บทที่ 6 ผ่านมานานแล้ว

วันนี้เป็นครั้งแรกที่หลี่เหมียนเหมียนได้นั่งรับประทานอาหารร่วมกับสามีของตนเอง แน่นอนว่าเรื่องนี้ย่อมต้องเกี่ยวข้องกับนักพรตจูกัง เขาได้เตือนสติฮูหยินผู้เฒ่าเอาไว้ว่า

"ท่านทำผิดธรรมเนียมมามากมายนัก มีบ้านใดบ้างยกย่องอนุกดข่มภรรยาเอกเพราะเรื่องผิดธรรมเนียมเช่นนี้จึงทำให้เจ้าที่ไม่พอใจและทำให้เกิดเรื่องราวร้าย ๆ ขึ้นมา คำเตือนนี้ข้าเตือนด้วยหวังดีหากท่านไม่เชื่อก็จงเตรียมใจรับเรื่องราวร้าย ๆ ที่จะเกิดขึ้นในภายหน้าเถิด"

เรื่องที่นักพรตจูกังทำนายฮูหยินผู้เฒ่าย่อมไม่กล้าละเลยดังนั้นวันนี้นางจึงยินยอมให้หลี่เหมียนเหมียนนั่งร่วมโต๊ะรับประทานอาหารและให้อนุทั้งสองของฟู่เฉาคอยปรนนิบัติ

หลี่เหมียนเหมียนแสร้งใช้งานคน

"อนุฮัวตักน้ำแกงให้ข้าเพิ่มสักหน่อย"

อนุฮัวสีหน้าไม่พอใจแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสามีนางย่อมไม่กล้าแสดงออก ส่วนอนุหลงก็จำเป็นต้องเป็นคนรินน้ำชาปรนนิบัติ การปรนนิบัติฮูหยินผู้เฒ่าและสามีนางย่อมยินดีแต่มิใช่หลี่เหมียนเหมียนคนนี้

ในยามที่อนุหลงรินน้ำชาให้สามีตั้งใจเป็นอย่างยิ่งว่าจะส่งสายตาหวานเชื่อมยั่วยวนเขาแต่ฟู่เฉากลับมองเพียงหลี่เหมียนเหมียนคนเดียวเท่านั้น

เพราะว่าบัดนี้ต้นขาของเขากำลังถูกนิ้วเรียวของหลี่เหมียนเหมียนไต่ไล้ และท่าทางยั่วยวนของหลี่เหมียนเหมียนที่ทำอย่างเหนือชั้นจนฮูหยินผู้เฒ่าไม่สังเกตทำให้ฟู่เฉาแทบจะพานางกลับเรือนเพื่อจัดการนางให้หนำใจแล้ว

หลี่เหมียนเหมียนรู้ว่าตนเองจุดไฟร้อนในร่างกายของสามีสำเร็จก็แสร้งยกมือขึ้นจับศีรษะแล้วเอ่ยว่า

"วันนี้เหมียนเหมียนเหมือนจะไม่สบาย อย่างไรต้องขอตัวก่อนแล้วเจ้าค่ะ"

ฟู่เฉาได้ยินเช่นนั้นก็เป็นห่วงนางมาก ถึงกับเอ่ยว่า

"ท่านแม่เช่นนั้นลูกขอพาเหมียนเหมียนไปพักผ่อนก่อน"

หลี่เหมียนเหมียนลุกขึ้นยอบกายคำนับผู้เป็นแม่สามี เดินไปไม่กี่ก้าวก็แสร้งเซล้มจนฟู่เฉาต้องโอบประคองไว้

"เหมียนเหมียนเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"

หลี่เหมียนเหมียนเอ่ยว่า

"ท่านพี่อุ้มข้าได้หรือไม่เจ้าคะ ข้าไม่มีแรงแล้วเมื่อสักครู่คงเพราะดื่มสุราจอกนั้นกับท่านพี่ไป"

ในยามที่เอ่ยคำนี้นางยังเป่าลมที่ปลายหูของเขา ฟู่เฉาใบหูร้อนฉ่าใบหน้าแดงจัดร่างกายอ่อนระทวยแต่ก็ยังเข้มแข็งพอที่จะรีบอุ้มหลี่เหมียนเหมียนขึ้นมา

นางปรายตามองอนุทั้งสองแล้วตีสีหน้าร้ายกาจจ้องพวกนางอย่างเป็นต่อ อนุฮัวโกรธจัดจึงเผลอเอ่ยคำที่ไม่เหมาะสมออกมา

"ท่านพี่ นางเสแสร้งเจ้าค่ะ หลี่เหมียนเหมียนกำลังเสแสร้ง"

