บทที่ 5 ข้าจะไม่อ่อนโยน

บทที่ 5

ข้าจะไม่อ่อนโยน

เสียงจ๊วบจ๊าบจากการดูดดึงเรียวลิ้นนั้น ดังขึ้นท่ามกลางเสียงที่เงียบลงในห้องหอ ทว่าเพียงไม่นานเมื่อไป๋อวี้ปรับตัวได้ เบื้องล่างของเหอซีหยางจึงได้เริ่มเคลื่อนไหวรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า... เบา ๆ หน่อย”

ไป๋อวี้ร้องเตือนเขาด้วยสีหน้าเหยเก แม้นางจะเริ่มปรับตัวให้คุ้นชินกับตัวตนของเขาได้แล้ว แต่นางก็ยังคงเจ็บจากการที่เขาเคลื่อนไหวบนตัวนางอยู่ดี ยิ่งเขารุนแรงนางก็ยิ่งรู้สึกเจ็บมาก

"ภายในของเจ้ามันรัดข้าแน่นเกินไปแล้วนะ"

เหอซีหยางบดกรามแน่น ขณะกำลังกระแทกเอวสอบของตนในร่องรักของนางรัวเร็ว เขาจับยึดสะโพกมนไม่ให้ขยับกายถอยหนี แล้วอัดกระแทกสวนแทงเข้าไปอย่างรุนแรงตามแรงอารมณ์ของตน โดยไม่ได้รับรู้ถึงสีหน้าที่แสดงความเจ็บปวดและสุขสมของไป๋อวี้เลย กายสูงแหงนหน้าร้องครางเสียงต่ำด้วยความเสียวซ่าน

"อ่ะ อ๊า... ซี๊ด แน่นมาก เจ้าตอดรัดข้าจนจุกไปหมดแล้ว อ่า..."

"ชะ ช้าหน่อย อื้อ... จุก"

ไป๋อวี้ตัวสั่นระริกจากแรงกระแทกของคนบนร่าง ช่องทางรักของนางมันบีบรัดตัวตนของเขาเอาไว้แน่น ยิ่งปลายส่วนหัวหยักแตะครูดไปถูกผนังเนื้อด้านในอันแสนอ่อนนุ่ม ยิ่งทำให้ไป๋อวี้ดวงตาเบิกโพลงด้วยความจุกเสียดในช่องท้อง แต่ขณะเดียวกันนางก็รู้สึกดีเช่นกัน มันเสียววูบวาบไปทั่วท้องน้อย รู้สึกราวกับมีผีเสื้อนับพันบินวนอยู่ในช่องท้องของนางเสียอย่างนั้น

"อ๊ะ อ๊า ทะ ท่านพี่ ระ เร็วเกินไป"

"อ่า... ข้าผ่อนแรงไม่ได้แล้ว"

เหอซีหยางกัดฟันแน่น เมื่อเขาใกล้จะถึงปลายทางแห่งความสุขสมแล้ว ในตอนนั้นเขาก้มไปดูดเลียยอดถันของไป๋อวี้อย่างรุนแรง พร้อมกันนั้นก็จ้วงแทงเข้าไปในช่องทางรักของนางอย่างดุดัน เอวสอบขยับเข้าออกถี่ระรัว จนกระทั่งรูรักของเขาฉีดพ่นน้ำรักเข้าไปในช่องท้องของนางทุกหยาดหยด

"อ๊า..."

ความรู้สึกอุ่นร้อนพลันแล่นไปทั่วท้องน้อยของไป๋อวี้ นางหยัดกายขึ้นมามองคนตัวโตที่เหงื่อท่วมกายด้วยความเข้าใจ

'เขาเสร็จสมแล้ว ทว่านางยังไม่พบพานความสุขเลย'

"ข้าหว่านเมล็ดพันธุ์เข้าไปในตัวเจ้าแล้ว หวังว่าเจ้าจะพอใจ"

เหอซีหยางแสยะยิ้มมุมปากหยัก เขาค่อย ๆ ถอนแก่นกายที่มีคราบน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาจากตัวของนาง ในขณะที่กำลังจะลุกไปล้างเนื้อล้างตัวเมื่อเสร็จภารกิจแล้ว ไป๋อวี้กลับลุกขึ้นจับตัวของเหอซีหยางให้นอนราบไปกับที่นอน

"ท่านพี่นี่ช่างมีความคิดที่ตื้นเขินนักนะเจ้าคะ แค่ครั้งเดียวคิดว่าจะมีเจ้าก้อนแป้งน้อยหรือ อีกอย่างข้าเองยังไม่ได้ค้นพบความสุขสมที่แท้จริงเลย เช่นนี้ข้าจะท้องได้อย่างไรเล่าเจ้าคะ"

