บทนำ

บทนำ

“มึง ถ้ากูอยากได้ผู้ชายคนนั้นเป็นผัว กูต้องทำยังไงวะ”

พรวด!

แค่กๆ

ค็อกเทลสีสวยถึงกับพุ่งออกจากปากของพราวมุก ตามมาด้วยเสียงสำลักจนน้ำตาซึม เมื่อได้ยินประโยคเด็ดชวนตกใจของเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างกัน

เอวา สาวสวยวัยยี่สิบสองปี รีบหันมาลูบหลังให้เพื่อนรักอย่างขบขัน ไม่รู้จะตกอกตกใจอะไรขนาดนั้น เธอก็แค่บอกว่าอยากได้ผู้ชายที่นั่งหน้านิ่ง อยู่โต๊ะถัดไปอีกสองโต๊ะเป็นสามีแค่นั้น

“ไอ้เอวา! มึงพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม เมาเหรอหรือว่าไง” พราวมุกถามเสียงดัง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองกับสิ่งที่ได้ยิน

นั่นน่ะ พี่เวย์สัน เชียวนะ ผู้ชายอันตรายที่ไม่ควรอยู่ใกล้ ห่างได้เท่าไหร่ยิ่งดี ภายนอกที่เห็นอาจจะดูนิ่งขรึม แต่เบื้องลึกเบื้องหลังกลับซ้อนความดุดันเอาไว้ และที่สำคัญผู้ชายคนนั้นไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน แค่เพียงผ่านมาแล้วผ่านไป

แต่แปลกที่ผู้หญิงหลายต่อหลายคนอยากเข้าใกล้ตลอดเวลา เพียงแค่ได้ยินกิตติศัพท์เลื่องลือว่าเซ็กซ์ของเขา ดุดัน เร่าร้อน ถึงใจ ก็พากันอยากเข้าใกล้ แต่เธอไม่คิดว่าเพื่อนของเธอก็อยากเป็นหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น

“เมาบ้าอะไรล่ะ มึงก็รู้ว่ากูยังไม่ได้กินอะไรนอกจากน้ำอัดลม พราวกูพูดจริงๆ นะ กูอยากได้เขามาเป็นผัวเป็นพ่อของลูก”

“มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าพี่เวย์เขาไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนจริงจัง แค่เอาแล้วก็แยกทางเท่านั้น แถมยังปากจัด ปากหมากว่าผู้หญิงซะอีก”

“แต่กูอยากลองว่ะ” นัยน์ตาแพรวพราวมองไปยังผู้ชายมาดนิ่ง ดูน่าค้นหา ที่นั่งดื่มกับเพื่อนอยู่ที่โซนวีไอพี อยากลองเด็ดตัวท็อปลงมาชิมบ้าง ว่าจะอร่อยแซ่บซี้ดขนาดไหน จะอร่อยเด็ดสมกับคำร่ำลือไหม หรือว่าเป็นแค่ข่าวปลอมๆ ที่ถูกสร้างขึ้นมาเรียกกระแสให้ตัวเองเท่านั้น

“แม้มึงจะรู้ว่าสุดท้ายมึงอาจจะเจ็บเจียนตาย หรือไม่ก็อาจถูกหลอกเอาฟรีๆ เหมือนผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยผ่านมาอะนะ”

“ใช่”

“ไหนบอกว่าอยากเก็บพรหมจรรย์ไว้ให้สามีในคืนวันแต่งงานไง” คนถูกถามยิ้มกริ่ม ยังคงทอดสายตาไปยังผู้ชายที่หมายตา สายตาหวานเยิ้มเชิญชวนอย่างเปิดเผย ยิ่งเห็นเขามองมาเธอก็ยิ่งยิ้มอ่อย

“ก็นี่ไง สามีกู"

“อาการหนักแล้วกูว่า จะเอาเขาทำผัว มึงถามเขายังว่าเขาอยากได้มึงเป็นเมียไหม”

“นั่นมันเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับกู” เออ...เอาซี้ให้มันได้อย่างนี้เพื่อนฉัน เริดค่ะสาว พราวมุกร้องคำนี้อยู่ในใจ ไม่คิดว่าผู้หญิงที่ไม่สนใจผู้ชายคนไหน วันดีคืนดีจะอยากใจแตกขึ้นมาดื้อๆ

“แน่ใจใช่ไหมว่าจะไม่เสียศูนย์จนสติแตก ถ้าสุดท้ายมึงเป็นได้แค่ผู้หญิงที่เขาแค่เอาแบบฉาบฉวยไม่ได้คิดจริงจังด้วย มึงรับไหวแน่นะ” คนถูกถามยังคงนั่งยิ้มมองผู้ชายที่ตัวเองหมายตาอยู่เช่นเดิม

“แล้วมึงไม่คิดว่ากูจะหลอกฟันพี่เขาบ้างหรือไง" พราวมุกแทบสำลักน้ำลายตัวเอง ยกมือขึ้นจับหน้าอกด้วยความตกใจระคนแปลกใจกับเพื่อนที่เปลี่ยนไป

"มึงเคยได้ยินคำนี้ไหม ยิ่งยากยิ่งอยากได้ รู้ว่านั่นคือไฟ แต่ก็อยากยื่นมือไปจับ และกูก็อยากได้ผู้ชายที่เขาว่ากันว่าหยิ่งผยอง คิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนนี้ด้วยสิ กูอยากเห็นตอนเสือมันกลายร่างเป็นแมว คงน่ารักดี” พราวมุกอยากจะกรีดร้องใส่หน้าเพื่อนเพื่อเรียกสติ แต่ในเมื่อเพื่อนชัดเจนมาขนาดนี้ว่าอยากได้ ก็คงต้องตามนั้น

“เออ ตามใจมึงแล้วกัน แล้วมึงจะรู้ว่าเล่นกับไฟมันเป็นยังไง” ห้ามไปก็คงไม่ฟัง คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมแล้วกัน