บทนำ

บทนำ

"คัต!"

"วันนี้ก็ยังทำดีเหมือนเดิมเลยนะครับ"

ผู้กำกับหนุ่มเอ่ยชมดาราสาวที่อายุน้อยอย่างชื่นชม อายุแค่ 28 ปีแต่กลับมากฝีมือจนเขายังต้องอึ้งกับการแสดงของเธอ อนาคตของเธอในฐานะการแสดงจะต้องรุ่งโรจน์อย่างแน่นอน

"ขอบคุณนะคะ ถ้าเสร็จแล้วฉันขอตัวเลยนะคะ"

"ครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ"

'ไป๋อวี้' ดาราสาวมากฝีมือที่เพิ่งเข้าสู่วงการได้ 2 ปี ได้บอกลาผู้กำกับมือฉมัง เธอขึ้นไปนั่งบนรถตู้ที่ใช้โดยสารเป็นประจำด้วยความอ่อนเพลีย ก่อนจะหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องโปรดขึ้นมาแล้วกดเข้าแอพนิยาย นิ้วเรียวสวยเลื่อนหน้าจออยู่เป็นนานก่อนจะพบนิยายที่เธอเพิ่งอ่านได้ไม่กี่ตอน คนเขียนเองก็ยังเขียนเรื่องนี้ไม่จบ เธอจึงต้องอ่านรายตอนซะก่อน อยากจะรีบซื้ออีบุ๊กใจแทบขาดเพราะอยากรู้จุดจบของนางเอกในเรื่อง ไป๋อวี้รู้สึกว่านางเอกในเรื่องควรจะเป็นตัวร้ายเสียมากกว่า มีคนคนรักอยู่แล้วแต่ยังไปยุ่งกับคนที่รู้ทั้งรู้ว่าชอบตัวเองอีก นางเอกที่ชอบโปรยเสน่ห์ ใช้ความรักของคนอื่นเป็นเครื่องมือจะมีบั้นปลายชีวิตยังไงกันนะ เธออยากจะรู้จริง ๆ เลย

หากว่าเทียบกับผู้หญิงสมัยนี้ก็คงต้องบอกว่าเป็นผู้หญิงที่สวยเลือกได้ พระเอกก็โหดดุกร้าวใจ ส่วนพระรองที่ถึงแม้จะตาบอดแต่ก็แสนดีที่หนึ่ง แต่ที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องเธอกลับคิดว่าเป็นฮูหยินของพระรอง ซึ่งชื่อก็ดันมาเหมือนกับเธอซะด้วย จะไม่ให้สงสารได้ยังไงก็เพราะเธอต้องแต่งงานกับพระรองที่ไม่ได้สนใจหรือรักเธอเลยสักนิด เขาเอาแต่พุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่สหายสนิทในวัยเยาว์ โดยไม่รู้เลยว่าสหายผู้นั้นคิดจะแต่งงานกับพระเอกต่างหากเล่า!

ผู้หญิงที่เข้ามาแทรกกลางระหว่างคู่สามีภรรยานั้น ไป๋อวี้ถือว่าเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ ต่อให้ทั้งสองจะไม่ได้รักกันเพราะถูกคลุมถุงชน แต่อย่างไรทั้งคู่ก็แต่งงานกันแล้ว ต่อให้เป็นสหายก็ต้องมีระยะห่างถึงจะถูก

"ฮึ่ย! โมโหแทน ทำไมนักเขียนถึงเขียนให้นางเอกกลายเป็นตัวร้ายไปได้ละเนี่ย อิพระรองก็ซื่อซะเหลือเกิน ตัวเองแต่งงานแล้วยังวิ่งวุ่นไล่ตามคนที่ไม่ได้รักอีก ใครก็ได้ช่วยเอาสองคนนี้ไปเก็บที!"

ไป๋อวี้สบถออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไร เป็นเพราะเธอนั้นอินไปกับตัวละครมากไปหน่อย ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากเข้าไปหยุมหัวนางเอก เป็นนางเอกแบบไหนกันแน่เนี่ย นางเอกในคราบมือที่สามของคนอื่นน่ะเหรอ สงสารก็แต่พระเอกที่ฝังใจรักมั่นคงกับนางเอก สัญญาว่าหลังจากรบชนะกลับมาแล้วจะมาสู่ขอ แต่ดูคนรักทำตัวสิ พอพระเอกไม่อยู่ก็วิ่งแจ้นมาหาพระรองเลยนะ

"เธอจะร้ายแบบนางร้ายปลายแถวกระจอก ๆ ไม่ได้นะไป๋อวี้ เสียชื่อฉันพอดี จะร้ายทั้งทีต้องร้ายแบบมีชั้นเชิงสิ คอยดูนะถ้าฉันเป็นเธอ ฉันไม่ยอมให้นางเอกเข้ามายุ่งวุ่นวายกับพระรองของฉันได้หรอก"

บรื้นนน เอี๊ยดด โครม!