"นี่เจ้า! ยังต้องการอะไรจากข้าอีก แค่คราเดียวก็เพียงพอแล้ว หากเจ้าไม่ท้องนั่นก็เป็นความผิดของเจ้า หาใช่ข้าไม่"

เหอซีหยางไม่เคยพบเจอสตรีที่หน้าหนาเช่นนางมาก่อนเลย แววตาคู่คมหลุบมองบนผ้าปูที่มีคราบเลือดของไป๋อวี้ ซึ่งบ่งบอกได้ว่าเขาได้พรากเยื่อพรหมจรรย์ของนางไปแล้ว

"ข้าบอกว่ายังไม่สุขสมอย่างไรเล่าเจ้าคะ ฉะนั้นท่านพี่จะต้องทำให้ข้าเสร็จเสียก่อน"

"ไป๋อวี้ ข้าไม่มีอารมณ์แล้ว"

เหอซีหยางหลุบตามองแท่งหยกของเขาที่เวลานี้อ่อนตัวลงไปมากแล้ว เนื่องจากเขาได้ปลดปล่อยความต้องการออกไปจนหมดแล้ว

"เช่นนั้นข้าจะช่วยท่านพี่เองเจ้าค่ะ"

ไป๋อวี้สะบัดผมให้ไปอยู่ด้านหลังของตน แล้วก้มใบหน้าลงไปหาแท่งหยกของเหอซีหยาง แลบลิ้นออกมาปาดเลียคราบน้ำรักของเขาจนไม่มีเหลือ ก่อนจะตวัดลิ้นดูดเลียปลายหัวหยัก สร้างความเสียวซ่านรัญจวนใจให้กับเหอซีหยางอย่างรุนแรง การถูกนางดูดเลียแท่งหยกเช่นนี้มันช่างให้ความรู้สึกที่ทั้งแปลกใหม่ และตื่นเต้นในคราวเดียวกัน

"อ๊ะ อ๊า อื้อ... ดีมาก อื้อ เลียแบบนั้นแหละ ข้าชอบ"

ใบหน้าคมแหงนหงายร้องครางลั่นไม่เป็นภาษา เพียงแค่ถูกลิ้นร้ายกาจของนางช่วยปรนเปรอ เขาก็รู้สึกจวนเจียนจะคลั่งตาย แท่งหยกที่เคยอ่อนยวบตัวลงเมื่อครู่ บัดนี้ได้กลับมาตั้งตระหง่านสู้มือของไป๋อวี้แล้ว

หญิงสาวยังคงสาละวนดูดเลียแท่งหยกของเขาต่อไป ไล่จากปลายหัวหยักลงมาที่ท่อนลำอันร้อนผ่าว นางรับรู้ได้ถึงเส้นเลือดที่ปูดโปนเต้นตุบ ๆ อยู่ภายใต้ฝ่ามือของตน ไป๋อวี้ยกยิ้มเจ้าเล่ห์งัดเอาวิธีการอมท่อนเอ็นของบุรุษมาใช้ตามกูรูที่นางเคยดูเมื่อชาติก่อน

เริ่มจากใช้ลิ้นดูดเลียให้ทั่วท่อนลำของเขา ไม่เว้นแม้แต่พวงไข่สวรรค์ทั้งสองลูก นางก็ใช้ลิ้นตวัดเลียเช่นเดียวกัน และยังแตะแต้มปลายลิ้นไปตรงขาหนีบของเขาเป็นการทิ้งทวน ก่อนจะผละมาอมท่อนลำของเขาให้มิดสุดลำคอ

"อ๊า... ซี๊ด ไป๋อวี้ อื้อ"

เหอซีหยางสะดุ้งเฮือกกับสัมผัสอุ่นชื้นที่นุ่มนิ่มในโพรงปากของไป๋อวี้ ปลายเท้าพลันจิกเกร็งด้วยความเสียวซ่าน หน้าท้องแกร่งบิดเกร็งไปมาเมื่อได้รับสัมผัสจากคนตัวเล็ก นางร้ายกาจกว่าที่เขาคิดเอาไว้มากนัก แม้แต่วิธีการทารุณบุรุษเช่นนี้ก็ยังทำได้อย่างดีเยี่ยม

"อื้อ อ๊อก ๆ"

ไป๋อวี้ขยับใบหน้าเข้าออกช้า ๆ ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะเป็นระรัวเร็ว ดูดอมท่อนเอ็นของเหอซีหยางไปทั้งหมด นางทำราวกับว่าได้ลิ้มรสอาหารอันโอชะ ใบหน้างามมีสีหน้าที่เหยเกเล็กน้อย เนื่องจากขนาดใหญ่โตของเหอซีหยาง ทำให้นางรู้สึกเจ็บปากและจุกเสียดที่ลำคอ ทว่าเพราะต้องการแสดงฝีมือให้เขาเห็น นางจึงอดทนอย่างถึงที่สุด

"อ๊ะ อ๊า อ๋า...ข้าจะเสร็จแล้ว"

"อ๊ะ!"

