุด”

ช่างตัดชุดรีบรับผ้าไปด้วยรอยยิ้ม “ข้าจะตั้งใจทำให้ดีที่สุดขอรับ”

หลังจากนั้นไม่นาน อี้ฮวาอี๋ก็ได้ชุดใหม่ที่นางตั้งใจจะใส่ไปงานเลี้ยงชมดอกไม้ที่วังหลวง นางลองชุดด้วยความตื่นเต้น หันซ้ายหันขวาดูตัวเองในกระจกด้วยความพอใจ

"คุณหนูช่างโชคดีจริง ๆ ที่ได้ผ้าผืนนี้มา ข้าได้ยินว่าที่ร้านผ้าเฉิงชุนมีผ้าลายดอกลี่ฮวาพับนี้เพียงแค่พับเดียวเท่านั้น ส่วนร้านอื่น ๆ ในเมืองล้วนไม่มีขายแม้แต่ม้วนเดียวเลยเจ้าค่ะ” สาวใช้พูดพลางจัดชายกระโปรงให้เรียบร้อย

อี้ฮวาอี๋หมุนตัวเบา ๆ ชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนปักลายดอกลี่ฮวาสีชมพูอ่อนพลิ้วไหวตามการเคลื่อนไหว นางกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ พลางยิ้มกว้าง “หึ ๆ มันก็แน่นอนอยู่แล้ว งานนี้ใคร ๆ ต่างก็ต้องการหาผ้าลายดอกลี่ฮวา เพื่อใส่ให้เข้ากับงานเลี้ยงชมดอกไม้ที่ไทเฮาตั้งใจจัดขึ้น โชคดีที่ข้าเป็นลูกค้าประจำของร้านผ้าเฉิงชุน เถ้าแก่เลยเก็บผ้าผืนนี้เอาไว้ให้ข้า”

สาวใช้อีกคนกล่าวเสริม "ชุดนี้งดงามมากจริง ๆ รับรองว่าคุณหนูจะต้องเป็นที่จับตามองด้วยความอิจฉาอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ"

ขณะเดียวกัน ไป๋เสียนเว่ยสามีของนาง ก็กำลังยุ่งอยู่กับงานใหม่ในตำแหน่งที่เพิ่งได้รับแต่งตั้ง เขาได้รับมอบหมายให้ดูแลการค้าขายของราชสำนัก ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เกี่ยวข้องกับการจัดการเส้นทางการค้าและการเก็บภาษีสินค้านำเข้า การเลื่อนขั้นครั้งนี้ทำให้เขามองเห็นโอกาสทอง ในการสร้างอำนาจและความมั่งคั่งให้กับครอบครัว

ทั้งนี้เป็นเพราะเส้นสายและอำนาจของรองเสนาบดีอี้หย่งจิน ที่ช่วยผลักดันให้ลูกเขยเจริญในหน้าที่การงาน อี้ฮวาอี๋จึงตั้งใจสร้างมิตรภาพกับสตรีสูงศักดิ์คนอื่น ๆ ในงานชมดอกไม้ เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดี และปูทางให้สามีในวงการขุนนางต่อไปในอนาคต

เมื่อถึงวันงานเลี้ยงชมดอกไม้ที่จัดขึ้นในวังหลวง คู่สามีภรรยาจึงเดินทางไปร่วมงานด้วยใบหน้าชื่นมื่น อย่างน้อยเรื่องการเลื่อนขั้นของไป๋เสียนเว่ยก็ช่วยให้อี้ฮวาอี๋รู้สึกดีขึ้นบ้าง หลังจากที่นางต้องเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันกับเรื่องสมรสพระราชทานของหลิวฟ่านซีและหานซิงเยว่ ที่ไม่เข้าใจว่าทำไมสตรีอย่างหลิวฟ่านซี ดูภายนอกแสนจะธรรมดาและไร้ความสำคัญ แต่กลับสามารถครอบครองหัวใจของแม่ทัพผู้ทรงอำนาจอย่างหานซิงเยว่ได้...

รถม้าของเหล่าบรรดาผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย ต่างแล่นเข้ามาจอดยังด้านหน้าพระราชวัง แบ่งออกเป็นสองฝั่งระหว่างชายหญิง งานนี้ก็เหมือนเช่นเคย หลิวหยวนไม่คิดจะมาร่วมงาน ส่วนหลิวฮูหยินเองก็ยุ่งวุ่นวายกับการเตรียมงานแต่งของบุตรสาว เลยส่งหลิวฟ่านซีกับเสี่ยวเป่ามาร่วมงานแทน

งานเลี้ยงชมดอกไม้ที่จัดขึ้นในวังหลวง สถานที่ที่ใช้จัดงานอยู่ในสวนดอกไม้ที่รายล้อมไปด้วยดอกลี่ฮวาสีขาวบริสุทธิ์กำลังเบ่งบานราวกับจะแข่งขันกัน สายลมอ่อนพัดเอากลิ่นหอมเหล่านั้นให้ลอยกระจายไปทั่ว สร้างบรรยากาศให้รื่นรมย์และสดชื่นยิ่งนัก

บรรดาสตรีสูงศักดิ์ที่ได้รับเชิญมาเข้าร่วมงาน ต่างสวมใส่ชุดและเครื่องประดับที่หรูหรางดงาม บ่งบอกถึงฐานะและความสำคัญของตนเอง พวกนางพากันเดินเล่นในสวน พลางพูดคุยกันเบา ๆ ในขณะที่สายตาก็สำรวจดอกไม้ที่บานสะพรั่งรอบตัวไปด้วย