เสียงดังสนั่นบนท้องถนนทางหลวงหมายเลข 748 เรียกความสนใจจากทุกคน ก่อนที่รถทั้งสองที่ประสานงากันจะมีไฟลุกโชนขึ้นมา คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างกรีดร้องด้วยความตกใจ รถทั้งสองที่ชนกันสนั่นดังโครม ตอนนี้ไฟได้ลุกท่วมคันอย่างน่ากลัว คาดว่าคนที่อยู่ในรถคงจะไม่รอดแล้ว!

จวนตระกูลเหอ แคว้นสุย

บนที่นอนที่ประดับด้วยผ้าแพรไหมสีแดงมงคลนั้น สตรีนางหนึ่งผู้แต่งชุดเจ้าสาวได้นอนจมกองเลือดอย่างน่าอเนจอนาถ เจ้าบ่าวและบ่าวรับใช้ที่เพิ่งเข้ามายังห้องหอพลันตกตะลึง จนแทบทำสิ่งใดไม่ถูก ในคืนมงคลเจ้าสาวกลับนอนจมบนกองเลือดเช่นนี้ หาเป็นเรื่องดีไม่!

"แย่แล้วขอรับนายน้อย คุณหนู เอ่อ ฮูหยินกินยาพิษเข้าไปขอรับ"

"ไปดูสินางตายหรือยัง ถ้าตายก็ไปเรียกบิดาของนางให้มารับศพไปทำพิธี"

ชายผู้เป็นเจ้าบ่าวเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยี่หระ ตัวเขาหาได้พิศวาสหรือรักใคร่ในตัวเจ้าสาวผู้นี้ไม่ ต่อให้นางตายอยู่ตรงหน้า เขาก็หาได้สนใจไม่ ดีเสียอีก... เขาจะได้ไม่ต้องมีนางเข้ามาเป็นพันธะ!

"ขอรับ"

'จื่อลู่' บ่าวคนสนิทของเจ้าบ่าวค่อย ๆ สืบเท้าเข้าไปหาร่างของว่าที่ฮูหยินน้อย ตัวเขาเองก็ทั้งหวาดกลัวและตกใจมาก ปลายนิ้วยื่นออกไปอังที่ปลายจมูกโด่งของเจ้าสาวอย่างระมัดระวัง

"..."

'ฮูหยินน้อยไม่หายใจ นางตายแล้ว!'

"ว่าอย่างไร"

เจ้าบ่าวที่ยืนรออยู่นานแล้วเอ่ยถามน้ำเสียงเร่งเร้า หากนางตายเขาจะได้รีบออกไปจากห้องอัปมงคลแห่งนี้

"มะ ไม่หายใจแล้วขอรับ จะทำอย่างไรดีขอรับ"

"ไปเรียกสาวใช้นาง แล้วไปตามท่านแม่ทัพไป๋มาดูด้วยตาตนเอง ว่านางตั้งใจกินยาพิษเพื่อฆ่าตัวตายหนีการแต่งงานกับข้าเอง ตระกูลเหอหาได้มีส่วนเกี่ยวข้องอันใดไม่"

"ขะ ขอรับ"

จื่อลู่ก้าวถอยหลังเตรียมตัวจะไปทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย ทว่า... มืออันเย็นเยียบของคนที่ตายไปแล้วกลับจับมือของเขาเอาไว้แน่น

"ผะ ผีหลอกกก!"

เฮือกกก!!

ไป๋อวี้ที่ควรตายไปแล้วจากการถูกรถชน พลันลืมตาขึ้นมามองคนที่อยู่ในห้องด้วยความสงสัย ดวงตาคู่กลมแวววาวดั่งลูกแก้วใสกวาดมองไปทั่วห้องหอด้วยความตกใจระคนแปลกใจ ก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับจื่อลู่ และผู้เป็นเจ้าบ่าวที่ยืนหน้านิ่งอยู่ภายในห้อง สายตาของเขาคล้ายจะวูบไหวไปมาเล็กน้อย

"ทะ ที่ไหนเนี่ย โอ๊ย! ปวดหัวชะมัดเลย"

ไป๋อวี้ยกมือขึ้นมาจับหัวของตนเองด้วยความเจ็บปวด หัวสมองของนางมันปวดร้าวจนคล้ายจะแตกระเบิดออกมาเสียให้ได้ แล้วจู่ ๆ ความทรงจำที่นางไม่คุ้นเคยพลันแล่นเข้ามาในหัวสมองอย่างรวดเร็ว

ตระกูลไป๋ แม่ทัพอุดร คุณหนูใหญ่ น้องรอง น้องสาม สามี งานแต่งงาน ทุกสิ่งทุกอย่างมันวิ่งพล่านภายในความทรงจำของนาง ไป๋อวี้หลับตาลงเพื่อประมวลผลจากความทรงจำนั้น

"จื่อลู่ เกิดอะไรขึ้น"

"เอ่อ... ฮะ ฮูหยินน้อยฟื้นจากความตายขอรับ!"