ไป๋อวี้ได้ยินเช่นนั้นก็รีบถอนริมฝีปากของตนออกมา ปล่อยให้เหอซีหยางรู้สึกค้างเติ่งที่อารมณ์กำลังพลุ่งพล่านจนเกือบถึงขีดสุด

"ไป๋อวี้..." คนตัวสูงหยัดกายขึ้นมองคนตัวเล็กด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

"ท่านพี่จะปล่อยให้ตนเองสุขสมอยู่คนเดียวหรือเจ้าคะ"

"แล้วเจ้าต้องการอย่างไรเล่า"

เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย อย่าบอกนะว่านางคิดจะเอาคืนเขา การแกล้งกันเช่นนี้ถือว่าโหดเหี้ยมมาก

"ต้องการเช่นนี้เจ้าค่ะ"

จบคำไป๋อวี้ก็ลุกขึ้นมาคร่อมบนตัวของเหอซีหยาง นางจับท่อนเอ็นของเขาสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรักของตน ก่อนจะค่อย ๆ ขยับเอวกดลึกลงมาช้า ๆ ด้วยความเนิบนาบ พยายามให้ตัวเองเจ็บน้อยที่สุดและปรับตัวให้คุ้นชินกับขนาดของเขาเสียก่อน เมื่อนางรู้สึกดีขึ้นแล้วจึงเป็นฝ่ายขยับสะโพกตัวเองขึ้นลงช้า ๆ แล้วแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ของตน

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊า... ต้องแบบนี้สิ"

ไป๋อวี้ได้ขึ้นมาเป็นฝ่ายควบขี่เหอซีหยางแทน นางกดแนบสะโพกลงมาให้ปลายหัวหยักของเขาแตะครูดผนังเนื้อด้านใน บดคลึงสะโพกไปมาอย่างเย้ายวน พร้อมกับบีบเคล้นเต้าอวบของตนเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ปะทุขึ้นมา

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา"

เสียงครวญครางดังลั่นไปทั่วห้องหอ แข่งกับเสียงขาเตียงที่ดังลั่นเอี๊ยดอ๊าดจากการเคลื่อนไหวของคนทั้งสอง เหอซีหยางเองเหม่อมองภาพโฉมงามในเงามืดที่ชัดเจนในสายตาตนเอง ด้วยความรู้สึกวูบหวานแปลก ๆ หัวใจของเขาเต้นระรัวผิดจังหวะอย่างที่ไม่ควรจะเป็น กายสูงเอื้อมไปโน้มใบหน้าของนางให้มารับจุมพิตอันแสนวาบหวานของตน จูบครานี้มีแต่ความเร่าร้อนและหวานล้ำอย่างถึงที่สุด สองลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดรึงกันไปมาจนเกิดเสียงดังฉ่ำแฉะ

ขณะที่เบื้องล่างของทั้งคู่ยังคงตรอกตรึงกันไปมาโดยมิมีผู้ใดยอมกันเลย คนทั้งสองผลัดกันกระแทกกระทั้นไปมาอย่างเร่าร้อนดุเดือด กว่าศึกรักของทั้งสองจะจบลง ฟ้าที่เคยมืดมิดกลับเริ่มมีแสงสว่างตรงเส้นขอบฟ้า เมื่อนั้นการต่อสู้ของคนทั้งสองจึงได้ยุติลง พร้อมกับร่างกายที่อ่อนเพลียที่ถูกเคี่ยวกรำมาทั้งคืนนอนสลบไสลอย่างหมดแรง

โดยที่เหอซีหยางได้คว้าร่างที่นอนหันหลังให้เขามากกกอดเอาไว้ แล้วยังเอื้อมไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายของพวกเขาทั้งคู่เอาไว้ด้วย มุมปากหยักกระตุกยิ้มด้วยความพึงพอใจกับบทรักที่แสนเร่าร้อนนี้

เพียงราตรีเดียวดูเหมือนว่าเขาชักจะติดใจบทรักที่เร่าร้อนของไป๋อวี้เสียแล้ว...