ฟู่เฉาหันขวับไปมอง เขาย่อมไม่ชอบใจที่อนุฮัวกล่าวเช่นนั้น

"เจ้าคิดว่าข้าโง่จนมองมารยาหญิงไม่ออกหรือ ผู้ใดก็รู้ว่าเหมียนเหมียนของข้าร่างกายอ่อนแอเพียงใด กลับไปที่เรือนของพวกเจ้าแล้วสำนึกผิดเสีย"

ความจริงเพราะหลี่เหมียนเหมียนกระตุ้นกำหนัดฟู่เฉาตั้งแต่ตอนที่พวกเขากินข้าวคำแรกแล้ว นางพยายามใช้สองเต้าอวบอั๋นสัมผัสที่แขนของเขา มือข้างหนึ่งยังปะป่ายไปยังแท่งหยกที่อยู่ภายใต้ร่มผ้าไปมาทั้งยังชวนฟูเฉาดื่มสุรารสร้อนแรงที่นางหมักขึ้นเอง

แน่นอนว่าในสุราย่อมมียากระตุ้นกำหนัดผสมอยู่เล็กน้อย ของสิ่งนี้มีเพียงฟู่เฉาเท่านั้นที่ได้กินเพราะฮูหยินผู้เฒ่าไม่ดื่มสุรามาหลายปีเพราะสุขภาพที่ไม่ค่อยดีของนางนั่นเอง

ฟู่เฉาถูกกระตุ้นเช่นนี้จึงหน้ามืดตามัว อยากจะลิ้มลองริมฝีปากจิ้มลิ้มของหลี่เหมียนเหมียนแทบจะขาดใจ

อนุทั้งสองได้แต่กรีดร้องอยู่ในอก ไม่มีโอกาสเอ่ยคำใดได้อีกได้แต่มองดูฟู่เฉาอุ้มหลี่เหมียนเหมียนจากไป

ระหว่างทางที่เดินมาหลี่เหมียนเหมียนก็สอดมือเข้าไปในสาบเสื้อของฟู่เฉาอย่างหน้าไม่อาย นางเอ่ยว่า

"ท่านพี่ข้ารู้สึกร้อนเหลือเกินเจ้าค่ะ คงเป็นเพราะไม่ได้ดื่มสุรามานาน อา...ตัวของท่านตรงนี้เย็นยิ่งนัก"

นางสัมผัสเนื้อแข็ง ๆ บริเวณหน้าอกของเขาตรงนั้นยังมีเสื้อตัวในปิดกั้นเอาไว้ทว่าหลี่เหมียนเหมียนก็สามารถลูบหัวนมของเขาได้อย่างชัดเจน

"อ๊ะ เหมียนเหมียน ชะ ช้าก่อน"

หลี่เหมียนเหมียออดอ้อน

"ท่านพี่เหมียนเหมียนคิดถึงท่านเจ้าค่ะ"

กล่าวจบนางก็ขยับตัวจูบที่ปลายคางของเขาแผ่วเบาจากนั้นก็ดึงมือของตนเองขึ้นมาดูดพร้อมกับมองหน้าเขา ฟูเฉาก้มลงมองนางพอดีกับจังหวะที่นางดูดนิ้วอย่างกระหายท่าทางนั้นยั่วยวนเหลือเกินแล้ว

ดวงตาของนางปรือเยิ้มท่าทางดูดนิ้วนั้นก็ช่ำชองทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่ม แท่งหยกแข็งจนแทบปริแตก

"เหมียนเหมียนดูเหมือนเจ้าจะเปลี่ยนไป"

น้ำเสียงนั้นแหบพร่าเพราะเต็มไปด้วยอารมณ์ หลี่เหมียนเหมียนยิ้มแล้วเอ่ยว่า

"เพราะคิดถึงท่านตลอดเวลา ที่ผ่านมาอยู่ในเรือนสิ่งที่อยู่ในใจเพียงแต่คิดว่าจะปรนนิบัติท่านพี่อย่างไรให้ท่านมีความสุข ท่านพี่เจ้าขา ก่อนข้าออกเรือนแม่สื่อให้ตำราเล่มหนึ่งมาก่อนหน้าไม่เคยเปิดอ่านจึงไม่รู้ว่ามีสิ่งใดอยู่ในนั้น ทว่าหลังจากที่ได้ลองอ่านแล้วพบว่าข้าสามารถทำให้ท่านพี่มีความสุขได้แล้วเจ้าค่ะ"

วาจากำกวมของนางทำให้ฟู่เฉาหัวใจเต้นระรัว สองขาของเขาก้าวเร็วยิ่งกว่าวิ่งไม่นานก็พานางมาจนถึงเรือนของตนเอง เพียงเปิดประตูเข้าไปเขาก็ใช้เท้าปิดดังโครม หลี่เหมียนเหมียนบัดนี้ใช้นิ้วที่เปียกชื้นของนางลูบไล้บริเวณแผงอกแกร่งของเขาแล้ว