"จะเป็นไปได้อย่างไร"

ร่างสูงเพรียวใช้มือคลำทางแล้วเดินมายังเตียงหลังใหญ่ มือของเขาแตะสัมผัสแขนของไป๋อวี้เพื่อยืนยันสิ่งที่จื่อลู่พูดออกมา

"ทะ ทำอะไร"

ไป๋อวี้ปัดมือของบุรุษที่ทั้งแปลกหน้า แต่ก็คุ้นเคยในความทรงจำนี้ด้วยความหวาดระแวง

"ข้าต้องถามเจ้ามากกว่าว่าเจ้ากำลังเล่นงิ้วอันใด ที่นี่ไม่มีโรงงิ้วให้เจ้ามาเล่นได้ตามใจชอบหรอกนะ หากไม่อยากแต่งงานกับข้านัก ไยไม่ขอยกเลิกเสีย ไฉนจะต้องมาดื่มยาพิษแล้วแสร้งตายด้วยเล่า"

น้ำเสียงที่ใช้เอ่ยออกมานั้นแสดงออกว่าเขาไม่พอใจนางเป็นอย่างมาก ทั้งยังรู้สึกโกรธเคืองที่นางกล้าเอาความตายมาล้อเล่นเช่นนี้ด้วย

"ฉันเหรอที่ดื่มยาพิษ ใครจะบ้าดื่มของแบบนั้นกัน"

"ก็เจ้าไง นี่ไงหลักฐาน"

ฝ่ามือใหญ่คลำไปเจอจอกสุราที่กลิ้งตกอยู่บนเตียง เขาเอามาดมก็รู้ได้ทันทีว่าในสุราผสมยาพิษคร่าลมหายใจ เช่นนี้นางจะยังพูดว่าไม่ได้ดื่มยาพิษอีกหรือ น่าขันนัก!

"ฮะ!"

ไป๋อวี้มองชายตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อ ก่อนที่สายตาของนางจะจับพิรุธได้ สายตาของเขานั้นมันเลื่อนลอยแปลก ๆ และดวงตาที่ควรจะกระจ่างใสกลับดูขุ่นมัว

แม้จะแค่เล็กน้อยแต่นางก็สังเกตเห็นได้ชัด ตอนที่นางสบตากับเขาเมื่อครู่นี้ เขาเองก็ไม่ได้มองตอบนางเลย

หรือว่าเขาจะตาบอดกัน?

"จื่อลู่ ไปตามท่านหมอมาดูอาการของฮูหยินน้อย"

"ขอรับ"

เขาคร้านจะพูดอธิบายกับนางแล้ว จึงให้บ่าวรับใช้ไปตามท่านหมอมาตรวจดูอาการของนางให้แน่ชัด ทั้งที่คืนนี้เป็นคือเข้าหอแท้ ๆ แต่กลับมีเรื่องวุ่นวายไม่รู้จักจบจักสิ้น ตัวเขาเองก็เบื่อหน่ายเรื่องนี้เหมือนกัน

เขาน่าจะเชื่อคำสหายว่าควรจะยกเลิกงานแต่งงานนี้ไปเสีย แต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อบิดาของเขาอยากได้ลูกสะใภ้ที่ร้ายกาจผู้นี้นัก ไม่รู้ว่านางใช้เล่ห์กลอันใดจึงทำให้บิดาของเขาเอ็นดูมากถึงเพียงนี้!

ไป๋อวี้ที่ได้อยู่คนเดียวสักพัก นางจึงได้ตระหนักว่าแท้ที่จริงนางได้ตายจากโลกเดิม แล้ววิญญาณได้มาเข้าร่างของคุณหนูใหญ่ไป๋อวี้ ซึ่งน่าแปลกที่ชื่อนั้นเหมือนกัน แต่ที่แปลกไปกว่าคือใบหน้าของนางในโลกเก่าก็เหมือนกับไป๋อวี้ในโลกนี้ราวกับคนคนเดียวกัน

ฉะนั้นสิ่งที่จะเป็นไปได้คือ นางกับไป๋อวี้คือคนคนเดียวกันนั่นเอง เพียงแต่อยู่กันคนละโลกเท่านั้น นี่คงจะเป็นโลกคู่ขนานที่นางได้ย้อนกลับไปในยุคจีนโบราณมิผิดแน่

สวรรค์! ช่างเล่นตลกกับนางนัก!!