"ตำราที่เจ้าว่าคือสิ่งใดหรือ"

หลี่เหมียนเหมียนเอ่ยท่าทางเอียงอายทว่ามือกลับคลึงหัวนมของฟู่เฉาไม่หยุด

"ข้าแสดงให้ท่านดูดีหรือไม่เจ้าคะ"

ฟู่เฉาเป็นหนุ่มบ้างานในสายตาหลี่เหมียนเหมียน เรื่องบนเตียงเขาไม่เคยศึกษามาก่อน การร่วมหลับนอนกับภรรยาทั้งสามที่ผ่านมาเขาเพียงแต่ยัดแท่งหยกเข้ารูจากนั้นก็กระทำตามใจตัวเองในท่าเดียวจนเสร็จและแทบไม่เคยถูกภรรยาแตะต้องมาก่อนคราวนี้ถูกนิ้วร้อนของหลี่เหมียนเหมียนคลึงเคล้าทำให้เขาแทบเป็นบ้า

"จะ เจ้าจะทำสิ่งใด"

หลี่เหมียนเหมียนยิ้มพร้อมกับแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากไปมาจนน้ำลายชุ่มฉ่ำ จากนั้นนางก็เอ่ยเสียงหวาน

"ท่านพี่ห้ามขยับนะเจ้าคะ ข้าจะทำให้ดู ห้ามแตะต้องข้าจนกว่าข้าจะอนุญาตท่านทำได้หรือไม่เจ้าคะ"

เพราะเขาอยากรู้ท่าทางของนางที่ประหลาดไปและดูมีเสน่ห์ดึงดูดเขาเช่นนี้ทำให้ฟู่เฉายิ่งอยากรู้

"อา ได้สิ ได้ ข้าจะไม่แตะต้องเจ้าจนกว่าเจ้าจะยินยอม"

"เช่นนั้นดูให้ดี ๆ นะเจ้าคะ"

ฟู่เฉามองดูหลี่เหมียนเหมียนถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือเพียงเสื้อตัวในสีขาวบาง ภายในห้องยังจุดตะเกียงพายุสว่างจ้าทำให้เขามองเห็นหัวนมสีชมพูรำไรอย่างเต็มตา

แท่งหยกที่ว่าแข็งแล้วในครานี้กลับแข็งขึ้นมาอีก

หลี่เหมียนเหมียนดูดนิ้วของตนเองยั่วเขาจากนั้นก็ดึงนิ้วออกมาคลึงหัวนมตัวเองเล่นพร้อมกับครางเสียว

"จะ เจ้า...ทำ...อา"

เพียงนางหยอกเย้ากับนมของตัวเองก็ทำให้เขาเสียวไปทั้งร่าง ฟู่เฉาประหลาดใจและตื่นเต้นจนพูดไม่ออกแล้ว

"ตามตำราที่ว่านี้ เหมียนเหมียนจะทำเพื่อท่านพี่ทุกอย่างเจ้าค่ะ ท่านเพียงเป็นผู้ชมก่อนในคราแรกจากนั้นพวกเรา..."

หลี่เหมียนเหมียนใช้นิ้วเปียกบี้หัวนมตัวเองจนแข็งตั้ง ผ้าเนื้อบางเพียงถูกน้ำลายเล็กน้อยก็เปียกชื้นแนบกับหัวนมจนทำให้แท่งหยกของฟู่เฉาชี้โด่ขึ้นมา หลี่เหมียนเหมียนก้มลงมองจากนั้นก็ค่อย ๆ ดึงกระโปรงของตัวเองลง

"อา...เจ้าไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในหรือ"

เมื่อเขาเห็นหอยอวบอูมของนางเต็มสองตาฟู่เฉาก็ดวงตาเบิกกว้างจ้องไม่วางตา เขาคุ้นเคยกับสิ่งนั้นของนางแต่ก็เป็นแต่เพียงในความมืด ทุกครั้งย่อมดับตะเกียงจนหมดแล้วกระทำการยัดแท่งหยกเข้าไปตามสัญชาตญาณ

หลี่เหมียนเหมียนดึงฟู่เฉามานั่งที่เก้าอี้ ในขณะที่นางปีนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะกลมกลางห้องแยกขาออกให้เขาเห็นได้ชัดเจน

"สิ่งนี้ท่านพี่เคยเห็นหรือไม่เจ้าคะ ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านทำให้เหมืยนเหมียนมีความสุขได้"

"ยะ...ยังไง"

"ก้มลงมาดูสิเจ้าคะ"

หลี่เหมียนเหมียนแยกขาออกอวดเนื้ออวบอูมที่นางโกนขนจนเกลี้ยงเพื่อต้อนรับเขา จากนั้นก็ใช้สองนิ้วแหวกกลีบแคมออกจากกัน เผยให้เห็นติ่งไตสีแดงฉ่ำน่ากินตรงกลาง

ลมหายใจร้อนผ่าวของฟู่เฉากำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกลำคอแห้งผากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หลี่เหมียนเหมียนค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าไปในร่องรักกระทั่งน้ำหวานของนางฉ่ำเยิ้ม

"ซี้ดดด อา ท่านพี่เจ้าขารูนี้ที่เคยถูกท่านกระแทก ต้องการท่านเหลือเกินแล้ว"

ฟู่เฉาหายใจติดขัดมองหลี่เหมียนเหมียนเคลื่อนนิ้วเข้าออกช้า ๆ พร้อมกับแลบลิ้นออกมาด้วยความรู้สึกกระหาย หลี่เหมียนเหมียนมองเขาที่แสดงออกชัดเจนว่าตื่นเต้นพร้อมกับครางเสียงกระเส่า

"เหมียนเหมียนเจ้าเป็นอันใด"

"ข้าเสียวเจ้าค่ะ อา...เสียวซี้ด ท่านพี่แบบนี้ทำให้ข้าเสียว"

หลี่เหมียนเหมียนเอ่ยพร้อมกับมีสีหน้ายั่วยวน ฟู่เฉาแทบจะกระโดดครุบร่างของนางแล้วแต่เขารับปากหลี่เหมียนเหมียนว่าจะเป็นผู้ชมที่ดีหากนางไม่อนุญาตเขาก็ไม่อาจแตะต้องนางได้ อีกทั้งความรู้สึกที่ได้ดูนางทำเช่นนี้ทำให้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

"ซี้ด ท่านพี่อยากลองสัมผัสข้าหรือไม่เจ้าคะ"

ฟู่เฉาพยักหน้าหลี่เหมียนเหมียนเอ่ยว่า

"เช่นนั้นสัมผัสข้าเหมือนที่ข้าทำสิเจ้าคะ"

ฟู่เฉาหัวใจเต้นระรัวมือของเขาค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาหาร่องหอยหยาดเยิ้มของหลี่เหมียนเหมียน หญิงสาวดึงมือออกแล้วเปลี่ยนมาคลึงนมของตัวเองเด้งสะโพกขึ้นมาพร้อมกับครางเสียวไม่หยุด

"อื้อ ท่านพี่เจ้าขาสอดนิ้วเข้ามาเจ้าค่ะ"

หลี่เหมียนเหมียนครางออกมาทันทีด้วยความเสียวซ่านในตอนที่นิ้วของฟู่เฉาค่อย ๆ แหวกแคมเข้าไปในรูเสียว น้ำหวานของหลี่เหมียนเหมียนไหลเยิ้มออกมาจนร่องเปียกแฉะ หญิงสาวคลึงนมของตนเองแรงขึ้นพร้อมกับส่ายสะโพกไม่หยุด

"ซี้ด อา อย่างนั้นเจ้าค่ะ ขยับนิ้วสิเจ้าคะ ขยับเข้าออกเจ้าค่ะ"

ฟู่เฉาบังเกิดอาการทนไม่ไหว ร่องหอยอวบสีแดงกำลังยั่วเย้าปลายลิ้นของเขาให้ลิ้มลอง เขาขยับมาใกล้จ้องมองและดึงนิ้วไม่หยุด หลี่เหมียนเหมียนเห็นท่าทางนั้นก็เอ่ยออกมา

"แลบลิ้นออกมาสิเจ้าคะ แล้วเลียหอยให้เมียหน่อยเจ้าค่ะ"

หลี่เหมียนเหมียนแอ่นร่องอวบอูมขึ้น ฟู่เฉายังคานิ้วในร่องของนางจากนั้นก้มลงมาดูดร่องแคมโดยพลัน หลี่เหมียนเหมียนเสียวจนสั่นสะท้านแม้ฟู่เฉาจะยังไม่คล่องแคล่วเรื่องการใช้ลิ้นแต่เพราะว่านางผ่านเรื่องนี้มานานเป็นชาติแล้วจึงทำให้เสียวจนแทบจะเสร็จ

หลี่เหมียนเหมียนสั่งให้ฟู่เฉาดึงนิ้วออกจากนั้นนางก็เอ่ยเสียงสั่น

"ท่านพี่อยู่เฉย ๆ นะเจ้าคะ เมียจะควบขี่ลิ้นของท่านพี่เอง เมียงี่จะตายอยู่แล้ว...ซี้ด"